Küçük bir saldırı

Küçük bir saldırı yapmaya karar verdim.Sadece küçük.Fazla abartmaya gerek duymadım.Yanıma 30 zırhlı drakon, 20 telekeni, 20 cehennem tazısı ve bir ejderha aldım.Yola çıktık.Uzun bir yoldan sonra (Othyrs Dağından Manhattan ) kampa ulaştım.Kardeşim olan Hypnos sayesinde tüm Manhattanlıları hipnoz edip o tarafa gelmesini engelledim.Yanımdaki orduyla beraber kampın önüne yani Thalia'nın önünde durduk.Bu ne iş!Kimse bize bakmıyor bile.Bunun nedeni hafta içi olmasıydı.Tabi çoğu melez şimdi okulda.Bu daha iyiydi.Kampın sınırlarının içine girdim.Ve çıktım.Yine hiçbir şey olmadı.Sinirlenmeye başladım.Orduya saldırı emri verdim.Şimdilik ejdarha dışındaki herkes savaşıyordu.Kampın sınırlarını yıkmak için.Bunu gören bir grub melez sınırlara doğru koşmaya başladı.Sonunda.Ben ordunun en gerisine gittim.Böylece olup biteni görebilirdim.Her türlü ihtimale karşı önlemler almıştım.Küçük çaplı savaş başlasın...

(ee melezler 32. görev için size fırsat sundum haydi yumulun!)

Gelen haberler elbette Nyks'in dikkatini çekmişti. "Saldırıya seninde katılmanı istiyorum. Lelouch'a göz kulak olsan iyi olacak gibi." Elbette iyi olacaktı. O kadar az canavar ile ne yaptığını sanıyordu bu? Parçalara ayrılmak için mi uğraşıyordu? Annemin verdiği emrin üzerine yaptığım tek şey gözlerimi devirmekti.

Kampın sınırlarına doğru ilerledim. Hava bultlu ve rüzgarlıydı. Siyah saçlarım etrafımda dalgalanırken bir yandanda bu güzel havanın tadını çıkarıyordum. Hava her zaman böyle güneşsiz olmuyordu. Kardeşimin yanına gittim. Yüzündeki ifadeden burada olmamı beklemediği fazlasıyla belliydi. "Nyks'in haberi olmayacağını mı sandın?" dedim. O yüzündeki ifadeyi düzeltirken kolyemden bir kaç yüz tane ruh emici çıkardım. Melezlerin icabına bakmaları işe yarardı sanırım. O grubun işini bitirmeyi istiyordum. Ama işi şimdilik ağırdan alıyordum. Ne olacağı belli olmazdı.

Ah kerdeşim benim hep bir planım olduğumu unutuyordu.Şöyle dedim:
Kardeşim bu ordu benim ön ordum.Bu ordudan başka yolda olan 4 ordu var.Her ihtimale karşı.Ayrıca özel ordumda geliyor.
Diyerek güldüm.
Kardeşimde ruh emicilerini ortaya koydu ve saldırmaya başladı.Bu işi seviyordum.Savaşmak.
Aldığım habere göre yolda olan ilk ordum Manhattan'a varmış.Ve başlarınada bir titanı koymuşlar.Nihahaha bu iş zevkli olacak.Şimdilik çok hareket yoktu.Bir iki melez canavarla savaşıyordu.Ben ve kardeşimde onları yönendiriyorduk...

Kardeşlerim,ben ve avcılar görebileceğimiz yükseklikte kaya ve ağaçlara çıkıp hedeflerimizi belirledik ve aynı anda oklarımı fırlattık.22 tane drakon saf dışı kalmıştı.aşağıdan diğer kamptakiler savaşıyorlardı.

''Haydi bir kez daha atalım!''

diye bağırdım.tek okla yürümeyeceğini anlayınca yayımıza iki tane ok koyup fırlattık ve tam onikiden!Nyks çocukları orda duruyor Lulu'cuk bize bakarken Oona'da kılıçla savaşan melezlere bakıyordu.

''Evet!Bunun arkasında onların olduğunu anlamalıydım!''

Sat avcılara tekrar atmaları gerektiğini söylüyordu.Kardeşlerime baktım.Cirst:

''Ange,biz Dan'la aşağıya yaralı melezlere bakalım.''

Dediler ve hemen kayalardan zıplayarak aşağıya koştular.Biz 3 kardeş kalmıştık.Kev,Juliet ve ben...Kev bize baktı ve konuştu.

''Hadi bir daha deniyelim millet!''

Ve avcılarla aynı anda oklarımızı fırlattık.Geriye 13 drakon,8 telekeni,13 cehennem tazısı ve bir ejderha kalmıştı.

aldığım bilgilere göre 1-2-3. ordu Manhattan'a varmıştı.Savaş daha zevkli hale geliyordu.Ejderhaya saldırmasını emrettim.Ejderha (https://2img.net/h/oi42.tinypic.com/nyu4h1.jpg resmi)
fırtına yaratarak saldırıyordu.Ön ordumun sayısı azalmıştı.Ve 1 ve 2. ordu geldi.1.ordu da 20 cehennem tazısı, 20 pegasuslu drakon, 5 zırhlı minator,30 zırhlı ve silahlı telekeni ve 2 tane ejderha.İlk ordudan daha fazlaydı.1. orduya savaş emri verdim.Hava kararmaya başlamıştı.Bu bizim için daha iyiydi.Kılıcımı elime aldım.Her türlü ihtimale karşı.Melezler karşılık veriyor.Bazıları ise yara alıp yere düşüyordu.Şimdilik 10 melez vardı.Bizim için sorun yok demekti.Savaş tüm hızıyla devam ediyordu...

Kulübemde yatarken büyük bir gürültüyle uyandım.Kardeşlerime baktım.Onlarda bu gürültüyü duymuş olmalılar ki panikleyip duruyorlardı.Kardeşlerimi alıp kulübemden çıktım.Thalia acağının yanına gittik.Bir tarafa saklanıp bize saldıranların kim olduğuna baktım.

''Lulu!''

Bu söz ağzımdan çok iğrenç bir şekilde çıkmıştı.Bunlar şansını zorluyorlardı.Kısa süre sonra kardeşlerim yanıma gelip,etrafı gözlemeye başladı.Kardeşlerime bakıp,

''Alex,Anna,Arthur özel güçlerimizi kullanmalıyız!''

Üçüde tamam anlamında kafalarını salladılar.Hepimiz ayrı yerlere dağılıp gücümüzü kullanmaya başladık.Ange'nin yanına yaklaştım.

''Ange ben gücümle onların dikkatini dağıtayım sizde oklarımızla vurun!''

Ange tamam anlamında kafasını salladı.Ve bir yere oturup gücümü kullanmaya başladım.Birden bir drakon sürüsü üstüme gelmeye başladı.Ne kadar korksamda yerimde kaldım.Gücümü kullanmaya çalıştım.Ancak korkudan konsantre olamıyordum.Birden üstten vızıldayarak bir çok ok drakonların kafasına geldi.Drakonlar karşımda yere yığılıp kaldılar.Ve siyah bir dumanla yok oldular.

''Oh! kurtuldum!''

Diyerek başka bir köşeye geçip gücümü kullanmaya başladım.Bu sefer yönüm sinirimi bozan Drakonlardı!

Drakonları mahveden bir grup melez.Bu yaptıklarını ödeyeceklerdi.3 minatora onlara saldırı emri verdim.Ve ejderhayada.4 canavar aynı anda bir meleze saldırdı.Neler olduğunu tahmin edebilirsiniz.Etrafa yayılan kan, parçalanmış vücüt.Aslında amacım bir melezi öldürmek değildi.Sadece güç azaltmak ve yaralamakdı.Ama bazen işler yolundan çıkıyor.Neyse.Yeni gelen 2. ordu.Şimdi işler değişmeye başladı.15 tane Laistrygonia dev,, 3 mantikor, 5 ölümsüz iskelet,(3. kitapta vardı hatırlarsanız) 1 hidra(bu canavar onlara büyük sorun yaşatacaktı), 1 ölümsüz medusa,1 nemea aslanı(herakles'in yendiği) 5 minator.Ağır ve güçlü bir ordu.Hepsine saldırı düzenini verdim.Amaçları yaralamaktı öldürmek değil.Saldırı komutunu verdim.O sırada kardeşimde 100 tane ruh emici cağırdı.Saldırı giderek büyüyordu.Bir sonraki ordu çok daha kötüydü.Tahmin edilmesi bile zor.Savaşı izlemek için bir tepe buldum.Burdan komutları daha kolay verirdim.Saldırı devam ediyor ve gece belirgin olmaya başlıyordu...

(edit:ölen melez gerçek oyuncu değildir.hayalidir.

Ölen melezin yanından midem bulanarak geçtim. Ama şimdi mide bulantısının zamanı değildi. Excaliburu çıkardım. O anda bana doğru gelen bir minotor gördüm. Bağırdığımı hatırlamıyorum ama sanırım bir ara bağırdım. O anda beynimi çalıştırdım. Bunlar iri hayvanlardı ve bizim gibi ani dönüş yapamazlardı. Ağaca doğru koştum. Minotor da peşimden geliyordu. Birden ani bir şekilde döndüm ve monotorun ağaca toslamasını izlerken kahkaha attım. Ardından kılıcımı ona geçirdim ve toz olmasını izledim. Sonra arkamda bir kükreme duydum ve iğrenç kokuyu aldım. O anda iki şey fark ettim. Bir sınırın dışına çıkmıştım, iki arkamda bir ejderha vardı. O an sıcaklığı hissetmemle sınıra girmem bir oldu. Böylece yanmaktan sonra anda kurtulmuştum. Ejderha sınırı geçemezdi ama bu bizi öldürmesine engel değildi.

Savaş devam ediyordu.Bitmeside kolay değildi zaten.Savaşı izliyordum.Bir artist melez minatoru ağaca çarptırmıştı.Bunu ödeyecekti.Sanki biraz şansı vardı.Bİr ejderhadan da kaçmıştı.Bu çocuk sinirimi bozmuştu.Canavarlara komutları verdim.3 ejderhayı o artist meleze yönelttim.Kaçmaması içinde minatorlara emir verdim.Küçük bir duvar inşa etmeleri için.Tek yapmaları gereken toprağı eliyle şekil vermekti.Minatorlar duvarı bitirdi.Yuvarlak şeklinde ortası boşuk olan bir duvar yaptılar.Şimdi ise o artisi bulup duvarın ortasına atmaktı.Bunun için medusaya komut verdim.Ağ atıp onu yakalaması için.Medusa etrafta dolandı.Ve onu buldu.Ağı attı ve yakaladı.Biraz korkmuşa benziyordu.Tabi ne yapacağımız hakkında bilgisi yoktu.Medusa onu duvarın ortasına fırlattı.Ve minatora komut verdim.Yapması gereken boynuzunu melezin karnına geçirmek.Ve geçirdi.Sonra da minator göğsüne bir kere daha boynuzunu soktu ve fırattı.Nasıl da emirlerime uymazdı.Ona öldürmesini emrettim.Sinirlendim ama belli etmedim.Savaş devam ediyordu.
Aldığım haberlere göre 3-4-5 ordu Manhattan'a varmış.Bence gerek yoktu ama neyse.Gelen ordularda 3 tane titan yönetiyormuş.Bu daha da iyi oldu.Gelmeleri gerekiyordu zaten...

Savaşın olduğu alana vardığımda şok oldum.Herşey ne çabuk olmuştu. Daha yeni gelmiştim ama hemen bir savaşa girmem lazımdı. Sonra ölen melezleri gördüm. Bazıları onları taşımaya çalışıyordu. Apollon çocuklar ve Artemis avcıları canavarları ok yağmuruna tutuyordu. Aralarından ilk dostum Ann'i seçebildim.

''Ange!'' diye bağırdım.

Beni duymadı. Sonra savaşı kimin başlattığını bulmaya çalıştım. Nyks'in oğlu Lelouch bir yere yaslanıp pis pis sırıtıyordu. Demek ki o yapmıştı. Sinirlenmeye başlamıştım. Doğataşı'nı çalıştırıp hemen onun üstüne atıldım. Ama önüme çıkan bir drakon beni engelledi. Sinirle onunla savaşmaya başladım.

Kendimi çok kötü hissediyordum. Kardeşlerim kayıptı. Anna ve Selly kendilerini kurtarmyı iyi biliyorlardı ama Arthur. O daha yeniydi ve çok alıştırma yapmamıştı. Pusulamı çıkartıp kardeşimi düşündüm. Önce bir yılanı gösterdi ok. Sonra pusulanın cmına bir gölge düştü. Kardeşim yerde yatıyordu ve karnından kanlar çıkıyordu.

Hızlı bir şekilde kardeşimi aramaya başladım. "Arthur! Arthur!" diye bağırıyordum kuvvetli ama çatlayan bir sesle.

Bir ağaçlığın yanında kardeşimi buldum. Karnı resmen oyulmuş, deşilmiş bir şeyler olmuştu. "Arthur!" diye feryat edip yanına koştum. Kardeşim acayip kan kaybediyordu. Hemen onu kaldırmaya çalıştım.

Başta biraz dengem bozuldu ama sonra yarı sürükler yarı taşır onu kampın daha güvenli yerlerine çekmeye çalıştım. Anna ve Selly vardı bir de. O an karşıma Mitchie çıkmıştı. Onu durdurdum ve "Selly ile Anna'ya haber ver! Arthur yaralanmış de1 Onlar sakın savaşı bırakmasınlar!" dedim. Kız deli gibi konuşmam karşısında başını evet anlamında salladı ve savaşa daldı.

O an Arthur yerleri süpürür durumdaydı. Tekrar onu kaldırmaya çalıştım ve Büyük Ev görünene kadar hızlı hızlı sürüklemeye başladım.

"Dayan!" dedim. "Dayan Kardeşim!"

Sonunda bir yerde tekrar saldırıya uğradık. Ne olduğunu bilmiyordum. Sadece birinin bana iyi bir şey yapmasını istiyordum. Sonra içimden öyle bir öfke seli geçti ki ben bile kapıldım bu sele. Yaratığın boynunu kopartmış idim.

Biraz daha sürükledikten sonra onu revire ulaştırdım. Revir dolup taşmıştı neredeyse. Kardeşimi bir sedye ile taşıdılar ve bir yatağa yerleştirdiler. derin bir nefes aldım. En azından şimdilik güvendeydik.

Ahahaha yeni bir melez bana saldırmaya kalkıştı.Bir demeter çocuğu.Ve basit bir kılıç.Ne de basit.Drakon onun saldırmasını engelledi.Drakona bırakda ben hallediyim dedim.Kılıcımı çektim.Ve kalkanımıda.İşi bitti diye düşündüm.Savaşa gelirken kalkan bile almamıştı.
Kılıcımı ona doğrultum.Ve geceye yoğunlaştım.Özel yeteneğimi yapıyordum.Kılıcım siyah siyah parladı.Kılıcımı meleze karnından sapladım.Acı ile inledi.Ve kenara fırlattım.Ölmemişti.Belki kan kaybından ölürdü.Buda bir ihtimal.Yeni gelen 3. ordum savaşa katıldı.Ordu daha ölümcüldü. 3 titan(Kriyus,Hyperion,Iapetos),30 harpya,10 phoenix(anka kuşu),15 Scylla,1 Hrisaor,5 ejderha ve 150 drakon ve Hypnos vardı.İşler gittikce büyüyordu.Hepsi savaşmaya başladı.Etraf kan gölüne döndü.Phoenixler çok iyi iş çıkartıyorlardı.Etraftaki ağaçlar alev aldı.Gece gittikçe karanlık oluyordu.Ama bu bizim yararımızaydı.Phoenixler bir melez, daha eritti.Etraf dahada kan oluyordu...

ölen kişi hayal ürünüdür.

Tam okumu fırlatıyordum ki yerde kıvrılan bir kız dikkatimi çekti hemen gözlerimi açıp ona baktım.Hayır,bu May'dı!Daha demin Alex'in Arthur'u sürüklediğini görmüştüm.Şimdide May yerde yatıyordu.Kev'e döndüm.

''Kev ben hemen geliyorum!''

Dedim ve kayalardan atlayıp May'a koştum.Karnından kanlar fışkırıyordu.Hemen yanına gittim.

''May! iyimisin?''

Hemen yarayı kontrol etmeye başladım.Delinmişti ama fazla içerden değildi kurtulabilirdi.Onu revire kadar taşıyamazdım.Elinden tuttum ve büyük eve götürdüm.Bir yatağa yatırdım.

''May!burda dur ve seni iyileştirmelerine izin ver!''

Dedim zorlukla başını salladı hemen kayaların yanına döndüm okumu alarak Lulu'ya tuttum ve fırlattım.Farketmişti ama çok geçti sadece okun yönünü değiştirebildi ve ok bacağına saplandı.

D

Bitkin bir halde büyük evdeki revir yataklarından birinde yatıyordum. O Nyks oğlu bunu ödiyecek,diye düşündüm. O anda karnıma bir sancı daha girdi. Aci içinde inledim. O sırada Ann yanıma geldi. İyiki dostum Ann vardı . Ona hayatımı borçluydum.

''Ann'' dedim bitkince ''Teşekkürler,hayatımı kurtardın.Ben..ben çok aptalı...''
Bitkinlikten gözlerimin kapandığını hissettim.

Canavarlar komut verdi.Geri çekiiyoruz.İşler karışmaya başlamıştı.Şimdilik geri çekilme planı iyiydi.Ama en yakın zamanda tekrar saldıracaktım.(büyük ihtimalle 1-2 gün sonra)Titanlar canavarları ve beni kaleye doğru ışınladı.Sonuç olarak çoğu melez yaralıyd.Şimdilik onların güçünü azaltmıştım.

(edit size 32. görevi yaptıramaya fırsat tanıdım.Bari teşekkür edin.Yada neyse)

(Hayır Lulu'cuk kendini kandırıyorsun bizim gücümz asla azalmaz )

sanki yaralananlar hemen ayağa kalkabilecek ayrıca post kasma

Hemen değil ama yinede iyileşecekler ama biz sizinkileri öldürdük

Hem sende yaralısın Ange seni bacağından vurdu!

Luluuuuuuuuuuu seni öldürücem benden kork aptal kronos çu!!!!

(Hey burası Rp başlığı, sohbet değil. Bakın ben hiç burada söyleşi düzenliyor muyum? Dağılın bakayım? Hepiniz Banlanıcaksınız yoksa)