Tanrıça Artemis'i Yakından Tanımak ~

Kulübemizde o sıralar bayram havası vardı çünkü temizlik denetlemesinde birinci olmuştuk. Bu bile bizi çok sevindirmeye yeterken Tanrıça Artemis'in hediyeleri üzerine havalara uçmuştuk. Veronica'nın hediyesi olan sınırsız müzik dinleyebilceğiniz radyoyla oynarken Sat bana "Sen hediyeni ne zaman gerçekleştirmeyi düşünüyorsun ?" diye sordu. Bunu hiç düşünmemiştim. Artemis bana onu yakından tanıyabileceğim bir gün önermişti, bu hediye beni çok sevindirmişti çünkü Tanrıça Artemis'e her zaman büyük bir hayranlık duymuşumdur. Ama açıkçası daha hediyemi değerlendiremememin nedeni bunu nasıl gerçekleştireceğimi bilmememdi. Ben de Sat 'e dönerek "Açıkçası bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum." dedim. Sat ise bana "Haa o mu ! Neden daha önce söylemedin ? Hadi üzerini giyin çıkıyoruz !" dedi. Ben daha ne olduğunu anlayamadan gerekli izinlerimizi almış, pegasuslarımıza binmiş vaziyette kamptan ayrılıyorduk. Sat bana yol boyunca Olimpos'un Empire State binasının 600.katında olduğunu ve daha bunun gibi kulağa inanılmaz gelen şeyleri anlattı. Sonunda Empire State göründü ve bizi pek kimsenin fark edemeyeceği bir sokakta pegasuslarımızdan ayrıldık. Sat "Sana sadece anahtarı almanda yardımcı olabilirim, gerisini kendin halletmen gerekiyor" dedi. Ben daha "Ne anahtarı ?!" diyemeden binaya girmiş resepsiyona doğru ilerliyorduk. Sat sert bir hareketle resepsiyonistin okuduğu kitabı elinden aldı ve direk "Anahtarı ver !" dedi. Adam sanki Sat'i daha önceden tanıyormuş gibi irkildi ve "Tamam tamam al ama lütfen yine bana zarar verme !" dedi. Sat anahtarı aldı ve adamı hiç takmayarak anahtarı bana verdi ve "Ne yapacağını anlatmıştım, şimdi sakin ol ve sakın heyecan yapma." dedi rahatlatıcı bir sesle. Sat'e gülümsedim ve asansöre doğru ilerledim.Asansöre bindiğimde biraz önceki rahat halimden eser yoktu.Asansör yukarı çıktıkça gerginliğim kat kat artıyordu. En sonunda "Ding!" sesi geldi ve gözlerime inanamadım. Olimpos tüm harikalığıyla karşımda duruyordu! Taş köprüden geçtim ve Olimpos'un muhteşem sokaklarında etrafa hayranlıkla bakarak yürümeye başladım. Ne yaptığımı bilmiyordum, Olimpos'un büyüleyiciliğine kapılmış amaçsızca yürüyordum. Birkaç küçük tanrının küçümseyici bakışları beni kendime getirtti. Ben de onlara dil çıkarttım ve etrafta Zeus ve Hera'nın heykellerinin bulunduğu bir parkta duraksadım. Devasa heykellere baktım ve birden önümden hızlıca birşey geçti. Ne olduğuna baktım ve sonra "Altın geyik!" diye bağırdım. Altın Geyik'in Artemis'in sembolü olduğunu biliyordum. Geyiği takip etmeye başladım. Çok hızlıydı ve ben de onun arkasından koşarken tüm gücümü harcıyordum. Elimden geldiğince hızlı koşmaya çalışırken pat ! Ayağımın takılmasıyla kendimi yerde buldum. Sinirle bir lanet savurdum ve ayağa kalkmaya çaşıltım. Kalktığımda karşımda daha önce sadece bir defa gördüğüm tüm ihtişamıyla parıldayan gri gözleri gördüm. Şaşkınlıktan elim ayağıma dolanmış bir vaziyette, zar zor "Me-merhaba T-tanrıçam." diyebildim.

Karşısındaki avcıya gülümsedi. Hediyelerini söyledikten sonra ortadan kaybolmuş ve bekler olmuştu onları. Alexis, en yeni gelen avcısıydı ve diğer avcılarının aksine bir insandı. Özel bir insan. Gözlerinin metalik maviye dönüşmesi ve omzundaki kurt dövmesi bunu kanıtlıyordu. Gülümseyerek On beş yaşında bir kıza dönüştü. "Merhaba Alexis." Dedi. Sesi, onu görmeyi beklediğini belli etmeyecek şekilde sakin çıkmıştı. Avcısı ona bakarken Artemis de ona bakmaya devam etti. İkisi de birbirinin konuşmasını bekliyor gibiydi. Ama konuşan Artemis oldu. "Temizlikte birinci olduğunuz için tebrik etmeliyim seni sanırım. Hediyeni umarım beğenmişsindir. Aramıza en son katılan avcı olduğun için beni en az tanıyan sensin. Bu yüzden bu günün iyi geçirmeli." Avcısı ona meraklı bir şekilde bakarken Artemis'in uzun uzun hayatını anlatmak gibi bir saçmalık yapacağı yoktu. Ama bu avcının da onun hakkında çoğu şeyi bilmesini istiyordu. Hiç böylesini görmemişti. Tamam, yemin ettiklerinde güçlenir, anında ok atma becerisi kazanırlardı ama daha önce ne birinin göz rengi değişmiş, ne de dövmesi olmuştu. Dövmeye bakarken birden arkasından bir şey ona sürtündü. Altın geyiği ona bakıyor. Sanki sessiz olmasından sıkılmış gibi ayağını oynatıyordu. Artemis kısa bir kahkaha attı. "Oldukça hareketli bir geyiğim var. Alexis, kutsal hayvanımı tanıyorsun değil mi? Tamam. İşte bu o. Eklemeden geçmeyeceğim. Kutsal hayvanım bir geyik olabilir ama ben insanların arasına karışacağım zaman, avcı hayvanlardan biri olan kedi kılığına girerim." Tekrar düşünmeye başlarken, zihninde neler anlatıp, neleri anlatmayacağını düşünüyordu. "Sana neden yemin ettiğimi anlatmamı ister misin? Bunu biliyorsan Orion hikayesini de anlatabilirim. Neyi bilmek istiyorsun?" Dedi. Sonra meraklı bir şekilde avcısına bakmaya başladı.

Tanrıça Artemis'in güzel ama bir o kadar da sert bir sesi vardı.Aniden karşıma çıkması beni afallatmıştı. Artemis benimle konuşuyordu, duyuyordum ama konuşamıyordum. Tanrıça bana "Sana neden yemin ettiğimi anlatmamı ister misin? Bunu biliyorsan Orion hikayesini de anlatabilirim. Neyi bilmek istiyorsun?" diye sorduğunda cevap vermem gerektiğini fark ettim. Aslında soracak çok sorum vardı ama bir tanrıçayla konuşmanın verdiği heyecanla "Orion hikayesini ve yemininizin nedenini biliyorum kardeşlerim anlatmışlardı, benim asıl merak ettiğim Orion'dan sonra hiç aşık oldunuz mu?"diye sordum. Artemis derin bir nefes aldı. Acaba çok mu özel bir soru sormuştum ? Çünkü Artemis içli görünüyordu. "Ah salak Alex tabi özel bir soru sordun, altı üstü bir avcısın, yine çeneni tutamadın !" diye kendi kendime kızıyordum. Umarım buharlaşmam diye düşünürken Tanrıça Artemis konuşmaya başladı.

"Orion hikayesini ve yemininizin nedenini biliyorum kardeşlerim anlatmışlardı, benim asıl merak ettiğim Orion'dan sonra hiç aşık oldunuz mu?" Diye sordu. Bunu sormasının ardından derin bir nefes aldım. Bu kızın gerçekten de beklemediği şeyler yapmakta üstüne yoktu. Avcısının bakışları değişmişti. Artemis ona baktığında üzgün havası birden kayboldu. Alexis, bunu sorduğu için kendine kızıyordu. "Hey sakin ol. Neyi bilmek istiyorsun diyen bendim ve buna bir kısıtlama getirmedim. Yani bu soruyu sormana kızmadım. Seni buharlaştırmayacağım. Tamam mı?" Artemis, bunu dedikten sonra geri çekildi ve avcısının kendisini sakinleştirmesini izledi. Sonunda sakinleştiğinde tekrar gülümsedi ve konuştu. "Hiç aşık oldum mu? Aslında güzel bir soru. Bekaret yemini eden bir avcıya göre." Avcısına bakıp göz kırptı. Onu korkutmak istemiyordu. Açıkçası avcılarını anlayabiliyordu. Satellite'yi ya da Julia'yı. Sonuçta o da Orion'a aşık olmuştu. "Açıkçası olsam bile belli etmezdim. Apollon, bakire olmamın tek sebebi. Tek aşkım olan Orion'un ölümüne sebep olan kişi. Onu severim ama Orion'u öldürdüğünde ben de onu öldürmek istemiştim. Tipik kardeş kavgaları işte." Sonra sustu. Avcısının bakışları ona bazı şeyleri açıklıyordu. Tipik kardeş kavgaları pek böyle olmazlar. Artemis, bir süre sessiz kaldıktan sonra tekrar konuştu. "Aşık olsam ne fark eder ki? Hem yeminim var, hem de avcılarıma bu konuda söylemediğim şey kalmadı." Sonra acı bir şekilde gülerek ekledi. "Bir de Apollon var tabii."

Tanrıça Artemis gülüyordu ama gözlerinden acısı belli oluyordu. Sorduğuma pişman olmuştum. Sonra " Açıkçası Tanrıçam, ben biraz feminist biriyimdir, yani yemininize ihanet etmeyeceğime inanabilirsiniz.". Tanrıçanın yüzünde tebessüm belirdi ama o an kendi dünyasında gibiydi. Herhalde sorum ona acısını yaşatmıştı. Artemis'i üzgün görmek benide çok üzüyordu, birden konuyu değiştirmek ve bu hüzünlü havayı dağıtmak istedim ve "Tanrıçam, milyonlarca yıldır yaşıyorsunuz, hiç hayatınızdan sıkılmadınız mı ?". Bu sorum Tanrıçayı kahkahalara boğmuştu. Ben şaşkınlıkla Artemis'in neden bu kadar çok güldüğünü anlamaya çalışırken Tanrıça hala biraz gülerek "Aslında bazen sıkıldığım oldu ama insanoğlu çok şaşırtıcı. Ve ayrıca Olimposta sıkılman pek mümkün değil. Tanrılar, tanrıçalar, aşk meseleleri ve kavgalar görülmeye değer.Hadi gel sana da göstereyim !" dedi gülerek. Ve birden kendimi bir tanrılar topluluğu arasında buldum. Yanımda Artemis de vardı ama kimse bizi görmüyordu. Sanırsam görünmezdik. Durup izlemeye başladık. Hera'nın kıskançlıkları, Ares-Afrodit-Hephaistos aşk üçgeni, Athena'nın planları... Bunları izlemek gerçekten çok keyifliydi.

Tanrıça beni Olimposta gezdiriyordu. Gerçekten tanrı ve tanrıçaların kavgalarını izlemek çok keyifliyfi. "Olimposta hiçbir gün normal olmuyordur herhalde ?" diye sordum. Artemis ; "Hem de hiçbir gün. Ama insan bazen bu gürültüden kaçma ihtiyacı duyuyor." dedi. Bende "Ve siz de o zaman avlanmaya gidiyorsunuz ?" dedim. Tanrıça "Aynen öyle. Avlanmak benim için bir nevi terapi artık." dedi ve güldü. Sonra Tanrıça Artemisle park sandığım yeşillik bir alanda durduk. Burada Artemis'in heykelleri ve avcılarını sembol ettiğini düşündüğüm yay tutan kızlar vardı. "Niye durduk Tanrıçam?" diye sordum. Tanrıça bana döndü ve "Senden önceki avcılara verdiğim hediyeleri mutlaka görmüşsündür." . Onaylarcasına başımı salladım. Ve devam etti ;"Sen de resmen avcı olduğuna göre sana da bir hediye vereceğimi tahmin ediyorsundur." dedi. Hediye mi !? Çok şaşırmıştım, heyecanlanmıştım aynı zamanda sevinmiştim ama belli etmemeye çalışıyordum. Tanrıçanın elinde gümüşi partıltılarla bir paket belirdi. Meraklı bir şekilde ne olduğunu beklemeye başladım.

"Sen de resmen avcı olduğuna göre sana da bir hediye vereceğimi tahmin ediyorsundur." dedi Artemis. Avcısının şaşkın suratına bakınca gülmemek için kendini zor tuttu. Ne yani, kendisinden hiç hediye almayacağını mı düşünmüştü. Bir süre avcısına bakmaya devam etti. Ardından elini yavaş yavaş kaldırırken gümüş bir paket belirmesini sağladı. Paket elinde öylece dururken Alexis ne yapacağını bilmiyormuş gibi pakete bakıyordu. "Hadi aç. Beğeneceğini düşünüyorum." Paketi aldıktan sonra, açışını izlemedi Artemis. Çevresine bakındı. Bazı küçük tanrılar ne yaptıklarını izliyordu. Onlara aldırmamaya çalışan Artemis, Alexis'in tepkisini görmek için ona baktı. Gümüş paketin içinde, tıpkı paketin rengi gibi gümüş bir broş, tüm parıltısıyla karşılarında duruyordu. Artemis, verdiği hediyelerin Ay şeklinde olmasını tercih ederdi. Tıpkı bu broşunun olduğu gibi. Avcısının meraklı bakışlarını gördüğünde, hediyesinin neler yapabileceğini açıklamadığını fark etti. "Bu broşun savaşlarda çok işine yarayacağını düşündüm. Neler yapabildiğine gelince.. Bu broş istediğin silahı elde etmeni sağlayacak. Tehlike anında ona dokun ve istediğin silahı düşün. Ona dönüşecektir." Alexis'in konuşmak üzere olduğunu görünce konuşmasına devam etti. "Bu arada onu kaybetmen de imkansız. Düşürürsen, çaldırırsan veya kaybedersen, ne yaparsan yap, sana geri dönecektir." Bir süre sessizlik oldu. "Beğendin mi?" Diye sordu Artemis, biraz meraklı biraz kuşkulu bir şekilde.

"Beğendin mi?"
Hediyemi nasıl beğenmeyebilirdim? Çok güzel, göz alıcı ay şeklinde bir broştu ve düşündüğüm her silaha dönüşebilecekti. Hayranlıkla hediyeme baktım ve "Tanrıçam, bu harika bir hediye !" dedim heyecanla. Bir an içimden Artemis'e sarılmak geldi ve kendimi tutamadım ve sarıldım. "Çook teşekkürler tanrıçam!" Artemis şaşkın görünüyordu, sanırsam biraz afallamıştı. Ben tanrıçadan ayrılınca etrafına kimse var mı diye bakındı. Sonra Artemis "Artık gitsen iyi olacak, zaten en kısa zamanda iyi haberlerinizi almak için sizi ziyarete geleceğim." dedi ve bana anlamlı bir bakış attı. Anladığımı ifade edercesine başımı salladım ve Artemis ile vedalaştıktan sonra geri dönmek üzere yola koyuldum..

Rp bitmiştir.