Büyük Sergi

Kulübemde oturmuş kara kara düşünüyordum. Bugün Manhattan'da çok büyük bir sergi vardı. Sergi diyip geçmeyin, içinde; tablolar, el yapımı eşyalar, farklı kültürlerin yemekleri... Hatta kıyafetler bile vardı. Muhteşem bir sergi olacaktı. Tanıdığım, neredeyse bütün ünlülerde bu sergiye gelecekti. Anlayacağınız bu serginin dünya çapında önemi büyüktü. Bir Apollon kızı olaraktan bu sergiye kesinlikle gitmeliydim. Kim bilir ne şaheser tablolar vardı. Aklımdaki bu düşüncelerle yerimde duramayıp kulübeyi turluyordum. Heyecanım düşündükçe daha da artıyordu. Yalnız bir sorun vardı. Bu sergiye kimle ve nasıl gidecektim? Düşün Tiff düşün. Uzun bir süre sonra birinin beni izlediğini fark ettim. Kapıya doğru baktığımda Calvin'i gördüm. Kapıda durmuş beni izliyordu. Calvin, ona baktığımı görünce bana gülümsedi ve yanıma geldi. İşte! Sergiye gideceğim kişiyi bulmuştum. Yüzümdeki büyük gülümsemeyle konuşmaya başladım.

"Calvin benimle sergiye gelir misin?"

Calvin'nin yüzündeki tebessüm gitti ve yerine şaşkınlık ifadesi geldi. Tabi birden sergi diye atılmıştım. Şaşırması doğaldı. Kim bilir daha serginin olduğundan bile haberi yoktu.

"Calvin benimle sergiye gelir misin?"
Görür görmez bu ne sorusuydu ya? Tiff, ne sergisinden bahsediyordu? Acaba hatırlamam gereken bir şey miydi? Umarım öyle bir şey değildir. Tiff bu soruyu büyük bir heyecanla sormuştu. Onu asla bozamazdım. Hep mutlu olmasını istiyordum. Bunun içinde cavabım belliydi. Büyük bir içtenlikle gülümsedim.
"Tabi gelirim." dedim.
"Süper! Manhattan'a gidiyoruz." dedi Tiff.
Manhattan mı? Ne yani sergi Manhattan'da mıydı? İşte buna daha çok şaşırmıştım. Oraya kadar nasıl gidecektik? Bunu Tiff'e sormaya karar verdim.
"Oraya nasıl gideceğiz?"
"Tabi ki pegasuslarla."
Tiff kolumdan tuttu ve çekiştirmeye başladı. Kulübeden çıktık ve ahırlara doğru yöneldik. Tam o sıra da Elena'yı ve Claire'i gördük. Claire bize sesleniyordu ve koşarak yanımıza geliyorlardı. Tiff'le durduk ve gelmelerini bekledik...

Bugün çok sıkıcı bir gündü. Eğitimden çıktıktan sonra kulübelere yakın bir yere oturdum. Şimdi ne yapacağımı düşünmeye başladım. Bir şeyler bulup bugünü eğlenceli yapmalıydım. Kardeşim Ed hala eğitimdeydi. Ben bunları düşünürken yanıma Claire geldi. Çok mutlu görünüyordu. Heyecanlı bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Selam! Biliyor musun, bugün Manhattan'da sergi varmış. En ünlü modacılar bu sergiye gelecekmiş."

"Hımm, güzelmiş. Sırf kıyafetler mi var?"

"Hayır. Aklına gelebilecek her şey var. Tablo falan..."

"E, o zaman kesin Tiff bu sergiye gider."

Claire'in yüzünde değişik bir gülümseme oluştu. Dediklerimi düşünüyordu. Sırıtışı daha da büyümeye başaldı. Onun bu haline gülmeye başladım. Anlaşılan süper bir gün bizi bekliyordu...

Elena'nın dediği çok mantıklıydı. Kesinlikle Tiff bu sergiye gidecekti. Sanata falan dayanamazdı o. Elena'ya döndüm.
"Çabuk Tiff'i bulalım."
İkimizde ayağa kalktık ve Apollon kulübesine doğru hızlı adımlarla yürürken Tiff ve Calvin'i gördük. Onları yakalamak için artık koşmaya başlamıştım.
"Tifff!"
Tiff ve Calvin sesimi duyup durdular. 1 dakika sonra yanlarındaydık. Nefes nefese kaldığım için ilk önce nefesimin düzelmesini bekledim. Normale döndüğünde konuşmaya başaldım.
"Sergiye mi gidiyorsunuz?"
Tiff ve Calvin büyük bir şaşkınlıkla birbirlerine baktılar. Sonra Tiff bana döndü ve cevap verdi.
"Evet. Gelicek misiniz?"
"Tabi ki!"
Tiff tam bir şey söyleyecekken araya Troy girdi. Geldiğini hiç fark etmediğim için biraz kormuştum...

Sadece Kano Gölü'nde dolaşıp tembellik yapmak istiyordum. Derseten çıktıktan sonra dolaşırken Tiffi Calvin, Claire ve Elena'yı gördüm. Tam Tiff ağzını açmış bir şey söyleyecekti ki araya ben daldım.
"Selam millet! Toplanmışsınız. Nereye böyle?" Cevap veren Tiff oldu.
"Manhattan çok güzel bir sergi var bugün, oraya gideceğiz, sen de gelmek ister misin?" Tiff çok mutlu görünüyordu. Hayır diyemezdim. İki kollu bir terzazi düşündüm. Bir kola tembelliği diğerine de Tiff'in mutluluğunu koydum. Bir gramla Tiff'in mutluluğu galip geldi. Tembelliği başka bir güne erteleyebilirdim.
"Tamam geliyorum."
"Tamam o zaman hadi pegasuslara." dedi Elena.
"Benim pegasusum yok, ben kiminle gideceğim?" diye sordum.
Elena "Benim arkama atlarsın." dedi ve bir sorun daha çözülmüş oldu.

Karar verilmişti. Ben, Calvin, Troy, Claire ve Elena hep birlikte sergiye gidiyorduk. Bu gezi çok eğlenceli olacaktı. Ne zaman bu arkadaşlarımla maceraya çıksam gülmekten ölüyordum. Hep birlikte ahırlara doğru yürüdük. Arada sohbet ediyorduk. Kiısa bir süre sonra ahıra vardık. İçeri girer girmez Sissy'nin yanına gittim. Elena ve Calvin de kendi pegasuslarının yanına gitmişti. Troy'un ve Claire'in hala bir pegasusu yoktu. Onlarda avuçlarını küp şekerle doldurdular ve sırayla pegasuslara yedirmeye başladılar. Bütün küp şekerler kısa süre içerisinde bitmişti. Pegasusumu okşamaya başladım. Hasret gidiyordum ve ona bugün yapacaklarımızı anlatıyordum. Sissy bu ziyaretten çok memnun olmuştu ve uçmak için can atıyordu. Pegasuslarımızı ahırdan çıkardık ve hazırladık. Her şey hazır olunca pegasuslarımıza bindik. Claire benim arkama, Troy Elena'nın arkasına binmişti. "Herkes hazır mı?" diye sordum. Bütün arkadaşlarım teker teker onayladı. Hepimiz hazır olunca havalanmaya başladık. Hedef Manhattan'dı.

Pegasuslarımızla havada uçuyorduk. Uçmak gerçekten müthiş bir duyguydu ve ben bu duyguyu uzun zamandır tatmıyordum. Bu sergi işi aslında süper olmuştu. Bugün çok eğleneceğimizi hissediyordum. New York ayaklarımızın altındaydı. Birbirlerimizle sohbet etmeye başladık ama çoğu şey duyulmuyordu. Çünkü çok fazla rüzgar vardı. Kızların hepsi üşümeye başlamıştı. Tabii kampın dışı soğuktu. Kampta hava işlemiyordu ama Manhattan da kış vardı. Claire, "Ateş çocuk, bizi ısıt." dedi. Ateş gücümü kullanarak tüm kızları ıstmaya başladım. Yüzlerine bakılırsa bu işe yaramıştı. Elena "Teşekkür ederiz." dedi. Gülümseyerek "Bir şey değil." dedim. Kısa bir süre sonra serginin yakınlarına varmıştık. Sergi çok kalabalık olacağından uzaklarda bir yerde inmemiz daha mantıklıydı. Zach'e "Aşağı iniyoruz." dedim. Zach beni dinleyip hemen inişe geçti. Diğer pegasuslarda bizi takip ediyordu. En sonunda ara sokaklardan birine geldik ve pegasuslarımızdan indik. Herkes hazır olduğunda pegasuslarımızı geri gönderdik ve sergiye doğru yürümeye başladık.

Sergiye gitmek için ara sokakta inmiştik. Burada in cin top oynuyordu. Ben bu kadar ıssız bir yer görmemiştim. Keşke burada inmeseydik ama çok tan inmiştik. Keşkeleri düşünmenin anlamı yoktu. Tiff’le Calvin kol kola girmişlerdi. Benim hemen yanımda Claire ve Troy vardı. Hızlı adımlarla yürüyorduk. Herkesin tek tek yüzüne baktım. Anladığım kadarıyla herkeste biraz endişe vardı ve burada indiğimiz için pişmanlık vardı. Uzun bir süre yürüdük. Git git bitmiyordu. Yüksek sesle “Doğru yolda olduğumuza emin misiniz?” diye sordum. Kimseden çıt çıkmıyordu. Harika, kaybolmuştuk. Paniklediğimizi anlayan Troy, “Panik yapmayın birazdan sergiye varırız.” dedi ama benim içim hiç rahatlamamıştı. Yine de bunu belli etmemem gerektiğini çok iyi biliyordum. Birkaç ara sokağa daha girdik ama yine de karşımıza hiç sergi çıkmıyordu. Etrafta kimsede yoktu ki tarif alalım. Boşu boşuna yürüyorduk. Ben artık ümitsizliğe kapılmıştım. Claire de benimle aynı fikirdeydi. “Pegasuslarımızı geri çağıralım.” dediğinde uzun bir sessizlik oldu. Herkes ne yapacağımızı düşünüyordu. Hangi yol daha mantıklıydı?

Ara sokağa inmiştik. Ama herkes ara sokağa indiğimize pişman olmuştu. Calvin ile Tiff yere ayaklarını basar basmaz kol kola girmişti. Troy'da heralde hava atmak için bir koluna beni diğer kolunada Elena'yı almıştı. Elena'ya baktığımda aynı şeyi düşündüğümüzü anlayıp kahkaha attım. Troy ne olduğunu anlamamıştı ama yinede gülümsedi. Bir süre sonra kaybolduğumuzu anladık. Tam pegasuslarımızı çağıracakken uzakta bir adam gördük. Bize doğru geliyordu. Bir insan gördüğüme hiç bu kadar sevindiğimi hatırlamıyordum. Biraz daha hızlanarak adamın yanına gittik. Adam kaybolduğumuzu anlamış gibi bakıyordu. Sanki bu adamda bir terslik vardı ama neydi? Troy serginin yerini sordu. Adam gülümseyerk cevap verdi. Calvin adama teşekkür edince tekrardan yürümeye başladık ama bu sefer boşboş değil sergiye doğru yürüyorduk. Tabi adamın tarif ettiği yol doğruysa.

Bir süre sonra adamın dediği yol karışmış önümüzede iki yol çıkmıştı. Tam ortada durdum. Benim durmamla beraber herkeste durdu. Ya sağ tarafa gidecektik ya da sol tarafa. Herkes ayrı birşey diyiyordu. Kafalar çok karışmıştı. Sergiye bu kadar yaklaştığımızı hissetmişken yanlış yola sapmak istemiyordum. Ama bir karar verilmesi gerekiyordu. Başta Tiff oylama yapalım dedi. Oylama yaptık ama Elena kararsız olduğundan dolayı bu yötem bizi sonuca götürmedi. Aklıma bir fikir gelmişti. Bu fikrimi herkesle paylaştım. " Yazı-tura atalım. " Seçimi bir maden paraya bırakmak ne kadar doğruydu hiç bilmiyordum. Herkes şaşkınlıkla bu saçma fikrimi düşünmeye başladı. Düşünürlerkende herkes yüzüme bakıyordu.

Claire bir fikir ortaya atmıştı. Yazı-tura atacaktık. Bu saçma ama yapmamız gereken şeydi bence. Çünkü karar veremiyorduk. Bir tarafa gitmek zorundaydık. “Bana uyar.” dedim. Tek tek herkes onaylamaya başladı. Onlarda başka çaremiz olmadığını biliyordu. Claire cebinden bir demir para çıkardı ve “Yazı gelirse sağ tarafa, tura gelirse sol tarafa gideceğiz.” dedi. Hepimize tek tek baktı. Hiç kimse itiraz etmeyince Claire parayı havaya fırlattı ve geri tuttu. Avucunu açtığında tura geldiğini gördük. Sol tarafa gidecektik. Troy “Çabuk olalım.” dedi. Haklıydı, çok geç kalmıştık. Hangi tarafa gideceğimiz kararlaştırdığımız için yürümeye başladık. Umarım doğru yola gidiyoruzdur. Yoksa bütün planlarım suya düşecekti ve ben bunu hiç ama hiç istemiyordum.

Ben sağ yoldan gitmeyi istemiştim ama yazı-tura yüzünden sola doğru gidiyorduk. Tiffany endişeli görünüyordu. Bu sergiye katılmak çok istiyordu ve bu doğru yol değilse kaçırabilirdi. Tiffany'e döndüm ve gülümseyerek "Yetişeceğiz." dedim. O da bana gülümsedi. Hızlı adımlarla yürüyorduk. Adeta uçuyorduk. Çok uzun bir süre sonra kalabalık sesleri duymaya başladık. Sanırım sergiyi bulmuştuk. Yorgun olmamıza rağmen daha hızlı olmaya başladık. Seslerin olduğu yöne doğru gidiyorduk. Elli metra daha ilerledikten sonra sağ dönüş vardı. Başka yön olamadığı için sağ döndük ve ana caddeye vardık. Ana caddenin karşı tarafında kocaman bir bina vardı. Sergi bu binada olacaktı. Caddeden karşıya geçerek binanın önüne geldik. Birbirimize baktıktan sonra içeri girdik.

Serginin yapılacağı binanın önünde duruyorduk. Binayı bulabildiğimiz için çok sevinçliydik aslında bir o kadarda heyecanlı. Ben bu sergiye çok gitmek istiyordum. Bir sürü ünlü modacıyla tanışacak ve tasarladığım bazı kıyafetleri onlara gösterecektim. Yetişemeceğiz diye başta çok korkmuştum ama şuan işte buradaydık. Herkse birbirinebaktıktan sonra derin bir nefes alıp yüzümde gülümsemeyle içeri girdik. Burası çok görkemli bir binaydı. Binanın girişinde büyük vazolar üstündede muhteşem tablolar vardı. Tablolara baktıkça ağzımız açık kalıyordu. Tiff koşar adımlarla vazoların yanına gitmişti. Vazoları en ince ayrıntısıyla inceliyordu. Calvinde yanındaydı. Elena'yla Troy tablolara yönelmiti. Ben ise " Acaba ünlü modacılar kaçıncı katta? " diye düşünüyordum. Troy fazla oyalandığımızı farkederek ;

" Hadi burda çok oyalanmayalım yoksa bu binaıy bitiremeyeceğiz. Daha bakacak çok işimiz var. Hem eminimki diğer katlarda daha muhteşem şeyler vardır. " diyerek asansörlere yönelmişti..

Doğru söylemişti. Elena başta herkes Troy'u takip etmeye başladı. Ben ise modacılara neler diyeceğimi kafamda tasarlıyordum. Asonsöre geldiğimizde asansörün giriş katına gelmesini bekledik.

Tiff'le birlikte vazolara bakıyordum. Gerçekten hepsi müthiş eserlerdi. Troy diğer katlarada bakmayı önerdi. Bu iyi fikirdi. Tiff'e baktım. Tiff de başıyla onaylayınca asansörün yanına gittik. Asansörün gelmesini bir süre bekledikten sonra içine bindik. En üst kattan aşağıya doğru inmeye karar verdik. Bunun için en üst kata çıktık. Asansörden indiğimizde birbirinden ilginç kıyafetler gördük. Claire deli gibi "İşte bu!" diye bağırdı ve kıyafetlerin yanına kotu. Bizde arkasından bir üsre bakakaldıktan sonra onun peşinden gittik. Elena da kıyafetlere heyecanlı heyecanlı bakıyordu. Burası çok kalabalıktı. Model gibi giyinmiş birkaç kişi gördüm. Anlaşılan bunlar modacılardı. Bunları sırf ben fark etmemiştim. Claire ve Elena onların yanına gittiler ve konuşmaya başladılar. Ne konuştuklarını duyamıyordum ve duymakta istemiyordum. Tiff de onlara katıldı. Troy'le ben ise kıyafetlere bakmaya başladık. Bunlar gerçekten ilginç kıyafetlerdi.

Elena ve Claire'e eşlik etmeye karar verdim. Calvin'in yanından ayrıldım ve onların yanına gittim. Birkaç kişiyle konuşuyorlardı. Bunlar ünlü modacılardı. Gerçekten de sergiye katılmışlardı. Claire ve Elena heyecandan ölecek gibiydiler. Claire kendi eserlerini göstermeye başladı. Bunlar çok süslü ve pembe kıyafetlerdi. Ama hakkını yememek gerek, gerçekten güzeldiler. Uzun bir süre daha konuştuktan sonra modacılar oradan ayrılmak zorunda kaldı. Bizde diğer kıyafetlere bakmaya başladık. Bir süre sonra Troy ve Calvin bizim yanımıza geldi ve Troy, "İsterseniz diğer katlara da bakalım." dedi. Kızlarla birbirimize baktıktan sonra "Tamam." dedim. Zaten bütün kıyafetlere bakmıştık. Beraber asansöre doğru yürümeye başladık.

Asansörün yanına gittik ve geldiğinde içine bindik. Bir aşağı kata indik. Asansörden çıktığımızda her türlü hediyelik eşyayı gördüm. Hepsi harikaydı. Buraya geldiğime deymişti. Birlikte bütün eşyalara bakmaya başladık. Oyuncak kediler, değişik makyaj kutuları, biblolar... Her şey vardı. Burada aynı zamanda oyuncaklarda vardı. Bir helikopter dikkatimi çekti. Uzaktan kumandalıydı. Bu aleti yapmak çok basitti ama Claire'i büyülemişti. İkimizde birer helikopteri yönetmeye başladık. Tüm kat boyunca geziniyorduk. Resmen çocuk gibiydi ama buna deyiyordu. Bu çok uzun sürmedi. Helikopterlerin teki Troy'un kafasına çarptı. Bizde mecburen durduk. Troy çok sinirliydi. Bizi kovalamaya başladı. Calire'le ben kaçıyorduk. Aynı zamnada kahkahalar atıyorduk ve Troy'u laflar söyleyerek daha da sinirlendiriyorduk.

Elena'yla ben helikopterleri uzaktan kumandayla ocuklar gibi yönetiyorduk. Ama bu çok eğlencelydi. Çok eğleniyorduk taaki bu helikopterlerin Troyûn kafasına park edeseye kadar. Aynı anda Elena'yla birbirimize baktık. Sonrada tabikide Troy'a. Troy bize doğru koşmaya başlamıştı bile. Bizde hiç vakit kaybetmeden kaçmaya başladık. Kaçarken kahkaha atmamak elimde değildi. Bu durum çok komikti. E tabi birde Troy'a kaçarken laflar söyleyince.... Artık Troy'un sinirini siz tahmin edin. Biz kaarken Elena, Tiff'e baırdı. " Yardım edin ya kurtarın bizi. " Calvin'le Tiff bize bakıp gülüyorlardı.

En sonunda Calvin harekete geip Troy'u durdurdu. Bizde Tiff'in arkasına saklandık. Ordan bize gülerek laflar söylüyordu. O da gülüyordu. Çünkü bu çok komikti. Bir an Calvin'den kurtulur gibi olunca biz yerimizden sıçradık. Ama çok şükür ki Calvin, Troy'u tekrardan yakalamıştı. İyicene yorulmuştum. Calvin, Troy'u sakinleştirince Troy; " Tamam yeter artık. Yapmayacağım bir şey. " dedi. Ama ben emin olmalıydım. " Söz müüüü? " İyicene kaşınıyorduk galiba. " Sözzz" diynce Calvin onu bıraktı. Ama ben Elena'yla hala Troy'dan birkaç adım uzaktan yürüyorduk. Asansöre bnp bir alt kata inmeye karar verdik. Umarım asansörde Troy, Elena'yla beni öldürmezdi...

Asansörde yolculuğumuz başta çok sakin giçiyordu. Hiç kimse konuşmuyordu. Bu sesliği Claire bozmaya karar verip "Helikopter kullanmak çok eğlenceliymiş." dedi. Bu yanlış bir cümleydi. Daha doğrusu tehlikeli bir cümle. Troy'a baktım. Claire'le Elena'ya çok kötü bakıyordu. Kavga çıkacağı belliydi. "Calvin!" dedim. Calvin hemen benim ne demek istediğimi anlayarak roy'un kolunu tuttu. Troy Calvin'den kurtulmaya çalışarak "Bir şey yapmayacağım." dedi. Ancak bu hiç inandırıcı değildi. Claire'le Elena'ya baktım. İkiside benim arkama geçmiş Troy'dan korunuyorlardı. Tabii bir de kendilerini gülmmek için zor tuttuyor gibiydiler. Bu hallerini Troy görse sergi mahvolurdu. Kızların iyice önüne geçerek Tory'un görüşünü engelledim. Böylesi çok daha iyiydi. Olası bir kavgayı büyük bir ölçüde engelliyorduk.

Asansörde Elena'yla gülmemek için kendimizi çok tutuyorduk. Artık daha fazla gülmeyerek dayanamayacaktım. Tam bir kahkaha patlatacaktım ki imdadıma asansörün " Dınk " sesi yetişti. Troy nefes almak için hemen dışarı çıktığı için Elena'yla benim kahkahalarımı duymadı. Tiff bize döndü başta " Yapmayın " dercesine kötü kötü baktı. Sonra dayanamayıp o da gülmeye başladı. Birkaç dakika kendimizi topladıktan sonra asansörden çıktık. Bu katta gayet sakindik. Bu kattan sonra bir kat daha aşağı inecektik sonra da sergi gezimi tamamlamış olacaktık. Asonsörden inip etrafıma baktığımda Troy tamamen aklımdan uçup gitti. Çünkü karşımda makyaj malzemeleri, rujlar, parfümler, kremler..... aradığım her şey burada vardı.

" Hahaha inanamıyorum. " Hemen herkezi unutarak parfümlerin yanına gittim. Parfümleri bileklerime sürüyor en güzelini seçmeye çalışıyordum. Ben parfümleri koklarken yanıma Elena'yla Tiff geldi. Troy'la Calvin ne alemdeydiler hiç bilmiyordum.

Bu yere geldiğimiz çok iyi olmuştu. Bende parfümümü değiştirmek istiyordum. Değişik bir şey arıyordum. Claire'e istediğim parfümün tarifi yaptım. Claire bir dakika içerisinde tam benim istediğim gibi bir parfüm buldu. Onun bu hızına kimse yetişemezdi. Parfümü çok beğendiğim için satın aldım ve kızlarla birlikte makyaj malzemelerine bakmaya başladık. Her şeyin binbir rengi vardı. Claire'le Elena buradan adını bile bilmediğim renklerde birkaç makyaj malzemesi aldılar. Parayı ödedikten sonra yanımıza Troy ve Calvin geldi ve Calvin "Kızlar hadi aşağı katlara da bakalım. Sonra da gidelim. Geç olmaya başlaıyor." dedi. Haklıydı. Hava çoktan kararmıştı. Onu başımla onayladıktan sonra aşağı kata inip oradaki eşyalara da bakmaya başladık.

Sergideki bütün şeylere tek tek baktık. Gerçekten hepsi harikaydı. Buraya geldiğimize değmişti. Hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyordum. Hem de alışverişde yapmıştık. Birkaç ihtiyacım olan şeyi almıştım. Tamam, itiraf ediyorum; ihtiyacım yoktu ama ne yapayım çok güzellerdi. Artık çok geç olmuştu ve bizim bir an önce kampa gitmemiz gerekiyordu. Bunun için "Artık gidelim." dedim. Arkadaşlarımda beni onayladıktan sonra sergi alanından çıktık ve ıssız bir sokağa daldık. Kimsenin olmadığına kanaat getirdikten sonra pegasuslarımız çağırdık. Beş dakika sonra pegasuslarımız geldi ve üzerilerine bindik. Hepimiz hazır olduğumuzda uçmaya başladık. Yorulduğumu hisssetmeye başlamıştım. Yolculuk çok sakin geçiyordu. Bir süre daha uçtuktan sonra kampa geldik.


Rp Bitmiştir!