Kaçırılan Kahramanlar ~ 4

Hec'in peşinde giderken iğrenç ölüleri gördüm. Bu saraya daha önce de gelmiştim, macera için izin almak amacıyla. Ama sanırım Hades bu sefer beni ve diğerlerini görünce bu kadar anlayışlı olmayacaktı. Hec'in peşinde hepimiz dolanırken sonunda kocaman ve tam yeraltına yakışır bir saray gördük. Evet, doğru; burası Hades'in Sarayı'ydı. İhtişamlı, doğru bir kelime değildi ama yeraltına göre oldukça mükemmeldi. Sere sarayın yapısını incelerken ben de Maya ve Ed'in arkasından sürünüyordum. Sat beni kolumdan tutunca bağırdım ama bütün grup bana dönünce susmak zorunda kaldım. Hec'e döndüm ve sordum. "Baban çok kızar mı bize?" Çünkü onun kaçırdığından emin değildim, hatta o kaçırmamış bile olabilirdi. Gündönümüne yani oylamaya az kalmıştı ve tahtı tehlikede olan Hades değildi. Bu düşüncelerle boğuşurken saraydan içeri girdiğimizi farkederek düşüncelerime ara verdim ve grubun arasına sıvışarak ilerlemeye başladım.

Alex'in ortaya attığı fikir mantıklıydı ama bir süre sonra Leo köpürdü. "Sen Hephaistos çocuğu çeneni kapa ve bizi takip et. Zeus'a olur olmaz hakaret etme. Ve siz de bu fikri onaylayarak en az onun kadar yanlış yapıyorsunuz. Şimdi ben Hephaistos kaçırdı desem uygun mu sence? İşte benim babamın da kaçırma ihtimali o kadar küçük. Şimdi buraya Hades'e geldik, Zeus'a değil ve Lia ile Rose burada yoksa başka bir yerlere de bakarız." Leo bayağı uzun bir süre konuştuktan sonra bağırınmaya başladı. "Nerede şu..." Hec'in bakışlarıyla beraber hepimiz sustuk. "Babam sürekli rahatsız edilmeyi sevmez ve sizin gibi gürültücü melezlerden hoşlanmaz. Ağzınızı kapayıp ilerleyin." Bu konuşmalar sonucunda Alex köpürdü ama içinden konuştu. Leo biraz kızdı, Alex'in üzerine yürürken bağırdım. "Susun! Hades'in Sarayı'ndayız." Ve kapıdan içeri girerken Hec'in arkasından ilerlemeye başladık.

Şatonun içindeydik, aramızda fısıldaşmalarımız sürerken taht odasına geldiğimizi fark etmemiştik. Hades ölüler ordusuna bakıyordu. Oda çok kalabalıktı. Bir sürü ölü koşuşturuyordu. Hades bir an emir vermeyi kesip bizden yana baktı. Bizi fark etmişti. Gözleri doğrudan bize bakıyordu ve başka bir şeye baktığına inanmak imkansızdı. Her zamanki gibi bakışları oğlunda birazcık durdu. Hector'un arkasına sığınmayı denedim, Hades'i pek de sevdiğim söylenemezdi. Hem cehennem tazısı almak için onu kandırdığımız zamanı da unutmadığına emindim. Persephone bir ölüyle olan konuşmasını bıraktı ve bize doğru baktı. Bizim grup ise taş kesilmiş gibi duruyordu. Kimse Hades'in nasıl tepki vereceğini kestirememişti. Hafifçe Hector'u dürttüm. ''Kuzen, birazcık idareyi ele alsan, seni dinler belki, oğlusun ne de olsa.'' Hector kıpırdamadı. ''Sen de onun yeğenisin, ben sana sen git diyor muyum?'' Bunu korkaklıktan değil sadece beni sinir etmek için yapmıştı. Ofladım ve birilerinin konuşmasını umdum. Herhalde şu ana kadar herkesin Hades'le yaşanmış kötü bir anısı vardı. Olmayanlar ise onunla daha tanışmamıştı. Kokmuş bir şekilde ve birazcık titreyerek öne çıktım. ''Tanrı Hades, sizinle biraz konuşmak için gelmiştik.'' dedim. Sesimdeki titremeye engel olamamıştım. Hades tek kaşını kaldırdı. Bizi biraz süzdü. Persephone eliyle çiçeklerle oynamayı -tabii ilk önce onları canlandırarak- bırakmıştı. Parıldayan gözlerle Mitchie ve bana bakıyordu. O diğer tanrıların aksine kardeşelrini seviyordu sanırsam. Ona hafifçe gülümsedim ama gözüm Hades'e kaymıştı. Şu anda beyinlerimizi okuduğundan emindim. Birazdan olayı anlayacaktı ve... belki o kadar kızacaktı ki bu bizim sonumuz olacaktı. Gözlerimi yumdum ve en iyisini umdum.

Alex çıkışa yönelirken Leo kızmaya başladı. "Bak çocuk, babamın melezlerle işi olmaz. Hades çaldı kızları. Geri ver onları!" diye bağırdı. Alex çıkışa yönelecekken kılıcını çıkartarak Leo'nun üzerine yürürken Hades'in sesiyle olay durdu. "Melezlerin sorunlarıyla uğraşacak halim yok. Kimse umrumda değil, kavganızı burada etmeyin!" diye bağırdı. Ben de Hades'e döndüm ve konuşmaya başladım. "Bize kanıtlayabilir misiniz kızları sizin çalmadığınızı?"

Derin bir nefes aldım ve kollarımı kavuşturdum. Onların bu çocukça kavgalarına dayanamıyordum. Düşüncelerini konuşarak dile getirebilirlerdi. Ama herkes birbinin üzerine atlarsa bu işler nasıl çözülürdü ki? Alex ve Leo'nun bu ısrarcı tavırları bütün görevi sekteye uğratıyordu. Keşke onları hiç yanımıza almasaydık da kuzenlerimi daha çabuk bulabilseydik. Şu anda istediğim sadece buydu, kimin onları kaçırdığı ve başkalarının ne düşündüğü umrumda değildi. Ayağımı sinirle yere vurdum. O sırada herkes bana baktı, bunu beklemiyordum işte. ''Kavga etmek bir şeyi değiştirmiyor, sadece zamanımızı harcıyoruz. Bir takım gibi çalışmazsak Lia ve Rose'u nasıl buluruz? Hades'in kuzenlerimi kaçırmadığını biliyorum. Eğer kaçırsaydı bizim buraya kadar gelebilmemize göz yummazdı.'' dedim. Herkes başını salladı ve onayladı. Bazı kişiler hafifçe homurdandı. ''Geriye tek bir seçenek kaldı.'' dedi Sere. Onun kim olduğunu herkes çok iyi biliyordu. ''Zeus.'' dedi Sat alçak bir sesle. Melezler arasında bir kıpırdanma oldu ve herkes geriye doğru döndü. Hedefimiz Olimpos'tu, kuzenlerimizi orada bulacaktık.

Rp Bitmiştir