Fackrell Ailesinin Faciası[1]

55 Nereus ile bir macera yaşa.
Mekan: İhtiyar Denizci Nereus'un Limanı
Katılacaklar: Sen ve istediğin herkes.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

59- Serbest Kurgu
Uğranması gereken mekanlar:
1) Empire State Binası/Olimpos
2) Othyrs Dağı
Kriterler:
*Maceraya en az 3 kişi katılmalıdır.
*Rp en az 15 post sürmelidir.


San Francisco State University'de sıradan bir sabah daha başlamıştı. Güneşin doğuşuyla beraber ayağa kalkmıştım. O gün fizik sınavım vardı ve Lucy bu sefer bana kesinlikle yardımcı olmacağını söylemişti.

Fakat Lucy kadar bende güçlerimi kullanmasını biliyordum ve çok sevdiğim(!) Fizik öğretmenim Andrew Merridew'in de bir melez olması işime geliyordu. Bay Merridew Nyx'in çocuğuydu ve benden pek hoşlanmazdı. Ah, pek mi dedim? Benden nefret ederdi, çünkü cehennem tazılarımla onu ziyaret etmeyi çok severdik. Ve bu yüzden de notlarım SF States'in gelmiş geçmiş en korkunç notları da olsa, fizik dersini hep sınıf birincisi olarak geçiyordum.

Sınıfa geldiğimde Bay Merridew'in bakışları nefretle bana döndü. Başımla selam verdim ve içeriye geçtim. Sınav çoktan başlamıştı. Sırama geçerken dışarıdaki pencereden Lucy'nin bana tuhaf işaretler yapmakta olduğunu gördüm. Derdini vücut dliyle anlatamayınca Lucy düşüncelerime ulaştı.

"Kıyamet yok!"

Nee?? Bu nasıl olabilirdi! Dünyadaki en güçlü silalardan biri olan Kıyamet'i nasıl çaldırırdım? Ama onu hep yatağımın altına koyardım.

"İyice baktığına emin misin?" diye sordum beyimin içinde. Lucy pencereden başını sallayarak evet dedi. Kağıdımı olduğu yerde bırakarak dışarıya fırladım.

"Nereye gittiğini sanıyorsun?" diye bir ses duydum arkamdan. Başımı bile çevirmeden:

"İşim var!" diye bağırdım ve odaya koşup Kıyamet'i her zaman oyduğum yere baktım. Lucy haklıydı. Orada değildi. Fakat kapının girişinde farklı bir şey vardı. Küçük bir balık!

Lucy koşarak odaya girdiğinde ona balığı gösterdim.

"Eski dostumuz Nereus çalmış kılıcımı!" dedim. Lucy balığı koklayınca bana hak verdi. Sadece Nereus'un dokunduğu balıklar böyle korkunç kokabilirdi.

"O halde nereye gideceğimizi biliyoruz"
(Lucy )

Ah şu Nereus yok muydu?.. Şimdi de kampüsteki odamızı karıştırıp Stell'in kılıcını çalmıştı. Sanki kokusu onu ele vermeyecekmiş gibi ardında bir de balık bırakmıştı. Aceleyle üniversiteden çıkarak Nereus'un limanının yolunu tuttuk. "Stell, kılıcını özellikle aldığı çok barizdi. Bence bizi yanına çağırmak istedi sadece." dedim. Hades kızı dostum sinirlendiği zaman beni bile korkutabiliyordu. "Ne için olursa olsun. Bunun hesabını verecek." dedi dişlerini sıkarak. Çaresizce başımla onayladım. Nereus'un Athena'nın oğlu olduğu hakkında bir takım söylentiler duymuştum ama bunun doğru olup olmadığını sorduğumda ne Nereus'tan, ne de annemden cevap alabilmiştim. Yine de ihtiyar balıkçıya karşı sempati duyuyordum. Evet, ben sorunluydum.

Limana vardığımızda Nereus'un en uçta oturmuş, eliyle bir şeyi okşadığını gördük. Okşadığı şey bir melezin sahip olabileceği en güçlü silah, Kıyamet'ti. Heyecanla yutkunan Stell'e durmasını işaret ettim ve beynimden Nereus'a bir acı dalgası gönderdim. Bugün hiç kaygan bir fok kovalayacak havamda değildim. Nereus acıyla kıvranarak iskeleye yapıştı, arkadaşım da bunu fırsat bilerek koşarak adamın yanına gitti ve elindeki kılıcı kaptı. İhtiyar balıkçı sinirle kafasını ovuştururken bize bakmaya başladı. "Odamıza girmişken, eşyalarımızı çalmana lüzum yoktu. Bir not yazman yeterliydi. Aslında... odamıza girerek ne yaptığını sanıyordun ki? Gerçekten göründüğün kadar çulsuz musun? İris mesajı göndermek için kullanabileceğin bir drahmin bile mi yok?" diye sordum. Stell de sözlerimi onaylarcasına kafasını salladı.

Nereus'u öldürmemem için hiçbir sebebim yoktu o an. Zaten ne işe yaradığını da bilmiyordum. Kılıcım Kıyamet'e resmen sarıldım ve Nereus'a saldırmaya hazır üç tane cehennem tazısı birden bire yanımda belirdi. Nereus yüksek sesle yutkundu.

"Ya da çalacak başka bir şeyler bulabilirdn. Fizik kitabımı mesela. Neden Kıyamt'imi aldın ki! Ah, tanrılarım, seni öldürmemem için bana bir sebep söyle" dedim ve Kıyamet'i çıkartarak ona saldırdım. Cehennem tazıları da adamın üzerine atladı. Son anda Lucy'nin önüme geçmesiyle durabildim, ama tazlar henüz durmamıştı.

"Sakin ol Stell, şimdi derdi neymiş öğreneceğiz" dedi. Cehennem tazılarının durmalarını istemiyordum ama Lucy o adamı seviyordu ve yaşaması gerektiğini düşünüyordu, ne yaparsın. Somurtarak tazılara geri çekil emri verdim. Bu arada da Lucy Nereus'a döndü.

"Peki söyle bakalım, neden buradayız?

Nereus soruma cevap vermekle foka dönüşüp kaçmak arasında bir süre tereddüt yaşadı, ardından aklımızdaki soru işaretini gidermeyi seçti. "Sizi buraya getirmemi benden o istedi." dedi. Stell "O kim?" diye bağırırken, ben sorunun cevabını zaten bulmuştum. O, Bilgelik Tanrıçası Athena'ydı. Kendimce ona Pallas diyordum artık, Roma mitolojisine ilgi duyduğum bir dönem yaşıyordum. Ah, bazen anne de derdim, beni buharlaştırma arzusuyla dolu olmadığı anlarda mesela. "Neden buraya gelmemizi istedi peki?" diye sordum kaşlarımı çatarak. Nereus umarsızca omuz silkti ve hafif bir baş selamı verdikten sonra, foka dönüşerek ışık hızında suya atladı ve ortadan kayboldu. "Ah, harika!" diye mırıldandım her zamanki gibi. Bu Nereus bizimle uğraşmaktan neden bu kadar zevk alıyordu? Şimdi ne yapacağımız hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tanrıça Athena bizi Nereus'un limanına getirtmişti tamam, ama bunu niçin yaptığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. En iyisi gidip kendisine sormaktı! Stell ile aynı anda birbirimize döndük ve ben daha konuşamadan arkadaşım "Eh, şimdi gölge yolculuğu zamanı sanırım." dedi. Sırıtarak kafamı salladım ve yanına gidip elini tuttum, en yakın arkadaşınız bir Hades kızı olunca taksiden ziyade gölge yolculuğu sizin birinci tercihiniz oluyordu. Hızlı, pratik ve en az Gri Kızkardeşlerle muhteşem bir yolculuk kadar mide bulandırıcı! "Bekle bizi Olimpos, geliyoruz!" dedim kendime bile tuhaf gelen coşkulu bir sesle. Stell gülümsedi ve o bilindik kapana kısılmışlık hissiyle çevrelenmeye başladım. Az sonra gözlerimi açtığım zaman kendimi Olimpos Konseyi'nde bulacaktım; bir tanrı veya tanrıçanın üzerine kusacaksam, bu kişinin Tanrı Ares olması için dua ettim.

Maceranın Nereus kısmı bitmiştir!