Kardeşimle okçuluk çalışmalarım

Sat'le beraber sabahın köründe Artemis Avcılarının en gözde mekanına gidiyorduk: Okçuluk Sahası. Satellite onlarca kere oraya gitmesine rağmen bana eşlik etmeyi kabul etmişti. Ben ilk defa okçuluk sahasına gidiyordum. Daha ders bile almamıştım, umarım doğuştan bir yeteneğim falan vardır dedim içimden. Sat'e bana ok atmayı öğretmesini söyleyemezdim herhalde. Çok küçük duruma düşerdim böyle. Sat'le beraber okçuluk alanına giderken Sat omzuna yayını geçirmiş tatlı tatlı mırıldanıyordu. Onun için hava hoştu tabii. Benim daha doğru dürüst bir silahım olmadığı için oradaki yaylarla idare edecektim artık.
''Sat..'' dedim. Aslında ona birşey saracaktım ama sonra unutmuştum. O yay-ok karmaşasında rezil olmamaya çalışmak bütün düşüncesi diğerlerini gölgede bırakmıştı.

Adyali'yle beraber okçuluk alanına geldiğimizde tüm melezler bizi selamladı. Biliyorlardı ki en iyi ok kullananlar avcılardır, Apollon çocuklarıyla beraber, ve bizler de avcıydık. Hele Ad yeni geldiği halde çok sevilmişti, şimdiden bir sürü arkadaşı vardı ve bu beni memnun ediyordu. Popüler kulübeydik işte. Adyali'yle beraber yürürken Adyali'nin adımı söylediğini sanarak ona baktım. O ise hiçbir şey dememiş gibi bakıyordu, ben de okları çıkartıp bir atış yaptım. Bağırdım. "Adyali sıra sende. Göster kendini kardeşim." diyerek sırtını sıvazladım ve ona olan güvenimi belli ettikten sonra diğerlerine bağırdım. "İşte bu benim kardeşim!"

Herksin bana baktığın öğrenince yüzümün rengini Morpheus mavisi olduğuna emindim. Sonra rengi yeşil, sonradan da kırmızıya dönmüştü. Çoğu kişi bana bakıyordu, zorlukla başımı çevirdim. Yayımı gerdim. Ellerim titriyordu. Sat ise bana büyük bir güvenle bakıyordu. Babamdan ve Artemis'ten yardım dilemekten başka şansım yoktu. Ani bir hareketle oku saldım. Ok 12'ye yakın bir şekilde saplanmıştı. Herkes için ortalama bir hareket olduğundan başlarını sallayıp işlerine döndüler. Tuttuğum nefesimi verdim. Sat de yanıma doğru geldi. Ne diyeceğini merak etmişitm, bu atış onun için iyi miydi yoksa kötü mü?

Adyali bence gayet iyi bir atış yapmıştı. On ikiden vuracaktı neredeyse. Ve o avcılıkta daha yeniydi, bence kendini kısa zamanda bayağı geliştirmişti. Bana korkuyla bakan gözlerin sahibine giderek sarıldım. O da bana sarılınca gülümsedim ve onu sarstım. "Kendine gel Morpheus kızı. Daha yeni melez olduğunu öğrendin, daha yeni avcılığa başladın. Bence mükemmelsin." Göz kırparak yerimi aldım ve bir ok atışı daha yaptım. O da on ikiden isabet edince Ad'a döndüm. "Zamanla oluyor her şey. Bu kampta 5. ayım. Jenny kadar eski olmasam da geldiğimde 5-6 melez vardı kampta. Bu sürede oldu bunlar. Ve sen kampa geleli kaç gün oldu? On ikiye çok yakınsın kardeşim, dene ve yap. Sen Artemis Avcısısın."

Sat'in söyledikleri moralimi düzeltmişti. O çok iyi bir arkadaş ve kardeşti. Çok şanslıyım dedim kendi kendime. Şu anda Morpheus kulübesi yoktu ama açılacağını duymuştum. Babam kulübesinin olmadığını bildiği ve Hermes kulübesinde çürümemem için bana avcı olmamı söylemiş olmalıydı. Ve şu anda avcı olmaktan oldukça memnundum.
O bana ikinci okumu germemi işaret etti. Daha bir özgüvenle ve dikkatle okumu gerdim. Tek gözümü kapayarak hedefime kosantre oldum. Oku tam hizzasında attım. Sonuncu merak etmiştim. Sat mutlulukla zıplıyordu.

Bağırıp daha demin Adyali'mle dalga geçenlere gülmeye başladım. Adyali gözlerini açtı ve gururla gülümsemeye başladı. Ardından ben konuşmaya başladım. "İşte benim kardeşim!" diye bağırdım tekrar. Şimdi çok daha anlamlıydı bu söz. Kardeşimin başı dimdik duruyordu, ben de gülümsüyordum. Çok kısa bir sürede 12'den vurmuştu, tekrar atmasını istiyorlardı, bazıları bu olayı sadece tesadüfe bağlıyordu çünkü. "Bir daha atar ki benim kardeşim." Ardından Adyali okunu gerdi ve tam 12. Diğerlerine bakarak kahkahalar atmaya başladık. Bugün, çok eğleniyorduk.

Benim atışımı gördüklerinde çoğu kişi mosmor oldu. Artık o kadar çok antreman yapmaya başlamıştım ki, bir avcı gibi oluyordum. Bir avcı gibi iyi bir dövüşçü olmak... En büyük hayalimdi. Umarım gelecekte kardeşlerim gibi olabilirdim. Bunu çok istiyordum. Sat bana baktı. Ben de iyi bir atış yaptığıma göre antreman bitmişti. Bunu anlamıştım. Hem tam 12'den vurup havalı bir çıkış yapmak da çok iyi olurdu. Evet, bunların hepsini bakışlarından anlamıştım. Eh, kardeş telepatisi yani. Deneme yay-ok'unu yerine bıraktım ve Sat'le beraber Okçuluk sahasından çıktık. İyi ki her zaman başıma gelen kazalardan olmamıştı, son anda ayağımın bir taşa takılması gibi. İşte bunun için Tanrı Zeus'a şükrettim. Sat'in koluna girdim ve beraber kulübemize doğru yürümeye başladık.

Rp Bitmiştir