Denetleme 9

Sabah fazladan uyumak istiyordum ama birisi çalar saati kurmuştu ve dibimde çalıp duruyordu. Yastıkla kulaklarımı kapattım ve bağırdım. ''Birisi şu saati kapatabilir mi?'' Biraz sonra saat sustu. ''Oh, sonunda! Teşekkürler!'' dedim. Birisi kıkırdayıp Mitchie ve benim odama girdi. ''Hey! Kardeşler! Bugün temizlik günüymüş, oturma odasındaki panomuzda gördüm! Ben de saati kurdum. Erkenden kalkıp temizliğe başlamak iyi olur diye düşündüm.'' Mitchie sadece homurdandı ve arkasını döndü. Ben ise zorla kalktım. ''Tamam kardeş! Kalktım! Bizi erkenden uyandırdığın için... Çok teşekkürler.'' Leslie büyük bir mutlulukla gülümsedi. ''Ne demek kardeşim! O zaman ben odamdan başlıyorum!'' Başımla onayladım. Leslie de şen şakrak odasına gitti. Ben de arkamı döndüm ve Mitchie'nin kahverengi saçlarını, gizlediği yüzünden çektim. ''Mitch! Mitchie! Kardeş, haydi ama! Bunu yapmak zorundayız, bir de Leslie'yi düşün. O kocaman odayı kendisi toplayacak.''Mitchie sonunda bana yüzünü döndü. ''Ama biz kulübenin eskileri olarak Harexis'in ve Anna ile Delmira'nın odasını da toplamak zorundayız. Biliyorsun, onlar ne zamandır uğramıyorlar.'' Dudağımı büktüm. Bütün moralimi bozmada üstüne yoktu Mitchie'nin. ''Tamam Mitchie ya! Birinden başlamak gerek.'' dedim ve Mitchie'yi kolundan tutup kaldırdım.

Sabah erken kalkmak hiç hoş değildi. Ama o gün denetleme vardı ve erken kalkmamız gerekiyordu. Erkenden kalkabilmeleri için Mitchie ve Maya'nın odalarına çalar saati kurdum. Sabah önce çalar saatin sonra Maya'nın tiz sesini duydum. Çalar saat sustuktan sonra Maya'nın ''Oh, sonunda! Teşekkürler!'' dediğini işittim. Kıkırdayıp içeri girdim ve ''Hey! Kardeşler! Bugün temizlik günüymüş, oturma odasındaki panomuzda gördüm! Ben de saati kurdum. Erkenden kalkıp temizliğe başlamak iyi olur diye düşündüm.'' dedim. Mitchie homurdanıp arkasına döndü. Maya ise binbir güçlükle doğruldu. İsteksizce ''Tamam kardeş! Kalktım! Bizi erkenden uyandırdığın için... Çok teşekkürler.'' dedi. Gerçi hiç de memnun değildi sanırım. Ben de ''Ne demek kardeşim! O zaman ben odamdan başlıyorum!'' dedim.
Odama doğru yol aldım. Odam cidden büyüktü. Nereden başlayacaktım ki! Sonra homurdanıp kendi kendime yapabilirim dedim. Oda da her yer her yerdeydi. Önce eşyaları topladım. Sonra elime bir bez alıp tozları aldım. Tamam, yapmaya çalıştım işte her neyse. Bugün uzun bir gün olacaktı herhalde. Biraz sonra yerleri silmeye karar verdim. Elime bütün araçları alıp da yapana kadar en az yarım saat olmuştu. Canım iyice sıkılmaya başladı. Odaya biraz parfüm sıktım. Sonra yerleri silmeye devam ettim. Sanırım müthiş komik görünüyordum. Yerleri sildikten sonra odayı biraz süsledim. Artık sırada yerleri süpürmek vardı. Titiz bir şekilde yerleri süpürürken oflamaktan geri kalmıyordum. Canım çıkmıştı ama dayanacaktım. Bir şarkı mırıldandım ama şarkının nece olduğu hakkında fikrim yok. Ben anonim dilde şarkıma devam ederken burayı kısa sürede ne kadar çok benimsediğimi farkettim. Gerçi kolay alışırdım ben fakat... Burası farklıydı. Bunu temizlik yaparken farketmem tuhaftı aslında. Nihayet işim bitiyordu daha camlar vardı ama Maya'ların nasıl durumda olduğununu merak edip yan odaya geçtim.

Melez Kampı'nda ve Demeter Kulübesi'nde henüz çok yeniydim. Kamp hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordum. Biraz bir şeyler öğrenmek için de sabah erkenden kalktım ve bir süre dışarıda dolaşıp yeni yerler keşfetmeye karar verdim. Ben sessizce hazırlanıp kulübemden çıktığımda daha hiçbir kardeşim uyanmamıştı. Hepsi de mışıl mışıl uyuyorlardı. Onların bu hallerine gülümsedim ve yanıma ceketimi alıp kulübemden dışarı çıktım. Bir süre sonra ceketimi aldığıma memnun olmuştum çünkü dışarıda serin bir rüzgar vardı. Ceketimi hemen üzerime geçirdim ve yürümeye başladım. Aslında fazla da uzaklaşmak istemiyordum çünkü daha burada hiçbir yeri bilmediğim için kaybolmaktan korkuyordum. O sırada bir melezin elinde bir poşetle hızla bir yere doğru koşuşturduğunu gördüm. Ne için acele ettiğini anlayamamıştım. Melez hemen koşup gittiği için de soracak vaktim olmamıştı. Ama belki biraz acele edersem onun arkasından koşan meleze yetişebilirdim. Bu yüzden hızlandım ve çarparak da olsa melezi durdurmayı başardım. İlk önce bana kızacağını sandım ama o bunun tam tersini yaptı. "Ah çok özür dilerim. Benim biraz acelem var da..." Aslında özür dilemesi gereken bendim ama onu daha fazla oyalamak istemediğim için hemen sorumu sordum: "Neden bu kadar acele ediyorsun?" Melez bana sanki bir kaçıkmışım gibi baktı ve "Yoksa bilmiyor musun? Bugün temizlik denetlemesi var! İşte ben de bu yüzden acele etmeliyim!" diyerek tekrar koşturmaya başladı. Temizlik denetlemesi mi? Buraya geldiğimde temizliğe sonsuza kadar veda ettiğimi düşünmüştüm. Yani, temiz olmayı severdim tabii ki ama temizlik yapmayı? Pek sanmıyorum. Ama belki temizlik burada daha farklı ve eğlenceli olabilirdi. Bu düşüncelerle kulübeme girdiğimde kardeşlerim temizliğe çoktan başlamışlardı bile. İşlerine o kadar çok dalmışlardı ilk önce geldiğimi fark etmediler. Ben de "Yapılacak bir iş kaldı mı?" diye sordum. Maya beni duymuştu, yanıma geldi ve "Hmm, sanırım sen de çarşafları toplayıp çamaşır makinesine atabilir, ve daha sonra da camları silmeye başlayabilirsin." dedi. Sonra da bana özür diler gibi bakarak "Kusura bakma Abigail. Sana ilk günden temizlik yaptırıyoruz." dedi. Ben ise gülümseyerek "Saçmalama Maya, ben de bu kulübede yaşadığıma göre benim de temizlik yapmam gerekiyor. Hem ben bu temizliğin hayatımdaki en eğlenceli temizlik olacağına eminim." dedim.

Abigail'in gelmiş olması çok iyi olmuştu, ona en kısa zamanda bir yer ayarlayacaktım tabii. Daha dün gelmişti ve ben bunu unutmuştum! Dün salondaki kanapede yatmıştı, Hephaistos çocuklarında bir ranza isteyip, onu Leslie ile aynı odada kaldırmayı planlamıştım. Abigail salonumuzu halledebilirdi ve ben de bu arada odamızı silip süpürebilirdim. ''Tamam Mitch, sen Anna ve Delmira'nın odasını hallet tamam mı? Ben odamızı temizleyeceğim.'' Mitchie başını salladı ve odayı terketti. Ben de hemen kapının arkasındaki çalı süpürgesini aldım. Bir şarkı mırıldanıp odayı süpürmeye başladım. Süpürme işi bitince etrafa bakındım. Zaten odayı toplama işini bitirmiştik. Elime bir bez aldım ve kitaplığın ve çerçevelerimizin tozunu aldım. Zaten tozu alınacak sadece onlar vardı. Sonra Abigail'e kolaylık olsun diye camları silmeye koyuldum. İyiki bir apartmanda değiliz, diye düşündüm camların dışar bakan yüzünü silerken. Yoksa benim ödüm kopardı. Camları kuruladım ve bezi tuvalete geri götürdüm. Şimdi sıra koku sıkmaktaydı. En sevdiğim koku olan yaseminli olan oda sıpreyini aldım ve odamıza bol bol sıktım. İşimin bittiğine karar verdiğimde ise salona gittim. Orada Abigail harıl harıl cam siliyordu. Leslie bitkin bir şekilde kocaman yeşil koltuğumuza yayılmıştı. Ben de onun yanına yığıldım. ''Of! Bittim!'' diye yakındım. Leslie de öyle gözüküyordu zaten. ''Bir de bana sor!'' Sabahki neşeli halinden geriye hiçbir şey kalmamıştı. ''Öldüm resmen!'' Biraz sonra Mitchie göründü. O da yorgun gibiydi ama halinden memnun gözüküyordu. ''Hey! Kızlar, bu haliniz de ne böyle? Tom beni plaja çağırdı ama sizi bu halinizle görmek bütün neşemi bozuyor!'' Mitchie'nin niye şen şakrak olduğu anlaşılmıştı böylece. Mitchie mini buzdolabımızın kapağını açıp organik meyve suyu şişesini çıkardı. ''Evet, herkese barmen Mitch'den bir bardak meyve suyu!'' Bizi biraz da olsa neşelendirmeyi başarabilmişti en azından. Leslie kıkırdadı ve kalkıp Mitchie'ye meye suyu serisinde yardım etti. Abigail de işini bitirmiş, boşalan yeri kaçırmayıp anında yanımda bitmişti. Ona gülümsedim, yeni kardeşler görmek güzeldi, eskileri gibi aylaklık yapmayanları yani. Mitchie sırıtarak bize meyve sularımızı koydu ve kapıya yöneldi. ''Hey!'' dedi Abigail. Hepimiz ona döndük. ''Yepyeni kardeşlerin varken ve başarılı bir temizlik yapmışken çekip gitmezsin herhalde kardeş.'' Onun bu dediklerine şaşırmıştım ama kesinlikle hak veriyordum. Mitchie biraz durakladı. Onu şu ana kadar hiç kimse engellememişti. Ama sonra yüzüne bir gülümseme oturdu ve yanımıza gelip geçenlerde getirdiği kocaman gülkurusu rengindeki mindere oturdu. Sakin bir tavırla bize baktı. ''Haklısını Abby, gitmemeliyim. Tom bir güncük olsa da ekilebilir.'' dedi ve biz onun bu tavrına kahkahalarla güldük. Kulübede çok kişi olmak gibisi yoktu, kardeşlerimi gerçekten de çok seviyordum.

Rp Bitmiştir!

Değerlendirmede.