Yeraltına Giriş

Herkes pegasuslarının üzerinde uçuyordu.Bizim ekip tamamdı,hepimiz birbirimize bağlı olmak zorundaydık bu görevde.Pegasuslarımız dip dibeydi,Noel babanın kızaklarını çeken geyiklercesine uyum içindelerdi.Biz de öyleydik.Birbirimize kenetlenmiştik.En hafif sıyrıklarla olayı atlatmamız için elimizden geleni yapmalıydık.Şu ana kadar karşımıza bir canavar çıkmamıştı ve umarım ölüm plakçılıktan sonra da çıkmayacaktı.Ölüm Plakçılık'a doğru pegasuslarımızı indirmeye başladık.Tabi ıssız bir köşeye.Gazetelerin manşetlerinde yer almak kimse istemezdi.Bu yüzden pegasuslarımızı ıssız bir yere çektik.Ve ben de ekibe baktım.Tam gibi gözüküyorduk.Jess'i yanıma çağırdım,bu görevde en çok onun yardımı olacaktı.Herkese tekrar bir göz gezdirdikten sonra plakçıya doğru ilerledik.İçimde izlendiğimize dair bir kuşku vardı.İçim içimi kemiriyordu.Ama rahat olmalıydık.Bunları düşünürken plakçılığa ilk adımı atmış olduğumu farkettim.

Gergin bir şekilde grubumuza bakıyordum. Yeraltını hiç bir zaman sevmemişimdir. Beni hep tedirgin etmiştir. Sıkıntılı bir şekilde geriledim. Leo ve Sere'ye çarptığımı o zaman fark ettim. Amy ile Cornelia gergince Nakil sırasında ölüm plakçılık tabelasına bakıyordu. Sat ve Jess girmek üzereydi. Thedor şaşkın bir şekilde etrafa bakıyordu. Herşey onun için çok yeniydi tabii. Onun yanına gedip biraz güven vermeye çalışacaktım. Ama Sat içeri girmişti ve ben de onu takip etmeliydim.

Yeraltına girmek için NSÖ Plakçılık'a doğru uçuyorduk.Arkadaşlarıma göre çok rahattım,gergin görünüyorlardı.Özellikle de Leo(ben de Zeus çocuğu olsam gerilirdim).İlk önce Sat girdi içeri,sonra May ver ardından ben ilerledim.Sat yeraltına inmek için görevliyi ikna etmeye çalışıyordu.Sonra Sat'in yanına gittim,Sat görevliye bakarak"İşte şimdi yandın!"dedi görevli kim olduğumu biliyordu.Öfkeli bir bakış attım ve Sat'ten özür dilemesini söyledim.Ardından diğerlerini beklemeye başladık.Biraz garipti ama kendimi evimde gibi hissediyordum.

İlk uzun süreli uçuşumdan inmiştim sonunda. Paris iyiydi, hoştu ama yine de kötü bir duygu gibi gelmişti. Tam sevmeye başladığım sırada inişe geçtik. Artık dönüşte rahat ederdim heralde. Tabii dönüşte tek parça halinde ve katılan herkesle dönebilirsek...
Aklıma bir anda güneşe, yani babama veda etmediğim geldi. Keşke güneş batarken ona iyi şans için dua etseydim.
İndiğimizdeyse ne olacağını bilemiyordum. Galiba etrafa şaşkın şaşkın bakmış olacağım ki Maya bir ara bana doğru bakış attı. İşte o zaman yüzüm kızardı. Ama bu karanlıkta pek belli olmadığını umdum. Daha sonra garip bir yerden içeri girdik ve korkunç yüzlü Charon'un yanından geçtik. Onu gerçekten görmek istediğimden emin değildim. Şimdi de hayal kırıklıklarıyla ve anılarla dolu bir nehirde ilerliyorduk. Herkes farklı düşüncelere dalmıştı anlaşılan. Bense küçükken anneme bir şey aldırmak istediğimde yaptıklarımı düşündüm. Onu düşünmek bir an için beni kendime getirmişti. O sırada Jess'in "Sat, nehri geçtikten sonra ne yapmayı planlıyorsun?" sorusu ile tekrar daldım. Önümüzde bizi neler bekliyordu gerçekten de?

Bu soru karşısında biraz duraladıktan sonra herkese döndüm.Bu kadar kalabalık beni bekliyordu.Önce soruyu biraz geç duyduğum için özür diledim ve sonra gidiş güzergahımızı anlattım.

-Nehirden sonra Asphodel ve Ceza Tarlaları'na gitmemiz gerekiyor.Tabi bu sırada önümüze yine o canavarlardan çıkmazsa..

Ardından nehrin üzerindeki minicik kayıkta sallanışımızla beraber herkes birbirine bakıyordu.Hepimiz şu nehri geçerek yeraltına güvenle varmak istiyorduk ki yeraltında güvenle gitmemiz için moral olsun.Yeraltına hiç bu yolla inmemiştim,bu yüzden biraz tedirgindim.Tedirginliğimi hissettirmemek adına kimseyle konuşmamaya çalışıyordum ve görevimizi düşünüyordum.

Melezler yeraltına girmek için bir yere geldiler ve pegausulardan indiler.Onları takip ederken biraz geride kalmıştım.Sorun yoktu şimdi yetişmiştim.
Melezler kendi aralında konuşuyorlardı.Bu iyi bir vakit diye düşündüm.Hazır canavar yokken ve dikkatlari dağınıkken ortaya çıkmak.Sis ie onların önüne geçtim.10 meleze karşı tek.Bu sorun yaratırdı.Ama sorun değil.Amacım onları öldürmek yada kesmek değildi.En azından şimdilik değildi.
Melezler konuşurken hafif bir esinti yarattım.Çoğu etrafına baktı.Yeraltında esintinin işi ne diye düşünen olmamıştı.Yollarına devam ettiler.Bu sefer kuvvetli bir esinti yaptım.Ve önlerinde belirdim.Yavaş yavaş sisten gerçek formuma dönüyordum.Çoğu şaşkın bir halde bakıyor.Bazıları ise film izler gibi bakıyordu.Ellerine patlamış mısır versek yerlerdi.
Sisten arınarak normal şeklimi aldım.Sonra şöyle dedim:
Naber millet?!
dedikten sonra hepsi silahlarını çektiler.
Hey!Kötü bir amacım yok(şimdilik).Sizlerle beraber Persophone'un yanına gitmem gerekiyor.
Çoğu buna inanmadı.Persophone çocuğu ve avcı bir adım daha ilerledi.
Tamam kendiniz bilirsinniz!Olacaklardan ben sorumlu değilim.
diyerek yavaş yavaş kayboldum.Belki cevap verirler diye daha da yavaşca kayboldum.
Birisi cevap verdi:...

(ehem birisi soruya cevap versin)

Kayıktan indikten sonra bir süre daha yolumuza devam ettik. Sat'in dediği plana göre Asphodel ve Ceza tarlalarına gidecektik. Yer altını pek sevmiyordum. Ne de olsa buraya gelişlerimde hep kötü birşeylerle karşılaşmıştım.

Hep beraber yer altında ilerlerken hafif bir esinti oldu. Bunun nereden olduğunu bilmesekte takmadık ve yolumuza devam ettik. Ardından esinti şiddetini arttırdı ve belirgin bir rüzgar oluştu. Sis ile birlikte karşımızda Lulu duruyordu ve çok şaşırmıştım. Onun burada ne işi vardı ki?! Lulu bizden önce davrandı ve neden burada olduğunu açıkladı. Lulu'nun sözleri üzerine Jess ve Sat bir adım öne çıktılar ve Jess

"Hey Roro, neden annemle konuşmak istiyorsun?" diye sordu. Hepimiz şaşkınlıkla Lulu'dan gelicek cevabı bekliyorduk..

Persophone'un kızı:
"Hey Roro, neden annemle konuşmak istiyorsun?"
dedi.Şimdi nedeni açıklamam gerekiyordu.Ama ona planımı söyleyemezdim.
1.si bana Roro deme.
2.Persophone'nla eskiden kalmış bir eşyam var.Onu geri almam gerekiyor.
İşte bu çok iyi olmuştu.Hem doğruyu söylemiş.Hemde planlarımı acığa vurmamıştım.
Sonra biraz rahatladılar.Ve sorular sordular...

''Nasıl yani?'' dedim kafam karışmış bir şekilde öne çıkarak. Tabii ki ona hiç bir zaman güvenilmeyeceğini biliyordum. İfadesinden biraz korkarak Jess'in yanına geçtim.
''Ya kardeşime zarar verirsen?''Gerçi buna dayım hiç izin vermezdi ama.
''Sana güvenemeyiz.'' Bunu o da biliyordu.
En sonunda kararlı olmaya çalışarak ona doğru yürüdüm ve asıl soruyu sordum
''Hem senin asıl amacın ne ki?''

Melezler sorularıyla beni kenara sıkıştırmıştı.En son soru işte fenaydı.Hangi eşya olduğunu soruyorlardı.Onlara altın elma diye söyleyemezdim.O yüzden :
Daha doğrusu benim değil.Paris'in bir eşyası.Titan Kronus beni o yüzden gönderdi.
Bazıları hala kuşkulu bir şekilde bakıyordu.Özellikle Persophone kızı.

Merak etmeyin size zarar vermem.
Tabi yüzümdeki maske sayesinde kimse güldüğümü fark etmedi.
Hey biraz anlayışlı olun.Yoksa tek başına mı gidiyim?
Bazıları kafalarını salladı.
Siz bilirsiniz.
dedim ve sise dönmeye başladım.Tabi yavaş bir şekilde.Yine birisi bir şey söyler diye.Ama umut yok...