Kaçırılan Kahramanlar ~ 5

Lia ile Rose'u Hades kaçırmamıştı, Zeus kaçırmış olmalıydı. Ares falan yarı-tanrılarla uğraşırlardı tamam ama onlar Zeus tarafına geçmeyi kabul etmişlerdi, Lia ile Rose'u kaçırmış olamazdı. Demeter, Athena, Artemis, Apollon gibi tanrı tanrıçaların ise yarı-tanrılarla uğraşacak zamanları yoktu, ayrıca sadece kışgündönümünü düşünür haldeydiler. Geriye tek seçeneğimiz kalmıştı, Alex'in başından beri söylediği kişi; Zeus. Poseidon ile Hades, Zeus'un tahtına ortak olmak isteyince Zeus da intikam için Poseidon'un en değerli varlıkları, kızlarını kaçırmış olmalıydı. Başka seçeneğimiz yoktu, Hector yüzünde bir gülümsemeyle dolaşıyordu. Bizi gölge yöntemiyle yeraltından çıkardıktan sonra her zamanki aksanıyla konuşmaya başladı. "Haydi Zeus oğlu, bizi babana götür." dedi Leo'ya bakarak ve muhteşem bir haz duyarak. Hepimiz pegasuslara atlayarak Leo'nun peşine düştük.

Çörek'e atladım ve havalandık. Herkesin hızına yetişmek için çok uğraşıyordum, keşke Çörek'e verebileceğim bir havucum olsaydı diye düşündüm. Bu arada rüzgar yüzüme vuruyor, buz gibi havada titrememeye çalışıyordum. Soğuğu düşünmemek için diğer melezlere baktım. Alex pegasusuyla akrobatik hareketler yapıyor, Hector ve Leo da onun arkasında kalmamak için uğraşıyorlardı. Bazen görevlerini ve onun önemini unuttuklarını düşünüyordum. Ama belki de ortamdaki gerginliği azaltmak için bu iyiydi. Bir süre daha uçtuk. Çoğu kişi konuşmuyordu, belki de sadece Rose ve Lia'yı düşünüyorlardı. Bir süre sonra hedefimize ulaştık. Yani hızlıca Empire State binasına girip Olimpos'a çıktık. Zeus ve Hera'nın evine gittik. Oldukça büyük bir yerdi zaten, o kesindi. Zeus önümüze belirmişti zaten. Ben, onun konuşmasına aldırmadan etrafı inceledim. Lafı uzatıcağından şüğhem yoktu zaten. Sadece Lia ve Rose'un nerede saklanmış olabileceğini düşünüyordum. Yan gözle bizimkilere baktığımda Alex'in oldukça gergin olduğunu görmüştüm. Mitchie'ye anlam dolu bakışlarla baktım ve Mitchie Alex'in yanına giderek kolunu tuttu. Alex'e engel ol mesajımı anladığına sevinmiştim.
Gözlerimle aramaya devam ettim. Zeus'un gür sesi kulaklarımı çınlattı, anında önüme döndüm. ''Boşuna uğraşma Demeter kızı, aradığını burada bulamazsın.''

Alex Zeus'a karşı geliyordu ve bence bu iyi bir fikir değildi. Ama dediklerinde haklı olabilirdi. Birden ses tonumu yükselterek konuşmaya başladım. Sanırım geldiğimden beri ilk kez konuşuyordum. "Hmm, saygıdeğer Zeus; zaten oylamayı siz kazanacaksınız. Poseidon ile Hades'in hangi tür planları olursa olsun, siz Göklerin Tanrısı'sınız, Tanrıların Tanrısı'sınız. Hem siz melezlerle mi uğraşıyorsunuz? Melezlerin size ne yararı olabilir ki? Yemininiz yok artık, Poseidon istediği kadar çocuk yapabilir zaten. Rose ile Lia tabi ki onun için değerli fakat bence siz melezlerle uğraşacağınıza tanrılarla uğraşabilirsinzi efendim. Zaten Athena sizin tarafınızda. Duyduğuma göre Ares ile Afrodit de sizin lehinize oy kullanacakmış. Hera deseniz, zaten öyle. Demeter, Hades'e oy vermeyeceğine göre iki seçenek kalıyor. Dionysos ne yapar bilemiyorum, Hephaistos muhtemelen size verecektir, belki Hades'e. Fakat bir iki oy kaybından ötürü tahtınızdan olacağınızı sanmam. Lütfen efendim." Bazı arkadaşlarım sıkıntılarını belli edecek şekilde esnedikten sonra Zeus'un yüzü değişti. "Elbette ki savaşı kazanacağım! Bu taht tabiki de benim. Fakat melezler siz fazla bu işlere burnunuzu sokmayın. Aranızdan birkaç kahraman çıktı diye, tüm melezler aynı olacak değil." diyerek kahkaha attı. Fakat düşünüyor gibiydi, belki dize gelmiş olabilirdi.

Derin bir iç çektim. O, küçükken okuduğum hikaye kitaplarındaki Zeus'a hiç benzemiyordu. Büyüyünce okuduğum ansiklopedilerdelki gibi, huysuz, bencil ve kıskançtı. Daha üç yaşındayken ''Herakles''in bir çizgi film uyarlamasını izlemiştim. Orada çok daha farklıydı; belki gerçek biraz çarpıtılıyor olabilirdi ama, onu böyle kötü görmeyi hiç istemezdim. Küçükken onun çocuğu olmak istememe inanamıyordum. ''Lütfen.'' diye fısıldadım. Bunu neden yaptım bilemiyorum. ''Sizin çocuklarınız kaçırılsaydı ne yapardınız? Lia ve Rose'u kaçırarak Poseidon ve Hades'in size yapacağı bir suikasti tetiklediniz belki, kim bilir? Belki de diğer tanrılar, Poseidon'a yaptığını onlara da yapıp, onların çocuklarını da kaçıracaksınız sanıp oylarında kuşkuya düşebilirler. Hele hele çocuklarını çok seven Demeter'in, kuşkuya düşmemesine imkan yok gibi.'' dedim Zeus'a bakarak. Zeus tek kaşını havaya kaldırıp düşündü. Onun fikrini bir nebze de olsa değiştirebildiysem, çok mutlu olurdum. Ama ben içimden geçenleri söylemiştim ve bunlara inanıp inanmamak ona kalmıştı.

Zeus kahkahalar atmaya başladı. "Hay beni güldürdünüz melezler. Siz, beni, Tanrıların Tanrısı Zeus'u mu yenilgiye uğratacaksınız? Dediğim gibi aranızdan birkaç kahraman çıktı diye, Ares'i yendi diye, beni de mi yenebileceksiniz? Sanmam. Diğer tanrılarla da uğraşmak istemediğimden size bir şey yapmıyorum. Lia ile Rose konusuna gelince, Poseidon'un melezleri umrumda değil, madem çok istiyorsunuz. Alın size. Ama bu asla size yenildiğim anlamına gelmez. Sadece bugün çok güldüm, bu kadar yeter." Ardından Lia ile Rose'u birkaç muhafız tarzı kişi getirerek bıraktı. Zeus bağırmaya başladı. "Haydi arkadaşlarınızı da alıp gidin evimden! Sizin buraya gelme cürretiniz nedir ki? Her neyse, boşaltın. Ve Poseidon kızları, sonra görüşeceğiz. Babanıza söyleyin, avucunu yalayacak." dedikten sonra bizi kovdu. Hepimiz Rose ile Lia'ya sarılıyorduk, onları çok özlemiştik. Onlar da pegasuslarını çağırdıktan sonra hep beraber kampa gittik. Kheiron bu işe çok sevinecekti.

Macera Bitmiştir.
Katılanlara Teşekkürler.