Melezleri İkna Özel Görevi / Satellite Morgan & Yondaime Hokage / 5

Yon'un özel yeteneği her zamanki gibi bizi yarı yolda bırakmayarak işe yaramıştı. Hades'in Sarayı'na ışık hızıyla gitmiştik. Geldiğimizde üzerimi silkeledim ve her zamanki gibi bütün korkunçluğuyla üzerimize üzerimize gelen saraydan ürküyordum. Bu sefer Hades'in Sarayı'nda Hades'in çocuklarından Hades'e sırt dönmelerini isteyecektik ki bu çok zor bir iş olacaktı. Hades'in düşüncelerini bilmiyordum, vazgeçtiğini duymuştum ama gerçekliği hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Çocukları da elbette onun izinden gidecekti. Bu doğaldı, ama bildiğim kadarıyla Stell babasından çok hoşlanmıyordu, Robyn de yeraltından. Bu yüzden belki onları fikirlerinden döndürebilirdik. Yon'a baktım, o önden ilerlerken ben de arkadan her zamanki iğrenç döşemelere bakıyor ve iğreniyordum.

Hades'in sarayına ışınlanınca biraz yorulmuştum ama iyiydim. Hades'in sarayına girdik. Yolu bilmeme rağmen Hades'ten yayılan büyük ilahi güç beni ona çekiyordu. Yavaş ve eminadımlarla gitmeye çalışıyordum. Hades'in umutsuzluk,korku gibi duygulardan beslenebildiğini biliyordum. Bu nedenle korkmayacak en azından sağlam durmaya çalışacaktım. Sonunda kapıları bir apartman büyüklüğünde olan bir odaya geldik. Burası Hades'in Taht odası olmalı ve Hades'te içinde olmalıydı. Kapıyı tam tıklayacaktım ki kapılar kendiliğinden açıldı.

"Lanet olası melezler hemen çıkın buradan yoksa sizi öldürmekten beter edeceğim ! " diye bağırdı Hades. Bu beni biraz ürkütmüştü. Konuşmamıza bile izin vermeden nasıl olurda git diyebilirdi. Biz ona meydan okumadan o tam gücünü kullanamazdı ama yinede dikkatli olmalıydı. Hades'in düşüncelerini oluşturan sütunlardan bir kaçını Tiff ile ben geçen sefer onu ikna ederek kırmıştık. Şimdi çocuklarını ikna etmemiz gerekliydi. Ve Hades'in çocuklarına ne kadar güvendiğini test etmeliydik.

Hades gelir gelmez bizi çok hoş karşılamıştı. (!) Zaten ondan da bu beklenirdi. Ama ben saygılı olmaya çalışacaktım. Gülümsemeye çalıştım, gücünü göstermek için öne ilerleyen Yon'u durdurarak. "Tanrı Hades, selamlar olsun size. Biz buraya kızınız Stell ve oğullarınız Robyn, Hector ve Arthur'u görmeye gelmiştik. Buradalar mı?" diye sordum Hades'in karşısında ona boyun eğerek. Kendimi acındırmaya çalışıyordum ama ne var ki Hades yine bağırmaya başlamıştı. "Burada yoklar, gidin!" diye bağırdı. Yutkundum ve tekrar saygı belirtir şekilde kafamı eğdim. "Bakın tanrım, lütfen. Onlara ihtiyacımız var, kamp tehlikede." diyerek yarı doğru, yarı yanlış bir şeyler geveledim. Sonuçta kamp tehlikedeydi, Hades ve Poseidon'u tutanlar yüzünden ama tehlike diyince insanın aklına genelde canavarlar gelirdi. Hades tam elini kaldıracaktı ki bu işin lafla olmayacağına kanaat getirdim ama Hades'i de kızdırmak istemiyordum, koskoca Ölüler Tanrısı beni şıp diye öldürebilirdi. Gerçi avcıydım ama neyse, o bir yolunu bulup beni hallederdi. Tekrar önünde eğildim, ayaklarına kapandım. "Çocuklarınıza ihtiyacımız var, onlar önemli melezler." diye tekrarladım düşündüklerimi.

Hades bizimle eğlenmeye başlamıştı sonunda. Ne söylersek reddediyor ve ardından gıdıklanmış bir dinazor gibi gülüyordu. Yeterince gıcık olmuştum zaten. Birde bizimle dalga geçmesi yokmu. Beni çileden çıkarıyordu. Yapacak bir şey yoktu bizden güçlüydü. Sat ile oturmuş bize yardım etmesi için yalvarıyorduk. Ama aman dinlemiyordu. Ama bazı tanrıların zayıf noktası vardı. Her şeyi en iyi şekilde yapabilecek gibi davranıyorlardı ve bunların üstüne gidince zıvanadan çıkıyorlardı bunu yapmaya karar verdim. Ayağa kalktım ve net bir şekilde konuştum.

" Tanrı Hades çocuklarınızı ikna edeceğimizden korkuyorsunuz" dedim. Yüzünde ki gülümseme kayboldu ve milisaniyeler içerisinde yüzünü öfke sardı.

"Melezlerden mi korkacağım ben beni hafife alıyorsun melez" diye bağırdı. Ama aynı şekilde devam ettim.

" Korkmasan karışmazdın. Çocuklarına güvenmiyorsun çocukların senden nefret ediyor" Biraz aşırıya kaçmış olacağım ki fırtına gibi bağırdı.

" Bu ne cürret ! Arayın o halde konuşun onlarla, ama ummayın, yeterince gücünüz kalmadı. Onlarla beraber sonsuza dek ceza tarlalarında kalmanızı sağlayacağım" dedi. Ardından siyah bir güç dalgası ile beni kapıya kadar fırlattı. Lanet tanrı canımı bu sefer çok yakmıştı. Sat hemen yanıma koştu. Ama ben iyiydim. Sat konuştu.

"Şimdi ceza tarlalarına gidiyoruz heralde, eminim sonsuza kadar orada kalmayacağım" dedi. Bu yüzümde ki tebessüm oluşturdu. Ona gülerek baktım. Keyfim yerine gelmişti


Rp bitmişti- Ceza tarlalarında devam.