Kaçırılan Kahramanlar ~ 3

Leo, Hec ile Alex'in kavgasını durdurduktan sonra Hector hepimize pegasuslarımıza binmemizi söyledi. Sızlana sızlana hepimiz aynı anda pegasuslarımızı çağırdık ve yaklaşık on tane pegasus üzerimize doğru gelmeye başladı. Önce biraz korktuk ama Hec'in sinirli sesi hepimizi disipline sokmaya yetti. Pegasuslarımıza binerek uçmaya başladık. O an Leo'nun havasına diyecek yoktu, sonuçta babası Gökyüzü Tanrısı'ydı, bu onun hakkıydı ve asıl olması gereken yerde yani gökyüzündeydi. Hec ise oflayarak Alex'e kötü bakışlar atarken Anna onu yatıştırmaya çalışıyordu. Ed ile Maya yanyanalardı, bir şey hakkında konuşuyorlardı ve Mitchie de kuyruk gibi onların peşindeydi. Ben ve Sere arkadan sohbet ede ede gidiyorduk, ama ikimiz de çok endişeliydik. O sırada Hec bir yeri işaret etti ve pegasuslarımızı indirmeye başladık. Üzerinde Nakil Sırasında Ölüm Plakçılık yazıyordu. Buraya daha önce gelmiştim, yeraltına gidiş yoluydu burası. Korkarak pegasuslarımızdan indik ve Hec'e bakmaya başladık.

Hec beni durmadan korkutuyordu. Bunu Sat’e de söylemiştim. Neden bu kadar korkunçtu ki? Öfkeyle başımı salladım. Tabi Leo’da beni sinirlendiriyordu. Bu çocuk ne kadar havalıydı böyle! Ne yani babası Zeus diye hava atmak zorunda mıydı? Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Hec yere inmemizi işaret edince tüm pegasuslar iniş yaptı. Serenity’nin üstünde inerken cebimde bulunan birkaç küp şekeri ona verdim. Buna sevinmiş olacak ki kişnedi. Elimle yüzünü okşadım. Sat’te aynı şeyi yapınca ikimiz gülüştük. Arkamızda duran Ed ve Maya sıkılmış gibiydi. Mitchie durmadan peşlerindeydi. Gözlerimi devirdim ve Mitchie’yi hemen Sat ve yanımıza aldım. Ed ve Maya’yı yalnız bırakmayı düşünüyordum. Ah âşıklara bayılıyordum. Hec bize kötü kötü baktıktan sonra devam etmemizi söyledi ve peşinden ilerlemeye başladık.

Alex.O çocuğa sinir olmuştum.Leo'da çok hava yapmıştı.Nede olsa babası Zeus'tu ve göklerde güvendeydi.Anna hariç herkes bana korkmuş biçimde bakıyordular.Acaba benden mi yoksa yeraltından mı korkuyordular.Buradan geçmeleri için benim yardımıma ihtiyaçları vardı.Tabi benimde kuzenlerimi kurtarmam gerekliydi ama orada olduklarından emin değildim.İçimden bir ses bunu babamın yapmadığını söylüyordu ama başka bir ihtimal yoktu.BEn ilerlemeye başlayınca herkes arkamdan gelmeye başladı.Yeraltının girişine gelmiştik. "Geri dönmek isteyen var mı?" diye sordum.Çünkü buradan içeri girdiklerinde geri dönmemiz zor olacaktı.Buraya girmek kolay ama çıkmak çok karışıktı.Ses gelmemişti.Bu herkesin devam etmek istediğini gösteriyordu. "Giriyoruz" dedim ve hep birlikte girişten içeri girdik.

Derin bir nefes aldım. İçimden tekrarlıyordum, ne olur kavga etmesinler, şimdi daha önemli bir işimiz var, ama yine de diğerlerinin kavga etmesine engel değildi bu. Alex yine hem Leo hem de Hector'ı sinir etmiş gibiydi. İçeri girmiştik sonunda, burayı hatırlıyordum daha önce geldiğim gibiydi. Etrafta içeri giremeyen yarı saydam bedenleriyle bir koltuğa oturmuş etrafa bakınıyor ya da dergi okumaya çalışıyorlardı. Buradan çabucak geçmek istiyordum. Ama bizim grup gayet yavaş ilerliyordu. Onlara bir tekme atasım geldi, içimdeki telaşı dindiremiyordum. Sonunda bir asansörün yanına gelmiştik. Yanında garip bir takım elbise giyen -hiç böyle gülünç bir takım elbise gördüğümü hatırlamıyordum ama nedense adamı doğal gösteriyordu- bi adam duruyordu. Bayağı cüsseliydi, bir Hephaistos çocuğunu bile sollayacak kasları vardı. Sanırım bunu kim olduğunu anlamıştım. İçim yine ürperdi.
''Hey, evet siz çocuklar! Buradan geçmeniz için sizde gerekli olan şey var mı?'' Dudakları sinsi bir gülümsemeyle kıvrıldı. Şu adama bakmaya bile dayanamıyordum. Diğerlerine baktım ve onların bizi buradan kolayca geçirebileceğini umdum.

Hephaistos denen hurda kafalı tanrıdan nefret ederdim,şimdi onun gibi hurda kafalı olan oğlu Alex'ten de nefret ediyorum.Çünkü Hec'e söylediği sözler beni gerçekten kızdırdı.Ama bir hata yapıyordu,her ne kadar Afrodit kızı olsam da sinirlendiğim zaman çok kötü şeyler yapabilirdim.Özellikle söz konusu sevgilimse...Neyse Alex şanslıydı,çünkü kavga etmek istemiyordum.Sadece Lia ve Rose'u bulmak istiyordum.Yeraltına inmek için içeri girdiğimizde iri yarı bir adam karşımıza çıktı.

''Hey, evet siz çocuklar! Buradan geçmeniz için sizde gerekli olan şey var mı?''dedi.

"Ben Hades'in oğluyum.Şimdi geçmemize izin ver"dedi Hec.Ardından Yeraltına indik.Hec sinirliydi.

"Hec,baban yapmadı.Diğerlerinin ne düşündüğü umrumda değil.Ama ben babanın yapmadığına inanıyorum.Mantıklı olan da bu,Rose Robyn'in sevgilisi baban Rose'u kaçırmış olmaz ve Lia'yı da."dedim ve söylediklerimin arkasındaydım.Hades onları kaçırmış olamazdı.

Charon bizi bir kayığa yönlendirdi. Nasıl gidileceğini anlattı ki zaten biz biliyorduk, yanımızda Hades oğlu vardı. "Biz kendimiz gideriz." dedi ve bizi peşine taktı, yürümeye başladık. Hararetli havadan yeraltına indiğimiz anlaşılıyordu. Herkes birbirine korkuyla bakarken Hec'in başı dik duruşu da herkesi etkiliyordu. Sonunda yeraltına indik ve cılız sesimle konuşmaya başlayacakken Hec'in sesiyle konuşmam başlamadan bitti. Şimdi beni takip edin. Babama gidiyoruz."

Rp Hades'in Sarayında Devam Edecektir.