Kamptan Çıkış

Gece saat 1'de buluşacaktık. Çok heyecanlıydım ve o saate kadar hiç uyumadım. O kadar uzun bir göreve çıkıyorduk ki... Daha kimlerin göreve katılacağını bile unutmuştum. Hiç uyumamama rağmen yattığım yataktan çıktım ve Mitchie'ye baktım. Her zamanki gibi horul horul uyuyordu. İşte tek kardeşinin olmasının avantajı. Onu uyandırmadan gitmek çok kolaydı.
Üzerime pembe çiçekli yeşil eşorfmanımı giydim. İçime de pembe bir kazak. Hava buz gibiydi,daha mevsim Sonbahardı hemde. Annemin bu aralar çok meşgul ve telaşlı olduğunu, mevsimleri tam tamına yerine oturtamadığını biliyordum. Zavallı annem, mevsim değişiklikleri olacağı zamanlarda çok yoğun. Yanıma daha önce hazırladığım çantayı alıp dışarı çıktım. Ahırlara gidip gitmemek konusunda bir an duraksadım. Bu zor bir görevdi ve Çörek'i tehlikeye atmamalıydım. Ama ona ihtiyacım vardı. Bana birşey olursa ve o beni bir daha göremezse... Çok.. kötü olurdu. Ahırlara doğru koştum ve onca atın şaşkın bakışları arasında Çörek'i aldım. Jess'in pegasusunun da ahırı boştu. Demek ki Jess erkenciydi. Kamp alanından hızlı hızlı geçerek Thalia'nın ağacına ulaştım ve Jess'i görünce sadece selam verdim. İçimde çok kötü bir his vardı, sanki birşeyler ters gidecekmiş gibi...
Yere oturup dizlerimi göğsüme doğru çektim ve diğerlerini beklemeye başladık.

Bir grup melezin kamptan çıktığını gördüm.Her zaman melezler grup olarak dışarı çıkmazlardı.Bu benim için bir fırsattı.Onları tuzağa düşürmem gerekiyordu.O yüzden kampın yakın bir yerine saklandım.Ve gözetlemeye başladım.Şimdilik 3 kişi vardı.Belli ki biri avcı,diğer
ikisi ise botanikçiydi.Şimdilik bekliyorlardı.Yanlarında pegasusları vardı.Benim düşünceme göre daha 4 kişi gelecekti.Diodemes'in atları uzun süredir melez yememişti.Onlar için bir ziyafet zamanıydı.Ama şimdi değil.3 kişinin yanına 2 kişi daha gelmişti.Gizlenmek için biraz daha çalılara gittim.Sonra aklıma kendi gücüm geldi.Hava karanlıktı.Bu yüzden sis olup onları takip edecektim.Sis olup onların yukarılarına geldim.Ve konuşmalarını dinlemeye başladım.Kayde değer bir şey yoktu.Etrafta biraz turladım.Sonra yine üstlerine geldim.Hatta birisinin saçını çektim.Çığlığı tüm Manhattan'da yayıldı.Saat ilerliyordu.Ve hala 7 kişi yoktu...

Saatin geldiğini düşünüp yavaşça yataktan kalktım , yatmadan önce üstümü giymiştim , ayakkabılarımı yatağın altından alıp giymeye başladım.Dikkatli olmam gerekiyordu kardeşlerimi uyandırmamalıydım ayaklarımın ucuyla sessiz bir biçimde kapıyı açtım ve kafamı uzatıp birileri var mı diye baktım şansıma kimse yoktu sonra arkamı dönüp kulübeme ve kardeşlerime son kez baktım , belki bir daha buraya gelemeyebilirdim.Kötü düşünceleri hemen aklımdan uzaklaştırdım ve kapıdan çıktım.Kamp sessiz , karanlıktı ve kasvetliydi, fırtına öncesi sessizlik gibi.Pegasus ahırlarının önünden geçerken bir pegasusumun olmadığının farkına vardım ve görevden döner dönmez tatlı bir pegasus edinmeye dair kendime söz verdim.Sonra içimden umarım birileri beni pegasusuna bindirir diye geçirdim.Biraz sonra Thalia ağacının oraya yaklaşmıştım , ağacın altında gölgeler vardı birileri benden önce gelmişlerdi demekki onlarıda uyku tutmamıştı biraz daha hızlanarak yanlarına gittim.

Saat 1 gibi Thalia'nın Ağacı'nın orada buluşacaktık.Saat geldiğimde hemen oraya doğru yürümeye başladım.Önce ahırlara uğrayıp pegasusumu aldım.Arianna beni özlemişti ve beni bu saatte görünce şaşırmış gibiydi.Arianna'yı alırken May ve Jess'in pegasuslarının orada olmadığını gördüm.Sanırım onlar ağacın altında bekliyordu.Arianna'yla gittiğimde herkesin tam olarak gelmediğini gördüm.Kızlara hafifçe gülümsedim.Arianna'yı Çörek ve Spring Rose'un yanına koydum ve diğerlerini beklemeye başladım.

Saat 1 de kızlarla Thalia'nın ağacının orada buluşacaktık. Bunun için Rose'a belli etmeden üzerimi giyinip yatağıma yattım. Rose'un birşey fark etmemesini umuyordum. Yatıp saat 1'e kadar yatağımın içinde bekledim. Saat 1'e doğru gelirken kardeşimi uyandırmamaya dikkat edip, spor ayakkabılarımı giydim ve kapıyı hafifçe araladım. İçimde kötü bir his vardı. Son kez kardeşime baktıktan sonra kulübeden dışarı çıktım ve kapıyı arkamdan sessizce kapadım. Dışarı çıktığımda hiç kimse yoktu. Çoğu melez yatağında rahatça uyuyor olmalıydı. Derin nefes aldım ve aklımdaki kötü düşünceleri uzaklaştırmaya çalıştım. Pegasusum Alice'ye seslendikten sonra hemen yanıma geldi. Onu sevip yanımda olan şekeri ona vererek beni Thalia ağacının yanına götürmesini söyledim. Ben gittiğimde benden önce gelen bir kaç kişi daha vardı ama herkes tam değildi. Alice'yi diğer pegasusların yanına bıraktıktan sonra kızların yanına geçtim ve bende beklemeye başladım..

Jess'le beraber ağacın oraya gitmiştik bile.Lia,Maya,Anna ve Amy de gelmişti.Kızlar takımımız tamam sayılırdı.Erkekler de gelse iyi olacaktı.Ve biri Jess'in saçını çekmişti.Bayağı acımışa benziyordu çünkü öyle bir çığlık attı ki ta nerelerden duyulabilirdi.
Maceramıza çıkmak için sabırsızlanıyordum ama bunun için diğerlerini de beklemeliydik.Birimiz hepimiz,hepimiz birimiz içindi.Bu yüzden genelde hep aynı grupla göreve çıkıyor ve onlarla takılıyordum.Çünkü arkamı onlar kolluyordu.
Beklerken karşıdan birinin geldiğini gördüm ve bunun devam edeceğini umarak karşıya baktım.Beklerken ayaklarımın titrediğini hissedebiliyordum çünkü çok ama çok heyecanlıydım.

İlk defa bir göreve çıkacaktım ve heyecandan neler yaptığımı bilmiyordum. Kapıdan çıkana kadar terlik giydiğimi bile fark etmemiştim. Kendime kızdım ve gidip ayakkabılarımı giydim. Hava soğuk olacağa benziyordu. Bu sırada yeni öğrendiğim kardeşlerimi uyandırmamaya çalışıyordum. İlk günlerden benden nefret etmelerini istemezdim sonuçta.
Ayakkabılarımı giydikten sonra Pegasus Ahırları'na doğru yola koyuldum. Paris'in gözlerini görünce içim ısındı ve heyecanım biraz olsun yatıştı. Kampa ilk geldiğimde arkadaş edinme çabasındayken öğrenmiştim görevi. Tabi o zamanlar hala gerçekliğe alışamadığım için hemen kabul etmiştim ve şimdi pişman gibiydim. Ama Paris "Yaparsın sen bu işi" der gibi bakıyordu. Ben de başını okşadım ve birlikte ağacın altına doğru yola koyulduk.
Hiç kimseyi tanımadığım için biraz yabancılık çektim. Bari Paris yabancılık çekmesin diye onu diğer Pegasusların yanına bıraktım ve artık durduramayacağım bir maceraya adım attım.

Kampın önünde hepsi toplanmıştı.Beklediğimden daha fazla kişi gelmişti.Hepsi pegasuslarına bindiler.Bazıları atlara şeker verdiler.Ve bir şeyler konuşup havalandılar.
Bende onları takip etmeye başladım.Nereye gideceklerini merak ediyordum.Sis halimle bile biraz geride kalmıştım.Melezler bulutların üstünden Manhattan'ı geçtiler.Havanın soğuk ve karanlık olması onları biraz korkutuyor gibiydi.Hava 14 dereceydi.Aslında bana göre soğuk değil ama onlara göre öyleymiş gibiydi.Hala inmemişlerdi.Canım sıkılmaya başlamıştı.Daha ne kadar sürecekti böyle takip etmek ?...

(Lulu daha Sere yazmadı üstelik kamptan daha çıkmadık da editlersen sevinirim)

Herkes gelmişti ve gitmek için sabırsızlanıyordum.Sonunda Jess "Hadi ama gitmemiz gereken bir yer var ve hiç de yakın bir yer değil. Öyle kolay kolay da giremeyeceğiz. O yüzden herkes pegasusuna binsin. Pegasusu olmayanlar da birinin pegasusuna çıksın. Yeter ki çıkalım artık" dedi gerçi bunu söylerken pek bi sertti ve bu beni şaşırtmıştı.Pegasusum yoktu, o yüzden bende Lia'nın yanına gidip:

-Ee..Alice birlikte bineriz demi ? dedim gülümseyerek.

-Tabiki dedi o da gülümseyerek.Sonra Alice doğru gittik ve birlikte Alice bindik ilk kez bir pegasusa biniyordum ve eksikliğini tekrar hissetim kendime bir kez daha söz verdim.

Biraz sonra herkes pegasusuna binmişti ve havalanmaya başlamıştık bu müthiş bir duyguydu...