Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 6)

Konu: Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 6) Ptsi Kas. 22, 2010 7:34 am

Hades'in yanından çıkarken Hades kendisi geleceğini bizim gitmemizi söyledi. Neden böyle yaptı anlamadım ama onu onaylayarak hemen sarayından çıkıp yeryüzüne çıktık. Pegasuslarımızı çağırdım ve geldiklerinde bindim. Alice'yi bir daha görmek beni mutlu etmişti. Kampa giderken onu okşadım. Sonunda kampa geldiğimizde savaş tanrıların tarafına göre çok kötüleşmişti. Çoğu melez ölmüştü ve bunları görmek beni çok korkutmuştu. Umarım arkadaşlarıma bir şey olmamıştır diye içimden dua ediyordum. Hemen bizden birilerinin yanına ulaşmayı umarak arada ilerlemeye çalışıyorduk Amandalarla. Rose'yi görünce neredeyse havalara uçacaktım. Hemen onun yanına gitmeyi istiyordum ama tam o sırada arkamızdan yaklaşan iki drakonu fark edip son anda geriye döndük ve onlarla savaşmaya başladık. Bunlar gerçektende güçlüydü ama eninde sonunda yenmek zorundaydık. Babamlar gelip savaşı tam olarak kazanana kadar savaşmak zorundaydık. kılıcımı alarak bir drakona saldırmaya başladım. Amanda ve Cole de diğer drakona saldırıyorlardı. Canavarı öldürmekte zorlamıyordum çok yorulmuştum. Ardından Amanda beklemediğim bir zamanda drakonun dikkatini dağıttı. Bu çok işime yaramıştı. Drakona kılıcımı bir iki kere saplayarak onu öldürmeyi başardım. Amandalarında diğer drokonu benden önce öldürdüklerini gördüm ve sevindim.
"Ne zaman gelir ki Hades ve Poseidon?" diye sordu Amanda. Bunu bende çok merak ediyordum aslında. Bir an önce gelseler iyi olucaklardı. Düşüncelerimden sıyrılıp Amanda'ya döndüm. "Bilmiyorum. Ama yenilmeden gelseler iyi olucak." dedim. Gerçekten artık gelmeleri lazımdı. Onlar geç kaldıkça bizim kazanma şansımız giderek azalıyordu. Cole'ye baktığımda onu göremedim ve Amanda'ya dönerek "Cole nereye gitti şimdi de?" diye sordum bıkkınlıkla. Bana bilmediğini anlatan bir şekilde baktı. Ardından gözleri yavaşça açılmaya başladı. Arkamdaki şeye odaklanmıştı. Şaşkınca Amanda'ya bakıyordum. Amanda da birden ne olduğunu anlamadan beni çekti ve konuşmaya başladı..

Misafir

Yerde yatan melezleri gördükçe karnıma ağrılar giriyordu. Kimsenin ölmesini istemiyordum. Kardeşlerim , arkadaşlarım ölmüş olamazlardı , olmamalıydılar. Yerlere bakmaktan vazgeçerek canavarla savaşmaya başladım. Lia bir dragonla Cole ve ben ise diğer dragonla savaşıyorduk. Gücüm , takatim kesilmek üzereydi. Nasıl savaştığımı dahi bilmiyordum. Bir an önce Poseidon ve Hades gelmezse ölmüş olacaktık."Cole nereye gitti şimdi de?" dedi Lia. Etrafıma bakınınca az önce yanımda olan Cole'nin şimdi ortalıklarda olmadığını gördüm. Lia'ya bilmiyorum anlamında boş gözlerle bakarken Lia'nın arkasına yaklaşan o garip canavarı gördüm. Bunu daha önceki araştırmalarımda görmüştüm. Lia'yı kolundan çekerek '' Chimera!'' diye bağırdım. İkimizde dev yaratığa bakarken çok korkmuştuk. Zaten o kadar yorgunduk ki savaşamıyorduk. Bu yaratıkla nasıl başa çıkacaktık. Sanırım tam şu anda ölecektik.
Yine de son gücüme kadar savaşmayı seçtim. Lia'da aynısını yapmıştı. Oklarımla onu öldüremeyeceğimi anladığımda kılıcıma koştum. Yaratık o kadar garipti ki nasıl darbe indireceğimi bir türlü kestiremiyordum. Devası kanatları bir keçi , bir aslan , bir de ejderha kafası vardı. Kuyruğu ise yılandı. Hangi biriyle savaşcaktık ki?
Bu bizim boyumuzu aşıyordu. Zaten böyle bir canavarı tek başıma devirebilsem kampta baya tanınır hale gelirdim. Ama bu umrumda bile değildi. Şu anda tek istediğim ölmemek , hayatta kalabilmekti.
'' Lia ben dikkatini dağıttığımda arkasındaki yılanı kes!'' diye bağırdım. Koşmaya başladım. Nefesim kesiliyordu. Ne yapacağımı bilmeyerek durduğumda yaratığın benim tarafıma döndüğünü ve Lia'nın kuyruğunu kestiğini gördüm. Canavar acıyla debelenirken yere bayılmak üzereydim. Savaşacak gücü kendimde bulamıyordum. Poseidon ve Hades gelmek bilmiyordu. Canavar bana iyice yaklaştığında arkamdan birinin hızla gelerek ejderha kafasını kopardığını gördüm. Buna çok sevinmiştim. Ölmeme ramak kalmışken canımı kurtaranın kim olduğunu görmek için dikkatle adama bakarken Ares olduğunu gördüm. Bize son günlerde fazla yardım etmişti. '' Amanda geri çekil!'' diye bağırınca kendime geldim...

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

Chimera? Chimera onların gücünü aşardı. Onunla bu kadar yorgun ve bu kadar dağılmışken baş edemezlerdi. Tam onlara yardım etmeye gidecektim ki Zeus'un kuralları aklıma geldi ama biraz düşününce bunlar beni takmaz dedim ve oraya doğru yöneldim. Chimera tam bunlara saldıracakken ışık hızıyla kılıcımı çektim ve en tehlikeli başı olan ejderha başını uçurdum. Bu günlerde ben niye bunlara yardım ediyordum? Savaş isteği, içimde hala bu istek vardı. Savaşmayı seviyordum. Yoksa niye onlara yardım edeyim ki? Herneyse, hızla Chimera'nın başını uçurunca, Amanda biraz şaşırdı ve sevindi. Sonra ''Amanda geri çekil!'' diye bağırınca aklı başına geldi. Sonra Chimera bana hızla saldırdı ama ben hızlı bir darbeyle keçi olan kafasını da kestim. Sonra onu aslan olan kafasından tutup çevirdim ve boynunu kırdım. Onu ileri doğru fırlattıktan sonra normal boyutuma döndüm ve bir melez gibi savaşmaya başladım. Tek farkım silahım birçok silahtan daha üstündü. Önüme çıkan bütün yaratıkları doğramaya başladım fakat bunlar ölmekle bitmiyorlardı. Galiba bunu sevdim, yüzüme sıçrayan kan dilime de geldi ve hoşuma gitti. İçimdeki eski Ares uyanıyordu. Onu bu kadar süre bastırmıştım ama şimdi içimden çıkmıştı.

Savaşın gidişatı değişti. Çünkü önüme çıkan herşeyi hızla yok ederek ilerliyordum. Sonunda yaptığım saldırıları karşılayabilen biri olmuştu. Başımı ona çevirdiğimde bunun insan boyunda bir titan olduğunu fark ettim. Titan beni gördüğüne epey şaşırmış gibiydi.''Zeus sizin karışmanıza izin vermiyor diye biliyordum.'' ''Zeus'un kuralları beni takmaz. Diğerleri gibi değilim ben. Ben Ares'im!''
Titan bunları duyunca daha bir iyi hazırlandı. Kronus ile yaptığım kavgalardan haberdardı sanırım. Hahaha, ünüm ne kadar çabuk yayılıyor. Titan kılıcını hazırladı ve ben de o sırada arkamdaki drakona kılıcımı sapladım ve hazırlandım. Titan saldırıya geçti, kılıcımın büyük olmasından dolayı onu seri bir şekilde kullanamıyacağımı düşünerek hızlı şekilde saldırıyordu. Fakat bu kılıç sandığından hafifti ve onu çok seri bir biçimde kullanarak hem etrafımdaki yaratıkları öldürdüm hem de onun saldırılarını karşıladım. Birkaç kez kılıcı beni sıyırdı bunun sebebi savunmamda açık vermemdi. Sonunda kılıcına sertçe vurdum ve bunu karşılamak için savunmada açık verdi. Bunun sonucunda karnına kılıcımı sapladım ve yukarı doğru sürükledim. Titan ortadan ikiye ayrıldı ve ruhu Tartarus'a gönderildi. O sırada karşımda 2 Titan fark ettim. Şu an için onlarla uğraşamazdım, etrafım drakonlarca çevrilmişti ve 2 Titan bana doğru yaklaşıyordu. Bu sırada Titanların geldiği yöndeki drakonlar öldürüldü ve biz yaba Titanlardan birine saplandı. Bu Poseidon'un yabasıydı. Ben de fırsat bu fırsat deyip kellesini uçurdum ve ruhunu Tartarus'a geri yolladım. Poseidon Yabası'nı çıkardı ve ''İyi bir zamanda geldim değil mi?'' dedi. O sırada öbür Titan Poseidon'a vurmak üzereyken başka bir kılıç ona saplandı. Kimin sapladığı belli değildi, daha sonra onun da ruhu Tartarus'a gittikten sonra biri görünür hale geldi. Bu Hades'di.''Geç kalmadım değil mi?'' Güldüm,''Tam zamanında geldiniz baylar.''

Ares'i şaşkınlıkla izlerken Poseidon ile Hades'in de geldiğini gördüm. Buna çok sevinmiştim. Gerçektende tam zamanında yetişmişlerdi. Kılıç ve yabalarıyla titanları Tartarus'a yolladılar. Hemen Amanda ile onların yanına koştuk. Rose'nin de bizi izlediğini ve bana güvenerek baktığını gördüm. Bu da beni çok sevindirmişti. Ardından babamların yanına gelince " Baba ve amca bizi kırmayıp geldiğiniz için teşekkür ederim." dedim. Ama artık bu savaş bitmeli diye düşünüyordum. Bir an önce savaşmaya ve Zeus ile güçlerini ortaya koymaya başlamalıydılar. Babam bana dönüp " Bir şey değil kızım." dedi ve Rose'ye baktı. Onu da görünce Hades, Ares ve babam aralarında konuşmaya başladılar. Onları dinlemiyordum ve Amanda'yı kolundan tutup birazcık geri götürdüm. "Hadi bari onlar savaşana kadar biz de diğer melezlere yardım edelim." dedim. "Tamam, hadi." diyince gülümsedim ve başka bir canavarın yanına gittik. Amanda beni bu savaşta hiç yalnız bırakmamıştı. Bu yüzden çok mutluydum. Yanımda o olmasa bunu yapabileceğime inanmıyordum. Ardından önümüze medusa çıktı. Şok olmuştum. Medusa'nın burada ne işi vardı anlamamıştım. Yine de gözlerimi kapadım. Amanda onun arkasındaydı ve onun bana geldiğini fark edince kılıcını sapladı. Medusa yere düşüp ölünce rahatça bir nefes aldım. Gerçekten bu savaş iyiye gidecek gibi gözüküyordu. Yani ben öylr umuyordum.

"Teşekkürler Amanda." dediğim sırada Amanda gülümseyerek yanıma geldi. Anlaşılan o da bu savaştan umutluydu. "Bir şey değil." dedi ve Tanrıların olduğu tarafa doğru yöneldik ve önümüze çıkan bütün canavarları öldürmeye başladık. Evet bu bizim için zor oluyordu ama yine de Amanda'yla beraber savaştığımız sürece yine iyi şeyler çıkarabiliyorduk ortaya. Son önümüze çıkan bir titanı zorlukla öldürdük. Zaten yorgunduk ve bu bizi daha da çok yormuştu. Amanda'ya baktığımda onunda benim gibi çok yorulduğunu fark ettim. Onu seyrattiğimi görünce o da bana baktı ve konuşmaya başladı..

Misafir

Birden Lia'nın şaşkınca baktığı şeyin ne olduğunu bilmeden kılıcımı sapladım. Hades , Posedion ve babamı gördükçe cesaretim , gücüm yerine geliyordu. Kılıcı sapladığım şey yere düşünce onun Medusa olduğunu anlayabildim. Lia "Teşekkürler Amanda." dedi. Bekletmeden nefes nefese "Bir şey değil." dedim gülümseyerek. Artık içim daha rahattı. Korku tamamen yok olmuştu. Kazanmamız an meselesiydi.
Abimi gördüm. Babamdan sonra gördüğüm en korkusuz kişi oydu. Onun yanına gitmek istiyordum. Ama karşımda duran dragon buna izin vereceğe benzemiyordu. Öfkemin arttığını hissederken , canavarlarında gittikçe azaldığını görüyordum. Bu durumdan hoşnut bir şekilde sırıtırken kılıcımı dragonun kafasına geçirdim.
Yere yığıldığında '' Oh.'' dedim kendi kendime.
Tanrılar ortada gözükmüyordu. Nerede olduklarını merak ederken arkamdan gelen sesleri duydum. Ani bir hareketle arkama dönünce yine bir dragonla karşı karşıyaydım. Bu seferki biraz daha büyüktü. Çok susamıştım. '' Yine mi ya?'' diye söylendim kendi kendime. Neredeyse bayılmak üzereydim. Birden gözlerimin karardığını hissettim. Başım yavaş yavaş dönmeye başlamıştı. Ama buna esir olmak istemiyordum.Eğer bayılırsam yardıma biri koşmazsa o anda öldürecekti beni dragon. Üzerime gelmeye devam ederken kılıcımı gelişi güzel sallamaya devam ediyordum. Birden neden bu kadar güçsüz kaldığımı çözemesem de tek istediğim ölmemekti. Son anda bayılmak üzere olduğumu düşünüyordum ki '' Amanda!'' diye bağıran bir ses duydum. Ses çok uzaktan gelmiş gibi hissediyordum. Yanı başımda duran Adrian'ı görünce çok sevinmiştim. O dragonu çoktan halletmişti bile. Kendime yavaş yavaş geldikten sonra Adrian'ın canavarlarla savaşırken birden Lucy'nin yanına gittiğini gördüm. Lucy'nin yardıma ihtiyacı tabi ki yoktu. Ama sevgilisinin yanına gitmesine sevindim.
Ortalıkta fazla canavar gözükmüyordu. Ancak melezler hala canavarlarla uğraşıyordu. Birden Lia aklıma geldi. O neredeydi?
Olduğum yerde bir dakika kadar bekleyip kendime geldikten sonra Lia'yı bulmak için etrafta koşuşturmaya başladım. Onu tahmin ettiğim yerde buldum. Yerde yatan yaralıların yaralarını kolyesiyle temizliyordu.
O sırada babam yanıma geldi...

Tanrı Mesaj Sayısı : 573 Kayıt tarihi : 17/10/10

Hades ve Poseidon gelmişti. Onlarla etrafımızdaki yaratıkları öldürdükten sonra kuytu bir köşeye geçtik ve konuşmaya başladık.''Hades ve Poseidon iyiki geldiniz. Şimdi onları kesinlikle yeneriz.''Hades ve Poseidon birbirlerine baktılar ve başlarıya evet der gibi yaptıktan sonra bana döndüler.''Ares, biz buraya geldik ama bundan sonra durum yine değişmeyecek. Biz yine Zeus'a karşı olacağız, sen de bizden yana olur musun?'' Poseidon bunları söyleyince beni bir düşünce aldı. Zeus benim için ne yapmıştı... Hiçbir şey! Ondan yana olmam için bir sebep yoktu. Kabul etmeliydim.''Hmm, baylar biraz düşününce aslında Zeus'dan yana olmak için bir sebebim yok. Bu yüzden ileride sizden yana olmaya karar verdim.'' Bundan sonra diğerleri ileri doğru giderken ben kızımın yanına doğru geldim. ''Kızım, sen ve diğer kalanlar yaralılarla birlikte kampın içlerine doğru gidin. Ben, Hades ve Poseidon burayı tamamen temizleyeceğiz.'' Bundan sonra önüme gelen canavarı keserek ilerlemeye başladı. Hades ise ölülerini çağırmıştı. Sonra melezler hızla bölgeyi boşaltmaya başladılar. Sanırım söylediklerimi duymuşlardı. Hades ve Poseidon ile buluştuk ve silahlarımızı çekip tüm gücümüzle saldırmaya başladık. Ben bütün gücümle kılıcımı çevirmeye başladım. Böylece karşıma çıkan bütün yaratıkları deşerek ilerlemeye başladım. Hades'in ordusu da hızla drakonları öldürmeye devam ediyordu. Savaş ilerledikçe düşman ordusu giderek azaldı ve kaçmaya başladılar. Biz ise onları takip etmedik, geri dönüp kampı tamamen güvene aldık. Sonuç olarak çok kayıp vermiş ama sonunda kampı kurtarmıştık. Bunun son saldırı olmadığını biliyorduk. Fakat bir dahaki sefer hazırlıklı olacaktık.

RP BİTMİŞTİR!

» Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 1)
» Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 5)
» Tanrıların Zaferi (Özel görev bölüm 4)
» 1. Bölüm: Serena'nın özel görevi
» Tanrılar'ın Zaferi / Kurgu 1(Özel Görev)