Bir görev alıyoruz

Birden gözlerimi açtım. Kulübemdeyken buraya ışınlanmıştım ve açıkçası bunun gecenin bir vaktı olması da hiç hoşuma gitmemişti. Sadece dalgaların sesini duyuyordum. Ve açıkçası geceleri bu biraz korutucuydu. Etrafa bakıp buraya nasıl geldiğimi anlamaya çalıştım. Ama hiç bir iz yoktu. Beni birisi buraya bir hiç için ışınlamış olamazdı değil mi?
''Hey, burada kimse var mı?'' Tamam bu biraz aptalcaydı ama yanlızlık ve sessizlikten korkmaya başlamıştım.
Sonra arkamdan bir elektirikli süpürge çalıştırılıyormuş gibi bir ses geldi. Lucy şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

Kaşlarımı çatarak Maya'ya baktım ve "Be-ben buraya nasıl geldim, biliyor musun?" diye sordum. Gizlice çilek tarlalarına sızdığım sırada kendimi ansızın plajda, Maya ile başbaşa bulmuştum ve bu durum beni haliyle oldukça şaşırtmıştı. Yakalandığımı düşünerek korkuyla bir sağa bir sola bakmaya başladım. Eğer buraya ışınlanmamı sağlayan kişi annemse, işim bitmişti, Tanrı Dionysos ise, her an ezilmiş bir üzüme dönme riskim vardı. Maya da benimle aynı durumda gibi görünüyordu. ''Bilmiyorum Lu, ben de aynı durumdayım." dedi sıkıntıyla. Kılıcım Nefesalan'ı kınından çıkardım ve etrafımda sallayarak ışıldamasını sağladım. "Kimsin ve bizi neden buraya getirdin?!" diye bağırdım. Bir süre etrafa ölüm sessizliği hakim oldu, ardından bir takım hışırtılar duydum. Arkama döndüğümde 12 yaşından büyük olmadığını tahmin ettiğim kırmızı gözlü güzel bir kızla karşılaştım. Maya benden erken davranarak ''Tanrıça Hestia! Sizin ne işiniz var burada?" diye sordu. Merakla Tanrıça'nın vereceği cevabı beklemeye koyuldum...

Merakla bana bakan iki güzel kıza gülümsedim ve "Athena kızı Lucianna ile Demeter kızı Maya, sizi iradeniz dışında buraya getirdiğim için üzgünüm ama bana yardım etmenizi istiyorum." dedim. İkisinin de gözlerinden şaşkınlıkları okunuyordu. Eh, Tanrıça Hestia sık sık kahramanlara görev vermezdi, kızlar şaşırmakta haklıydı. Birkaç dakikalık suskunluğun ardından kendini toparlayan Maya, ''Şey... Tam olarak ne yapmamızı istiyorsunuz Tanrıça'm?" diye sordu. Bakışlarımı ona çevirdim ve "Benim için Siren Körfezi'ne gitmenizi istiyorum. Orada yakut taşlı bir yüzük bulmanız ve onu bana getirmeniz gerek." dedim. İki kız önce birbirlerine, sonra da tekrar bana baktılar. Lucy bir süre tereddüt yaşadıktan sonra, "Peki, bu görev için neden bizi seçtiniz Tanrıça Hestia?" diye sordu. Annesi Athena'nınkileri aratmayacak bilge bakışlarla, "Karşılaşacağınız çeşitli zorlukları yenmek için, aklın ve şifanın gücüne ihtiyacınız olacak çünkü." cevabını verdim. Sonra, onları kafalarında bir sürü soru işaretiyle kampın plajında bırakarak, ortadan kayboldum.

Tanrıça Hestia kaybolduktan sonra öylece kaldım. Bir tanrıça benden yardım istemişti ha? Bu her gün karşılaştığım birşey değildi. Lu yanıma geldi- o şanslıydı üstünde günlük elbiseleri vardı- ve elini omzuam koydu.
''Sanırım bir görevimiz var, hah?''dedi bana bakarak. Şanslıydım ki görevi can sıkıcı bir melezle almamıştım. Başımı sallayıp gülümsedim. Buz gibi gecede pijamalarla plajda kalmak hiç de iyi değil, uyarıyım.
Lucy'le yanımıza almamız gereken eşyaları konuşarak kulübelere doğru yürümeye başladık.

(Görevin kalanı Canavarlar Denizi'nde devam edecektir.)