Rose'un Yeni Hayatı

3- 'İlk gününün sonu'nu anlatan bir rp yazacaksın, kampla ilgili ilk izlenimlerin, ilk maceraların...
Mekan: Melez Kampı içindeki herhangi bir yer.
Katılacaklar: Serbest.

Hava kararmıştı. Güneş Tanrısı Apollun'un dünyayı aydınlatma görevi sona ermiş, Ay Tanrıçası Artemis gökyüzünde yükselmişti. Ben de kampta uyanık olarak geçirdiğim ilk günü geride bırakmaktaydım. Gündüz ilk olarak Poseidon Kulübesi'nde kendimce birkaç değişiklik yapmış, sonra kampı keşfe çıkıp Long Island Kıyısı'nda Tanrıça Athena ile karşılaşmıştım. Daha sonra pegasusum Daphne ile vakit geçirmiştim ve akşam yemeğinden önce kafede kuzenlerimle tanışmış, yeni arkadaşlar edinmiştim.

Bu sene kampta çok ilginç şeyler yaşandığını anlamam uzun sürmemişti. Şu anda Hades kulübesinde yaşayan tam tamına üç melez vardı, benim gibi amcam Zeus'un kızı Jenny de kamptaydı. Yani, Üç Büyükler'in yeni ortaya çıkmış altı çocuğu bulunmaktaydı! Herkes bize potansiyal tehditmişiz gibi bakıyordu ama rahatsız olmuyordum, gerçekten umurumda değildi.

Hem... yanındayken düzgün cümle kuramasam da Robyn vardı ve onun bana tereddütsüz yaklaşması yeterliydi. O da kampa yeni gelmişti ve benden daha kötü durumdaydı çünkü babası Hades'ti ve o nedenle hiç arkadaş edinemiyordu. Bu durum bana saçma geldiğinden, üç Hades çocuğuyla da elimden geldiğince iyi geçinmeye çalışıyordum. Hiçbirimiz ebeveynlerimizi kendimiz seçmemiştik.

Aklımda birçok soru işaretiyle havanın kararmasına yakın akşam yemeği için yemek gazinosuna gitmiştik. Tüm kampı ilk kez orada bir aradayken görebilmiştim. Saçma bir kural yüzünden Poseidon masasında yemeğimi tek başıma yemek zorunda kalmıştım, pek iştahım olmadığından da çocuğu henüz tanışmadığım babama adak olarak, ateşe atmıştım.

Yemek seromonisi sona erdikten sonra tüm kamp Amfitiyatro'daki kamp ateşinin etrafında toplanmıştık. Çok samimi ve huzurlu bir ortamdı. Ortadaki ateş bizim duygu ve düşüncelerimize göre renk değiştiriyordu. Ateşin başında 10 yaşlarında küçük bir kız oturuyordu, kim olduğunu sorduğumda Robyn'in cevabı beni çok şaşırtmıştı. Küçük kız görünümündeki kişi aslında Ocak Ateşi Tanrıçası Hestia'ydı...

Tüm garipliklerine rağmen yeni hayatımdan memnundum. Bundan sonraki her günümün, bu şekilde huzurlu geçmesini diledim o gün kamp ateşinin başında. Tanrılar dileğimi yanlış yorumlamış olacak, ertesi gün içinde geçtiğim bir kehanetin ortaya çıktığını haber aldım ama şimdi konuyu değiştirmeye lüzum yok.

Kısacası, acı-tatlı birçok hatırayı barındıran eski hayatımı artık tamamen geride bırakmıştım. Beni kampın dışında bağlayan tek şey annemin varlığıydı. Onun dışında tüm sevdiklerim hep etrafımdaydı. Robyn, kuzenlerim ve arkadaşlarım... Gece olunca kulübemde tek başıma kalıyor olmaktan memnundum, kafa dinlemek hep hoşuma gitmiştir. İşte, Melez Kampı'ndaki ilk günüm böylelikle sona ermişti...