Tanrıça Athena Kuşkularımı Yok Ediyor...

Ben bir Afrodit kızıyım ama gerçekten onun kızı olup olmadığımdan emin değilim.Ben neden farklıyım?Neden gün boyu makyaj yapıp,önüme gelen herkesi birbirine aşık etmiyorum?Ben nasıl Afrodit kızıyım???Daha doğrusu Afrodit kızı mıyım?Artık kafam iyice karıştı,Afrodit kızı olabilecek kadar güzel,Athena kızı olabilecek kadar akıllı ve Ares çocuğu olabilecek kadar savaş meraklısıydım.Ben neydim?Bilmiyordum.

O gün bu düşünceleri kafamdan atmak ve rahatlamak için Long Island kıyısına gittim.Kafa dinlemek istiyordum ama bu düşüncelerden kurtulamıyordum.Ağlamaya başladım"Ben neyim?Kimin çocuğuyum?"diye düşünürken yanımda Tanrıça Athena belirdi.

"Anna,bir sorunun mu var?"

"Evet tanrıçam,sorun benim.Bir Afrodit kızıyım ama öyle miyim değil miyim bilmiyorum,kafam çok karışık tanrıçam lütfen yardım edin."dedim.Umarım Tanrıça Athena bana yardım edebilirdi...

Anna'ya bakarken gözlerim anlayışla doldu ve gülümsedim. Nedense bu sorun bana çok tanıdık gelmişti.

"Bir Arfodit kızına benzemediğini mi düşünüyorsun?" diye sordum, Anna yavaşça kafasını salladı.

Hafif bir kahkaha atarak yanına oturdum ve "Peki hayatında hiç aynaya baktın mı?" şeklinde yeni bir soru yönelttim. Sonra Anna'nın gözlerinden, kastettiğinin dış görünüş olmadığını anladım ve içini rahatlatmak için ona kendi kızımdan örnek vermeye başladım...

"Lucianna'yı tanıyorsun, değil mi? Benzer bir problemi vardı. Zeki olduğunu düşünmüyordu, aslına bakarsan gerçekten de aşırı parlak zekalı olduğu söylenemez. Ama gel gör ki, tek başına koca bir drakon ordusunu da devirebilecek kadar iyi bir savaşçı. Ares'in veya Hades'in çocuklarına benzediğini düşünüyordu, zaman zaman cesareti sayesinde hayatı kurtuluyordu, bazen de hırsı gözünü kör edip onu ölüme sürüklüyordu. Bana sorarsan, tam da benim kızım. Asla hedefine sabırla ve düşünerek ulaşmaz ama çoğu zaman mantığının sesini dinler, zekasının onu kurtaramayacağı durumlardan iradesi sayesinde kurtulur. Cevap basit Anna, bir tanrıçanın kızısın diye, her özelliğin ve davranışın ona benzeyecek değil ya! Kampa geldiğinde kafanın üzerinde Afrodit'in sembolü belirdi ve bunu hepimiz gördük. Demek ki, o senin annen. İster onun gibi olmaya çalışır, etrafına aşk saçarsın. İster zekana güvenirsin, ister bileğinin gücüne... Hayat senin hayatın, annenin kimliği yüzünden kişiliğini şekillendirecek değilsin. Olduğun kişiyi değiştirmeye çalışma."

Çok uzun konuştuğumu fark edip derin bir nefes alarak arkama yaslandım ve Anna'nın söylediklerimi kafasında tartışını bitirmesini beklemeye başladım.

Tanrıça Athena içimdeki tüm kuşkuları bir anda yok etti.Haklıydı annemin kızı olabilirdim ama ona benzemek zorunda değildim.O an aklıma bir şey geldi ve güldüm.

"Keyfin yerine geldi sanırım."dedi Tanrıça Athena.

"Tanrıçam söyledikleriniz içimi rahatlattı ve söylediklerinizi düşünürken bir şey fark ettim de,ona güldüm."dedim

Düşündüğüm şey belki onu da güldürürdü ama tüm tanrı ve tanrıçalar bundan hoşlanmazdı.Ama ben düşüncemi Tanrıça Athena'ya açıklayacaktım.

"Tanrıçam,şimdi biraz ayrıntıya girersek tüm melezler birbirlerinin kuzeni sayılır."

"Evet"

"Ve daha da ayrıntılı bir şekilde düşünürsek,Tanrı Zeus benim dedem oluyor.Değil mi?"dedim Tanrıça'yla birlikte kendimizi tutamayıp güldük.

"Aslında Anna biz akrabalık ilişkilerine pek bakmıyoruz.Yani bir de Tanrı Zeus bunu duyarsa kızabilir"

"Aslında Tanrı Zeus'a dede demek garip gelir bana Tanrıçam"dedim ve gülümsedim.

"Peki Tanrıçam,diğer Tanrı ve Tanrıçalar'dan özellikler almış olabilir miyiz?"diye sordum.

Anna'nın sorusu üzerine düşünceli düşünceli durdum bir süre. Sonra, cevap verdim:

"Aslına bakarsan biz bile birbirimizden bir takım özellikler alıyoruz Anna. Mesela annem Metis, Hikmet Tanrıçası'ydı, ben onun sayesinde Bilgelik Tanrıçası oldum. Sonra, Savaş Tanrıçası olarak da biliniyorum, Olimpos'a baksana asıl savaşla ilgilenen kişi Tanrı Ares. Ah, Afrodit de birkaç mitte savaşçı kişiliğiyle geçiyordu biliyor musun? Sen neden başka birine benzemeyesin?..."

Dediklerim Anna'nın hoşuna gitmiş gibiydi.

"Eh, hep sen soruyorsun soruları. Şimdi sıra bende."

Anna'nın bir anda beti benzi attı, konuyu nereye getirmeyi çalıştığımı biliyor gibi bir hali vardı. Ben de sert bakışlarımı onunkilerle buluşturarak ekledim, "Kuşlar Hector ile aranızda birşeyler olduğunu söyledi, doğru mu?"

Tanrıça'nın sorusu beni utandırmıştı,ne söyleyeceğim konusunda hiçbir fikrim yoktu.Ama sonunda konuşup anlatmaya karar verdim.

"Tanrıçam duyduklarınız doğru.Hec ve ben birbirimizi seviyoruz.Biliyorum o üç büyüklerden birinin oğlu ama ben onu çok seviyorum ve o da beni seviyor.Eğer bunun bizim için tehlikeli olabileceğini söylüyorsanız en kısa zamanda Tanrı Hades'le tanışıp tehlikeli olup olmadığını öğreneceğiz Tanrıçam."dedim.

Uzun konuşmuştum biraz,ama ben Hec'i çok seviyordum ve bunu Tanrıça Athena'ya açıklamak istemiştim.Nedense onun da bunu bilmesi gerektiğini düşünüyordum.

"Şey...Tanrıçam,kızdınız mı???"diye sordum,eğer kızmamışsa Tanrı Hades'in beraberliğimize karşı olduğu zaman bizeyardım ederdi belki ya da bize karşı çıkan ilk Tanrıça olurdu.

"Tabii ki kızdım!" dedim gereğinden yüksek bir sesle, bakışlarımın sertliğinden olacak, Anna'nın beti benzi atmıştı. Hector Hades kulübesinin en aklı başında üyesiydi, diğer kardeşlerinin aracısı konumundaydı. Anna da Afrodit kulübesinin lideri, güzel ve akıllı bir kızdı. İkisini de pek çok kez çeşitli görevlere göndermiş, kimi zaman hayatlarından endişe etmiştim. Ama aşk meşk işlerine pek iyi gözle baktığım söylenemezdi, sanırım Anna'nın da yüzümden okuduğu gibi hayal kırıklığına uğramıştım.

"Biliyor musun Anna, ilk kez bu kampta böyle hem sinirlenip hem üzüldüğüm zaman, Rosamarie ile Robert'in arasındakileri öğrenmiştim. Hector'un da ağabeyinin yolundan gideceğini hiç aklıma getirmemiştim." dedim. Ama sonra, karşımda ağladı ağlayacak görünen Afrodit kızına bakınca, dayanamayıp ekledim: "Neyse, belki de ben geri kafalıyım, hala 1000'li yıllarda yaşıyormuşuz gibi davranıyorum. Hades karşısında ikinize de bol şans."

Tanrıça'nın tepkisi beni çok üzmüştü,annem bana böyle bağırsa belki bu kadar üzülmezdim,ağlayacak gibi olmuştum.Söyleyecek söz bulamıyordum,çünkü söyleyeceğimiz tek bir söz benim daha çok üzülmeme neden olabilirdi.Ama konuşmadan da olmazdı.

"Tanrıçam,peki bir soru sormak istiyorum.Benim Hec'le olan ilişkime bu kadar tepki verdiniz.Kendi kızlarınızdan biri ya da oğlunuz böyle bir şey yapsa..."

Daha sözümü bitirmeden Tanrıça Athena bir şeyler söylemeye başladı.Korkmuştum...

Gözlerimi iri iri açarak Anna'ya baktım ve "Onlara bir katalog veririm." dedim, "Ölümlerden ölüm beğenmeleri için!" Şaşkınlık ve korku karışımı bir ifadeyle bana bakan Afrodit kızına mesafeli bir şekilde gülümsedim ve ayağa kalktım. Gitmek için çevremde bir sis bulutu oluştururken ekledim: "Hector da sen de bir süre gözüme gözükmeyin, Anna." Son anda, arkamdan bir hıçkırma sesi duydum, sanırım Afrodit kızı sözlerime çok içerlemişti ama herkesin Tanrıça Athena'nın aşk meşk işlerine gösterdiği tepkiden haberdar olması lazımdı.

Rp bitmiştir.