Tam da dışarı çıkılacak, hava sıcaklığının 283567941 derece olduğu bir günde eve kapanıp edebiyat ödevi yapmanın ne kadar zor olduğunu bilir misiniz? Ben bilmek istemiyordum ama o gün bizzat yaşadım. Yaşamaz olaydım. Ahh, ahh oysa biz o gün kızlarla...(bi dakka konu saptı).Evet, tamam... Güneşin o sımsıcak gülümseyişi bile o gün dışarı çıkmak için mükemmel bir gün olduğunu haykırıyordu zaten biz kızlarla daha önce plan yapmıştık ama heyhat, bak sen şu işe ki edebiyatçı çatlak adam tam da o gün süper bir ödev verdi! ''Yılanların Genetik Yapısı''... Üstelik edebiyatla ne alakası vardı bu ödevin yahu? Ama siz de bayıldınız değil mi konuya? Ben şahsen bayıldım. Hayır, mecazi olarak değil ciddi ciddi. Her neyse o berbat gün kızlarla ola planımızı iptal ettik, ödevi yapıp o gerizekalı hocayı kızdırmamaya karar verdik. Gerçi ben bu karara itiraz ettim ama itirazım kabul edilmedi.Arkadaşlarım inektirde biraz.Neyse oturup odamda internetten ''Yılanların Genetik Yapısı''nı inceliyordum ki bir anahtar sesi duydum. Ama kapının sesi değildi bu bildiğin anahtarın şıngırdama sesiydi.Belki annem işten gelmiştir diye düşündüm ama hayır, annem bugün çok meşgulüm demişti bu saatte eve gelmiş olamazdı.Aşağı inmeye karar verdim.Tam merdivenlerden iniyordum ki bir tıs sesi duydum. ''Yaa evet ben bu olayı 'Kafayı nasıl sıyırdım? part-1'' olarak tanımlıyorum.Evin içinde yılan, öyle mi? Belki de o ödev yüzünden böyle yılan sesi duydum diye düşündüm, hatta içimden gülmek bile geldi ama hiserik gülme hissim 2. tıs sesini duyunca -niyeyse- aniden geçti. Yavaşça merdivenin son basamağından ayağımı kaldırdım. Tam yere basacaktım ki -işte olayları saniyelerle belirtmek zonrunda kaldığım kısım- aynı tıs sesini yeniden duydum.Bu sefer iyice kormaya başladım ve ayağım yere değdiği anda halı bir anda ayağımın altından kaydı ve kendimi -kabaca- 2.80 yerde buldum. Başımı masaya çarptım -o masa orada ne arıyor bilmiyorum- ve çarpılan yerden kan akmaya başladı.Gözlerimi çok zor açtım ama keşke açmasaymışım!Başımı çok kötü çarptığım için olsa gerek gördüğüm şey hakkında aklımdan 2 seçenek geçti:
1. Kafayı yedim
2. Kafayı yedim
Başka da birşey gelmedi aklıma. Çünkü gördüğüm şey hayatımda pek de rastlamadığım bir yaratıktı. Sanki hergün yaratıklarla takılıyorum ya ben?! Böyle nasıl desem, ee, inanmayacaksınız ama resmen zırh giymiş bir yılandı! Komodo ejderinin zırh giymiş halini düşünün, bir de suratı insana benzesin...İşte aynen öyle. Zırhlı yılan bana bakıp 4. kez tısladı:
''Ben de sseni arıyordum LesssLie.'' ''benim adım LesssLie değil LesLie'' diyesim geldi ama diyemedim.''Ödevini yaptın mı?''
İşte o anda bayılacağımı düşündüm.Bu bir ca-na-var-dı yahu bir canavaaaar!Üstelikte edebiyatçı hocamıza benziyordu! Yok artık! Bir de ödev demişti pislik şey.Ama şimdi durup düşünecek vaktim yoktu. Hem de hiç. Bu şeyden nasıl kurtulacaktım ki? Yılan bana doğrayacakmış gibi bakıyordu.%99.9 ihtimalle öyle yapacaktı. Tam bunları aklımdan ışık hızıyla geçirirken bir anahtarlık gördüm. Altın renkli bir anahtarlıktı..İçgüdülerim onu eline al Lessy dediler. Evet, ben de onları dinledim. Anahtarlıkta 2 anahtar vardı. Daha uzun olanı elime alınca uzadı, uzadıı ,ee, bir,ee, kılıç oldu.Sırada ''Kafayı nasıl sıyırdım? part-2'' Hımm süper elimde bir kılıçla ejderi deşebilirdim. -,- Ama sevincim kısa sürdü çünkü başımdan kan akıyordu ve hala berbat bir durumdaydım. Ayrıca zırhlı yılan ya da komodo ejderi artık her neyse bu süre zarfında bana hiç saldırmadı. Garip. Sonra zihnimi okumu gibi:
-Nasssılssa deneyimsssissssin. Beni asssla yenemesssin. Annenin sssenden hiç ayrılmak issstememesssi çok iyi olmuss.
Annem mi? İçgüdülerim ''...annen...'' lafını duyunca çıldırdı ve ''ejdere saldır LesLie! süpersin sen'' dediler. Ya da ben öyle anladım- her ikiside olabilir gerçi. Elimdeki kılıcı ejdere savurdum ama o güldü. ''Bak sssen! Devam et LesssLie iyi gidiyorsssun.'' dedi. Ne? Kimse benimle dalga geçmezdi, asla! Ben 2. kez kılıcımı savurmadan içeri bir duman girdi. Hani Lost'taki Black Smoke gibi birşeydi bu. Siyah duman hızlıca ejderin etrafını sardı ve onu yok etti. Ejderin çığlığını duymamak için kulağımı kapattım. Sonra...bayıldım.
*
Uyandığımda annem yanımdaydı. Gözlerimi açınca ''Hah, en sonunda!'' dedi.''Sana ambrosia'dan biraz daha yedirirsem öleceğini söylemişlerdi.''
''Ne? Neler oluyor?'' dedim.
Annem ''Tatlım, asıl sen söyle neler oldu? Sana kim saldırdı? Nasıl bir canavardı?''
''Ne demek istediğinden hiçbir şey anlamadım. Hatırlamıyorum...hiçbir şey.''
''Hayır, dene. Hatırlamaya çalış.''
Derin bir nefes aldım. Herşey gözümün önüne geldi bir anda. ''Komodo ejderi kılıklı hocam...''
''Biliyordum! Keşke onu dinlese-
''Anne! O neydi? Kimi keşke dinleseydin? Söyle!''
''Bunu yolda anlatırım Lessy.Şimdi çıkmamız gerek bu arada o anahtarı al.Hediye...galiba.''
''Hediye mi?'' Cevap vermedi. Sonra aklıma kanayan başım geldi.''Ah, başım! Başım kanıyordu ve-
''Artık geçti tatlım. Bir bak istersen.'' Başıma dokundum.
''Oha! Geçmiş!''
Hüzünle gülümsedi. ''Hadi gidiyoruz...New York'a.''
''New York mu? Niye ki!''
''Boşver yolda anlatırım.''
Arabaya bindim.''Niye metroya binmedik ki!'' New Jersey'deydik yahu!
''Çünkü özel şeyle konuşacağız.Şimdi tatlım, yunan mitolojisi hakkında neler biliyorsun?''
''Tek bildiğim God of War oyunu?''
''Hayır, tam olarak değil. O tanrılar, tanrıçalar...'' Birden sustu.
''Heyy, ee..?''
''Ben...LesLie ben...ben senin gerçek annen değilim..''
''Neeeee?''
''...''
''Anne cevap ver!''
''...''
''Ama anne lütfen!''
''...''
''Senden...nefret ediyorum!''
''...''
''Konuşmayacak mısın?''
''...''
''Öyle olsun.''
.
Ama cevap vermedi.Hiç konuşmadan Long Island denilen yere vardık. Bana bir tepe gösterdi. Oraya gitmemi söyledi ve sadece ''Hoşçakal...'' diyip gitti. Süper. Annem gerçek annem değilmiş.Bakalım daha neler olacak? Yavaşça dediği yere gittim. Bir yazı gördüm ''Melez Kampı''. Bir ses duydum sonra ''Hoşgeldin!'' Eveet, ''Kafayı nasıl sıyırdım? part-3''
SON
Konu: LesLie Marie Brows 
Çarş. Ocak 19, 2011 1:08 am
