Kulübe Ziyareti

8- Bir arkadaş edinip kulübesine ziyarete gideceksin.
Mekan: Arkadaşının kulübesi
Katılacaklar: Sen ve arkadaşın(Serena).

Bu sabah kılıç antremanımdan sonra aklıma bir fikir gelmişti. Bu aralar kulübeme bir sürü kişi tanışmaya gelmişti. Ben de bunu tanışmak amacıyla başka birine yapacaktım. Kılıcımı kulübeme bırakmaya giderken düşündüm.Bana arkadaşça davranan ama daha tanışmadığım biri... Birden kafamda bir apmül yandı.
Tabii ya! Serena! Birbirimizi gördüğümüzde hep birbirimize gülümser selam verirdik ama hiç tam anlamıyla tanışmamıştık. Karar vermiştim,hedef Athena kulübesi! Tamam,böyle düşündüğüme bakmamalıyım, kampın müdiresinin kulübesi ne de olsa.Hafifçe duraksadım. İçimden hala bir ses fısıldıyordu ''Hadi Maya,sen kararını verdin,cesur ol!'' ama o ses zayıftı. Hiç bir zaman cesur ve kararlı olamamıştım. Ama du sefer değişecek,diye düşündüm. Melez olduğumu öğrendiğimden beri kendimi kanıtlamaya çalışıyordum. Diğer melezler gibi olmaya çalışıyordum. Ve bu sefer kararlı olacaktım.
Sert adımlarla Athena kulübesine yürüdüm ve kapıyı tıklattım.

Serena'nın ilk başta beni görmek istemediğini sanmıştım ama sonra beni içeri davet edince mutlu olmuştum. Yavaş adımlarla içeri geçtim ve kulübeyi incelemeye başladım. am da Athena çocuklarına uyan bir kulübeydi. uvarlarda çizimler,alet taslakları vardı. er yer resmen kitaplar ve parşömen kağıtları kaplıydı. Serena zıplayarak yerdeki kitapları aştı ve yatağına oturdu.Yatağın üzerindeki kağıtları ve dizüstü bilgisayarı görebilmiştim.

''Gelsene.'' dedi bana neşeyle.

Her zamanki sakarlığımla yerdeki bir kitaba takıldım ve sendeledim.Serena'ya çaktırmamaya çalıştım ama o bunu anlamıştı ve bana doğru gülümsedi.Ben de ona gülümseyerek yatağın üzerine oturdum ve bağdaş kurdum.Gözlerim yaptığı çizimlere ve aldığı notlara takıldı.


''Mimar mı olmak istiyorsun?'' diye sordum ve cevabını bekledim.

''Ah..Ben mi?'' Utangaçça bir şekilde gözlerimi aşağı çevirdim.
''Yazar olmak istiyor-dum',yani kampa gelmeden önce... Eskiden hayatımda hiç heyecan yoktu ve kendi kendime bir sürü hikaye uydururdum. Bunların çoğu insanlara göre asla gerçekleşmeyecek şeylerdi.Ama buraya geldiğimde hiç bir tanımımın doğru olmadığını gördüm. Yani..kim bilebilrdi ki...Tanrılar gerçek ve onların çocukları var..Kahramanlar,melezler.Yani,normal bir insan kendi kendine bunları düşünse ben bir deliyim der kendi kendine.''
Derin bir nefes aldım ve konuya döndüm.''Bilimkugu,fantastik konularında yazan biri olmak istiyordum ama..Artık bütün hayal gücüm çalınmış gibi hissediyorum.Hayal sandığım şeyler gerçek olunca...Hikayelerim her an gerçek olabilirmiş,benim yaptıklarımı zaten yaşayanlar olabilirmiş gibi geliyor.Çok garip bir duygu bu.''

''İdare eder.Bayağı alıştım ve buna tüm melezlerin katkısı oldu.Kedimi yıllardır burdaymış gibi hissediyorum.Bir yandan sanki kocaman bir grupmuşuz gibi.Son dedikoduları birbirine duyuran,şamata yapan bir grup gibi yani.Kocaman bir aile olma hissi çok güzel birşey ve eminim bunu sen de hissediyorsunudur.''
Bir nefes alıp Serena'ya baktım.
''His demişken,Leo'yla işler nasıl gidiyor?''
''Ama-''
''İtiraz etmeye kalkışma Ser,ben herşeyi biliyorum.'' Bilmişçe gülümsedim.

''Sere.Serena,sakin ol.Bu kızılacak birşey değil.''
Annem gibi sakinleştirici olmaya çalışıyordum.Belli ki biraz işe yaramıştı.
''Ayrıca bana kimse söylemedi,sen ona bakınca yüzün allak bullak oluyor.Herkes bunu anlayabilirdi.''
''Sen nereden biliyorsun?''diye sordu Serena merakla.
''Ihmm...Şey ben izliyordum..''
''Kimi?Beni mi?''
''Hayır.'' durum kötüye gidiyordu. ''Leo'yu.''
Serena'ya bakmaya cesaret edemeden hızlıca konuştum.
''Yanlış anlama Ser,senin ondan hoşlandığını öğrendiğim anda vazgeçtim,gerçekten.''
Buna rağmen Serena şaşkınlıktan açılmış gözlerle bana bakıyordu.

Şaşkınlıktan dilim tutulmuştı.Serena'yı omuzlarından tutup sarstım.
''Sere! Sen delirdin mi? Şimdi senin bağırıp çağırman,defol git kulübemden bitki kafa, demen gerekiyordu! Nasıl bu kadar sakinsin?Ayrıca o seni seviyor bunu ikimiz de biliyoruz!Ben hiçbir zaman ümitlenmedim zaten.''

Sonunda Serena'nın omuzlarını bıraktım ve kollarımı kavuşturdum.

''Ayrıca sen erkeklerden nefret etmiyorsun,o da senin seviyor ve aranızdaki gerçek bir aşk.Ben sahsen sizin için çok mutluyum.'' dedim ciddiyetle.

Konunun değişmesine sevinmiştim.Ne kadar Sere ve Leo'nun arasındakilerden emin olsam da bu sefer çenemi kapadım.Sere oldukça sinirli görünüyordu.Ben de onun yerinde olsam biraz kızardım tabii...

''Eh,fena değil.'' dedim elmamdan bir ısırık alarak. ''Aynı şeyler,kılıç antremanı,pegasus binicilik dersi,sonra kulübeyi sil süpür,canavarları öldür..Klasik melez olayları.Tabii bir Hermes çocuğu evden getirdiğim şekerlemeyi de çaldı.''

Huzursuzca kıpırdanıp Serena'ya baktım.

''Eee?Senden ne haber?''

Kıkırdadım.
''Ah,burada olanlar benim suçum,Tanrıça Athena bana ceza vermeli,hem baksana,heykellere bir yardıımım dokunabilirse söyle.'' dedim.

Serena'yı gerçekten çok sevmiştim,içim ısınmıştı ve şu Leo konusunu düşününce bile Sere'yi hala seviyordum.Tam kafa dengi bir kızdı,akıllıydı,kılıç kullanmayı seviyordu ve aşk konusunda benim gibi tecrübesiz ve utangaçtı.Kardeş olmalıydık.

Sere de bana sıcacık gülümsedi ve ''Tabii'' dedi ''Yardım isteyecek bir olay bulursam neden olmasın.''

İkimizde birbirimize gülümsedik ve elmalarımıza yumulduk.Aramızda kopmayacak bir dostluk bağı hissediyordum.Şu anda benim kimseye söylemediğim bir sırra sahipti,ben de onunkini tutmakta onu utandırmayacaktım.