Vay canına......hayatımın sıkıcı olduğundan bunca sene şikayet ettikten sonra boyle bir gelişme yaşamayı hiç mi hiç beklemiyordum. Yardımcım Sabestian'ın bir "satir" olduğunu ve benim de annemin Afrodit olduğunu öğrendiğimden beri sürekli düşünüyordum. Daha doğrusu düşünmeye çalışıyordum: annemi, melezliğin nasıl bir şey olduğunu ve daha bir çok şeyi. Ama bir türlü başaramıyordum işte! Kampın şok edici etkisine kapılmıştım ve ilk günümün tüm boyinca neredeyse tek kelime konuşmamıştım...ta ki o akşam kamp ateşinde Afrodit tarafından sahiplenene kadar. İşte ancak o zaman bir kaç kelime söyleyebilmiştim. Kamp ateşinden hemen sonra da klübedeki yatağıma girip uykuya dalmıştım. Kısacası kamptaki ilk gunüm pek de hoş geçmedi....