Alışverişin En Güzel Yerinde Canavarların İşi Ne?

Bugün Pers'le buluşcaktım. Giyinmek için dolabımı açtığımda yeni kıyafetler almam gerektiğini farkettim. Tırnaklarıma baktığımda ise güzel bir bakımı hakettiklerini anladım. Alışverişe gitmeliydim. Alışverişe gitmeyeli tam iki hafta olmuştu. İlk defa bu kadar uzun süredir alışverişe gitmiyordum. Bugün Pers'le birlikte gidebilirm diye düşündüm. Ama yanımda bir kız olmalıydı. Pers erkek olduğu için alışverişten anlamazdı. Önce Pers'in yanına gideyimde nasılsa orda birini buluruz diye kulübemden çıktım. Pers'le buluşma noktamıza giderken neler alcaklarımı düşünüyordum. Kafamda çok uzun bir liste oluşmuştu. Anlaşılan bütün gün alışverişte olacaktık. Pers'e ve benle gelecek olan kıza yazık olacaktı. Kafamda ki alışveriş listeme o kadar dalmıştım ki birden birine tosladım. "Önüne baksana " diye bağırdım. Çarpan bendim ama refleks olarak biranda söylemiştim. Yüzümü kaldırınca Adya'ya çarptığımı gördüm. Özür diledikten sonra gülümsedim.

" Senin kafandan ne geçiyor. Neye gülüyorsun? "

" Benimle alışveriş yapmaya gelmelisin. "

" Yok canım ya ben gelmeyeyim. " Acilen Ad'ı ikna etmeliydim.

" Ya ama lütfen hem sanada bir şeyler alırız. Artık kıyafetlerin eskidi. " Bir kızı alışverişe götürmenin en kolay yolu buydu.

" Gerçekten mi? Kötüler mi? " Kötü olmadığı halde evet dercesine başımı salladım. Ad artık ikna olmuştu.

" Tamam gidelim o zaman. " Ad'ı ikna ettikten sonra Pers'le buluşma noktamıza gittik. Şimdi sıra Pers'i ikna etmekteydi. Ama bunu nasıl yapacağım konusunda en ufak bir fikrim yoktu.

Claire'la buluşmak için buluşma noktamıza doğru ilerledim.Oraya vardığımda Claire çoktan gelmişti.
-''Çok mu geç kaldım ?''.Claire sinirlibir şekilde kafasını salladı.Aklından birşeyler geçiyor gibiydi.Sordum: ''Kendimi affettirmek için ne yapabilirim ?''.Claire'ın surat ifadesi değiştimiş sinsice gülüyordu.Birşeyler planladığını fark etmiştim.Derken Claire yanıtladı:
-''Kendini affettirmek istiyormusun ?''.Evet anlamında başımı salladım.
''Tamam o zaman bizimli alışverişe gelirsen seni affederim.''.''Ya gelmezsem'' diye sordum tereddütle.Claire öyle bir bakış attı ki soruyu sorduğuma pişman oldum.Durumu kurtarmak için ''Eee alışverişte neler yapacağız ?''.Claire haince gülümsedi.Sanki buraya bilerek erken gelmişti ve her şeyi ayarlamış gibiydi.''Biz yeni kıyafetler alacağız,Kozmetik ürünlerine bakacağız sende bize karar vermemize yardımcı olacaksın''.Claire çok mutlu gibiydi.Eh o mutluysa bende ona eşlik etmeliydim.''Madem bu kadar çok istiyorsun geleyim bakalım sizinle '' dedim.Claire sevinçle boynuma sarıldı ve ''Yaşasınn Çok eğleneceğiz''dedi.

Sabah sabah kampta bir tur atmak istemiştim ve sonuç bu olmuştu! Bir Afrodit kızıyla al-ış-ver-iş! Bu felaketle eş değer bir anlamdır. Claire beni çekiştire çekiştire Thalia'nın ağacının yanına sürükledi. Sonra sevgilisi Perseus'la konuşurken kollarımı birleştirip dinledim. Bir avcı olarak aşk meşk işleri ilgimi çekmiyordu. Claire ''Harika, çok eğleneceğiz!'' dediği andan itibaren bir işgence olacağı anlaşılmıştı. Claire şen şakrak bize baktıktan sonra ''Haydi pegasuslarınızı alalım!'' dedi bize bakarak. Onayladım. Sadece giysiler için buna değer mi diye düşündüm. Hiç sanmıyordum. Ama artık çok geçti vazgeçmek için. Ben vazgeçtim dersem Claire'in kalbi kırılırdı ve ben bunu hiç istemezdim. Bir Afrodit kızı olarak çok kırılgan olabilirdi. O yüzden haydi dişini sık Adyali, sadece bir alışveriş değil mi? Annen de seni böyle zorla alışverişe götürüyordu ve sen dayanabiliyordun, dedim kendime. Pegasus ahırlarına girdik. Hemen gözlerimle ahrıları taradım ve can yoldaşım, bilge Royces'u hemen gördüm. Beni görünce o bilge morumsu gözleri parladı. ''Nasılsın dostum! Umarım sıkılmamışsındır!'' dedim ona ve cebimde bulduğum şekerlemeyi ona uzattım. Aslında o benim tek şekerlememdi ama onu ne zamandır ziyaret etmemiştim ve kendimi affettirmek istiyordum. Royces bana teşekkür eder gibi başını hafifçe eğdi ve şekerlememi yalayıp yuttu. ''Aferin benim oğluma! Uslu çocuk.'' dedim ve kapısını açtım. Royces sakince dışarı çıktı. O arada Perseus da kendi pegaususunu çıkarmıştı. Pers'e hafifçe gülümsedim ve Royces'un yelesini kavrayıp ahırlardan çıkardım. Claire zıplaya zıplaya Pers'ün arkasından geliyordu. Thalia'nın ağacına kadar yürüdük.

Bugün çok mutluydum. Yüzümde güller açıyordu. Alışverişe gidecektim. Hemde sevgilimve en yakın dostlarımdan biri olan Ad'la. Bir melez daha ne isteyebilir ki? İkisi de beni kırmayarak alışverişe gelmeyi kabul etmişlerdi. Bu da beni daha da çok sevindiriyordu. Şimdi birazcık alışveriş yapmayı istemeseler de oraya gidince alışveriş için can atacaklarını biliyordum. Bir melez alışverişten nasılvaz geçebiilirdi ki? En büyük eğlencelerimden biriydi alışveriş yapmak. Pegasuslarımızı alıp Thalia'nın ağacına kadar yürüdük. Orda pegasuslarımıza atladık. Benim pegasusum olmadığı için Pers'in arkasına bindim ve havalandık.

Çok güzel bir gün bizi bekliyordu. Bugün havada çok güzeldi. Son sürat alışveriş merkezine doğru giderken Pers'e birşeyler söylüyordum. Pers ise rüzgardan beni duymuyordu. Biraz daha havada süzüldükten sonra alışveriş merkezini gördüm. Alışveriş merkezini görünce küçük çocuklar gibi elimi çırparak kahkaha atıım. Ad garip bir şekilde bana baktı. Sonra da inişe geçti. Arkasından Pers ve bende indik. Alışveriş merkezinin kapısının önünde durduğumuzda kafamı kaldırıp şöyle bir baktım. Dört katlı bir alışveriş merkezi. Gülümseyerek ve heyacanla;

" Eee hadi girelim. Ne duruyoruz. " dedim. Ve içeri girdik...

Bu benim için bir kabus olmalıydı.İçeri adımımı attığım anda sağımda Kozmetik dükkanları,solumda Bayan Kıyafetleri satan dükkanlar vardı.Burasının ne kadar büyük olduğunu düşünürken Claire'ın uzaktan sesini duydum.''Hadi gel,daha yeni girdik hızlı olmamız gerekiyor'' diyordu Ad'e.Sonra bana döndü ''Hadi çabuk ol yeni alacağım ojeler hakkında fikrini sormam gerek''.Şimdiden sıkılmaya başlamıştım ama Claire çok mutluydu bu bana yeterdi.Kozmetik dükkanına girdiğimizde içeride benim yaşımda erkek olmaması dikkatimi çekti.Çok garip görünüyor olmalıydım.İyiki Claire ile el ele dolaşıyorduk da kendime oje baktığımı düşünmüyorlardı.Saçma sapan düşüncelerim ile Claire'ın peşinde dolaşırken Claire bir anda döndü ve parmağını göstererek ''Yakışmış mı ? '' diye sordu.Küçük bir çocuk gibi mutluydu.Ojede ona çok yakışmıştı (her şey gibi) ''Çok yakışmış'' diye cevap verdim.Claire sevinçle elindeki ojeleri kasiyere verdi .Bende etrafı inceliyordum.Bu sırada Ad'de etrafa bakıyordu sanki ojeler ilgisini çekmiyor gibiydi.

Lanet olasıca bir cehennem tazısı sürüsünü peşime takmıştım bunu becerebilen tek varlık ben olmalıydım. 100'e yakın canavarın zap etmem imkansızdı. İnsanların bunu görmesinler diyede canımı vermek gelmesede içimden koşmaktan ve savaşmaktan çok yorulmuştum.

Sonunda bir çalılık bulup soluklanma fırsatı bulabilmiştim. Azıcık nektarın yaraması niyeti ile ağazıma atmıştım. Alt tarafı bir Hamburger yiyecektim tabi onlarda alt tarafı bir melez yemek istemeselerdi. Tekrar o yer altından çıkma havlama seslerini duyunca ''Lanet olsun siz hiç yorulmaz mısın?'' diyerek tekrar koşmaya başladım artık nefesim tıkanmıştı. Ve çok yorulmuştum. Dayanamazdım.

Önüme bakmadan koşarken tamda zamanında çıktı o koca ağaç... Kendimi birden yerde buldum yaklaşan havlama sesleri ile ilkilerek hemen ayağa kalktım. Ve kılıcımla savunmaya geçtim. ''Hadi gelin sizi burnu ıslak varlıklar gelinde kıçınızı tekmeleyip sizi çıktığınız deliğe tartarusa gömeyim'' Daha biraz daha uzakta olan köpeklere Ok atmaya başladım. Tek bir yaya 5 taneyi sığdırıyordum ve hepsinide tam isabet ettiriyordum. Ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım imkansızdı, imkansız. Sanki gelirlerken yeni doğanlar olup sürüye katılıyorlarmış gibi çoğalıyorlardı. Yere çökmüş bir kara buluttan bir farkları yoktu ya....

İstediğin kadar uğraş mia başaramazsın dedim içimden içimden tazılara küfür ederken bir taraftanda tüm tanrılara dua ediyordum(Pek meraklıları değilim ama...) Bir kez daha yayı gerip okları attım. Yaklaşan tazılar için kılıcımı çekmiştim ve üzerime atlamamaları için uğraşıyordum eğer atlarlasa işte o zaman sonum gelir ve büyük amcamın yanaklarından öperdim.



(Rpout: ben yokmuşum gibi devam sonra gelicem ben alış-veriş yapın siz Pers halinden pek memnun )

Claire dükkandan çıktı ve her zamanki gibi beni de arkasından sürükledi. Pers'ün onun arkasından geleceğini biliyordu nasıl olsa. Bir giysi dükkanına girdi. Etrafa bakındım ama Claire aynı anda her yere bakmaya çalışıyordu, aynı bir alışveriş canavarı gibiydi. Pers'e bakıp içimi çektim. Claire hep aynıydı, ama buna rağmen ikimizde onu çok seviyorduk. Farklı şekillerde olsa bile. ''Heyy! Hangisini alayım?'' Claire birbirinin neredeyse aynısı olan ayakkabıları göstererek. İçimden ikisinden birini işte dediysem bile gülümseyerek ''Sen hangisini sevdiysen..'' diyebilmeyi başardım. Pers de iç çekti ve Claire kadaya giderken onu takip ettik. Biraz macera istemek suç muydu ki bu durumdayken?

''Sen hangisini sevdiysen..''

Bana daha güzel gelen ayakkabıyı seçip kasaya gittim ve aldığım şeyleri ödedim. Artık dayanamadım ve söyledim.

" Aaaa. Ne bu haliniz ya alışverişe geldik. Cenazeye değil! " dedim. Adya'yla Pers birbirlerine baktılar. Sonra halimi anlayıp neşelenmeye başladılar. Onlar neşelince gülümsedim. Adya'da " Hadi şuraya da bakalım " diyerek beni dahada mutlu etti. Adya'nın dediği mağzaya girdik. Adya'yla birlikte kıyafet deneyip Pers'e nasıl olduğumuzu soruyorduk. Pers ise beğenip beğenmediğini söylüyordu. Burdan bir sürü kıyafet alıp mağzadan çıktık. Sanırım benim gibi herkes yorulmaya başlamıştı.

Claire'a döndüm ve yorgun bir şekilde "Artık bir yerlerde dinlensek olur mu ?" diye sordum. Claire mutlu bir şekilde başını salladı ve bizi dışarıda bir kafeye götüreceğini söyledi. Böylelikle bu alışveriş merkezinden kurtulmuş oldum. Bir kaç sokak yürümüştük ki yorgunluktan ölen ben Claire'a sordum " Daha ne kadar yolumuz var ?". "İşte geldiik" dedi Claire. Yan taraftaki kafeyi göstererek. Kafeye girdik ve bir masaya oturduk. Garson geldi ve siparişleri aldı. Her birimiz enerji vermesi için bir adet kahve söylemiştik. Kahveler gelene kadar Adyali ile ben sessizce dinlendik ama Claire yerinde duramıyordu. Bir o paketi açıyor, bir bu paketi açıyordu. Elleri hızla paketten pakete ilerliyordu. Şu paket açtığı hızda kılıç savursa yenilmez olurdu her halde. Kahvelerimiz gelince Claire'da sakinleşti. Biraz muhabbet ederek,biraz kahvelerimizi yudumlayarak dinlenmeye başladık.

Önümdeki tazıların bir kısmını tartarusa göndermiştim fakat arkası kesilmiyordu yinede. Biraz uzaktaydılar koşmaya başladım yeniden sonra önüme çıkan ağaca tırmanmaya başladım. Tazılar bana yetişmişti pantolonumu çekiştiriyorlardı.Daha hızlı tırmandım. Ön patileri ile ağacı tırmalıyorlarıdı ve hırlıyorları. Beni taşıyabilecek ve tazıların ulaşamayacağı bir dola oturdum. Aşağa bakıp sırıttım. ''Havlayın siz bende biraz dinleneğim ama değil mi ? devam devam ha gayret pire torbaları''

Bende biraz kestirmeye karar verdim. Saatlerdir peşimdelerdi. Hak ediyordum bu dinlenmeyi ama tabi onlar benimle aynı fikirdelermiydi bilmem. Aşağı baktım. Bir kaçıda dinlemmeyi seçmişti ama çoğunluk hala ağacı tırmalıyordu. Kollarımı enseme koyup ağacın gövdesine yaslandım. Bir şeyler mırıldanya ve dinlenmeye başladım.

Sonra kolumda bir ıslaklıp hissetip şıp şıp bir şeyler damlıyordu. Ama bu yağmur değildi. Kafamı yana çevirdiğimde o kırmızı gözler, ıslak burun, simsiyah tüyler ve sipsivri dişler ile karşılaştım. Burun burunaydım. Yuntkundum. Sonra geri geri ilerledim. Dalın çok fazla eğilidiğini fark ettim. Arkama baktım. ‘’Görüşürüz ’’ dedim ve kendimi aşağı bıraktım. Hemen hançerimi çıkardım. Bir ağacın üzerine düşüyordum, Ağacın içine girince hançeri gövdeye sapladım. Biraz aşağı kaydım ama sapa sağlam ağacın gövdesine asılı kalmıştım. Tazılar hala diğer ağaçla uğraşıyordu. Yavaş ve sesizce aşağı indim. Sanırım sonunda kurtulmuştum.

Uzunca bir süre yine koştum. Şehre varınca hiç yapmadığım bir şey yaptım. Garip ama hiç yapmadığım bir yere girdim. ‘Alış-Veriş Merkezine’

Kahvemi bitirdikten sonra diğerlerini beklemeye başladım. Claire nazik bir şekilde kahvesinin bardağını tutup, her on dakikada bir yudum alıyordu. Artık dayanamıyordum. Sinirle masanın üzerinde ritim tutmaya başladım. Bu arada Pers çoktan kahvesini bitirmiş kollarını kavuşturmuş bekliyordu. ''Bitti mi Claire.'' dedim fincanı bıraktığında. Claire fincanını tekrar eline aldı ve yudumlamaya devam etti. ''Zeus aşkına lütfen hızlı ol!'' diye mırıldandım. Pers ise Claire'ye çaktırmadan başını salladı. Sonunda Claire fincanını masaya koydu ve peçeteyle oldukça yavaş bir şekilde ağzını sildi. Acaba gıcıklık olsun diye falan mı yapıyordu bunu? Pers'le hemen ayağa kalktık. Onunla aynı fikirde olmak hoşuma gitmeye başlamıştı, o iyi bir arkadaş olmuştu bana. Claire de kalktıktan sonra Claire'nin eşliğinde Alışveriş merkezine geri döndük. Bu sefer itiraz etmemiştim çünkü bir şeyler olacak gibi hissediyordum. Melez hisleri buydu işte. Claire ve Pers de hissetmiş olmalıydı ki, adımlarını sıklaştırdılar. Hızla dükkanların arkasından geçtik. ''Şunu gördünüz mü?'' dedi Perseus. Gösterdiği yere baktık ve bir cehennem tazısı sürüsünün ortalıkta koşuşturduğunu gördük. Hemen kolyemi kılıca çevirdim. Ama şu anda oklarımın daha yararlı olacağını düşünerek yay ve sadığa dönüştürdüm kolyemi. Pers, Claire ve ben Cehennem tazılarını takip etmeye başladık.

Cehennem tazıları alışveriş marketinin içinde ordan oraya koşuşturuyorlardı. Onların burda ne işi vardı? Alışveriş merkezi bildiğim kadarıyla melezler içindi iğrenç canavarlar için değil. Ad hemen yay ok takımını çıkarttı. Cehennem tazılarını takip etmeye başladık. Acaba bunun sonu nereye gidecekti? Bir süre cehennem tazılarını takip ettikten sonra bu cehennem tazılarının kimin peşinde olduğunu öğrendik. Mia... Mia hızlıca koşturuyor cehennem tazılarıda arkasından geliyordu. Tam cehennem tazıları Mia'yı yakalayacakken Mia bir hareketle onlardan kurtuldu. Artık bize doğru koşuyordu. Mia biraz koşunca bizi gördü. Yanımızda durdu nefes aldı ve arkasına baktı. Cehennem tazıları ise Mia'yı arıyordu. Mia'yı kaybetmişlerdi.

" Bana yardım etmeniz lazım. Çok yoruldum. Sanırım artık dayanamayacağım. " dedi Mia soluk soluğa.

" Hadi o zaman şunlara kim olduğumuzu gösterelim. " Pers'le Adya aslında bu cehennem tazılarının çıkmasına sevinmişlerdi. Şimdi ikisinin de yüzünde güller açıyordu. Cehennem tazıların bizi bulmaları çok uzun sürmedi. Şimdi bize doğru koşturuyorlardı.

İşte bu çok iyi haberdi. Mutlulukla yüzüklerimi aktifleştirdim. Normalde korkmuş olmam gerekirdi fakat şu an alışverişten kurtulduğum için memnundum. Ad oklarını çıkardı ve bana "Sen önden git canavarların dikkatini çek bende etrafına toplananları oklarım ile öldürürüm" dedi. Bu sırada Claire, Mia'ya doğru koştu ve onunla ilgilenmeye başladı. Mia çok yorgundu. Bedenimin etrafında ateşleri topladım ve kendime yakıcı bir zırh oluşturdum. Koşarak canavarlara doğru ilerledim. Ortalarına dalınca ucunu alevlendirdiğim kılıcımı 360 derece savurdum. Çarpmanın etkisi ile canavarlar dağıldı ve yorgun düştü. Savrulan canavarlara Ad gümüş oklarını fırlatmaya başladı. Tek seferde 5 ok birden atabiliyordu. Bu kız gerçektende yetenekliydi. Bu şekilde Ad ile canavarları öldürmeye devam ettik ama sayıları çok fazlaydı. Artık yorulmaya başlamıştım son bir umutla Ad'e döndüm ve "Oklarını hazırla büyük bir vuruş yapacağım. Tüm canavarlara etki edecektir ama öldürmeyecektir senin onlara ok atman lazım" dedim. Ad kafası ile planı onayladı. Ellerimi iki yana açtım ve o büyük vuruşumu yapmak için ellerimde ateşi topladım. Ardından babama seslenerek ellerimi birleştirdim. Gökyüzünden bir alev tam üzerime düştü ve beni paratonel olarak kullanıp canavarları vurdu. Ad hemen okları ile etrafa saçılan canavarları öldürdü. Bu sefer ateş saldırım beni çok yormamıştı ama yinede bitkin düşmüştüm. Etrafta hiç canavar gözükmüyordu ama yinede bazı hırıltılar duyuyordum. Hepsi ölmemiş olmalıydı.

Savaşta yatmayı hiç bir zaman kendime yedirememiştim ve şimdide yetirmeye hiçniyetim yoktu. Ayağa kalkmak için uğraştım ama beceremedim. ''Sakin ol mia '' ağzıma nektar dayadı. Nektarın tadı ilk defa acı geli yordu ama yinede kendimi iyi hissetmiştim. Umursamadan ayağa kalktım. Pers'in yanına gidip yanında Silahımı çekip durdum artık yanmıyordu.

Kulağına doğru ''Daha çok fazlalar hiç düşünmediğin kadar '' pek memnun değildi. Gene bir sürü tazı toplanmaya başlamışlardı. Önümüzde şimdiden 30 küsür tazı vardı ve git gide de artıyolardı. Daha uzakta olduklarını düşünerek ok - yay takımımla karşılık vermenin daha akıllıca olacağını düşündüm. Okları yaya dizip avcı ile aynı anda atmaya başladık.

Clarie arkada ne yapıyordu bilmiyorum ama umarım yararlı şeylerdir. Yaklaşan tazılar için Pers ile savunmaya geçtik. İkimizde aynı anda ''Olimpos için'' diye haykırarak onlarca tazının arasında mücadele vermeye başladık ilk başta önüme gelenin kesmemin faydalı olacağını düşünmüştüm ama bu yeterli olmuyor gibiydi.

''Ne yapacağız?'' diye bağırdım. Diğerleri de zor durumda gibiydi. Hermia'nın da morali bozuk gibiydi. Çok fazlalardı. Derin bir nefes aldım ve konsantre olmaya çalıştım. Bu kadar çok canavar varken dikkatim çabuk dağılıyordu. Birden kolyemi hatırladım. Yayımı bırakıp kolyemi elime aldım. İçimden antik yunanca bir dua fısıldadıktan sonra ''Tanrıça Artemis, lütfen duy sesimi, senin yardımına ihtiyacım var!'' dedim. Kolye parlamaya başladı. Öyle parlıyordu ki, gözlerimi kaptmak zorunda kalmiştım. ''Hey, bunlar avcılar değil mi?'' diyen Pers'ün sesiyle gözlerimi açtım. Gümüş ceketli yaklaşık 12 kız karşımda dikiliyorlardı. ''Yardımı sen mi istedin?'' diye sordu başlarındaki kız. Siyah saçlı ve mavi gözlüydü. Avlanan avcıları tanımıyordum, ben avcılık yemini edip kampa gelmiştim. Boş zamanlarımızda kamptaki avcılarla beraber avlandığımız olmuştu tabii. ''E-evet, bendim. Adyali Beckett, Morfeus kızı.'' Kız biraz bana baktı. ''Ah, Artemis'in bahsettiği kız.'' dedi bana. İmalı bir şekilde bakıyordu. ''Artık duyduğun herşeye inanma Adyali. Doğru bildiğim şeyler yanlış çıkacak.'' Ne demeye çalışıyordu bu kız? Kafamı karıştırmak mıydı amacı? Hermia yanıma geldi. ''Her neyse artık, sizi niye çağırdığımızı anlamışsınızdır. Cehennem tazıları.'' Kız başını salladı ve avcılara bir şeyler söyledi. Hepsi beraber saldırıya geçtiler.

Sağolsun avcılar gelmişti. Ama ben bu durumdan pekte memnun değildim evet kampta avcı arkadaşlarım vardı ama bu farklı bir durumdu. Bildiğin savaş içersindeydik. Tazılara karşı melezler ve Avcılar...

En korktuğum şey başıma geldi. Bir tazı beklemediğim bir anda üzerime atladı. Sırt üstü yere düştüm. Üzerime çıkan tazıyı savuramıyordum. O cehhennem gibi kokan nefesi ve iğrenç salyaları.Bir tanesi yetmezmiş gbi diğerleride üzerime abanmaya başladı.''Üzerimden kalkın be iğrenç tazı salyası iğrenç siz hiç dişlerinizi fırçalamazmısınız.''

''Üzerimden kalkın be iğrenç tazı salyası iğrenç siz hiç dişlerinizi fırçalamazmısınız.'' diye bağıran Mia'ya yardım gerekiyordu. Hemen elimdeki paketleri bırakıp kolyemi kılıcıma dönüştürdüm. Mia'nın üstünde 2 tane cehennem tazısı vardı. Birisinin arkasından gelip kılıcımı salladım. Kılıcım cehennem tazısında boydan boya bir yara açmıştı. Ondan hızlı davranıp ikinci kez kılıcımı salladığımda cehennem tazısı buharlaştı. Diğer cehennem tazısı ise beni farkedip Mia'nın üstünden kalktı ve bana doğru saldırmaya başladı. Geri geri gitmeye başladım. " Lanet olsun! " bu haykırışımı avcılardan biri duymuş olacakki oklarıyla bana gelen cehennem tazısını önümde buharlaştırdı. Avcıya teşekkür edderek baktıktan sonra Mia'nın yanına gittim. Mia yerden çoktan kalkmış kılıcını almıştı. Tabi Ares kızıydı. 1 dakika bile oturamıyordu.

" Teşekkürler Claire " dedikten sonra başka cehennem tazılarını yok etmek için Pers'in yanına gitti.

Etrafımda 4 adet Tazı vardı, bunlarla savaşmak zordu. İyi ki avcılar gelmişti yoksa işimiz bitmiş olabilirdi. Tazılar ile dövüşürken arkamdan gelen bir ayak sesi duydum ardından yanımdan Mia geçti. Hızla bir Tazının ağzına kılıcını sapladı ve savunmaya geçerek yanıma geldi
"Bu kadar korkak saldırma, çok yavaşsın!" Mia'nın bu lafı üzerine bir savaşma isteği geldi ve doğrudan Tazılara doğru koştum. Bir tanesine kalkanımın metal diken kısmını sapladım ötekine ise bir alev topu yolladım. Tam rahatlamışken arkamdan bir hırıltı yükseldi, başımı çevirdiğimde üzerime atlamak üzere olan bir Tazı gördüm. Tam kalkanımı önüme koyacaktım ki avcılardan bir tanesi üzerime atlayan Tazıyı öldürdü ve "Salak Erkek işte ne olacak, daha dövüşemiyor bile!" dedi. Kampta avcı arkadaşlarım vardı fakat onlarla iyi anlaşıyordum, bu avcılar çok sinir bozuculardı.

Kılıca dönüştürdüğüm kolyemi elime almış, bir tazının ısırığından korunuyordum ki Pers'ün sesini duydum. ''Hey! Erkekler salak falan değil! Dünyadaki icatların neredeyse hepsini onlar buldu!'' Ah, yapmayın ama, kavga etmenin hiç sırası değildi. Tazıyı bıraktım ve onlara baktım. Tam o sırada Pers'in arasındaki cehennnem tazısını farkettim. Tam onu uyaracaktım ki, buna zaman olmadığını farkettim. Koşup kılıcımı Pers'ün arkasındaki cehennem tazısına batırdım. Sonra Pers'ü oyaladığı için avcıya sinirli bir şekilde baktım. ''Dikkatini hemen dağıtmasan iyi olur, unutma, savaşta ölebilirsin.'' Kızın ölümsüzlüğünden bahsedince hemen ilkildi ve savaşa döndü. İnsanlarım moralini bozmaya bayılıyordum. ''Teşekkürler Adyali.'' dedi. Başımı salladım. ''Ne demek. Neyse, ben gidip biraz daha tazı öldüreyim. Ne güzel, bize antreman oldular işte.'' Gülümsedi ve el salladı. Ben de dikkatimi az önce engellediğim tazıya yönelttim.

(Rpout: çocuklar benden sonraki yazsın ben iki kez yazdım ya biraz karıştı sanki )