Savaşçılar Botanikçilere Karşı! (60. Görev) [3]

Misafir

Demeter kızlarıyla yaptığımız kano yarışını onlar kazanmıştı, çirkin bir oyuna başvurarak da olsa... Biz de rövanşı almak için yeni bir yarış teklif etmiştik onlara; cirit atma. Bu konuda Mia ve ben kendimize oldukça güveniyorduk, çünkü güce dayalı bir yarış olacaktı bu. Ciritler havada uçacağı için onları bitkilere dolama imkanları da olmayacaktı. Bu kez kazanmama ihtimalimiz yoktu, ama yine de geçen yarışta olduğu gibi rakibimizi küçümseme gibi bir hata yapmayacaktık.
Yarışa hazırlanmak için kulübelere uğrayacaktık önce, sonra da cirit sahasında buluşacaktık. Son hazırlıklarımızı yapmak için Mia ile kulübemize gittiğinde hızla etrafta koşuşturmaya başladı. Onun bu kadar telaşlı olmasına şaşırmıştım, ama onun kaybetmeyi hazmedemediğini biliyordum. Telaşının sebebi de bu olmalıydı. Tüm kulübenin altını üstüne getiren Mia'ya oranla ben hiç hazırlık yapmamıştım, sadece üzerime daha rahat birkaç parça giysi giymiştim. Cirit atarken önce koşacağımız için giysi de bu yarışta önemliydi. Yaklaşık 15 dakika sonra Mia'nın hazırlanması bitti, ben de onu beklerken giriş salonunda oturuyordum. Mia salona daldığında gözlerime inanamadım bir an için, Mia sanki savaşa hazırlanmış gibiydi! Üzerinde ağır zırhlar, kafasında bir miğfer ve zırhının eteğinden sallanan bir kının içinde de kılıcı. Uzun çizmelerine gizlenmiş bıçakları da fark edebiliyordum.
"Mia, savaşa gitmiyoruz ki. Neden böyle hazırlandın?" diye sordum ona.
"Biliyorum Adri." dedi hızlıca. "Ama yine bir hile yapmaya kalkarlarsa onları elimden bitkileri de kurtaramaz. Cirit sahasını arenaya çevirmeme kim engel olabilecek bakalım!"
"Hey, sakin ol." dedim sesimi yükselterek. "Yine o tür bir şey yapamazlar merak etme, biz kazanacağız."
Mia'yı sakinleştirmek zor oldu, ama sonunda başarabildim. Yine de ona zırhlarını çıkarttıramadım, cirit sahasına bu şekilde gelmeye kararlıydı. Oraya vardığımızda Maya ve Mitchie'nin çoktan oraya gelmiş, alıştırma yapmakta olduğunu gördük. Onlarla konuşup vakit kaybetmeden yarışa başlama kararı aldık. Herkes bir atış yapacaktı, ilk atış da benimdi. Sonra ise sırayla Maya, Mia ve Mitchie. Genel toplamda en çok puanı alan kazanacaktı.
"Başla bakalım." dedi Maya gülerek.
Ona cevap vermeyip uzun ciritlerden birini elime aldım, beyaz çizginin 10 metre kadar gerisine gittikten sonra bir süre durup derin bir nefes aldım. Hızla koşmaya başladım, beyaz çizgiye gelince de elimdeki ciriti tüm gücümle fırlattım. Cirit havada süzülürken güneş ışıklarından korunmak için gözlerimi kıstım.
"28 Metre!" diye haykırdı Mia sevinçle. Bu gerçekten iyi bir atıştı, hatta şu ana kadar yaptıklarımın en iyisi bile olabilirdi. Demeter kızları 28 metreyi geçecekti ha? Buna gülerdim işte.

Telaşla Mitchie'ye baktım. Kazanma şansımız yoktu. Yanmıştık.
Mia sırf bana gıcıklık olsun diye dibimde durmuş sırıtıyordu. Şu Ares çocuklarına sinir oluyordum. Aynı ablansın diyesim geldi ama kendimi tuttum. Derin bir nefes aldım. Adrian ciriti elinde dödürerek bana doğru yürüdü.
''Haydi bitkikafa, sıra sende.'' Ah, beni sinir etmek için bitkikafa hah?
Sakin olmaya çalışıp ciriti elinden almaya gittim.
''Bunu iltifat olarak alıyorum.'' dedim annemden miras kalan sakinliğimle.
Adrian'dan biraz uzaklaştım -böylece heyecandan terlediğimi göremeyecekti- ve atışım için hazırlanmaya başladım. Elimdeki cirit terden kayganlaşmıştı. Sakinleşip iyi şeyler düşünmeye çalıştım. Dondurma, kola, bitkiler, Eduard gibi. Biraz sakinleşince bütün gücümle -tabii ufak tefekliğimle gücüm orantılı ve gücümü de hesaplayabilmişsinizdir- ciriti fırlattım. Sonuca bakam istemiyordum. Bu arada Mia dalga geçer bir tonla konuşmaya başladı.

''Skor düşünülen gibi hüsran'' dedim gülerek aslında ablam Clarisse kadar kas yığını değildim tersine acık bende ufak tefektim gören beni çelimsiz bir afrodit kızı sansa da içimdeki ares kanı bana yardımcı oluyordu. Sıra adriandaydı. Beraber yaptığımız alıştırmalarda skorumuz 60'tı ama

''şimdi sırf gösteri yapıcaz diye kendimizi riske sokmayalım '' dedim. Biraz düşünüp elime bir cirit aldım adri'e uzatıp

''40 iyi zaten 30 dahi geçemediler baksana bir sonraki turdada ben atarım iş tamam'' deyip göz kırptım. Bu arada zırhın içinde sıcak basmıştı alel acele zırhı çıkardım derin bir nefes aldım rahatlamıştım ben zırh ile uğraşırken adri çoktan atışını yapmıştı. Sinirle yanıma geldi

''Ayağım takıldı tam ortada değil'' bunu normalde yapsa abiciğim ile dalga geçerdim ama bu sefer umursamadım ve yeni ciritti mitch' e cirit fırlatıp selam verdim.

Demeter'in Çocuğu Mesaj Sayısı : 492 Kayıt tarihi : 18/09/10

Mia ve Adrian sürekli Maya ve bana bakıp gülüyorlardı ve bu gerçekten sinirimi bozuyordu. Nefret ediyordum aşağılanmaktan ama ciriti de oynayamıyorduk, bu doğruydu. Maya ve ben cirit hakkında hiçbir şey bilmezdik. Bitkilerimizi kullanmaya bile gerek duymuyorduk çünkü zaten baştan yenilgiyi kabullenmiştik. Sıra bendeydi, Maya'ya baktım. Cesaret veren bakışlarını içimde hissettim ve gözlerimi kapayarak ciridi attım. Gözlerimi açtığımda sevinen ve bizimle dalga geçen iki Ares çocuğu ve bana üzgün gözlerle bakan Maya'yı gördüm. Sinirlenmiştim ama yapacağım bir şey yoktu.

-Başka bir şey yapacak mıyız yoksa buradan defolup gidecek miyiz?

Misafir

"Başka bir şey yapacak mıyız yoksa buradan defolup gidecek miyiz?" diye sordu Mitchie öfkeyle. İkisinin attıkları uzaklıkların toplamı, Mia ile benimkilerin yarısı kadar bile değildi. Kano gölündeki yarışın rövanşını almış, skoru dengelemiştik.
"Sakin ol Mitchie, durum eşitlendi." dedim gülerek. Aslında daha fazla dalga geçmek istiyordum, ama biz kaybettiğimizde onlar bunu yapmamıştı. Ben de bu kadarının yeterli olduğuna kanaat getirdim. "Ama isterseniz arenada kozlarımızı paylaşabiliriz?" diye ekledim sırıtarak.
"Harika olur." diye bana katıldı Mia.
"Tabii canım." dedi Maya araya girerek. "Bence bu kadarı yeterli."
"Hımmm, demek öyle diyorsun." dedim düşüncelere dalarak. Şimdi bırakırsak Demeter çocuklarıyla berabere kalmış olacaktık, oysa bir yarış daha yaparak öne geçebilirdik. Onlar istemese bile pes etmek bizim kitabımızda yazmayan bir şeydi. Ama yine de... "Peki o zaman, berabere bitmiş olsun." dedikten sonra ilk olarak tepkisini çok merak ettiğim Mia'ya baktım; bana delirmişim gibi bakıyordu. Tam bağırıp çağırmak için ağzını açacaktı ki "Partiye ne dersiniz? Bizim kulübemizde, siz de davetlisiniz." diye devam ettirdim.
Demeter kızları bir süre düşündükten sonra bunu kabul etti gülümseyerek. Ama onların bu işin içinde bir tuzak olduğunu düşündüklerini sezebiliyordum, oysa öyle bir şey aklımın ucundan bile geçmemişti onların yüzlerindeki tereddütle karşılaşana kadar. Bunu düşününce aptal aptal sırıtmaktan alamadım kendimi. Hep birlikte cirit sahasından çıkıp kulübemize doğru giderken ilk kez fevri davranmayıp insancıl bir davranışta bulunduğum için içten içe tebrik ediyordum kendimi.

(Rp'nin bu kısmı bitmiştir, devamı Ares kulübesinde.)

» Savaşçılar Botanikçilere Karşı! (60. Görev) [1]
» Savaşçılar Botanikçilere Karşı! (60. Görev) [4]
» Savaşçılar Botanikçilere Karşı! (60. Görev) [2]
» Grrrrr! |Avcılar vs Savaşçılar Özel|
» Hermes'den Görev [Görev 56] (Ormanın devamı)