Dönülmez Mekan (58-2)

Gözlerimi açtığımda bir süre tavanı inceledim.Beyazdı.Güzel bir görüntüsü vardı.dümdüzdü,tabii ki ne saçmalıyorum ben!Elbette düz olacak!Gözlerimi devirip bir süre etrafı inceledim.bir masa vardı.Yanında da bir kız.bir şeyler çiziyordu ama sanırım resim yapıyordu.bir süre onu seyrettim.Kahverengi saçları omuzlarına kadar dökülüyordu ve üstünde beyaz yunan elbisesi vardı.Kafasını kaldırıp bana baktı ve gülümsedi. "Uyanmışsın." dedi.Sesi çok melodik ve rahatlatıcıydı.Yataktan doğrulmaya çalıştm ama beynime giren acıyla tekrar yatağa attım kendimi. "nerdeyim ben?" diye mırıldandım.Acılarımı şimdi hissediyordum.Boynuma doğru hafif bir acı hissi o zaman bir omurga kırığım vardı.Nefes alışlarda güçlük çekiyordum buda gögüs kafesimin kırıldığına işaretti.Birde kafamda dönen korkunç acı. "Evimdesin.Ben Kalipso." dedi.Ona gülümsemeye çalıştıysam da ağzımdan sadece küçük bir inleme çıktı. "İyisin,merak etme." dedi hemen.Sonra kalkıp masaya ilerledi.Bir tepsi içinde ilaçlar vardı.daha önce onun orda olduğunu farketmemem garipti doğrusu.Tepsiyi kaptı ve yanıma geldi.Hemen büyük bir ustalıkla birşeyler karıştırdı ve bana içirdi.Onu isteksizce yuttum ve daha boğazımdan inerken acılarım dinmeye başladı.Kalipso gülümsedi. "Şimdi daha iyimisin?" başımı salladım ama yataktan kalkmaya çalışmadım. "Evet,teşekkürer." dedim mırıltıyla.Gözlerim kapanıyordu.Uykum geliyordu ve uyumaktan nefret etmeye başlamıştım. "ben Ange." dedim gözlerimi kapatmadan önce.

***

Gözlerimi yine bildik kulübede açtım.aslında güneş rengi kulübemi görmek istiyordum ama sanırım şimdilik bu sebepsiz bir istekti.Gözlerimle Kalipso'yu aradım ama yoktu.Yatağımdan doğrulup oturdum.bir süre bekledim öyle.Neyi beklediğimi bilmiyordum belki korkunç bir acı?Ama yoktu.Acı yoktu.Hızla yataktan kalktım.O gün giydiğim kıyafetler vardı üzerimde.Üstümü değiştirmemek hoşuma gitmişti.etrafı incelemeye başladım.Duvarda taplolar vardı.Küçük bir yatak,dolap ve bir masa.Masaya ilerledim.Üstünde resim vardı.Masmavi deniz ve beyaz kumları parlayan bir ada.Gerçekten ustaca çizilmiş bir resimdi bu. "Beğendin mi?" kafamı kaldırdım ve Kalipso'yla karşılaştım.Kapıya dayanmış bana bakıyordu. "Evet,çok etkileyici." dedim.Gülümsedi ve karşıma geçip sandalyeye oturdu. "iyi misin?" Başımı salladım. "evet." başını salladı.Bende pencerenin yanına gittim.Kulübnin bahçesinde değişik renkte çiçekler vardı ve çok güzel görünüyordu. "Yürümek istermisin?" diye sordu.Omuz silktim ve beraber kapıya ilerledik.Bir süre o muhteşem bahçeyi seyrettim.Kalipsa'nun yanımda olduğunu bile unutmuştum. "Ange.." ilk defa adımı söylüyordu.Ama dikkate almadım çiçekleri seyrederken cevap verdim. "efendim?" İç çekti cevap verdi. "ilk defa bir kız gönderiyorlar." Sesi kırık geliyordu.Burkulmuştu,incilmişti ve esinden taşan bir hüzün vardı. "Efendim?" dedim başımı kaldırırken.Şaşırmıştım. "Kader Tanrıçaları.İlk defa bir kız gönderdiler." dedi aniden.O zaman nerde olduğumu anladım.Titan Atlas'ın kızı Kalipso'ydu bu.Tanrılar onu bu adaya hapsetmişti.yüzümü buruşturdum. "Üzgünüm." dedim.içini çekti "üzülmen için bir sebep yok.Ange." bir süre sessizce adayı turladık.İçimden Kalipso için üzülüyordum.Babasının Atlas olması onun suçu değilken babası için Tanrıar onu buraya hapsetmişlerdi.Zeus kendisinin Kronos'un çocuğu olduğunu unutmutu sanırım.Tam bir tur daha atacaktık ki gözüme eniz de birşey takıldı. "Havadan mı düştüm.?" dedim sandalı izlerken.Kalipso'ya bakmasam da başını salladığını hissettim. "evet,tam güneşin hızasından." Başımı salladım.Bir süre sessiz kaldık 2Gitmen gerekiyor değil mi?"Sesinde yine acı vardı.Ama dürüst cevap verdim. "evet." "Herkesin gitmesi gerekti.Kader Tanrıçaları bilerek yapıyor."Sesinde onları suçlayan bir ifade yoktu.Ama ben içimden onlara lanet okuyordum. Vedalardan da nefret ederdim. "görüşürüz." diye mırldandım sandala yürürken. "Görüşürüz." dedi.Ama oda biliyordu görüşemeyeceğimizi arkama bakmadan içimi çektim ve sandala atladığım gibi küreklere sarıldm.