Felaketle Sonuçlanan Bir Hikaye...

34- Sıradan bir gününün felakete dönüşünün rp'sini yazacaksın.
Mekan: New York
Katılacaklar: Maya ve Stell

Kampa dönmüştüm dönmesine ama bir şeyler eksikti sanki. Ah, evet, benim gıcık kardeşim Robyn yoktu ortalarda. Onu aramak için genelde dolaştığımız Melez Kafe'ye uğradım. Ama o da ne? Sanki bir savaş alanından çıkmışa benziyordu Melez kafe. İçeride hiçkimse yoktu, devrilmiş masaların dışında tabi! Şaşırmıştım.

"Pek hoş görünmüyor, değil mi?" dedi bir ses. Arkamı döndüğümde daha önce hiç görmediğim bir kızı gördüm. Sanırım ben kampta yokken gelmişti.

"Kesinlikle evet. Burada neler oldu?" diye sordum. Kız devrilmiş masalara baktı.

"Anlatacağım" dedi ve devrilmiş masalardan birini düzelterek beni masaya davet etti.

"Bu arada adım Stella, Hades kızıyım" dedim. Kız bir an irkildi, ama kendini toparladı ve cevap verdi...

''Bir kavga oldu,sanırım.Emin değilim ben geldiğimde de böyleydi. Birine haber vermeye gitmiştim ama kimseyi bulamadım.'' dedim.

Hiç bir zaman Hades'i ya da yeraltı dünyasını sevmemiştim. Aslında korktuğum bile söylenebilir.

''Sen Stella'sın değil mi?'' dedim.

''Ah,evet. Ben seni pek duymadım ama..'' diye mırıldandı. Dikkatle masalara bakıyordu.

Onu çok duymuştum. Ne de olsa Hades kızıydı. Hemen beynim çalışmaya başladı. Harika! Az önce kuzenimle tanışmıştım. Amcamın kızı hemde! Stella telaşla etrafına bakındı. Melez içgüdülerimiz burada kotü bir şey olduğunu söylüyordu.
Arkamızdan bir ses duyduk ve arkamızı döndük.

(Maya kafam hiç çalışmıyor, yarın devam etsek olur mu, bir türlü aklıma gelmedi yazacak bir şeyler, iki üç kez sildim)

( Tamam Stell sorun değil )

Aslında bugünüm harika gidiyordu. İlk olarak arkadaşım Crist'e uğrayıp birbirimize yeni kararlarımızdan bahsetmiştik. Arkasından voleybol sahasında uzun zamandır karşılaştığım en güçlü rakiplerden biri olan Adrian ile tanışmıştım. Şimdi de yeni bir akrabam ile karşılaşıyordum, ama arkamızdan gelen ses sağolsun, bir anda mükemmel günüm bir faciaya dönüşüyordu.

"Ne güzel sürpriz Fabiano"
Bu sesin sahibi eski dostum Ares kızı Fransis'ti. Normalde beni pek şaşırtmayacak bir gelişme olurdu bu, ama eğer geçen yaz Fransis Tartarus'a düşüp Kronos'una kavuşmuş olmasaydı!

"Ama... Sen... Sen Tartarus'taydın Franci.. Adım gibi eminim.." gibi bir şeyler sayıkladım. Yeni akrabamda neler olduğunu anlamak ister gibi bir ona, bir bana bakıyordu. Fransis korkunç bir kahkaha attı.

"Oranın nasıl iğrenç bir yer olduğunu tahmin edemezsin Fabiano! içindeki milyonlarca iğrenç titan, canavar, Medusa... Biliyor musun, Medusa'yla çay partisi bile yaptık... Ve en sonunda Tartarus'tan çıkmanın yolunu buldum. Medusa'nın yaptığını yaptım. Kendimi küçük parçalara ayırdım. Ve ne oldu biliyor musun? Yeniden dünyaya geldim. İntikam için geldim" dedi ve sağ elini kaldırım yumruk yaptı. Fransis'in yumruğunu kaldırmasıyla tüm kafe bir kez daha yerinden oynadı. Bu kız neye dönüşmüştü böyle?

"Franci, sakin ol! Seni Tartarus'a ben yollamadım. Ayrıca Tartarus'ta bulnma sebebin ben bile değilim. Sen Kronos için çalışmayı seçtin ve başına gelenlere bir bak. Artık normal bir melez olmanın zamanı gelmedi mi?"
Tabi ki bu sözlerim onu daha fazla kızdırmaktan başka bir işe yaramadı. Artık biliyordum. Fransis'i öldürmek zorunda kalacaktık, yoksa o kampı yıkacaktı.

"Adın neydi?" diye sordum yanımdaki kıza. Gözlerini Franci'den ayırmadan bana:

"Maya, Demeter kızıyım" dedi. Başımı salladım ve:

"Hazır ol kuzen. Biraz işimiz olacak gibi" dedim.

(Kuzen, sende ilk başta güzel geçen gününden bahset, böylece günün neden felakete dönüştüğünü belitmiş olalım )

Ahh! Neler oluyordu böyle! Ben neyin içine düşmüştüm. Bu günüm bu kadar kötü nasıl giderdi? Bugün rahat rahat kulübeyi toplamış,sonra kano gölüne gitmiştim. Birden Tartarus ucunesi bir kız gelmiş ve herşeyi berbat etmişti! Ares kızı bana döndü ve aşşağılarcasına konuştu:

''Ah! Bir Demeter kızı...Ne kadar da şeker! Sen gidip çiçeklerle oynasana!''

Kızgın bir şekilde yumruğumu sıktım. Bu kız kendini ne sanıyordu? Tamam,ön yargının kötü birşey olduğunu öğrenmiştim ama Stell'le geçmişte bir sorunları olduğu belliydi. Kuzenimin düşmanı benim de düşmanımdır!
Kılıcımı çemeden önce birşey fark ettim. Doğataşı'nın rengi toz yeşil gibiydi. İşte bu kötüydü. Stell'e baktığımda onun bana güven verici bir şekilde baktığını gördüm.
Sonra da 'Açıl!' diye düşündüm ve Doğataşı'nın ilahi bronz'u parlamaya başladı.

Onu yok etmek zorunda mıydım? Sonuçta o da bir melezdi. Yani aslında yarı melezdi. Yarı da canavardı.

Ben bu düşüncelere dalmışken Fransis üzerimize atıldı. Hiç istemesem de kılıcım Fırtına'yı çıkartarak savaşa hazırlandım.

"İkiniz bir olsanız beni yenemezsiniz. Hades bile seni kurtaramaz Fabiano!" dedi Fransis. Sonrada vahşi bir savaş çığlığı atarak bana yöneldi. Bir anda tırnakları uzadı, gözleri sarıya döndü. Boyu yerden 3 metreye kada yükseldi, saçları ayn Medusa'nın saçları gibi yılanlarla doldu.

"Tanrılar aşkına! O bir gorgon olmuş!" diye mırıldandım. Maya ise yılanları görünce gözlerini kapattı. Doğru ya, biraz daha bakışırsak bende taş olacaktım!

"Seni iğrenç canavar! Medusa'yla çay partisi yapmana şaşırmamalı" dedim ve kılıcımı çekerek artık ona acıyamayacağımı kendime hatırlatarak saldırdım. Gözlerim kapalı da olsa, gölgeleri hissedebiliyordum.

(Kuzen, onu öldürmeyelim, yaralayalım ve o da kaçsın olur mu )

Gözlerim kapalı olduğu için kör bir şekilde bilekliğime dokundum. O bana güven veriyordu. Bu arada bir kılıç sesi duydum. Stella yapmış olmalı,diye düşündüm. Bende hemen bilekliğiimi düşündüm ve birden ilahi bronz kılıcı elimde hissettim. Fransis'in saçındakı yılanların seslerini duyuyordum. İğrenerek kılcımı öne doğru salladım.
''Aghh!'' dedi bir ses. Onun Stella'nın sesi olduğunu anlayınca biraz hayal kırıklığına uğradım.
''O nerede biliyor musun?'' dedim ama yılanların sesini hala duyuyordum.
Bu arada arkamda birşey hissettim.
''Sen fazla duygusal bir kızsın Fabiano,o yüzden sanırım sevdiklerini kullanırsam daha çok acı çekersin. Ve acı çektirmek benim görevim'' dedi Fransis.
Korkuyla titredim. O sırada Fransis'in kolunu boğazımda hissettim. Bir an nefesim kesildi ayaklarım yere basmamaya başladı. Artık Stella'nın gözlerini açacağına şüphem yoktu. Umarım beni fazla sevmemiştir,dedim içimden.

Bundan nefret ediyordum. Neden hep ben değil de başkalarına saldırırlardı ki? Görmeye hala ihtiyacım yoktu ama Fransis bunu bilmiyordu. Belki de bu yüzden Maya'yı kurtarmam daha kolay olacaktı. Yine de Maya'nın ne halde olduğnu görmek için ona bakmak istiyordum. Gözlerimi hafifçe araladım ve Maya'nın ayaklarının yere basmadığını gördüm. Ah ne harika!

Pek beceremesem de ters takla atarak Fransis'in arkasına geçtim ve kılıcımı onun dönmesine izin vermeden Maya'yı tutan kolunun olduğu omzuna geçirdim. Fransis korkunç bir çığlık atarak Maya'yı bıraktı. Şimdi hamle zamanıydı, tek yapmam gereken kafasını uçurmaktı. Fakat bir an durakladım. Maya bağırdı.

"Neden bekliyorsun Stell? Öldür onu!"

Fakat bir şeyler yanlıştı. Derin bir nefes aldım ve kılıcımı kaldırdım. Nihayet gözlerimi açtım ve Fransis'e döndüm. Eski haline dönmüştü.

"Canını bağışlıyorum Fransis! Ama kampa tekrar adım atıp melezlere zarar vermeye kalkarsan seni Tartarus'tan çıktığına pişman ederim! Defol şimdi!" dedim. Fransis gitmeden önce son bir kez bana baktı ve damarıma basmak istermiş gibi söylendi.

"Yapamayacak kadar yumuşak kalpli biri olduğunu biliyordum. Gerçek bir Hades çocuğu olmak için gereken yürek yok sende"

Ellerimi yumruk yapıp sessizce sözlerini bitirmesini bekledim ve ona tekrar bakmadan Maya'yı da alarak Melez Kafeden çıktım.

Fransis gittikten sonra Stell beni sürüklemeye çalışsa da öylece kalmıştım. Herşey çok hızlı olmuştu.

''Stell,sen benim hayatımı kurtardın ve.. Onu öldürmedin.''

Stell yaptığı zayıflıktan dolayı utanarak yere bakıyordu.

''Evet ya, ne aptalım.''

''Hayır, aslında çok onurlu davrandın. Bir tebriği hakettin.'' dedim destekleyici olmaya çalışarak.

Kuzenimle tanışmak bugünün en iyi kısmıydı, dedim kendi kendime. Umarım dostluğumuz hep sürer. Elimi omzuna koydum ve gülümsedim. İşe yaramıştı, o da bana gülümsedi ve ikimiz kol kola,şu Fransis meselesini düşünmemeye çalışarak kulübelere doğru yürümeye başladık.

(Eğer Stell'in eklemek istemediği bir şey yoksa) Rp Bitmiştir.