Ben geldim anneee

Pegasusumla kamptan kaçmıştım.Fotia ile havada uçarken Manhattan göründü.Birkaç dakika içinde üstünde olacaktık.Annemin yanına nasıl inecektim acaba.Sonra hatırladım evimizin çatısı düzdü oraya inebilirdim.Fotiayı evimin çatısına doğru götürdüm o gün pazardı annem evde olmalıydı.Fotia ile evimin tepesine geldiğimizde inmekte zorlanacağımızı biliyordum.Daracıktı evimizin olduğu yer ama zar zor da olsa inmiştik.Hemen çatıdan indim(2 katlı küçük bir ev.babam vermiş anneme).Kapıya doğru koştum ve zile deliler gibi basmaya başladım.İçeriden bir ses ''Geliyoruz işte sakin ol!''.Annemin sesi üzgün,birazda sinirli gibiydi.Kapıya geldi ve açtı.Karşısında beni görünce çok şaşırmışa benziyordu.''Anne'' diyip sarıldım ona.Çok özlemiştim onu.O da bana sıkı sıkı sarıldı.Annemi bu kadar kısa zamanda bu kadar çok özleyeceğim aklıma gelmezdi.Annem bir anda etrafına bakındı ve ''hadi gir içeri dışarı güvenli değil'' dedi.Ona sormak istediğim çok şey vardı.Tek tek başladım.
''Anne babamın kim olduğunu biliyormusun ? ''
''Evet.O çok iyi kalpl...''Sözünü yarıda kestim.
''Hayır onun bir tanrı olduğunu biliyormusun demek istedim''
''Evet biliyorum canım''
''Kendimi melez kampı diye biryerde buldum sürekli önüme canavarlar çıkıyordu,babam beni ziyarete geliyordu sürekli.Kötü şeyler olacağını sezmiştim ama en son bu sabah o yeşil dumanlı kehaneti duyunca hemde pegasusumun ağzından duyunca yanına geldim''
Şaşırmışa benzemiyordu''Kehanet neydi?''dedi.
Her şeyi ona tek tek anlattım.Olanları,savaşları,babamın hediyesini sadece Claire'ı anlatmamıştım.Annem herşeyi sakince dinledi ve
''Senin olimposa gitmen gerek.Babanın yanına.Git onunla konuş.Olimpos Empire State binasının en tepesinde.Hani sen her gidişimizde soruyordun ya bu nal şekli ne diye.İşte oradaki görevliye bir altın drahmi verip.Asonsöre bin.O senin nal dediğin omega sembolünün üstüne bas ve sıkıca asonsöre tutun.Kendini olimposta bulacaksın.Seninle daha fazla konuşamam bir yerde ne kadar uzun süre kalırsan.Canavarlar seni o kadar çabuk bulabilir.Annem çok endişeliydi ama göstermemeye çalışıyordu.''Tamam ama üstümü değiştirmem gerek''dedim ve odama çıktım.Kıyafetlerimi değiştirdim ve cep telefonumu gizlice cebime attım.Anneme daha kolay ulaşmak için cep telefonumu kullanmam gerekecekti.Telefonma baktım bir sürü mesaj vardı.Aldırmadan telefonu kapadım.Kapıya doğru yöneldim.Anneme son bir kez sarıldım ve dışarı çıktım.

(önceki post ile bu post arasında yeni olaylar gelişti.olaylar diğer başlıklarda yazıyor.Gereksiz başlık açmıyım diye bu başlığı devamına yazıyorum)

Meduysa savaştıktan sonra yorulmuştum ama annemle güzel bir gün beni bekliyordu.Onunla pizza yemeğe gidecek ve muhabbet edecektik.Eve gittiğimde Fotia'ya manhattan'ın tepesinde uçmasını söyledim.Çok zekiydi sanki beni anlamak için yaratılmıştı.Annemin yanına gittim.Sıkı sıkı sarıldık ve içeri girip kendime bir çanta hazırladım içine kıyafetlerimi koydum.Çantamı sırtladım ve annemle dolaşmaya çıktık.
Çok güzel bir gün geçirmiştim.Annemi özlemiş olduğumu fark ettim.Artık kampa geri dönmem gerekiyordu.Tam anneme sarıldım ki telefonum çaldı.Mesaj gelmişti.Annem öyle bir bakış attı ki.''Ne oldu ?''diye sordum.''Burdan uzaklaş ve telefonunu kapat bu mesaj yüzünden canavarlar yerini bulabilir.Kendime çok güveniyordum.''Gelirlerse gelsinler''dedim ve annemi eve doğru götürmeye başladım.Hemen eve gitmek için kestirme yolu kullandık.Bu dar ve uzun bir yoldu.Yolun tam ortasına geldik ki bir anda gökten yanımıza harpylar indi.3 tane harpya vardı ve bunlar pizzacıda gördüğümden çok daha güçlü görünüyorlardı.Bu sefer biraz tırsmıştım.3 tane harpya beklemiyordum.''Anne arkamda dur''dedim.İşimi şansa bırakamazdım.Hem Medusadan aldığım saati hemde babamın verdiği kılıcı aktifleştirdim.Diğerlerini kullanmayacaktım.Harpyaların ikisi üstüme doğru uçmaya başladılar.Öldürmek için saldırıyorlardı.3. harpya ise anneme doğru yürümeye başlamıştı.Elimde ki kalkanı üstüme gelen 2 harpyaya fırlattım.Kalkan ikisinide kesmişti.Anneme doğru koşmaya başladım.O sırada bir çığlık.Harpya annemin kolunu derin birşekilde kesmişti.Sinirle kılıcımı harpyaya savurdum kaçmıştı.Deliler gibi saldırıyordum.Durmak bilmiyordum annemin canını yakmıştı bu adi harpya hemde benim yüzümden.Sinirle elimi yedek kılıcıma götürdüm ve harpyaya fırlattım.Kılıç tam karnına saplandı.Harpya karnındaki kılıca rağmen üstüme geldi ve tam göğsümü kesti.Çok acıyordu aynı zamanda yanıyordu da.Kalan son gücümle harpyaya kılıcımı savurdum ve onu ortadan ikiye kestim.Hemen kılıcımı yüzük,kalkanımı ise saat haline getirdim.Kendi işlediğim kılıcı ise kınına taktım ve annemi kulaklayıp en yakın hastaneye doğru koşmaya başladım.Hastanenin önünde kucağımda annemle ''Doktor getirin acil!''diye bağırdım.Hemen 2 tane doktor geldi annemi aldılar bana döndüler ''Sana ne oldu böyle?''.''Beni boşver anneme iyi bakın'' dedim ve oradan koşarak uzaklaştım gökyüzüne baktığımda Fotia'yı gördüm.Hemen ona seslendim.Yanıma geldi.Hemen onu havalandırdım kampa dönmek zorundaydım.Elimi cebime attım cep telefonum ordaydı.''Lanet olsun''deyip cep telefonunu havadan aşağıya doğru bıraktım.Kesin kırılmıştı.Umarım birinin kafasına düşmemiştir.Her şey o lanet telefon yüzünden olmuştu.Üzerimde ki kazağı katladım sıktım ve ip gibi bir hale sokuğ göğsüme bağladım.Şu anda çok komik görünüyor olabilirdi ama umrumda değildi.
Fotia huzursuzlaştı halbuki kampa yaklaşmıştık.Fotia'yı biraz alçalttım ve kampın sınırına baktım bir takım Dev kampın girişinde melezler ile savaşıyordu.Yaklaşık 50 tane Dev vardı.Üzerimde ki kazağı çıkardım ve Fotia'yı hızla savaş alanına indirdim.Yere yaklaştığımızda aşağıya atladım ve ''Fotia gitmen gereken yeri biliyorsun''dedim.Fotia ahırlara doğru gitmeye başladı.