Cornelia Scarlett

Hayatımın bir günde değişeceğini hayal bile etmezdim.

Derslerimiz bittikten sonra Lena ile okuldan çıktık ve eve doğru yürümeye başladık. Bugün annem iş seyahatinden dönüyordu ve ben çok mutluydum. Annem yokken hep Lena ile birlikte bizde kalmıştık ve çok eğlenmiştik. Lena ile zaman geçirmeyi seviyordum ama bazen onun zamanını çaldığımı da düşünüyordum. Böyle düşünmemem gerektiğinin farkındaydım ama arada aklıma takılıyordu işte. Bu düşünceleri aklımdan uzaklaştırmaya ve normale dönmeye karar verdim.

Fark etmeden yere eğmiş olduğum başımı yerden kaldırdım, derin nefes aldım ve etrafıma bakındım. Eve giden ormanlık yolda ilerliyorduk. Etrafıma dikkatlice bakınınca her zaman kalabalık olan bu yolun bugün çok sessiz olduğunu fark ettim. Birden ürperdim. Sanki hava serin gibiydi yada ben kendi kendime kuruntu yapıyordum. Korkuyor muydum ? Hayır. Boşuna kendimi sıktığımı fark ettim ve kendi kendime gülümsedim. Lena’ya dönüp tam konuşmaya başlayacağım sırada Lena’nın da telaşlı olduğunu ve acele ettiğini fark ettim. Etrafına bakınıp hızlıca ilerliyordu. Bende onunla aynı hızda yürümeye devam ederek “Ne oldu Lena ? Niye acele ediyorsun ?” diye sordum. Bir süre cevap vermesini beklesem de Lena cevap vermemişti. Bu beni iyice meraklandı ve beni duymadığını düşünerek durdum. Lena benim durduğumu fark edince o da durdu ve “ Ne oldu Lia ? Niye durdun ?” diye sordu. Hala etrafına garip bir şekilde bakması bir şeylerin döndüğünü belli ediyordu ama bunun ne olduğu hakkında benim hiçbir fikrim yoktu.

“ Lena neler oluyor ? Niye bugün bu kadar tuhaf davranıyorsun ? “ diye sordum. Lena soruma cevap vermeden bileğimden tuttu ve hızlıca beni eve doğru götürmeye başladı. Tam konuşacakken Lena “ Lia bak lütfen şimdi bir şey sorma. Sadece hemen eve varmalıyız. Sana eve varınca her şeyi anlatıcam. “ dedi. Lena’ya her zaman güvendiğim için onun sözünü dinlemeye karar verdim.

Bir süre sonra ormanlık yoldan çıktık. Eve gelmemize çok az kalmıştı. Yolda geçen sürede iyice merakım artmıştı. Eve doğru ilerlerken arkamızdan iki kişinin geldiğini hissettim. Arkaya dönüp baktığımdaysa iki adamın olduğunu gördüm. Bu adamların iyi biri olduklarını düşünmüyordum. Belki yanlış düşünüyorum diye Lena’ya söylemeye karar verdim ama Lena’ya döndüğümde onunda gözlerindeki korkuyu fark ettim. O adamlar peşimizden geldikçe biz iyice hızlandık. Eve gelene kadar sürekli arkamıza bakıp durduk. Sonunda eve geldiğimizde ben aceleyle kapıyı açtım ve Lena da arkamı korudu. Lena içeri girince kapıyı kilitledim. Lena hızlıca odada koltukların arkasında duran hiç fark etmediğim iki hançeri çıkardı ve birini bana uzattı.

Koşarak pencereden baktı ve bende onun yanına gittim. Adamların evimizden iki ağaç ötede durduğunu ve bizi izlediğini fark ettim. Bu sırada Lena da biriyle konuşuyordu. Lena telefonu kapattığında “ Kimi aradın? “ diye sordum. Artık iyice merak ediyor ve korkuyordum. Lena beni en yakın koltuğa oturttu ve “ Lia anneni aradım. Bunları anlatırken anneninde yanımızda olmasını isterdim ama o kadar zamanımız olduğunu zannetmiyorum. Bak aslında baban senin iş seyahatinde diyip kaçmadı. Sen Yunan tanrılarından gelen melezlerden birisin. Baban tanrılardan. Bende senin koruman yani satirim. Görevim seni korumak ve bir şey olmadan seni Melez kampına götürmek.” Derin bir nefes aldı. Anlayıp anlamadığımı merak eder gibi bana baktı. Dediklerini yavaş yavaş anlıyordum ama anlamsız geliyordu. Lena'ya tamam anlamında başımı aşağı yukarı doğru salladım ve Lena devam etmeye başladı. “Bunları sana aceleyle anlatıyorum çünkü zamanımız yok. Dışarıdaki iki adam canavar ve seni öldürmek istiyorlar. Eğer içeri girmeye kalkarlarsa bu hançeri göğüslerine saplayacağız. Biliyorum sen asla böyle bir şey yapmadın ve korkuyorsun ama elimizden gelen başka bir şey yok Lia. Bana güven ve dediklerimi yap.” dedi.

Aklım çok karışmıştı. Ne düşüneceğimi, ne yapacağımı iyice şaşırmıştım. Dedikleri ne adar anlamsız gelse de doğru söylediğine emin gibiydim. Ben bunları düşünürken kapı açıldı ve annem içeri girdi. Annem bana doğru ilerledi, bana aceleyle sarıldı ve Lena’ya dönerek “ Hadi Lena şimdi sıra sende. Başka canavarlar gelmeden şunları öldürün ve hemen melez kampına gidin. ” dedi. Lena başını tamam anlamında salladı ve sokak kapısından çıktı. Biz annemle kapıdan onu izlerken iki adamda birden şekil değiştirmeye ve çok değişik bir yaratığa dönüşmeye başladılar. İki canavarda Lena’ya saldırıyordu ve Lena zor durumdaydı. Lena’ya yardım etmem gerektiğinin farkındaydım. Ona zarar gelsin istemiyordum. Hızla yerde duran hançeri aldım ve bir canavarın arkasından sapladım. Bunun üzerine Lena da diğer canavarı öldürdü. Buna nasıl cesaret ettiğimi anlamamıştım ama canavarların öldüğü için mutluydum. Ardından annemin yanına gittim sarıldım ve “ Seni seviyorum anne kendine iyi bak.” dedim. Lena arabaya binmiş beni bekliyordu. Yanındaki koltuğa oturup kemeri bağladığım gibi Lena ilerlemeye başladı.Arkamdan anneme el salladıktan sonra LEna’ya döndüm ve “Nereye gidiyoruz ? “ diye sordum. “Melez kampına gidiyoruz. Orada iyi ve koruma altında olucaksın.” dedi Lena ve gülümsedi. “ Peki melez kampı neresi ?” diye bir soru daha yönelttim. Çok soru sorduğumun farkındaydım ama elimden gelen bir şey yoktu. “Gidince görürsün.” demesiyle Lena’ya daha fazla soru sormamaya karar verdim ve camdan etrafa bakınarak yolu izlemeye başladım.

Üzgünüm Cornelia, sadece melez olduğunu öğrenmen ve kampa gelişinle ilgili olan giriş rp'lerini kabul ediyoruz...

Aa.. Pardon fark etmedim. Hemen editleyip doğrusunu yazıyorum.

Tamam, bekliyorum

Düzelttim. Bu olur sanırım (:

Rp puanı: 90, tebrikler


/Admin.