Güzel geçirilen bir gün

3- 'İlk gününün sonu'nu anlatan bir rp yazacaksın, kampla ilgili ilk izlenimlerin, ilk maceraların...
Mekan: Melez Kampı içindeki herhangi bir yer.
Katılacaklar: Serbest.

12- Ormanda rp yazacaksın.
Mekan: Orman
Katılacaklar: Sadece sen.


Bugün kampa daha yeni gelmiştim ve şimdide yalnız kalmak için ormana girmiştim. Sadece bir sorun vardı, o da ormanda yolumu kaybetmemdi.Ama telaş yapmıyordum. Eninde sonunda çıkarım diye düşünüyordum. Bu fikri aklımdan uzaklaştırarak ormanda gezmeye başladım. Kuşlar ötüyor, güneş ağaçlara uyumlu bir şekilde yansıyordu. Hava sıcaktı ve her yer sanki neşeyle dans ediyordu. Gülümseyerek yere devrilmiş bir ağacın gövdesine oturdum ve bugün olanları düşünmeye başladım.

Kardeşlerimle tanışmıştım ve çok iyi anlaşmıştım. Hepsi iyiye benziyorlardı. Ayrıca ilk günden bir pegasusum olmuştu. Onu çok sevmiştim ve en kısa zamanda yolculuk yapmak istiyordum. Ama önce üzerine binmeyi denemeliydim, ne tepki vereceğinden emin değildim. Ardından gülümseyerek etrafa bakındım. Umarım bu kampa çabuk alışırdım yoksa burayı çekemezdim. Beni aralarına almalarını umdum.

Birden aklıma babam geldi. Babam beni kızı olarak kabul etmişti evet ama beni bir kere bile görmeye gelmemişti. Ona çok kızgındım. Hem beni görmeye gelmediği için hem de annemi bıraktığı için. Her çocuk gibi bende annemle babamın birlikte olmasını istiyordum ama bunun mümkün olmadığının farkındaydım. Yine de.. Babama ne kadar kızgın olsam da onu hem merak ediyor, hem de özlüyordum. Ne de olsa o benim babamdı ve bende onun özelliklerini taşıyordum. Eskiden annem hep babama çektiğimi söylerdi. Sanırım bunda haklıydı da. Duyduğum kadarıyla babama benziyordum. Hırslı ve güçlüydüm. Kendime güvenim sonsuzdu. Her şeyi tek başıma yapabileceğime inanırdım. Kimsenin yardımına muhtaç olmayı sevmezdim. Bunları düşündükçe babama olan sevgim artıyordu ama ona hala öfkeliydim ve en iyisinin onu aklımdan uzaklaştırmak olduğuna karar verip aklımı başka bir şeylere yönlendirmeye çalıştım.

Etrafa bakındığımda havanın kararmaya başladığını ve benim kaybolduğum aklıma geldi ve hızla oturduğum yerden kalkarak ormanda ilerlemeye başladım. Bir türlü yolu bulamıyordum ve hava iyice kararmıştı artık. İçimden dua ettim. Lütfen şu kampı bulayım! Birden beynimde ses oluştu. Düz ilerle. Bir süre sonra sola dön ve git ileride ok göreceksin o seni kampa çıkaracak dedi babam. Bu ses babam aitti ve bana yardım etmişti. Buna inanamıyordum. İlk defa onun sesini duymuştum ve bunun o olduğuna emindim. “Teşekkürler baba.” dedim ve ormanda dediği yoldan gittim. Sonunda kampın ışıklarını görmüştüm ve içim rahatladı.