Luke'a bir hediye veriyoruz...

Sonunda yüzüm eskisi gibi olmuştu! Hatta daha da iyisi bu bir güzellik iksiri olduğu için eskisinden çok daha güzel ve alımlı görünüyordum. Tabi iksirin etkisi ne kadar sürerdi bilmiyordum ama uzun sürse iyi olurdu.

Kampa geri döndük ve çantalarımızı hazırlamaya başladık. Luke Castellan'a bir kutu verip geri gelecektik, yeni ve belki de hayatımda gideceğim en basit görevimiz buydu.

Lucy ile kano gölünde buluştuk ve gölge yolculuğu yapmak için akşamın ilerleyen saatlaerini seçtik. Buraya gelene kadar en az 5 harpya ile uğraşmıştım ama buna değmişti. Acele ile Luke'u düşündüm. GÖlge yolculuğu yapmaya hazırdım ama o sırada aklıma ilk gölge yolculuğum geldi. Sanırım Asphodel tarlalarında babamla karşılaşmamız biran aklımı karıştırmıştı ve gözlerimizi açtığımızda kendimizi Asphodel tarlalarında bulduk. Ama işin ilginçliği orada uzun zamandır tanışmayı beklediğim birisinin durmasıydı. Bu kardeşlerimden biri olan Nico'ydu! Percy Jackson'a yardım eden Nico!

"Ah, bu kadar erken beklemiyorduk sizi" dedi Nico'nun yanında duran babam. Gölge yolculuğu yapmaya alışmıştım, artık yere yığılıp kalmıyordum ama acayip uykum geliyodu.

"Baba, burada ne işiniz var?" diye sordum. Babam gülümsedi.

"Senin yaş gününü kutlayacaktık" dedi. Yaş günüm mü? Bugün müydü?

"Kendi yaş gününü mü unuttun yoksa?" dedi Nico gülümseyerek. Sonra da yanıma geldi.

"Seninle tanışmamıştık. Ben Nico" dedi.

"Vay canına! Sen bizim kampta itibar kazanmamızı sağlayan kardeşimizsin! Sen olmasan ne yapardık bilmiyorum. Çok teşekkürler Nico" dedim. Nico şaşırmışa benziyordu. Birazda utanmıştı.

"Şey, önemli değil Stell. Ve bu arada 16. doğum günün kutlu olsun" dedi. Nee? Ben 16 yaşına mı girmiştim?

"Doğum günün kutlu olsun kızım. O iz nasıl oldu da geçti? Bu arada sen daha mı güzel görünüyorsun ne?" dedi babam bana sarılarak. Canım babam benim, hemen fark etmişti.

"Canım Lucy'm Afrodit'le bir anlaşma yapmış. Onun sayesinde eski yüzüme, hatta eskisinden çok daha güzel bir yüze kavuştum" dedim. Babam hiç beklemediğim bir şey yaptı ve Lucy'ye de sarıldı. İkimizin de ağzı açık kalmış, alık alık babama bakıyorduk. Babam Lucy'nin kulağına bir şeyler söyledi ama duyamadım. Sonra da doğruldu ve Nico'nun yanına geldi.

"Doğum gününü kutlamadan önce buraya neden geldiğinizi söyleyecek misiniz? Yani tüm sürprizi berbat ettiniz ama eminim iyi bir bahaneniz vardır" dedi babam.

Şoktan şoka giriyordum! Ölüler ve Yeraltı Tanrısı Hades, bana sarılmıştı! Daha annem Tanrıça Athena bile yapmamıştı bunu... Ve kulağıma şöyle söylemişti:

"Teşekkürler Lucy, Stell o yarayı çok kafasına takıyordu."

Hades'in beni duyabileceğinden emin olduğum için, zihnimden cevapladım:

"Zaten o yara benim yüzümden olmuştu, birşey yapmış sayılmam..."

Sonra, asıl konumuza odaklandım: Stell'in doğum günü!

Tabii ki en yakın arkadaşımın doğum gününü unutmamıştım, sadece saatin gece 12'yi geçtiğinin farkında değildim. Hades'ten sonra ona şaşırtıcı gelmeyeceğini biliyordum, ben de arkadaşıma sıkıca sarıldım. Sonra Nico'ya döndüm, onunla ilgili kampta çok şey duymuştum. O... benim henüz bir kez bile göremediğim ablam Annabeth ile de tanışmıştı.

"Selam Nico, ben Athena kızı Lucy." dedim.

Sanırım yeraltında bu kadar rahat olmam, babası ve ablasıyla bu kadar yakın olmam onu şaşırtmıştı.

"Merhaba Lucy, memnun oldum." dedi en sonunda.

Sonra, Hades'in sorusunu cevaplamaya geçtim...

"Sormayın Tanrı Hades, klasik kahraman-görev döngüsü. Tanrıça Hera bizden Luke Castellan'a bir kutu vermemizi istedi de." dedim.

Sonra, -yeraltında ve Ölüler Tanrısı'yla olduğumuza bakmayın- harika bir doğum günü partisine başladık! Ah, keşke Rose'dan bir kiklop kardeşine yaptırmasını sipariş verdiğim hediye elime ulaşmış olsaydı, artık onu Stell'e biraz gecikmeli verecektim...

Hayatımda yaşadığım en çılgın partiydi! Her yerde iskelet adamlar deli gibi dans ediyor, Kerberus havlayarak eğlencemze katılıyordu. Hatta Amerikan iç savaşından kalma bir iskelet gelip Lucy'yi dansa kaldırınca neredeyse içtiğim kolayı püskürtecektim! O kadar komik görünüyorlardı ki!

"Ne kadar büyük bir kahraman olduğunu duydum" dedi o sırada yanıma gelen Nico. Gülümsedim.

"Ben mi büyük kahramanım? Asıl sen kendine bakmalısın, titan Kronos'un yok edilmesini sağladın, üstelik Melez kampında diğer melezler kadar saygı görüyorsak bunun tek sebebi de sensin!" dedim Nico'ya. Nico kaşlarını çattı.

"Hayır, sen ne kadar büyük bir kahraman olacağını bilmiyorsun" dedi. Bu cevaba takılarak eğlencemi bozmak istemiyordum, konuyu değiştirmeye karar verdim.

"Peki sen neden kampa artık gelmiyorsun?" diye sordum. Nico acı acı gülümsedi.

"Artık kampta işim yok Stella. Ben başımın çaresine bakabiliyorum" dedi.

"Benden 1 yaş küçksün" dedim.

"Hayır, sen benden 70 yaş küçüksün. Unutma, ben Lotus kumarhanesinde kalmıştım. Ama sen kampta kalmaya devam etmelisin. Başının derde girmesini istemem" dedi. O sırada babam yanımıza geldi ve ortamıza oturdu. İki kolundan birini benim omzuma, diğerini Nico'nun omzuna attı.

"Ne konuşuyorsunuz bakalım" dedi gülerek. Nico'da gülümsedi.

"Pek önemli şeyler değil. Ama bence Stella o kutuyu kaybetmeden bir an önce Luke'a vermeli. Elisiyum'a gidişi biliyorsun, değil mi?" dedi. Başımı evet anlamında salladım ve babama havadan bir öpücük yollayarak Lucy'yi iskeletin kollarndan kurtardım.

"Çok eğleniyordum" diye mızmızlandı.

"Bu şamatada kutuyu unutacağım. Önce görevi tamamlayalım" dedim.

Elsiyum'da pek fazla ruh yoktu. Ama Luke'un ruhu hemen gözüme çarptı. O bize doğru yaklaşırken bir anda kalbimin yerinden çıkacağını falan zannettim. Luke'un güzel sarı saçları, insanın içine işleyen masmavi bakışları vardı. Kesinlikle gelmiş geçmiş en yakışıklı çocuk olmalıydı. İyice yaklaşıp bana gülümsediğinde titreyen ellerimdeki kutuyu yere düşürdüm ama almak için eğilemiyordum, çünkü o zaman Luke'a bakamazdım. Lucy kutuyu yerden aldı ve Luke'a uzattı.

"Tanrıça Hera yolladı" dedi. Luke Lucy'ye gülümsedi ve kutuyu aldı. Sonra da bana döndü ve:

"Umarım Elsiyum'a daha çok yolun düşer Stella" deyip diğer ruhların arasında kayboldu. Onu geri çağırmak, adını haykırmak istiyordum ama yapamıyordum işte! Sanki orada donmuş gibiydim. Lucy beni dürttü.

"İyi misin Stell?"

Evet, iyiydim, hemde daha önce hiç olmadığım kadar iyiydim. Luke'un gittiği yere bakıp gülümsedim ve:

"Daha önce hiç bu kadar iyi olmamıştım" dedim.

(Lucy, sende son bir post yaz, bu görevi bitirelim)

Stell, Luke Castellan'a abayı yakmıştı. Tabii ortada şöyle bir durum vardı -göz ardı edemeyiz- Stell yaşıyordu, Luke ise ölüydü! Bunun geçici bir heves olması için dua ederek, artık gitmek için hazırlandım. Yaşadığımız dünyada büyük ihtimalle sabah olmuştu.

İskelet adamlarla kaç saat dans ettiğimi bilmiyordum, ama çok eğlendiğim kesindi. Bir tanesi beni döndürmeye çalışırken kolunu koparmıştı, biriyle dans ederken de ayağına basmam sonucu vücudundan tek parmağı eksilmişti. Ah, kesinlikle bugüne dek katıldığım en güzel partiydi. Yeraltını sevmeye başlıyordum.

Geri dönünce bir süre daha takıldıktan sonra Tanrı Hades'ten bizi kampa geri göndermesini rica ettik. Tabii gitmeden önce onu bu güzel organizasyon için tebrik etmemek olmazdı.

"Harika bir partiydi Tanrı Hades! Çok eğlendik!"

Gülümsedi ve teşekkür etti, sonra gözlerimizi kapatmamızı işaret etti. Açtığımızda, tüm o eğlencenin ardından tekrar harpyaların top oynadığı kampımızdaydık. Stell'in doğum gününü tekrar kutladıktan sonra, onunla vedalaşarak kulübeme gittim. Çok uzun bir veya iki gün olmuştu, 32 saatten fazla süredir uyumuyordum. En azından bu gece göreceğim rüyayı tahmin ediyordum: iskeletler ve maskeli balo!


(rp bitmiştir )