Düştük Garip Bir Yola - 2

Sonunda 4 devi de toza çevirmeyi başarmıştık. Rahat bir nefes aldım. Pers de "Eh madem yendik canavarları daha fazlası çıkmadan içeri girelim." dedi. Haklıydı da. Başımıza daha fazla bela almadan gitmeliydik. Zaten labirentte yeterince bela olacaktı. Bunun üzerine ben de labirentin girişlerinden biri olan Zeus Yumruğu adlı taşın yanına gittim ve girişin kapağını açtım. Pers benim yaptıklarımı dikkatle izliyordu. Sonra ona elimle gelmesini işaret ettim ve birlikte merdivenlerden aşağı indik.
İçerisi karanlıktı ama Pers'ün ateş topları sayesinde önümüzü görebiliyorduk. Biraz ilerledikten sonra "Şu an neredeyiz ?" diye sordu Pers. Doğrusu bu konu hakkında bir fikrim yoktu. "Bilmiyorum." diye itiraf ettim. Eh, bu normaldi aslında. Sonuçta burası bir labirentti.
Tam şu ana kadar önümüze canavar çıkmadığı için şanslı olduğumuzu varsayıyordum ki bu düşüncemin yanlış olduğu anında kanıtlandı. Şimdi önümüzde kocaman bir minator duruyordu.

Bu minator kocamandı.Öfkeyle üflediği nefesini hissedebiliyordum.Nasıl olsa kördü o yüzden ateş toplarını kaldırmama gerek yoktu.Hızlıca Kate'e döndüm ve ''çabuk kaçalım!'' diye bağırdım.Sesimi duyunca Kate koşmaya başladı bende onu takip ediyordum.Arkamızdanda Minator geliyordu.Koşarken çıkardığı ayak sesleri labirentin içinde yankılanıyordu.Ateş toplarım olmasa gayet korkunç olabilirdi burası ama ateş topları sağ olsun önümüzü görmemizi sağlıyordu.
Minatordan kaçmaya devam ederken keşke şu an etrafı göremesem dedim çünkü ölü insan iskeletleri ile dolu bi oda gibi bir yerin içine girmiştik.Adım attığımız her yer iskeletti.Burası çok korkunçtu bir de üstüne peşimizde kocaman bir Minator vardı ! Kate'e döndüm ''Yukarı geri dönsek olmaz mı ?'' diye sordum.Cevabı beni korkutmaya yetmişti ''Artık geri dönemeyiz yollar çoktan karışmıştır.'' O sırada bir gürleme duyduk.Minator bulunduğumuz odamsı yere girmişti ve çıkışı kapatıyordu.

İskeletlerle dolu bir yerde minator tarafından kapana kısılmıştık. Şimdi minator tam kapının durmuş, öfkeyle burnundan soluyordu. Bu odadan çıkmak için onu oradan çekmemiz gerekiyordu. Bu yüzden tehlikeli olduğunu bildiğim halde onun bize doğru gelmesi için "Hey, niye orada dikiliyorsun ? Yoksa çok mu korkaksın ?" diye sordum korkumu belli etmemeye çalışarak. Pers önce bana deliymişim gibi baktı ama sonra planımı anladı. Minatorun kapının önünden çekilmesini sağlayacak ve ilk fırsatını bulduğumuz anda kaçacaktık. Tabii bunun için hızlı hareket etmemiz gerekiyordu.
Benim sözlerim karşısında minator daha da sinirlenmiş gibiydi. Tuzağa düşmüştü, şimdi bizim olduğumuz yöne doğru geliyordu. Kalbim heyecandan küt küt atarken minator tuzağa düştüğü için sevinsem mi, tehlikede olduğumuz için üzülsem mi bilemiyordum.

Minator düm düz bize doğru koşuyordu.O koşarken aklıma önceden okuduğum mitler geldi.Minator sadece düz vites gidebiliyordu.Kate'e seslendim''Bize ne kadar çok yaklaşırsa o kadar iyi bu hayvanın geri vitesi yok yani buraya geldiği anda yanlara atlayıp kapıya doğru koşmalıyız''.Kate hak vererek başını salladı.Minator dibimize gelmişti ''Şimdi !'' diye bağırdım ve minatorun önünden çekildik.Hayvan neye uğradığını şaşırarak bir kaç iskeletide parçalayarak duvara girdi.Lafın gelişi değil cidden duvara girdi.Boynuzları duvara saplanmıştı.O oradan çıkmaya çalışırken bizde koşarak kaçmaya başladık.Koşarken minatorun koku ile yolunu bulduğunu hatırladım ve Kate'e sordum ''yanında hiç parfüm var mı ?''.Kate biraz garipsemişti bu soruyu
''Ne yapacaksın parfümü ?''
''Var mı yok mu onu söyle bana !''
''Var ?''
''Tamam parfümü bana ver.'' Kate şaşkınlıkla pantolonun cebinden küçücük bir parfüm çıkardı ve bana uzattı.Sırtımdaki kalkanı çıkardım ve yere sapladım.Kate'ten aldığımı parfümü kalkanı üstüne bocaladım.
''Tamam oldu.'' dedim Kate'e dönerek.Kate ise sinirli bir şekilde
''Ne oldu güzelim parfümü boşa harcadın''
''Hayır hayatımızı kurtardım.Bu hayvan koku ile yolunu buluyor yani senin kokunu kalkana sıktığımız için kalkanı sen sanacak''.Kate bu fikri beğenmiş gibiydi.Kalkanı iyice yerine oturtturduktan sonra koşmaya devam ettik.''Şimdi ne yapıyoruz ?'' diye sordum Kate'e.''Daedalus'un atolyesine gidiyoruz'' dedi.

Aslında normalde yanımda parfüm taşımazdım ama şansımıza o şimdi yanımdaydı. Küçük parfüm şişesini cebimden çıkarttım ve Pers'e uzattım. Pers ise kalkanını çıkarıp yere sapladı. Ona uzattığım parfümü kalkanın üstüne boca ettikten sonra "Tamam oldu." dedi. Açıkçası biraz sinirlenmiştim. Süsüne düşkün bir Afrodit kızı değildim ama yine de bir kızdım ve parfüm benim için önemliydi. Resmen tüm parfümümü bitirmişti ! "Ne oldu güzelim parfümü boşa harcadın." dedim ona. Pers ise "Hayır hayatımızı kurtardım. Bu hayvan koku ile yolunu buluyor yani senin kokunu kalkana sıktığımız için kalkanı sen sanacak." dedi. Evet, bu akıllıcaydı. Neden daha önce düşünememiştim ki ?
Pers kalkanı iyice sabitledikten sonra tekrar koşmaya başladık. "Şimdi ne yapıyoruz ?" diye sordu Pers. "Daedalus'un atolyesine gidiyoruz.'' diye yanıt verdim ve koşmaya devam ettim. Ta ki karşımıza zehirli dev akrepler çıkana kadar. Tanrılar aşkına, bu canavarlar hiç bitmeyecek miydi ?

Yine karşımızda albızlar alasıca bir canavar vardı ve yolun tam ortasındaydı.Bu sefer onu öldürmek zorundaydık.Artık canavar görmekten sıkılmıştım.''Yeter beee !'' diyerek canavara doğru koşmaya başladım canavar kuyruğunu bana doğru savurdu.Yana çekildim ve koşarken aktifleştirmiş olduğum 2 metrelik kılıcı canavarın kuyruğuna sapladım kuyruğu kopmuştu ama etrafa zehir saçılmıştı.Bir kısmı da bana gelmişti.Enerjim azaldı ve yere düştüm herşey bir kaç saniyede olmuştu.Bu sırada Kate koşarak canavara saldırdı ve ''Aceleci!''dedi öfkeyle.Muhtemelen bana demişti.Son gördüğüm Kate'in canavarı tek başına öldürdüğüydü.Kendimi çok kötü hissediyordum kaskatı kesilmiştim.

Akrebi öldürdükten sonra etrafa yayılan zehirlere değmemeye çalışarak hemen Pers'ün yanına koştum. Suratı mosmor olmuştu. Muhtemelen zehirlenmişti. İşte bu çok kötüydü. "İyi misin ?" diye sordum ama iyi olmadığı her halinden belliydi. Kıpırdayamıyordu. Telaşlanmıştım, onun ölmesine izin veremezdim. Bir yolu olmalı. diye düşündüm. Ama Pers benden daha hızlı davranmıştı. Ağzını zar zor açtı ve şunu söyledi: "A-ateş." Ateş mi ? Ne demek istediğini anlamamıştım ama Pers'e bir şeyler oluyordu. Mosmor olan suratı normal rengine dönüyor, kaskatı kesilen bedeni ise canlılık belirtisi göstermeye başlıyordu. Ben tüm olanları şaşkınlıkla izlerken sonunda Pers tamamen normale dönmüştü. Sanki hiç zehirlenmemiş gibiydi. "Bunu nasıl yaptın ?" diye sordum, ağzım açık kalmıştı. "Ateş gücüme odaklandım ve vücudumdaki zehri yakmaya çalıştım. Sonuçta da başardım." dedi sırıtarak. Derin bir nefes aldım, rahatlamıştım. "Beni çok korkuttun, bir dahaki sefere bu kadar aceleci olma !" diye bağırdım şaka yollu. Sonra ayağa kalktık ve "Evet, şimdi Daedalus'un Atölyesi'ne gidebiliriz." dedim.

İyileşmiştim hemde eskisinden daha iyi olmuştum.Hızla koşmaya başladık.Belli bir süre sonra yorulduk ve güvenli bulduğumuz bir yerde dinlenmeye başladık.Bir muhabbetten diğerine geçiyorduk.Gülüyor eğleniyorduk ama aslında bunları mutlu olduğumuz için değil bulunduğumuz kötü durumu unutmak için yapıyorduk.Kate kahkaha atarken kafasını duvara çarptı ve daha çok gülmeye başladık.Aradan birkaç saniye geçmişti ki yaslandığımız duvar dönerek başka bir odaya açıldı.Bu cidden şok ediciydi koskoca duvar dönmüştü.Hemen ayağa kalktık ve kılıçlarımızı hazırda tuttuk.Bulunduğumuz mekanı incelemeye başladık.İçeride bir sürü alet adevat vardı ama kimse yoktu.Uzun zamandır buranın kullanılmadığı belliydi.''Amma ilginç yer'' dedim Kate'e.Kate ise bağırarak ''Burası Daedalus'un Atelyösi''dedi.Tavanda işlenmiş olan sembolü göstererek.

Tavandaki sembol Daedalus'a aitti. Bunu fark edince hemen Pers'e tavanı işaret ettim ve "Burası Daedalus'un Atölyesi !" diye bağırdım heyecanla. Pers de hemen kafasını tavana doğru çevirdi ve "İlginç bir yer olmasının sebebi şimdi anlaşıldı." dedi.
Etraf gerçekten çok ilginçti. Daha önce hiç görmediğim, ne işe yaradığı hakkında bir fikrimin olmadığı garip aletler vardı. Bu da benim ilgimi çekmişti. Tabii Pers'ün de. Sonuçta o Hephaistos'un çocuğuydu, aletlerle arası iyiydi. Etrafa biraz daha göz gezdirdim. Buraya sanki uzun zamandır girilmemiş gibiydi. Çok tozluydu ve bazı aletler paslanmıştı. Daha sonra kendimi tutamayıp bir aletin yanına gittim ve incelemeye başladım. Pers de başka şeyler inceliyordu. Burada ilginç o kadar çok şey vardı ki !
Elimdeki aleti bırakıp gözlerimi tekrar odada gezdirdim. O sırada daha önce fark etmediğim bir şeyi fark ettim ve Pers'e koca, metalik aletin bulunduğu yeri işaret ederek "Hey Pers, şuradaki şey bir robot mu ?" diye sordum.

Kate'in gösterdiği alete doğru yaklaştım.Aletin etrafında birkaç ateş topu daha oluşturunca bunun insanımsı bir otomaton olduğunu fark ettim ve kurcalamaya başladım.Kate merakla beni izliyordu.Yanıma geldi ve bana ''orada ne yapıyorsun'' diye sordu.Yaptığım işle o kadar meşguldum ki ona yanıt vermemiştim.Bu makine (robot) çok iyi yapılmış,çok iyi dizayn edilmişti.Robotu belli bir süre inceledikten sonra robotun kafasını açtım ve orada kopuk halde bulduğum iki kabloyu birleştirdim.Birkaç saniye sonra robot gözlerini açtı ve konuştu''Daedalus projesi insan otomaton 301''.Eğer bu 301. otomatomsa burada 300 tane daha otomaton olmalıydı.Kate şok olmuştu ''Zarar vermez değil mi ?''diye sordu.''Bilmiyorum'' dedim.Cidden robotun neler yapabileceği hakkında hiçbir fikrim yoktu.Robotun nasıl çalıştığını anlayınca ona bir komut verdim''Daedalus projesi insan otomaton 301 ışıklar !''Etraf bir anda aydınlandı ve etrafımızı daha net görmeye başladık.Otomatomun ışığı çok güçlüydü.Etrafımıza baktığımda bir sürü otomaton gördüm.Kate bunlarda köpeğimsi olan bir otomatona doğru ilerlemeye başladı.Onu inceleyecekti galiba.

Pers robotu çalıştırmayı başarmıştı, hatta ona komut verip ışıkların açılmasını da sağlamıştı. Ben ise çok şaşkındım. Böyle bir şey olabileceği aklıma gelmezdi doğrusu. Sonra ben de köpeğe benzeyen bir otamaton gördüm ve ona doğru ilerlemeye başladım. Yanına geldiğimde üstünde birçok düğme olduğunu fark ettim. Otomatonu biraz daha inceledikten sonra kendimi tutamadım ve bir düğmeye bastım. O anda birden otamatonun ışıkları yandı ve "Daedalus projesi köpek otomaton 134." diye metalik bir ses çıktı. Hafif bir irkilmeden sonra bu otomatonun canlandığını anladım ama biraz endişeliydim. "Umarım bu şeyler bize bir zarar vermeye kalkışmazlar." dedim Pers'e. Pers ise bana dönüp "Yapsalardı şimdiye yaparlardı, bak hala tek parçayım." dedi. Ama henüz arkasındaki otamatonun ona saldırmak üzere olduğunu fark etmemişti.

Arkamı döndüğümde robot elini bana doğru uzatmış üzerime doğru yürüyorduk ve metalik bir ses ile ''Düşman,saldır,yok et'' diyordu.Kafayı yemiş olmalıydı ama ışıklarını kapatmamıştı bu bizim için avantajdı.Robotu savuştururken arkamdan bir çığlık duydum bu Kate'ti onun açtığı köpekte ona saldırmıştı.Ona yardım edebilecek durumda değildim.Kendi başımızaydık.Hemen kılıcımı aktifleştirdim.Kılıcım elimde oluşunca robot yine konuştu ''Uyarı, uyarı,büyülü obje!''.Robot bir anda koluma vurdu kılıcım Kate'e doğru fırlamıştı.Sinirlenmiştim kimse benim kılıcımı düşeremezdi.Biriktirdiğim tüm öfkemi dışarı saldım ve ''Baba senden yardım istiyorum sesimi duy ve ateş gücümü arttır !'' O anda ayaklarımın altında oluşan alevler daha da gürledi ve tüm bedenimi sardı.Sonra git gide büyüdü ve canavarımsı bir şekil aldı.

Sadece Pers'ün aktifleştirdiği otomaton değil, benim aktifleştirdiğim otomaton da saldırıya geçmişti. Bunun üzerine kısa bir çığlık attım ama sonra kendimi toparladım ve hemen kılıcımı çıkardım. Köpeğimsi robot arada bir "Saldır." ya da "Yok et." gibi sesler çıkarıyordu ve bu benim çok sinirimi bozmuştu. Bir gün için bu kadar yaratık fazlaydı. Çok hırslanmıştım ve kılıcımla robota sert darbeler indirmeye başladım. Ancak robotun parçalarını birbirinden ayırmak tahmin ettiğimden de zordu. Robotun neredeyse yarısını birbirinden ayırmıştım ama çok yorulmuştum. Otomaton ise hala bana doğru gelmeye devam ediyordu. Ben de saatimi robotun gözüne doğru tuttum. Aslında işe yarayacağından pek emin değildim çünkü o bir canlı değil, robottu. Ama yine de denemeye değerdi.
Sanırım saatim işe yaramıştı çünkü robot bir süreliğine durdu. Bir robotun korkulu rüyası ateşte yanmak falan olmalıydı. Ben de onun bu duraklamasından yararlanarak kılıcımla tekrar hızlı ve sert darbeler indirmeye başladım. Sonunda robotu yok etmeyi başarmıştım. Pers'ün ne durumda olduğuna bakmak için kafamı çevirdiğimde vücudunu alevlerin sarmış olduğunu gördüm.

Alevden bir canavar oluşturmuştum tepemde.Robotta ne olduğunu anlamamışa benziyordu.Kate'ten gelen dövüş sesleri kesilmişti sanırım canavarı yenmişti.Tamam çok güçlü olmuştum bunu hissediyordum ama nasıl saldıracaktım ? Derken robota uzaktan bir yumruk attım.Tepemdeki ateşten canavar da aynısını yapmıştı robotun devreleri yanmıştı.Ama halaa çalışıyordu.Sonuçta onu Daedalus yapmıştı.Robota birkaç yumruk daha indirdim.Robotun pestili çıkmaz üzeriydi ve son hamlesini yaptı.Sırtından kocaman bir yangın söndürücü çıkardı ve bana sıkmaya başladı bunu hiç beklemiyordum.Yangın söndürücünün etkisi ile ateşlerim söndü.Çok zekiydi bu robot.Ben bunları düşünürken yere düşüp bayıldım.Uzun süre oksijensiz kalmıştım.Ateşler sağ olsun,onları kullanırken normalden 100 kat daha fazla oksijene ihtiyaç duyuyordum.

Pers başlarda robotla iyi mücadele ediyordu ama sonra robot aklına kullanıp yangın söndürücü ile Pers'e saldırmıştı. Bunun üzerine de Pers bayılmıştı. Hay aksi !
Robotun Pers'e daha fazla zarar vermemesi için hemen yanına gittim. Zaten Pers ile dövüşürken bayağı bir hasar gördüğünden tek bir darbemle yere yığılmış, parçaları etrafa dağılmıştı. Robotu hallettikten sonra yerde yatan Pers'ün yanına gittim. Umarım yalnızca bayılmıştır. diye düşündüm kendi kendime ve ceplerimi karıştırmaya başladım. Parfümümün olduğu cebimde bir mendil vardı. Hemen onu çıkardım ve kokladım. Tahmin ettiğim gibi parfümün kokusu mendilin üstüne sinmişti. Mendili Pers'ün burnuna yaklaştırdım. O sırada kenarda bir su şişesi gördüm ve onun da işe yarayacağını düşünerek elime alıp suyun bir kısmını Pers'ün suratına döktüm. "Haydi Pers, kendine gel !" diye seslendim. O sırada çevremde bazı ayak sesleri duydum. Kafamı kaldırdığımda yaklaşık 10 tane köpeğimsi otomaton gördüm. Etrafımıza dizilmişlerdi. Bunun üzerine uyanmasını dileyerek Pers'ü hızlı bir şekilde dürttüm.

Sarsıldığımı hissediyor,garip ayak sesleri duyuyordum.Mekanikimsi ayak sesler.Sonra Kate'i duydum ve burnumda keskin bir koku fırlayarak uyandım.Kate uyanmama çok sevinmiş gibiydi.Etrafıma bakındım üzerimize 1,2,3... Tam 10 tane köpek otomatom yürüyordu.Korkuyla kılcımı çektim ve bir elimede saat kalkanımı aldım.Artık hazırdım.Kate'te kendi kılıcını ve benim işlemeli kılıcımı tutuyordu elinde.''Hazırmısın?'' diye sordum Kate'e evet manasında başını salladı.Çok hızlı bir şekilde aynı otomatoma saldırdık o ön ayaklarını ben arka ayaklarını kestim.Robot yere yapıştı.Son darbeyi kalkanımla indirdikten sonra aynı taktik ile bir robot daha parçaladık ama sayıları çok fazlaydı.Başaramayacağımızı hissetmeye başlamıştım ama 8 otomatomdan aynı anda kaçamazdık en azından dördünü daha öldürmemiz gerekti.

2 tane robotu halletmiştik ama daha geride 8 tane daha robot vardı. İşimiz çok zordu, hepsine birden yetişemezdik. Ama yine de denemeye devam ettik.
Diğer robotlar taktiğimizi fark etmişlerdi ve ben robotun ön ayaklarını kesmeye gittiğimde sert bir tekme yedim. Of, bu gerçekten acımıştı ama dayanmam gerekiyordu. Bu yüzden hiçbir şey olmamış gibi saldırmaya devam ettim. İlk olarak kafasını kestim ama robot hala yürüyordu. Ancak Pers onu ortadan ikiye ayırdığında o kadar şanslı olamamıştı. Bunun da işini bitirdikten sonra hemen başka bir robotun yanına doğru koştuk. Ben yine robotun kafasını kestim, Pers de robotu ortadan ikiye böldü. Şimdi toplam 4 tane robotu öldürmüştük. Hem de şans eseri hiç yara almadan !
Diğer otomatonlar sayılarını azalttığımız için sinirlenmişlerdi ve bize doğru daha hızlı bir şekilde geliyorlardı. Şansımızın bu robotlarda da devam etmesini umarak tekrar saldırıya geçtim.

Bu sefer o kadar da şanslı değildik. Robotlardan bir tanesi Kate'in üzerine atladı ve onun kolunu sıyırdı.Sıyırdı çünkü onu havada ikiye böldüm.Bu da gitmişti.Otomatomlar hakkında yeni bir şey fark etmiştim.Saldırırken kendilerini savunamıyorlardı.Bunu hemen Kate'e söyledim ve savunmamızı hafiflettik bir robot daha üzerimize atladı.Robot havadayken Kate eğilip iki kılıcıda robotun gövdesine sapladı.Bende kafasını ve ayaklarını kestim bu da gitmişti.Geriye kalan robotlar zayıf noktalarını öğrendiğimizi fark etmişlerdi.Bu sefer daha dikkatli saldırdılar ve hepsi aynı anda saldırdı.Bu saldırıdan o kadar kolay kurtulamadık ve 4-5 yerimden yaralandım Kate'te aynı şekilde yaralandı.Bu böyle gidemezdi geriye 4 robot daha kalmıştı ama biz çok yorulmuştuk Kate'e döndüm ve ''Kaçalım !'' diye bağırdım.Kate bu karadan memnun bir şekilde başını salladı ve kalkanımı önüme koyduğum gibi robotları sağa sola fırlatarak aralarından geçtik.Kalkanımı saate dönüştürdüm ve koşmaya devam ettik.Belli bir süre sonra yol bitti.Kapana kısılmıştık.Önümüzdeki duvar birden açıldı hemen içine girdik ve duvar arkamızdan kapandı.

O duvar hayatımızı kurtarmıştı. Nefes nefese kalmıştık ve maalesef bu sefer yara almıştık. Biraz oturup nefesimizin düzene girmesini bekledikten sonra tekrar ayağa kalktık ve yürümeye başladık. Sonra yine karşımıza bir şey çıktı. "Lütfen bu bir canavar olmasın, artık gücüm tükendi." diye yakındım. Pers de benimle aynı fikirde gibi görünüyordu. O şekle dikkatle baktığımda kanatlı bir aslana benzediğini fark ettim. Bu Sfenks'di. Bizi görünce "Bakın burada kimler varmış: İki küçük melez." dedi. Sesi yankılanıyordu. Bizim ona bezgin bir ifadeyle dik dik baktığımızı görünce daha fazla uzatmadı. "Her neyse, biz işimize bakalım. Şimdi size bir bilmece soracağım. Bilirseniz serbestsiniz ancak eğer bilemezseniz..." Cümlenin devamını getirmedi. "Hangi varlık sabah dört ayak üstünde, öğlen iki ayak üstünde ve akşam üç ayak üstünde yürür ?" diye sordu. Pers ile ikimiz birbirimize baktık. Sanırım ikimizde cevabı biliyorduk. "İnsan !" diye haykırdık aynı anda. Sonra açıklamaya koyuldum. "İnsan bebekken emeklediği için dört ayaklı olur, yetişkinken ise iki ayak üzerinde yürür." Pers de "Yaşlandığında ise baston kullanır, yani üç ayaklı olur." diyerek bilmecenin yanıtını tamamladı.

Sfenks şaşırmamış gibiydi kendi kendine yakındı ''artık sorularımı değiştirsem iyi olacak.Neyse alın size iki kristal bunları avucunuzun içinde parçalayın ve gitmek istediğiniz yeri hayal edin.Gözlerinizi açtığınızda orada olacaksınız.Şaşkınlıkla kristallere baktım çok narindiler.Sfenks kristalleri verdikten sonra ortadan kayboldu.Elimizde kristaller ile kaldık.Biz kristallere bakarken uzaktan bize doğru gelen canavar sesleri duyduk.Daha fazla dayanamayacaktık ve Kate ile bakıştık ardından aynı anda avuçlarımızda kristalleri kırdık ve bağırdık ''Melez kampı revirine !''.Kendimi çok tuhaf hissetmiştim sanki hiçbir yere değmiyordum.Sanki sürtünmesiz bir yerde öylece asılı kalmıştım.Bir yere değdiğimi hissettiğim anda gözlerimi açtım yaralar içindeydim ve yanımda Kate vardı tek fark ise Melez Kampında olmamızdı.

RP BİTMİŞTİR