Aptallık / *Out : Biri bana yardım etsin.

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Tırmanma duvarından ayrıldıktan sonra koşmam büyük bir hataydı yaklaşık on iki kilometre hiç denemedim. Diyaframım kasılmaktan yırtılacaktı neredeyse. Daha önce hiç bu kadar canım yanmamıştı. Nefesimi ayarlamakta güçlük çekiyordum. Sanki sıcak buharı içime çekiyordum. Neden böyle bir aptallık yaptım diye kendimi dövmek istiyordum ama elimi yüzüme götürecek halim bile yoktu. Kampın girişini gördüm bir kaç kişi etrafta geziniyordu. Sadece silüetleri görünüyordu. Kamptan içeri girer girmez gözlerim biraz daha soluklaştı ve yere yığıldım...

Bir gün kampın sınırlarında bekçilik görevimi yapıyordum. Jones'i yerde yatarken gördüm. Önce uyuyor zannettim ama sonra nefes almadığını anladım. Hemen yanına koştum. Aramız biraz limoniydi ama o benim kardeşimdi. Küçük kardeş hastalanmıştı sanırım. Yanına koştum. Tahmin ettiğim gibi değildi. Nefes alıyordu. Ama düzensizdi. Ne kadar süredir koşuyordu acaba. Bu çocuğun gerçekten takıntıları vardı. Onu oradan sırtladım kulübeye kadar götürdüm. Sandığımdan daha ağardı. Ve Bu benim hiç hoşuma gitmedi. Kendi yatağına yatırdım. Önce biraz su ardında tanrıların içeceği nektarı verdim. Nefes alışı düzelmişti. Gözlerini açmaya çalışıyordu. Kim bilir hangi aptalca şeyi yapmıştı..

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Diyaframımın yavaş yavaş açıldığını hissederek umutlandım. Kendimi yumuşak bir zeminde hissettim. Birbirinden ayrık gibi hissettiğim kemiklerim yerine oturmuştu. Şuurum yavaşça yerine geldi ve gözlerimi yavaş yavaş açabiliyordum. Gözlerimin önünde kardeşim Yon duruyordu. Kısık bir sesle " Sağol dostum " diyebildim.

Sonunda gözlerini açmıştı. Yeni kardeş kendini fazla zorlamıştı. Bir iki şey mırıldandı ama tam duyamadım. Umarım teşekkür gibi bir şeydir diye geçirdim içimden. Tekrar Bayıldı yatağa. Ne yapmıştı bu çocuk böyle yahu. Ben yeraltında bile böyle olmamıştım. 30 dk kadar yanında bekledikten sonra nektarın etkisiyle de doğruldu. Ve bana bir şeyler söylemeye başladı..

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Kuvvetimi çabuk bir şekilde kazanmanın verdiği onurla ki belki saatlerdir uyuyordum sırıtma gereği duydum. Beni buraya getirenin Yon olduğu gibi gözlerimi ilk açtığımda bile Yon vardı. Sırıtmamı gülümsemeye çevirerek Ohh. Olamaz gözlerimi açtığımda sevgilimi beklerdim doğrusu " dedim. Espri yaptığımı anlamış gibiydi. Kendimi çok daha iyi hissediyordum. Nefesim normale dönmüştü. Beni Yon görmeseydi belki ölebilirdim. İşin gülünç yanını bırakarak olduğum kişiliğe tekrar büründüm " Teşekkürler dostum. Sen olmasan diyafram kasılmasından ölecektim. Neredeyse on kilometre koştum. İnanılmaz değil mi ? diye sordum böbürlenerek. Yaptığım büyük bir aptallıklı ve benim için ölümle sonuçlanabilirdi. Ben ise halen işin komiğindeydim. Çok garibim...

RP bitmiştir.

» Yeni biri....
» Yeni Biri (:
» Rp yazacak biri?
» Yeni Biri.
» Biri ile tanışmak için garip bir yer doğrusu....