Önce Ormana Uğradık.. 2

Pegasuslarımızla beraber New York'un semalarında uçuyorduk, burası bizim için biraz tehlikeliydi. Zeus'un mekanında dolaşmak hoş değildi bana göre. Bunalıyordum burada, nedenini bilmediğim bir şekilde. Julia ve Mitchie yanımda olmasa, her halde ölürdüm ben burada. Ama ikisi de çok mutlulardı, ailelerini göreceklerdi. Ben de onların bu mutluluğuna ayak uydurabilmek için mutlu gözükmeye çalışıyordum fakat ben ailemi uzun zamandır görmediğim için beni unutmuş olabileceklerinden şüpheleniyordum. Aslında ailem çok kalabalıktı, babam,annem, iki kız kardeş, bir erkek kardeş ve bir abiden oluşuyordu ailem. Annem dediğim, belki üvey ama kesinlikle Nike'tan daha anne. Ve benim gerçek ailem, onlardı yani Morgan ailesi. Semalarda süzülürken inme vaktinin geldiğini söyledi Julia, bunun üzerine pegasusumu boşluk bir alana indirdim.

Ailemi göreceğim için çok heyecanlıydım. Mutlulukla pegasusumu yere indirdikten sonra etrafta gezinmeye başladım. O sırada apartmanımı gördüm. "Bakın kızlar, o benim evim!" dedim apartmanı işaret ederek. Ama Julia benden daha hevesli gibi görünüyordu. O yüzden ilk onun ailesinin yanına gitmeye karar verdik. Yerinde duramayan Julia, biraz komik görünse de belliydi ailesini çok özlediği.

Mitch'in aksine biz büyük bir villada oturuyorduk.Her şeyimin olmasına rağmen orada değil burada mutlu olmuştum.Eh ne yaparsın benim yapım böyle.Her neyse evimin önünde duruyorduk.Sat biraz garip görünse de Mitch(yeşil şekerim)gerçekten de yeşil bir şeker olmuştu.Ben mor pembe beyaz şeker olmuştum.Sat hala avcıydı.Umarım annemler bu durumu garipsemezdi.Zile bastım.Abim açtı.Beni görünce heyecanlandı.Boynuna atladım sımsıkı sarılıyorduk...

Julia abisinin boynuna atlamıştı, sarılıyorlardı. Sarılırken abisi bizi evin içine davet etti, Mitchie ile beraber uysal uysal evin içinde oturuyorduk. Ev gerçekten çok büyüktü, duvarları bile parıl parıldı. Hayran hayran etrafa bakarken Julia'nın tüm ailesi Julia'yla sarıldılar ve hep beraber oturmaya başladık. Julia'ya fısıldadım. "Evin ve ailen gerçekten süpermiş." dedim. Çünkü gerçekten süperdi.

Ev gerçekten çok büyüktü ve Julia'nın ailesi bize çok iyi davranıyordu. Hatta annesi bize kurabiye bile ikram etti, çok iyi ağırlanıyorduk bu kocaman evde. Açıkçası biraz utanmıştım, bizim evimiz apartmanın çatı katıydı. Fakat sevgi yuvasıydı. Burası da büyüktü ve sevgi yuvasıydı. Dudağımı ısırıyordum, biraz imrenmiştim. "Harika." dedim sadece.

Annem en sevdiğim kurabiyelerden yani elmalı kurabiye yapmıştı.Daha geleceğimizi bilmiyorlardı fakat içine mi doğmuştu?Buna güldüm.Kurabiyelerimizi yerken laflıyorduk ta.Saty biraz garipsemişti.Nedenini bilmediğim için yukarıya yani odama çıktık.Ona``Neden böyle davranıyorsun?Onlar senin ailen de sayılırlar.Hadi ama böyle yapma´´dedim.Ardından Mitch geldi...

Mitchie, Julia beni desteklerken geldi. O da ona katıldı. "Burası büyüleyici." dedi ve Julia'nın koltuğuna oturdu. "Burası benim evim gibi." diyerek kıkırdadıktan sonra ben de gülümsedim. "Tamam burası benim de evim o zaman." dedikten sonra aşağıya, Julia'nın ebeveynlerinin yanına indik. Güleryüzlü abisi,ablası ve annesinin yaptıkları elmalı kurabiyelerden aldık. Gerçekten inanılmazlardı.

Sonunda Julia'nın evinden ayrılma vaktimiz gelmişti, çünkü ben de kendi ailemi görmek istiyordum. Sat'ın kolundan çekiştirdim, bir süre sonra Julia da niyetimizi anladı ve ailesiyle sarıldılar. Tekrar geleceğine söz verdikten sonra ben heyecanla minik apartmanımıza doğru koşmaya başlamıştım bile. Sonunda ben de ailemi görebilecektim, çok mutluydum.

Mitch(yeşil şeker)ailesini ziyarete gideceği için heyecanlı bir şekilde Sat'in koluna yapışmıştı.Ben anlayınca anneme``Anneciğim.Gideceğimiz çok yer var daha bu iki güzel kızın ailelerini de ziyaret edeceğiz´´dedim.Sarıldık.Bu sırada Mitch ailesinin evine doğru yol almışa benziyordu.Eve girdik.Aman tanrım.Abisi çok yakışıklıydı Ama beni ilgilendirmezdi.Gerçekten annesi,babası çok şekerlerdi.Ama abisi (tabii bizden yaşça büyük)Kendimi kaptırmamak için Sat beni zorluyordu.Artık olaylar nasıl gelişirdi bilmiyorum.Ama bir an önce abisinden gözlerimi almalıydım.Mitch şekerliğini nereden almış anlamıştım...

Julia, Mitchie'nin abisine bakıp dururken Mitchie de abisine bakıyordu, bakarken de gülüyordu. Julia'yı zaptetmek yeterince zorken abisinin de Julia'ya bakması olacak iş değildi. Onları durdurmaya çalışırken gülücüklerime hakim olamıyordum, Julia benden bile beterdi. Gülümsedikten sonra abisiyle konuşmaya başladım. "Madem bu dünyaları biliyorsunuz söyleyeyim o zaman; biz avcıyız." dedim ve tatmin olmuş bir ifadeyle bacak bacak üzerine atarak kıkırdadım.

Abim Julia'ya bakıyordu dik dik, açıkçası durumdan biraz rahatsız olmuştum, gerçi abim ve Julia fena olmazdı. Biri güzel, biri yakışıklı. Ama Artemis'in gazabına uğramaya hazır bir abim yoktu bana göre, daha gencecik bir üniversiteliydi o. Bir süre sonra abimi kenara çektim. "Abi, kendine gel." dedim gülerken ama abim Julia'ya bakıyordu. Kız ölümsüz, senin yüzünden ölümsüzlüğü bozulmasın."

Bir kerede karşı çıkmayın ama.Tam abisi de bana bakıyor.O sırada şak Mitch abisini kenara çekiyor.Gerçi hala benim üstümde gözleri.Sat'a avcı olduğumuzu söylediği için çok kızgınım.Her an onu öldürebilirim.Ama yapamam ölümsüz çünkü Her neyse.Mitch ile abisi yanıma gelmişti.Bir şeyler söyleyeceklerdi...

Mitch'in abisi yanımıza gelerek Julia'nın numarasını isteyince Julia da abisine verdi. Ardından Mitchie'nin abisi de Julia'ya telefon numarasını vererek gülümsedi. "Müsait olduğunda ara beni." diyerek gülümsedi. Julia da gülümsüyordu, onun moralini bozmamak için bir şey demedim ve ben de gülümsemeye başladım. Ama artık gitmemiz gerekiyordu, geç olmuştu vakit ve daha Nereus'a uğramamız gerekiyordu, çünkü Artemis bizi gönderirken Nereus'a uğramamızı da söylemişti. Bize vereceği bir şey olmalıydı.

Rp Denizci Nereus'ta Devam Edecektir.

Hee,hafta içi bilgisayara girmek sana yasak değil miydi?Sat!

Hey rey bu tür sohbetleri Rp dışında yapmalısın!