Jessica Croft

Her gün aynı şeyler, hiç kimsenin hayatı benimki kadar sıkıcı olamaz... Bu gün yine piskoloğa gitmek zorundayım. Çünkü çok sevgili annemin istediği gibi biri değilim. Annem tam anlamıyla bir sosyete ve tanınmış bir moda tasarımcısı. Emin olun ki moda olan her şeyden nefret ediyorum. Hayatımı kıyafetlerle uğraşarak, defilelere katılarak harcamak, annem gibi sosyete olmak istemiyorum. Annemle tek ortak noktamız deniz, evet gerçekten deniz, birlikte yapabildiğimiz tek şey yüzmeye denize gitmek... Vay be düşünüyorum da annemle gerçekten deniz olmasa kesinlikle birlikte vakit geçiremeyeceğiz... Çünkü o beni sürekli olarak moda defilelerine götürmek istiyor. Neden piskoloğa gitmem gerektiğini soracak olursanız, bende davranış bozukluğu mu ne öyle bir şey varmış. Psikolog kadın bunun için terapiye ihtiyaç olmadığını söylese de annem kabul etmedi, tabii nede olsa o ünlü biri ve benim onun kızı olarak hiç bir sorunumun olmaması gerekiyor... Yemin ederim ki bir gün kaçacağım. O zaman ne o sosyete okulu olacak nede saçma sapan psikologlar.

Bu sabah alarmım çalıp uyandığım da ilk defa alarmın 8.30 u göstermediğini farkettim. Annemin böyle bir şeye nasıl izin verdiğine inanamıyorum. Kuralları onun her şeyidir oysaki... Kalkıp uyku sersemi bir halde mutfağa doğru yürümeye başladım bir yandan da annemin orda olmamasını diliyordum çünkü eğer ordaysa neden hazırlanmadan yani üstümü değiştirip saçlarımı şekle sokmadan geldiğim konusunda uzun bir nutuk çekecekti. Mutfağa geldiğimde annemi ağlarken buldum. Beni görür görmez toparlandı ve yanıma gelip " Jessi tatlım nasılsın kahvaltın hazır canım geç otur " diyerek yanağımdan öptü. Şaşkındım, annem sevgi gösterilerini pek sevmez. Oturdum ve kahvaltı etmeye başladım. Annem " Canım seni çok seviyorum biliyorsun değil mi? " dedi " Anne bu gün iyi olduğuna emin misin? Biraz garip davranıyorsun da " dedim. Annem gülerek " Hayır tatlım gayet iyiyim istemezsen bu gün okula gitmek zorunda değilsin seninle birlikte yüzmeye gidebiliriz" dedi. Öyle şaşırmıştım ki bir süre öylece kalakalmışım çünkü annemin bu soruyu sorması için ya doğum günüm ya da onun doğum günü olması gerekirdi veya çok çok mutlu olması gerekirdi. Ama ne olursa olsun uyanış saatimin değişik olmasına veya kalktığım gibi mutfağa gelmeme izin vermezdi. " Anne benim bilmediğim bir şey mi oldu? " dedim gayet ciddiydim. Annem " Önemli bir şey yok" dedi, " nasıl olsa yakında anlayacaksın ".
Üstelemek istemiyordum bu başıma sık sık gelen bir şey değildi " Tamam hazırlanayım gidelim" dedim ". "peki canım salon da olacağım" dedi annem. Annemin davranışları çok garipti gerçekten çok garipti. Bu şekilde kesinlikle davranmazdı. Ne olduğunu bir an önce öğrenmeliydim.
Hazırlanıp salona indim. Annem ağlamaklı bir şekilde bana baktı. " Gitmeni istemiyorum Jess " diye mırıldanıp birden sarıldı bana " Ama en doğrusu bu ". Yeter artık anneme neler oldu ve nereye gidiyorum? Kızgın bir ses tonuyla " Anne neler oluyor? Nereye gidiyorum? Neden böyle davranıyorsun? Neden benim hiç bir şey den haberim yok?" dedim. "Jess bunun sırası değil gidip günümüzün tadını çıkaralım" dedi. Günümüz derken sesi titremişti sanki son günümüzmüş gibi... "Hayır, neler olduğunu anlatmadan hiç bir yere gitmiyorum" diye bağırdım.
" Jessica... Gel oturalım..." sesi ağlamaklıydı. Hemen koltuğa oturdum, yanıma oturdu sabırsızlıkla ona bakıyordum. Bir kaç dakika sonra konuşmaya başladı. "Jess baban..." sözünü kesip " Babam mı? Hani şu beni tanımak zahmetinde bile bulunmadan çekip giden adam mı?" dedim sakin olmaya çalışarak. "Sakin ol Jess onun kim olduğunu öğreneceksin tanıyacaksın" ağlamamak için kendini zor tutuyordu. " Baban önemli bir adam, çok önemli işleri vardı gitmek zorundaydı ve gitti..."," Bana karşı onu nasıl savunursun anne bırakıp gitmiş seni bırakmış hala onu nasıl koruyabiliyorsun?"," Sakin ol Jess kim olduğunu öğrendiğinde bana hak vereceksin bunu sana ben söyleyemem, ama baban bir olimpos tanrısıydı gideceğin yer melez kampı... Sen bir melezsin..." , "Ne? Nasıl yani melez? Tanrı mı? Anne bana mitolojinin gerçek olduğunu söylemiyorsun değil mi?" , " Aynen onu söylüyorum Jessica " , " Peki inanmamı bekliyor musun anne? Çünkü sana inanmıyorum!" ağlamaya başladı "Artık gitmeliyiz her şeyi anlayacaksın..."

Arabayla daha önce görmediğim yollardan melez kampı denen yere giderken annemin aklını yitirdiğini düşünmediğimi söylesem yalan olur... Annem mitolojik varlıkların olduğunu ve babamın onlardan biri olduğunu söylemişti.

En sonunda vardığımız yer gayet hoş bir yerdi. Kapının önünde büyük bir ağaç ağacın üstünde altın rengi bir post asılıydı. İçeri girdim anneme döndüğümde orada yoktu. Harika bırakıp gitmiş... Tekerlekli sandalye üzerinde oturan bir adam yanıma geldi...

Büyük eve vardığımızda bana anlattıkları annemin anlattıklarını kanıtlıyordu ve Kheiron denen tekerlekli sandalyede oturan adamın sandalyeden kalkıp ata dönüşmesi yani bir sentor olması mitolojinin olduğunun kanıtıydı... Demek ki babam bir tanrıydı ve beni sahiplenecekti... Ama şu ana kadar sahiplenmemiş birinin şimdi sahiplenmesi çok garip sizce de öyle değil mi? Kamp ateşi olduğunu öğrendiğim ateşin yanına geldiğimizde bir grup melezin bize baktığını gördüm. Bir anda çok garip bir şey oldu kafamın üzerinde parlak bir şekil vardı. Bir Üçlü Yaba. Çok şaşkındım bir gün içinde hayatım ne kadar da değişmişti... Kheiron ve diğer melezler eğildiler ve Kheiron konuşmaya başladı; Selam Sana Depremci Tanrı Poseidon kızı vs. Ne dediğine pek dikkat edemiyordum çünkü gerçekten çok şaşkındım artık bir melez olduğumu babamın bir tanrı olduğunu öğrenmiş oldum. Ahh ne düşünmeliyim bilmiyorum. Bildiğim tek şey bundan sonra başıma gelecekler kesinlikle sıkıcı ya da öylesine şeyler olmayacak...

Rp puanı: 90, tebrikler.


/Admin.