Baba ben geldim.

Misafir

''Morgana , babamın yanına gidiyoruz.'' dedim gülümseyerek. Uçmadan önce tüylerini taradım , küp şeker verdim. Bu onu mutlu etmeye yetiyordu zaten.
Babama teşekkür etmem gerekiyordu. O olmasaydı Poseidon'u asla ikna edemezdik. Her zamanki gibi bu konuda da yardımcı olmuştu bize. Morgana ile uçmaya başladık. Bugün nedenini bilmediğim bir neşe vardı içimde. '' Hedefimiz Empire State Binası!'' dedim bağırarak. Morgana bu bağırışıma yalnızca gülmüştü. Bende gülüyordum. Bugün hava da oldukça güzeldi. Uzun bir aranın ardından güneş açmıştı. Yükseklik korkuma karşı artık uçmaya alışmıştım. Korkmuyordum , aksine çok seviyordum. Bu yüzden bir kez daha Morgana'ya minnettardım.
Asansörle babamın odasına gelince, hemen karşımda babamı buldum. '' Baba ben geldim.'' dedim neşeli bir ses tonuyla. O da neşeli gibi görünüyordu. Zaten babam bir tek çocuklarına ve Afrodit'e karşı gülümser bir tavır izliyordu.
'' Hoşgeldin kızım. Bu ziyareti nete borçluyuz.'' dedi. Aslında bence ziyaretimin sebebini o da çok iyi biliyordu. Büyük bir savaşı onun sayesinde kazanmıştık. Daha ne olsun yani.
'' Babacım , sana minnettarım. Teşekkür etmeye geldim.'' dedim.Bana şevkatle baktığını görünce neşem daha da artmıştı. Babam diğer tanrı/tanrıçalardan farklıydı. Ne delilik yaparsak yapalım her zaman yanımızda olurdu. Hatta bazen o delilikler de yanımızda yer alırdı.

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

'' Baba ben geldim.'' dedi neşeli bir ses tonuyla. Son günlerde yeniden içimdeki Ares'i bastırdığım için neşeliydim, yani öyleydim sanırım. Elimden geldiğince mutlu gözükmeye çalıştım, '' Hoşgeldin kızım. Bu ziyareti nete borçluyuz.'' diye sordum. Sanki neden geldiğini bilmiyordum, '' Babacım , sana minnettarım. Teşekkür etmeye geldim.'' ''Kızım ben de seni çağıracaktım, geldiğin iyi oldu.'' dedikten sonra beni takip etmesini işaret ettim. Onunla konuşmayalı epey oluyordu, sanırım onu özlemiştim. Önce etrafta kimsenin olmadığından emin oldum ve insan şeklime döndüm, yinede iriydim ama olsun. Kızıma doğru yaklaştım ve ona sarıldım. Kızım da beni özlemişti, bunu gözlerinden iki damla yaş gelmesinden anlayabiliyordum. Çocuklarımı severdim, zaten onlar ve Afrodit dışında kimseye iyi davranmazdım. Ağlamalarına dayanamazdım. İyice sarıldıktan sonra onun gözündeki yaşları aldım ve ''Ağlamak sana yakışmıyor.'' dedim. Kızım daha sonra kendini toparladı ve konuşmaya başladı...

Misafir

''Ağlamak sana yakışmıyor.'' dedi. Haklıydı , ağlamak Ares çocuklarına göre bir şey değildi. Ama herkesin duygusallaştığı bir zaman vardır. Bende o anlardan birini yaşıyordum. Babamı özlemiştim. Bana sarılınca dayanamayıp ağlamaya başlamıştım. Babam da görmeyeli baya değişmişti. İçindeki Ares'i ortaya çıkartmak istiyordum. Bu kadar duygusal bir baba bize göre değildi. Yoksa salya sümük ağlayacaktık. Biraz toparlandıktan sonra , '' Benimle ne konuşacaktın babacım?'' diye sordum. Gerçekten konuşacağı konuyu merak ediyordum. Yüzüme düşünceli gözlerle bakıyordu. ine mi bir şey vardı?
Yoksa yine mi savaş? Ah! Umarım öyle bir şey yoktur. Gerçekten çok sıkılmıştım. Bu sırada babam konuşmaya başladı.

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

Ben birden niye böyle duygusal olmuştum? Bana bir şeyler oluyordu, ruh halim hızla değişiyordu ve buna bir çare bulmalıydım. Ben bunları konuşurken kızımın sesi düşüncelerimden beni geri çekti, çıkardı.'' Benimle ne konuşacaktın babacım?'' Ne konuşacaktım? Doğru kamptan uzun zamandır uzaktaydı ve kamp o gittiğinden beri çok değişmişti. Buna hemen alışamayabilirdi. Birden ciddileştim ve''Kızım kamptan uzun zamandır ayrıydın, yeni kampta ise birçok şey değişti geldiğinde sen de fark etmişsindir. Evet, yeni kampına ve sen gittikten sonra gelen kardeşlerine alışabildin mi?'' dedim. Asıl konuya henüz gelmemeliydim, duygusal havayı dağıtmalıydım önce yoksa bir anda herkesin alay konusu olabilirdim. Yine düşüncelere dalmıştım ki kızımın sesi yine beni uyandırdı, silkindim ve kendime geldim.

Misafir

Sorduğu soru karşısında oldukça şaşırmıştım. Benimle önemli bir şey konuşmasını beklerken kampa alışıp alışamadığımı soruyordu. Ben her zaman uyum sağlayan biri olduğum için tabi ki çok kolay alışmıştım. Ama bu sorunun arkasından ne geleceğini çok merak ediyordum. Çünkü yüzüne düşünceli bir tavır hakimdi. Bu kadar basit bir soru için böyle düşünmediği ortadaydı. Yoksa yine mi savaş çıkacaktı?
Savaşlar bana göreydi. Ancak fazla yoruluyor , fazla yıpranıyordum. Hades ve Poseidon'u ikna etmek için gittiğimizde savaş dışında , yaşadığımız bir sürü saldırı olmuştu. Hepsiyle başa çıkmayı tabi ki başarmıştık. Ama oldukça yıpranmıştık. Hatta üzerimiz , yüzümüz o kadar yıpranmıştı ki tanınacak halden çıkmamıza çok az kalmıştı. Tam o sırada Poseidon'u ikna etmek için babam gelmişti. Tanrım zaten o olmasaydı halimiz ne olurdu , hiç bilmiyorum. '' Amanda?'' dedi babam. Onun sesiyle bütün düşüncelerimden sıyrılarak cevap verdim. '' Evet baba. Zaten kardeşlerimi çok sevdiğimi biliyordun. Yeni gelenlerde iyi anlaşıyoruz. Hatta onlarla zaman geçirmek oldukça eğlenceli oluyor. Bir de kampta onları tanımayan biri Afrodit kızları sanabilir. Fazla güzeller. '' dedim sırıtarak. Yüzünden gülümseme gelip geçti. Yine eski düşünceli haline dönmüştü. Ne olduğunu gerçekten çok merak ediyordum.
'' Baba , bir şey mi oldu?'' diye sordum kendimi tutamayarak. Bakışları bana dönünce konuşmaya başladı...

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

Niye bu kadar düşünceliydim, bilmiyorum. Az önce de çok duygusal olmuştum. Sanırım kılıcın etkileriydi, Gaia beni uyarmıştı. ''Ares, sana bu kılıcı veriyorum ama kullanırken dikkatli ol. Birçok etkisi olabilir. Seni baştan başa kendine göre değiştirebilir. İradeni sağlam tut yoksa bambaşka biri olabilirsin farkında olmadan.'' Bense bu uyarıya aldırış bile etmemiştim. Ama olsun sonutça bu kılıcın gücü sayesinde birçok şey başarmıştım. Kızımın '' Baba, bir şey mi oldu?'' demesiyle kendime geldim. Bu kılıçtan bir süre uzak durmalıyım. ''Kızım senin kamptan ayrıldıktan sonra yaşadığın bir macerada kamptan ayrılmadan önce sana verdiğim hediyeyi kaybettiğini biliyorum. Bu yüzden sana yeni bir hediye vermek istiyorum.'' Bundan sonra hızlıca çekmecemi karıştırdım. ''Nereye koymuş bunu? Hah, buldum sonunda.'' Kızım merakla neyi aradığımı izliyordu. Sonunda arkamı dönüp ona hediye etmek istediğim ruju uzattım. Kızım bunu alınca çok şaşırdı. ''Baba? Ben Afrodit kızı mıyım? Bana niye bu saçma hediyeyi veriyorsun?'' ''Doğru, onu nasıl çalıştıracağını sana göstermedim.'' deyip ruju elinden geri aldım. Sonra ruja doğru bakmamla birlikte çok güzel görünümlü üzerinde çeşitli büyülü yazılar olan bir kılıca dönüştü. ''Kızım bu sana verdiğim kılıç ilahı bronzdan yapılmıştır. Yapıldıktan sonra çeşitli büyülerle kuvvetlendirilmiştir. Daha sonra bunu rahatça taşıman için Afrodit'den ruj şekline getirmesini rica ettim. Bunu açmak için sadece aklından geçirmen yeterli.'' deyip kılıcı yeniden ruja dönüştürüp kızıma uzattım ve vereceği cevabı beklemeye başladım...

Misafir

''Kızım bu sana verdiğim kılıç ilahı bronzdan yapılmıştır. Yapıldıktan sonra çeşitli büyülerle kuvvetlendirilmiştir. Daha sonra bunu rahatça taşıman için Afrodit'den ruj şekline getirmesini rica ettim. Bunu açmak için sadece aklından geçirmen yeterli.'' deyince şaşkınlığım daha da arttı. Vay canına , bu diğer hediyemin yanında oldukça güçlü bir şeydi. Nasıl teşekkür edeceğimi bilemez haldeydim. Babamın son zamanlarda bizim için yaptıkları gerçekten fazlaydı. Başka hangi tanrı çocukları için böyle şeyler yapıyordu ki?
Tabiki hiç biri. Afrodit'ten yardım alarak yapması da olaya daha fazla incelik katmıştı. Kıpkırmızı bir ruj , aynı zamanda çeşitli büyülerle güçlendirilmiş muhteşem bir kılıç...
Babam kılıcı elime verdiğinde onu incelemeye başladım. Üzerindeki yunanca işlemeler kılıca ayrı bir hava katmıştı. '' Baba bu mükemmel bir hediye. Peki nasıl tekrar ruj forumuna döndüreceğiz?.'' diye sordum. Bekletmeden hemen cevap verdi. Yüzünde bir gülümseme oluştu. '' Tekrar düşünmen yeterli.'' dedi. Bunu duyduğuma da çok sevinmiştim. Afrodit kızları gibi ruj şeklinde bir kılıca sahiptim.
'' Tekrar teşekkür ederim baba. Böyle bir şeyi beklemiyordum. sanırım gitsem iyi olacak. arada bir kulübeye uğramayı unutma.'' dedikten sonra son bir kez sarılarak odadan çıkmak üzereydim ki babam konuştu...

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

'' Tekrar teşekkür ederim baba. Böyle bir şeyi beklemiyordum. sanırım gitsem iyi olacak. arada bir kulübeye uğramayı unutma.'' deyip tam gitmek için arkasını döndüğü sırada omzuna dokundum.''Kızım, dur. Sana vermem gereken son bir görev kaldı. Ancak bu görevi başarman için bir materyale ihtiyacın var. Bu görevde çok büyük tehlikelerle karşılaşabilirsin.'' dedim. Kızım bana döndü ve hiç düşünmeden ''Tabiki kabul ediyorum baba.'' dedi. Buna sevindim ve yapması gerekenleri söylemeye başladım, ''Kızım, şimdi kampa dön ve Satellite adlı avcıya daha önce verdiğim eldivenleri al, gel. Bunu aldıktan sonra hemen hiç beklemeden buraya gel. Eldivenleri alıp buraya geldikten sonra sana asıl görevi vereceğim. Buraya bir dahaki gelişinde yalnız gelme. Yanına kardeşlerinden birkaçını veya birkaç tane arkadaşını al.'' Bundan sonra kızımı zaman kaybetmemesi için kampa ışınladım. Acele etmeliydi yoksa durum daha kötüye gidebilirdi. Kendimi kontrol edemeyebilirdim yakında...

RP'NİN BU KISMI BİTMİŞTİR!!!

» ''Baba Geldim!'' ''Niye Geldin ki?''
» Ben geldim!!
» Claire ben geldim...
» Ben geldim anneee
» Baba ?!