Athena-Ares Cifti Gorev-51

Gateway Kemerine ödev yapmak için gelmiştim. Tamam bir melezim ama sonuçta benimde normal bir hayatım vardı. Ve burada bir melezle karşılaşmayı tahmin etmiyordum. Yolda yürürken karşıma en son çıkmasını istediğim bir şeydi afrodit çocuğu genelde erkek afrodit çocukları ile konuşmazdım acaba buda dedikoducumuydu. Saçını bozmama kızarmıydı acaba...

Bu ahmakça soruları kafamdan silip ares kızı gibi olgun ve kızgınca yürüdüm çocuğun üzerine önce gözlerini kaçırdı. Ama en sevdiğim şey dikdik bakmak ama o konuşmak ister gibi büyük bir cesaret ile yanıma geldi. " Sen ares kulubesinden Hermia'sin. Sanirim daha once tanismadik, ben Will. Afrodit kulubesinden..." kafamla onayladım " Memnun oldum." hala sert sert baktığımı fark edip afroditin gazabına uğramadan gülümsemeye çalıştım.

Tamam karşıma geçtiğinden beri aklımdan tek şey onu köprüden aşağı sallandırmaktı. Ama sonra ona bir kez daha baktım çok yakışıklı olmasına ramen ares kızı sıfatımı bozmamalıydım. ''Merhaba ne arıyosun burada ? ''

Gergin bir kac saniyenin sonunda sesini duydum.

''Merhaba ne arıyosun burada ? ''

Artik gulumsuyordu. Belki de o kadar kotu biri degildi. Sordugu soruya dogru cevap verip vermemek konusunda bir takim tereddutlerim vardi. Sonunda dogruyu soylemeye karar verdim. Tam konusmak uzere agzimi acmisken.Sagimdan aldigim bir darbeyle yere yigildim. Uzerimde ilk basta cusseli bir insan oldugunu sandigim, bir kac saniye sonra elinde balta tutan bir kiklop oldugunu farkettigim bir kutle vardi. Ve gordugum kadariyla yanliz degildi. Ayni zamanda kendisiyle birlikte iki yasli kadinda vardi. Yani Hermia'ya saldirmak icin hazirlanan harpyalar... Tam o sirada baltasini kaldirmisti. Bostaki elimle madalyonumu tuttum. Madalyon kilica donustu elimde. Baltasi boynuma dogru inerken kilicimla karsiladim. Sadece kolunun agirligi bile yeteri kadar guclu olan aptal kiklop baltayi tekrar hamle yapmak icin kaldirinca yuvarlanarak sagina gectim. Kilicimi karnina sapladiktan sonra korkunc bir ciglikla duman oldu... Bu sirada Hermia iki harpyayi haklamisti. Ama sanirim canavarlar bununla sinirli degildi.

Bir kac tane "insan" bize dogru kosuyordum. Yanimdakinin bir afrodit kiz degilde ares kizi olmasina sevindim. Kardeslerimi severdim ama dovuste benim kadar becerikli olmadiklari asikardi. Hermia ise gozunu budaktan sakinmadan cekinmeden dovusuyordu. Hamleleri hizli ve gucluydu. Tam bir savasci gibi dovusuyordu. Hermia'nin parlak gozlerine baktim. Savas sirasinda daha cekici gozukuyordu. Kafamla uzerimize gelen canavarlari isaret ettikten edp, alayci ama davetkar bir ses tonuyla konustum.

" Bunlardan kurtulunca bir ara birlikte yemek yemeye ne dersin?"

O canavaralarla savaşırken ''Bunlardan kurtulunca bir ara birlikte yemek yemeye ne dersin?" bu çocuğun ciddi olduğunu sanaraktan ''Ne delirdin mi sen? Fark ettin mi acaba biz bir meleziz ve bunlarda birer canavar'' O sırada üzerime gelene bir tekme atarak kemerden aşağı attım. ''Bizi yerler eğer karşı koymazsak'' sonra aldırış etmeden canavarları kesmeye devam ettim. Sonra biraz pişman olarak '' Özür dilerim bazen öyle ani çıkışlar yapabiliyorum. Ama şunlar hallettikten sonra kahve içebiliriz pek aç değilim''

" Melez olmadigin hayati ozluyor musun?" " Uzgunum... benim ustume vazife degil." dedi. Kafamı iki yana salladım. Onun yların olmadığını fark ettim.üzüne bakarak gülümsedim. Gelen canavara kılıcımı batırdığımda etrafın sessizleştiğini ve canavarların hepsini yok ettiğimizi farkkettim. ''Aslına bakarsan hiç normal olmadım hep yani doğduğumdan beri melez olduğumu biliyorum'' bu onu şaşırtmış gibiydi. Genelde zaten herkes şaşırırdı. Kılıcım tekrar kolye olunca saçlarımı düzeltip üzerimi silkeledim.

''Ben sözümü tutarım aşada bir kafeterya vardı.'' gülümseyip kafa salladı.