Suç ve Ceza (56. Görev) [2]

Misafir

Kahkahalarımız normalde olması gerektiğinden çok daha fazla ses çıkarıyordu, ama umrumuzda bile değildi. Şakayla başlayan gökyüzünün mü, yoksa zeminin mi döndüğü konusu ciddi bir tartışmaya dönmüştü. Dakikalarca bunu tartışmamıza rağmen bir sonuç alamamıştık. En sonunda ikisinin de döndüğünü kabul etmiştik ister istemez. Ama bence kesinlikle dönen gökyüzüydü.
Ormanda tehlikeli canavarlar hep olurdu, ama bu seferki biraz garipti doğrusu. Ne olduğu konusunda bir karar birliğine varamamıştık, ama çok güçlü bir şey olduğu her halinden belliydi. "Thalia'nın ağacı şu muydu?" diye sordum Lucy'e elimle uzaktaki bir noktayı gösterip.
"Hayır, o Büyük Ev galiba." dedi Lucy, kafası karışmış gibiydi. "Dediğin ağaç şu yanımızdaki olmalı, ne de büyük bir şeymiş bu yahu."
"Aa, doğru ya. Şimdi ne yapacağız? Pegasuslarımızı çağırıp kaçsak mı, yoksa kampa gidip uyusak mı?"
"Hmm." Bu teklif onu bir süre düşündürecekti anlaşılan. "Daha iyi bir fikrim var, pegasusların üstünde uyumaya ne dersin?"
"Yatağı tercih ederdim ama... Neyse bu halde kampa dönersek müdire olacak o kadın kesin bizi kamptan atar."
"Hey! O benim annem." dedi Lucy sesini yükselterek.
"Aman. Pegasuslarımızı çağırıp bir an önce gidelim şu lanet yerden, kamptan atılmak istemiyorum." Zaten viskimi orada bıraktığım için moralim bozulmuştu, şimdi bir de New York'a kadar uçmak mı vardı sırada? Zeus yardımcımız olsun... Tabi bu arada bizi Athena'nın gazabından korumayı da ihmal etmesin. Dionysos'u da geri getirse hiç de fena olmazdı açıkçası, o bizi içerken yakalasa vereceği en büyük ceza bizimle birlikte içmesi olurdu. Çok fazla şey istemiştim sanırım, Zeus beni toza dönüştürmeden düşüncelerimi susturmam en iyisi olacaktı.

Konu: Geri: Suç ve Ceza (56. Görev) [2] Perş. Kas. 11, 2010 8:15 am

Aklım hala yerin mi gökyüzünün mü döndüğüne karar vermeye çalışmakla meşguldü ama Adrian'ın sözleri üzerine 'tamam' manasında kafamı salladım ve iki parmağımı ağzıma götürerek muazzam yüksek seste bir ıslık çaldım. Sonra dayanamayıp bir de bağırdım: "Gel Sherry! Kamptan kaçacağız!" Pegasusum çağrıma hemen kulak vererek yanımda bitti. Hafif bir tökezleme yaşamamın ardından ona yaklaştım ve yelesini şefkatle okşamaya başladım. Sherry bana bakıp hafif gücenmiş bir tonda kişnedi, başıma ebeveyn kesilmişti! İçmemden ona neydi sanki? Ben uçan atım ve kendime ait olan bir evrende kaybolup gitmişken, Adrian da kendi pegasusunu çağırmış, üzerine binmişti. Benim de aynısını yapmam gerekiyordu anlaşılan. Zıplayarak Sherry'nin sırtına yerleşmeye çalıştım ama girişimim başarısız oldu ve yere yapıştım. "Off!" Ben acıyla sızlanırken Adrian kahkahadan kırılmanın eşiğine gelmişti, çıkardığı tuhaf sesler arasında "...Sen o pegasusa bin, ben de dişimi kıracağım Zihindeşen!" cümlesini yakalamayı başarmıştım.

Gözlerimi kısarak ona baktım ve zihnine ufak bir acı gönderirken sinirle "Güzel bir gösteriye hazır ol o zaman!" dedim. Adrian da bana öfkeyle baktı ve "Hazırım, bekliyorum." dedi sabırsızca. Boynumdaki kırmızı taşa dokundum ve onun mızrak şeklini almasını sağladım. Sonra derin nefesler alarak Sherry'den 2 metre kadar uzaklaştım ve hazır olduğuma kanaat getirdikten sonra ona doğru koşmaya başladım. Pegasusumla aramda 6-7 adım kadar bir mesafe kaldığında mızrağımı yere dayayarak kendimi havaya fırlattım, amacım artistik bir şekilde kanatlı atımın sırtına iniş yapmaktı ama işler pek de yolunda gitmedi, Sherry'yi ıskalayarak daha uzaktaki bir yere sertçe iniş yaptım. "Ahh! Iskaladım!" dedim üzüntüyle. Acıyla suratımı buruşturdum ama kısa süre sonra bana gülmeye çalışırken dengesini kaybedip yere yapışan Adrian'ı görünce hüsranımın yerini dalga geçme dürtüsü aldı, kahkahalarla kendimden geçmeye başladım.

Keşke... keşke çok gülenin çok ağlaması saçmalığı yalan olsaydı, keşke o anda mutluluğum bölünmeseydi ama zaten ben ne zaman şanlı olmuştum ki?

Misafir

Lucy'e gülerken dengemi kaybedip pegasusumdan düşmem büyük talihsizlikti, Lucy'nin de bana gülmesi için bir fırsat olmuştu. İlk başta biraz somurtmuştum, ama sonra ben de gülmeye başladım. Şimdi tekrar pegasusuma binmem gerekecekti, ve bunu düşmeden tek seferde becerip Lucy'e bana gülme fırsatını vermemem çok önemliydi. Kalkıp Miracle'ın yanına gittim, üstüne atlamaya çalıştıysam da o kadar yükseğe atlayacak gücü bulamamıştım kendimde. Hah, bir de Ares çocuğu olacaktım! O an aklıma gelen fikir ise kesinlikle bende Athena kanı olduğu şüphesini getirdi aklıma. Bana gülmekte olan Lucy'e aldırmadan sırt çantamı açtım, içinden biraz şeker çıkarıp bunu Miracle'a götürdüm. "Hadi oğlum birazcık eğil, ayaklarının üzerine otur da sana şu şekerleri vereyim." Miracle oturunca ona şekerleri verip kolayca onun sırtına atladım. Ama Lucy gerçek bir Athena kızıydı, bu hamlemin altında kalır mıydı hiç? Çantamdan biraz daha şeker alıp Miracle'ın ağzına yaklaştırdı, sonra da havaya fırlattı. Miracle bir anda heyecanlanıp şahlandı ve kendimi yine yerde buldum. Lucy de uzanmış kahkahalar atmaktaydı, ne kadar rezil duruma düşsem de ben de dayanamayıp gülmeye başladım. Halimiz gülünmeyecek gibi değildi çünkü.
Ama bizim bu halimize gülmeyecek bir kişi vardı, aksine öfkelenecek, çok öfkelenecek biri. Onun yanımıza doğru gelmekte olduğundan bihaberdik ikimiz de. Bu neşemizin hep böyle devam etmesini diliyorduk ikimiz de, ama Zeus bunu bize çok görmüştü anlaşılan.
"Ne yaptığınızı zannediyorsunuz siz?" diye bağırdı bir ses arkamızdan. Dönüp bakınca bu kişinin kamp müdiresi Athena'dan başkası olmadığını anlamamız zor olmadı. Ne kadar sarhoş olursam olayım, onu 100 metre öteden bile tanırdım. Yakalanmıştık, cezalandırılacaktık. Ve bu ceza büyük ihtimalle ikimizin de kamptan atılması olacaktı... Pegasuslarla bu kadar oyalanmasaydık ne olurdu sanki? Eğer hemen yola çıkmış olsaydık Athena'ya yakalanmadan buradan uzaklaşabilecektik, ama şans ne zaman gülmüştü ki bize?

Konu: Geri: Suç ve Ceza (56. Görev) [2] Cuma Kas. 12, 2010 4:25 am

"Upps." dedim beceriksizce, ağzımdan başka bir söz çıkmadı. Annem Bilgelik Tanrıçası Athena tüm ihtişamıyla -ve ölümcül bakışlarıyla- karşımızda durmuş ve bize "Ne yaptığınızı zannediyorsunuz siz?" diye bağırmıştı. Birkaç kez gözlerimi kırpıştırdım ve ne yaptığımızı hatırlamaya çalıştım ama ne yazıkki o anda kafamı buna yormamaya karar verdim. "Anne! Tarafsız biri olarak sen söylesene, Adrian yerin değil, gökyüzünün döndüğünü iddia ediyor." dedim ve kıkırdadım. Gökyüzü hiç döner miydi yahu? Adrian işaret parmağını dudaklarına götürerek bana susmamı işaret etti, anlaşılan benim fark etmediğim bir şey anlamıştı. Ona 'ne?' dercesine meraklı bir bakış attım ve sessizce mırıldandı: "Ormandaki Hidra, içkiler ve kamp müdiresi..." Bir an nefessiz kaldım, sonunda kafama dank etmişti. Annem buraya bizi öldürmek için gelmişti! Belki de sadece derimizi yüzerdi... veya ben çok iyimserdim. Seslice yutkundum ve en masum bakışlarımı takınarak annemin o bilge suratına bakmaya başladım. Şimdi sinir, ifadesine bilgelikten daha fazla hakimdi ve bunun iyiye işaret olduğunu sanmıyordum.

"Çok çok çok özür dileriz Tanrıça Athena!" dedi Adrian sevimlilikle, sanki Tanrıça Athena'yı bu şekilde etkileyebilirdi! Dudaklarımı büzerek başımı öne eğdim; yerin dönmesi biraz hafiflemiş gibiydi. Belki de yaşadığım ani şok ve korkunç stres yüzünden uykum açılmıştı veya alkolün etkileri geçiyordu... "Eğer bu geceyi kamptan atılmadan atlatabilirsek, tüm Olimpos tanrıları için adak adayacağım." dedim içimden. Bu yaklaşık bir hafta boyunca tüm akşam yemeğimi ateşe atmam anlamına geliyordu ama daha az yiyerek de yaşayabilirdim. Yani... sanırım.

Misafir

"Çok çok çok özür dileriz Tanrıça Athena!" Bunu söylerken neden yüzümde aptal bir gülümseme vardı ben de bilmiyordum, ama sanırım Athena'nın bize kızmasını engelleyeceğini düşünüyordum bunun. Bizim gibi tatlı melezlere kıyamayacağını düşünüyordum heralde o an, alkolün etkisi tabi. Ne olursa olsun Athena gözümüzün yaşına bakmayacaktı.
"Bu haliniz ne böyle?" dedi Athena buz gibi bir sesle. Sesim kesilmişti sanki, sözcükler boğazımda düğümleniyordu. Lucy ise şaşırmış görünüyordu, sanki "Ne varmış ki halimizde?" gibi bir cevap verecekti. Neyse ki böyle bir şey yapmadı. "Kampta alkol yasaktır, bunun cezasının ne olduğunu biliyor musunuz?" Utanmış gibi yaparak başımı öne eğdim, ama içimden "Bir daha olsun bir daha içmezsem Zeus çarpsın." diyordum. "Sizi kamptan atmam gerekiyor aslında, ama ilk sefer olduğu için size bir şans daha vereceğim."
"Çok teşekkür ederiz anne, bize kıyamayacağını biliyorduk." dedi Lucy tebessüm ederek.
"Hiç ceza almadan kurtulacağınızı düşünmüyorsun heralde kızım?" dedi Athena.
"Bizi kamptan atmayın da, ne ceza verirseniz razıyız." diye araya girdim.
"Madem öyle... Bu gece yola çıkıyorsunuz, Brooklyn Teknik Lisesi'ne gideceksiniz. Orada önemli bir melez var, satirimiz onu korumaya çalışırken öldü. Muhtemelen canavarlar etrafını sarmıştır, onu alıp buraya getirmenizi istiyorum. Bunu yapmadan da kampa adımınızı dahi atamazsınız." dedi ve bir anda yok oldu.
"Şimdi ne yapacağız?" diye sordu Lucy.
"Eh, ne yapabiliriz ki? Gidip o melezi buraya getireceğiz." Başka çaremiz yok gibiydi. Bu sefer ciddi bir şekilde pegasuslarımıza atlayıp onlara New York'a uçmalarını söyledik. "En azından drakonlar falan olsun o canavarlar, bir hidramsı ejderhayla daha karşılaşırsam kampa falan dönmem ben." diye geçiriyordum içimden pegasuslarımız havada süzülürken.

(Thalia'nın Ağacı kısmı bitmiştir.)

» Suç ve Ceza (56. Görev) [1]
» Suç ve Ceza (56. Görev) [3]
» Hermes'den Görev [Görev 56] (Ormanın devamı)
» Babamdan Görev Alıyorum [Görev]
» Ceza Uyarısı