Nedensiz sorunlar ve beklenmeyen macera

30- Tanrı Ebeveynin ile bir tartışma rp'si yazacaksın.
Mekan: Empire State Binası/Olimpos
Katılacaklar: Sen ve ebeveynin.

46- Tanrı ebeveynin tarafından sana bir görev verilmesiyle ilgili rp yaz.
Mekan: Empire State Binası/Olimpos
Katılacaklar: Sen ve ebeveynin olan tanrı.


Kulübemde kardeşim Rose ile otururken birden babamın sesini duydum. "Olimpos'a gel." Şaşırmıştım. Beni neden çağırdığını bilmiyordum ama sözüne uymam gerektiğinin farkındaydım. Umarım bir şey olmamıştır diye umarak oturduğum yerden kalktım ve dolabıma yöneldim. Üzerime beyz badimi ve koyu mavi kot pantolonumu giydikten sonra saçlarımı taradım ve hazır olduğuma inanıp kulübemden çıktım.

Ahıra gitmeye uğraşmak yerine "Alice yanıma gel." diyerek pegasusumu yanıma çağırdım. Acele ediyordum. Ne olduğundan haberim yoktu ve ne ile karşılaşacağımı bilmediğim için tereddütlerim vardı. Pegasusum yanıma gelince "Alice beni Olimpos'a götür kızım." dedim ve üzerine binerek hemen uçmaya başladık. Alice de bendeki aceleyi anlamış olacak ki Olimpos'a çok hızlı bir şekilde geldik.

Geldiğimde pegasusumdan inerek "Alice ben çağırana kadar ahırlara gidebilirsin." dedim. Alice sözümü tekrarlatmadan hemen uçup gitti. Ben ise hızlı adımlarla ana solana doğru yürüdüm. Ana salonun kapısının önüne gelince derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım. Kapıyı hafifçe araladıktan sonra içeride sadece babamın olduğunu gördüm ve içeri girdim. Kapıyı kapattıktan sonra babam beni fark ederek gözlerini bana dikti. Bende merakla konuştum.

"Baba?"

Cornelia'nın gelişini beklemiyordum doğrusu. Ş anda küçük, şımarık bir kızın istekleri hiçte umrumda değildi. Yanıma gelip, meraklı bie ses tonuyla:

''Baba?'' dedi.

Benden ne bekliyordu acaba? Gözlerimi ona diktim. Ne kendimi sakin göstercek nede ona iyi davranacak halim yoktu. Zaten son zamnlarda gerçekleşen olaylar yüzünden sinirli bir ruh hali içerisindeydim. Sakin olmaya çalışarak cevap verdim:


''Merhaba Cornelia. Buraya ne gibi beklentilerle geldin bilmiyorum ama bu gün isediğini alamayacaksın.''

Ne diyordu bu. Zaten beni kendisi çağırmamışmıydı? Ben buraya ondan birşey istemeye gelmemiştim ve bu beni kızdırmıştı. Sanki her zaman ondan birşey istiyordum da beni böyle küçük görüyordu. Bir anda çok sinirlenmiştim. Yine de Tanrı Poseidon'un karşısında olduğumu unutmamalıydım. Sakinleşmeye çalışarak derin nefes aldım. Pek etki göstermese de kısık bir sesle konuşmaya çalıştım.

"Ben birşey istemiyorum Tanrı Poseidon. Beni buraya siz çağırdınız. Yani sizin sesinizi duyduğum ve beni buraya çağırdığınız için geldim."

Sesimi ne kadar alçak çıkartmaya çalışsamda olmuyordu, zorlanıyordum. Babamla aramdaki bağ hiç bir zaman diğer melezlerin ki gibi olmamıştı. Buraya bazen hiç gelmeseydim ve onun kızı olmasaydım diyordum. Yine de kendimi sadece Rose kardeşim olduğu için kendimi şanslı hissediyordum.

Poseidon bu söylediklerime şaşırmıştı. Sanırım kendisi de artık ne zaman beni çağırıp çağırmadığını bilmiyordu. Ama şundan emindim ki Poseidon'un sesini duymuştum ve daha öncede olduğu gibi sadece söylediğini dinlemiştim. Ben bunları düşünürken Poseidon daha sakin ve şaşırmış bir şekilde konuşmaya başladı..