New York'a Gidiyoruz...(Pegasus Ahırları'nın Devamı)

May'in bakışlarından ne demek istediğini anladım "Hmm,önce bize uğrayalım.Sonra size gideriz"dedim ve gülümsedim o da gülümsedi.Yolu tarif ettim,pegasuslar oraya doğru gitmeye başladılar.

Endişeliydim,acaba babam da beni özlemiş miydi???Ya oraya gittiğimde hiç görmek istemediğim şeyler görürsem???

Yol sıkıcı bir şekilde geçti. Altımızda New York görünene kadar uyukladık. Sonra Anna heyecanlı bir şekilde altımızdaki bir yere parmağını salladı.
''İşte! İşte! Burası!''
Pegasuslarımızla alçaltmaya başladık.

Sonunda gelmiştik,hemen inip evin kapısını çaldım.May pegasuslarımızın yanında beklemeye başladı.Kapıyı babam açtı,beni görünce şok olmuştu.

"Anna!"dedi sonra sarıldı "Kızım,canım kızım.Seni çok özledim."dedi.

"Bende seni özledim baba.Kamptan kaçıp geldim"dedim o sırada içerden bir kadın geldi.Kadın ablam olacak yaştaydı.

"Hayatım nerede kaldın?"dedi sonra bana baktı."Bu kim?"dedi.

"Kızım"dedi babam,kadın"Kızın mı?"dedi ve sonra bana yaklaştı"Sen Anna olmalısın,baban güzel olduğunu söylemişti"dedi.Bense o an neler olduğunu anlamıştım,bu kadın benim üvey annemdi.Kadına ters bir bakış atarak.

"Normaldir,annemin adı Afrodit!"dedim,sonra babama döndüm ağlamak üzereydim"Ve baba,bundan sonra beni arama çünkü artık benim babam değilsin!"dedim ve May'in yanına döndüm.Ağlıyordum,May hiçbir şey sormadı.Bense sadece ağladım.

Telaşla Anna'yı sakinleştirmeye çalışıyordum. Ama kendim bile bunu başaramazken onu nasıl sakinleştirebilirdim ki? Başkalarının aile meselelerine karışmak istemizdim. Ama Anna çok üzgün görünüyordu ve ben de tek çareyi gitmekte buldum. Annayı pegasusuna bindirdim ve ikimiz de havalandık. O kadının kalp krizi geçirdiğine emindim.

''B- bunu nasıl yapabilir?'' diye sordu Anna ağlamaklı bir sesle.

''Ah, Anna, böyle yapma. Babanın hayatı boyunca yanlız mı kalmasını istiyorsun?'' dedim.

Ama içimden bir ses Anna'nın evet diyeceğini söylüyordu nedense. Afrodit kızları böyle oluyordu işte ne yapalım.
İlk defa birinin yanında kendimi bu kadar güçlü hissetmiştim. Babamın evine doğru yol almaya başaldık.

"May sorun babamın başka bir kadınla evlenmesi değil aslında bana haber vermediği için kızdım ayrıca kadın ablam olacak yaşta"dedim.O sırada May'in babasının evine doğru gidiyorduk.May bana baktı sanırım söyleyecek söz bulamıyordu.

Arianna'nın üstünde uzanıp gökyüzünü izlemeye başladım.Yıldızlar çok güzel parlıyordu.Sonra Avcı Takım Yıldızı'nı gördüm ve Artemis'in hikayesini hatırladım.Apollon yüzünden sevdiği adamı öldürmüştü.Sonra bana bunu anlattığı gün geldi aklıma.Ben bunları düşünürken May'in babasının evine varmıştık bile.

Pegasusum indiğinde gerginlikle babamın evinin önünde dikildim. Babamla karşılaşmak düşüncesi beni germişti. Anna yanımdaydı.

''Hadi May, çalsana kapıyı!'' dedi bana. Çok kızgındı bu yüzden lafını ikiletmeden apartmandaki zilini çaldım. Kapı açıldığında asansorle yukarı çıktık. Burası New York'un iyi bir yerindeydi, ve gayet güzel bir apartmandı. Ama hala babamla en son karşılaştığım anı unutamıyordum. Asonsörden indik. Babam kapısının yanında bizi bekliyordu. Beni görünce tepki gözleri benim üzerimde durdu, Anna'yı görünve tek kaşını kaldırdı.
''O benim arkadaşım.'' dedim babama açıklama yapmak için. Harikaydı yani! Collins ailesi tekrar birlikte.
''İçeri gelin.'' dedi babam ve oldukça modern döşenmiş dairesine girdik.

May'in babası kapıyı açıp bizi içeri davet etti.Daire çok güzel döşenmişti.Oturduk,May'in babası da oturdu ve konuşmaya başladık.Biraz olsun rahatlayabilirdim."May bu kız kimin melezi?"dedi,ben cevap verdim"Annem Tanrıça Afrodit efendim"dedim.Sonra babası May'e döndü sanırım konuşacağı şeyler vardı.

Babam bir şey söylecek gibiydi ama sonra kalktı ve mutfağa doğru ilerledi.
''Kızlar, ikiniz de sıcak çikolata seversiniz değil mi?'' Babamla, ben küçükken yaz kız sıcak çikolata içtiğimizi hatırladım. Sanki hep kışmış gibi davranırdım, sırf o bana sıcak çikolata yapsın diye. Ama o zamanlar çok eskide kaldı.
Babam elinde tepsiyle geldi. Hepiniz sıcak çikolatalarımızı içerken, Anna da etrafı inceliyordu. Babam sessizliği bozmak için sorulacak en aptalca soruyu sordu.
''Eee, Maya, kampta işler nasıl gidiyor?'' Zaten yatılı okulda olduğum için görüşemiyorduk ve iki yabancı gibiydik ama okulu sorsa daha iyiydi.
''Ehh, normal işte.'' dedim. Hergün canavarlarla boğuşuyorum, ölümle yüz yüze kalıyorum diyemedim. Yoksa endişelenebilirdi.
Babam Anna'ya döndü. Eh, belki Anna bende daha iyi cevap verirdi.

"Eee,AnnaLynne May'le kampta nasıl tanıştınız?Neler yapıyorsunuz,orası nasıl bir yer?"diye sordu.

"Sanırım geldiği gün tanışmıştık ama nerede tanıştık hatırlamıyorum efendim,kampa her gün bir sürü melez geliyor.Melez kampında hepimiz çok iyi anlaşıyoruz ve eğleniyoruz.Benim altı tane kardeşim var May'in de iki kardeşi var ama kamptaki tüm melezler kardeş gibiyiz"dedim.

Babasına canavarlardan bahsetmemiştim ve sevgililerimizdende.

Anna'nın açık vermemesine sevinmiştim. Babam iki kardeşim olmasına karşılık hafifçe duraksadı ama genelde iyiydi. Ayrıca Anna kamptaki tehlikelerden de bahsetmemişti- bu da beni rahatlatmıştı. Tabii bir de Ed vardı..
''Maya!'' daldığımı o zaman fark ettim.
Hemen başımı kaldırdım. ''Cevabın ne?'' diye sordu babam. Ne sorduğunu merak etmiştim ama yüzünden anlaşılmıyordu.
''Ah, şey, evet tabii.'' dedim. Umarım cevap budur diye geçirdim içimden.
''Yani sevgilin mi var?'' dedi babam eğleniyor gibiydi. Ah, soru buymuş demek ki.
''Hayır, hayır. Yani, olur mu hiç!'' utançtan ölmek üzereydim. Hayatımda ilk defa biriyle çıkıyordum ama babama söylemeye korkuyordum, bu çok fena bir durumdu. Beni kurtar bakışı attım Anna'ya. Hemen konuyu değiştirse benim için daha iyi olurdu.

"Ah,Bay CollinsTabii ki sevgilisi olamaz.Eğer sevgilisi olsaydı şu an yaşıyor olmazdı.Kamp müdiremiz Tanrıça Athena buna asla izin vermez.Hem dediğim gibi hepimiz kardeşiz."dedim.Durumu kurtarmaya çalışıyordum.

"Umarım öyledir."dedi Bay Collins.May teşekkür edercesine bir bakış attı.Acaba benim babam sevgilim olduğunu öğrense ne yapardı?

Sonunda iyi ki konu dağıldı, gündelik şeylerden konuşmaya başladık, Anna her Afrodit kızı gibi konuşkandı, babamla koyu bir sohbete daldılar. Bu arada havanın karardığını fark ettim ve Athen bizi buharlaştırmadan gitmemiz gerektiğini anladım.
''Anna, sanırım gitmemiz gerek.'' dedim ve havayı gösterdim.

Hava iyice kararmıştı.May'in babasıyla vedalaşıp pegasuslarımıza bindik.

"Yetişiriz değil mi?"dedim.

"Yetişiriz bence."dedi May.

Sonra ben tekrar yıldızlara daldım.Nedense takım yıldızlarına kafayı takmıştım.Ayrıca bu gün çok güzel parlıyorlardı.Ardından kampa geldiğimizi fark ettim.Neyse ki yetişmiştik.Pegasus ahırlarına pegasuslarımızı yerleştirip yemek yemek için masalarımıza gittik.Sanırım ikimizde bu macerayı unutmayacaktık.

RP BİTMİŞTİR!