Melez Kampında İlk Gün..

3- 'İlk gününün sonu'nu anlatan bir rp yazacaksın, kampla ilgili ilk izlenimlerin, ilk maceraların...
Mekan: Plaj
Katılacaklar: Ben ve Kardeşlerim Anna ile Alex


Havanın yavaş yavaş kararmasını düşünmeden plaja doğru yürüdüm. Canım kulübeme gitmek istemiyordu. Belki burada annemi de görürdüm. Bazı melezlerin bu konu hakkında konuştuğunu da duymuştum. Çevreme bakınarak ilerlemeye devam ettim. Kimsenin karşıma çıkmayacağını anladığımda ise yerdeki kumlara baktım ve kıyafetime kum bulaşmasına aldırmadan oturdum. Cebimde taşıdığım aynayı çıkarıp bir süre baktım. Sonra onu yere attım. Birden içime dolan öfkeyi hissettim. Afrodit çocuğu olduğum için kendimi doğru düzgün savunamıyordum bile. Bugün kafam Ares kızı tarafından klozete sokulmuştu ve ben kulübeme döndüğümde en az beş kere duş almıştım. Kendimi savunmayı öğrenmem gerekiyordu. Ya da özel bir güç geliştirmem..

Bana doğru gelen ayak seslerini duyduğumda sese doğru döndüm. Derin bir nefes aldım ve gelen kişinin kim olduğunu anladım. Kardeşim Anna gülümseyerek bana doğru geliyordu. Az önceki öfkemi yok sayarak ben de ona gülümsedim ve ona bakarak yanıma gelmesini bekledim.

Anna ile kulübede oturmaktan sıkılmıştım ve artık dolaşalı diye geziye çıkmıştık. Plaja doğru ilerlerken elimi ağaca yaslamış idim ve elime bir şey battı. Anna bir şey olmadığını söylerken ben var diye diretiyordum.

Anna beni dinlemeden önden önden gidiyordu. Plaja geldiğimizde hala elimi incelerken Arthur'un da orada olduğunu gördüm. "Hey, Arthur, iyi misin? Moralin bozuk gibi." dedi Anna. Anna'ya katılırcasına "Evet, evet. Bende fark ettim. Bir öfke havası var cici kardeşimde." dedim ve gülümsedim.

(Anna, sana uymayan bir yer varsa editliyim )

"Arthur,bizi duyuyor musun?İyi misin kardeşim?"dedim ikimizde Arthur için endişelenmiştik,neden morali bozuktu? "Bugün kafam Ares kızı tarafından klozete sokuldu.Sizce iyi olabilir miyim?"dedi.Ne!?Mia kardeşimin kafasını klozete mi sokmuş!?O an içimdeki öfkeyi ben bastırabilirdim ama Alex öyle sinirlenmişti ki heran Ares kulübesine gidip Mia'yla kavga edebilirdi.

"Arhur,bu dediklerin doğru mu?"dedi Alex,[color:a82b=violet]"Evet,doğru"dedi Arthur.Keşke bunların yalan olduğunu söyleseydi çünkü Alex'in yüz ifadesi beni korkutmuştu.

(Sorun yok cadolozum,devam )

Oha yaa! Mia kim, kartdeşimin kafasını tuvalate skup sağlam kalmak kim. Ben adamı bir güzel...
"Alex, sakin ol." dedi Anna.

"Tanrılar Aşkına! Bu sakin olunacak bir konu değil! Ben adamı var ya evire çevire..." dedim. Anna sözümü kesti ve "Sakin ol canım. İntikam soğuk yenen bir yemektir." dedi Anna.

Nasıl oluyor da bu kadar sakin oluyordu. Arthur benim kardeşimdi ve ben kardeşlerime bir şey yapılsın var yaaa.. Doğduğu güne lanet okuturdum.

Anna bir piskolog edası ile "Arthur, Mia bunu herkese yapar. Salla..." derken sinirden patladım.
"Ama benim kardeşime yapamaz. Çünkü o benim kardeşim Anna! Unuttuysan hatırlatanyım. Seninde öyle!" Arthur gözleri büyümüş ve büyük bir dehşetle bana bakıyordu.

"Alex benimde kardeşim ve Mia'ya bende kızgınım,ama Mia bir Ares çocuğu ona nasıl karşı gelebiliriz ki?Senin de kafanı sokmaya çalıştı,benim de ama yapmadı.Arthur çaylak olduğu için belki de bizim kardeşimiz olduğunu bilmiyordu."dedim ama bunları sadece Alex'i yatıştırmak için söylüyordum,çünkü bende Mia'ya kızmıştım.Afrodit çocuklarıyla alıp veremediği neydi?

-Abla,belki de bizimle bir alıp veremediği vardır,dedi Arthur adeta içimi okumuştu.

-Belki de Tanrı Ares yüzündendir,belki de annemizi kıskanıyordur ve belkide onun bizi daha çok sevmesinden korkuyordur,dedim Alex düşünüyordu,umarım kötü birşey olmazdı.

"Ahhh, yapmayın lütfen! Ares bencil biri bence ve annemi nasıl sevdi ona bile şaşıyorum ya da annem onu nasıl sevdi daha uygun kaçar." dedim düşünen modan çıkıp.

"Aslına bakarsanız belkide hoşuna giden geleneği sürdürmektir. Yıllardır Ares'in çocuklarının böyle bir geleneği var." dedim. Azcık da olsa Anna beni sakinleştirmişti.

"Ama yine de bu yanına kalmamalı." dedim dudağımı elimle çevirirken.

Onlar nedenini konuşurken ben de bir ara konuya katılmıştım ama sonra bu konuyu düşünmekten sıkıldım ve az önce yere attığım aynama istemeyerek de olsa sert bir tekme attım. Derin bir konuşmaya dalmış olan kardeşlerim bana döndü. Endişeli bir şekilde bakıyorlardı. "Kendimi savunmayı öğrenmem gerek!" diye bağırdım. Şu anda kamp savaş tehtidiyle de uğraşıyordu, üstelik duş almışken kafam klozete girmişti. Böyle savunmasız olmaktan nefret ediyorum. "Ares çocukları umrumda bile değil, kendimi savunamamaktan bıktım artık." dedim. Biraz daha sakin konuşmuştum şimdi. Kararlı olduğumu belirtircesine ikisine baktım.

(Anna sen yanıt ver ben elime yüzüme bulaştırırım şimdi)

"Ares çocukları umrumda bile değil, kendimi savunamamaktan bıktım artık."diye bağırdı Arthur o an sakinleşmeye çalıştım.

"Kendini savunmayı öğrenmek istiyorsun değil mi?"

"Evet"

"O zaman kalkın arenaya gidiyoruz sana kılıç öğretiriz biraz ya da gider Lucy'den ders alırsın Arthur bunu abartma,istersen bu kamptaki en güçlü kişi olabilirsin.Tüm Afrodit çocukları narin,kırılgan kişilermiş gibi adlandırılır ama biz öyle değiliz biz farklıyız anlaşıldı mı?Biz süslerle değil kılıçlarla savaşlarla ilgileniriz.Çünkü biz farklıyız tamam mı?Biz hep farklı olacağız.Bundan sonra başka bir kardeşimiz gelirse o da farklı olacak ve olmak zorunda!!!"diye bağırdım,ikiside boş gözlerle bana bakıyorlardı.

(Cadolozum bende böyle bişeyler yazdım )

Anna bende de fana parlamaışttı. Resmen ikimizin üstüne yürümüştü.

"Anna haklı! Güzellik Kraliçesi seçilecek kadar güzel olabiliriz ama bunu savaşlar için kullanmalıyız." dedim. Bu Anna'nın söylediğinin yanında solda sıfırdı ama yinede söylemiştim.

Ne yapacağımı bilemiyordum. Dizlerimi karnıma kadar çetkim ve saçlarımı geriye atıp yeri eşelemeye başladım.

Anna herhalde kendini kontrol altına almaya falan çalışıyordu.