Anneme Uçuyorum.

Kampa alışmıştım artık.Kardeşlerimle, diğer melezlerle iyi anlaşıyordum.Ama niyeyse hep bir eksiklik var gibi hissediyordum.Yanımda olmasını istediğim ama olmayan bir şey var gibiydi.Annem.Kampa geldiğim günden beri onu çok özlemiştim.Onla doğru düzgün vedalaşamamıştım bile.Çünkü okul servisinin beni Melez Kampı'na götüreceğinden haberim yoktu.Annemi düşüne düşüne pegasus ahırlarına doğru ilerledim.Belki Felix beni neşelendirirdi.Kapıyı açar açmaz dikkat çekici buz yeşili yelesi sayesinde onu gördüm.Yanına doğru koştum ve başını okşadım.Onun için yanımda salatalık getirmeyi ihmal etmemiştim tabi ki.Salatalığı bir lokmada yedi.
Felix'in başını okşuyor, tüyleriyle oynuyor dikkatimi dağıtmaya çalışıyordum ama olmuyordu.Annemden başka bir şey düşünemiyordum.Gözlerim doldu bir anda ağlayacaktım neredeyse ama bir anda irkilip gözlerimi sildim ve kendime geldim.Felix'e doğru baktım ve :
''Şu an annemi görmek için neler vermezdim.'' diyerek iç çektim.
Felix birden muzipçe kişnemeye başladı.Sanki bana bir şey anlatmaya çalışır gibi.Sonra birden kafama dank etti.Niye annemin yanına gitmiyordum ki?Aslında bunu yapmam çok büyük bir aptallık olurdu.Yani kamptan kaçmam.Ama annemi görmek için tüm riskleri göze almaya hazırdım.Buna kampın bulaşıklarını yıkamak dahi olsa bile.
Felix'in sırtında bayağı yükselmiştim.Onu kontrol etmek zor değildi, zaten ne yapmak istediğimi anlıyor gibi hemen yapıyordu.Ama aşağı baktıkça sanki düşecekmişim gibi geliyordu ve nereye gittiğimizi görmek de biraz zor oluyordu tabi.
Felix birden alçalmaya başladı.Ne yaptığını anlayamıyordum.İnsanlar bizi görürse ne yapacağım diye düşündüm bir an.Kanatları olan bir atın üstündeki küçük bir kız çok da sıradan bir olay sayılmazdı.Umarım kimse bizi görmez diye dua ediyordum.Neyse ki Felix kapanmış bir Burger King restorantının arkasına indi.Birden beni sırtından indirmeye çalışır gibi debelenmeye başladı.Mesajı alır almaz Felix’in sırtından yere atladım.En az bir metre vardı ki bu yüzden ellerim soyulmuştu.Acıyla inledim.Arkasına indiğimiz Burger King’in çok da uzak bir yer olmadığını daha sonra anladım.Burası annemle milkshake almak için geldiğimiz Burger King’ti.Evimiz de yakınlada olmalıydı.Felix’in burnunu öptüm ve ''Artık gidebilirsin oğlum, her şey için teşekkür ederim.'' dedim yeni dostuma.
Felix havalanınca ben de rastgele yürümeye başladım.Buraya ne zamandır gelmemiştim.Tabi ki evin yolunu da unutmuş değildim ama anlarsınız işte insanlık hali.Yolları biraz karıştırmıştım.Terk edilmiş ve camları kırık bir bankanın önündeydim.Evin yakınlarında böyle bir yer olduğunu hatırlamıyordum.Etrafımda döndüm.Yolumu bulamıyordum.Çevrede kimse yoktu.Geri geri gittim.Geldiğim Burger King restorantına geri döndüm.Eve nasıl döneceğimi hatırlamaya çalışıyordum.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Birden karşıda ışıkları yanıp sönen süpermarket tabelasını gördüm.Acaba o market annemin hep gittiği market miydi?Koşa koşa markete gittim.Evet, o marketti.O zaman marketin solundan dönmeli ve dümdüz gitmeliydim.Yani sanırım.Emin değildim ama aynen dediğim gibi yaptım.
Kalbim küt küt atıyordu.Annemi görme heyecanını an ve an yaşıyordum.Evi bulmuştum.Sarı renkli balkon kenarlarında saksı saksı menekşe olan daire hemen insanın gözüne batıyordu.Kapı zilini çaldım.Kapı açılır açılmaz apartmandan içeri girdim.Asansöre bindim ve 3 tuşuna bastım.Asansör kapısını açtığımda güzeller güzeli annem karşımda duruyordu.''Andy, sen burada ne ..''
Annem sözünü bitiremeden boynuna atladım.Sanki ondan hiç ayrılmayacakmışım gibi sarıldım ona.