Harexis L. Black

Konu: Harexis L. Black Perş. Tem. 28, 2011 8:55 am

Matemli gece, hüznünü ağaçların arasından ay ışığıyla akıtıyordu yeryüzüne. Her adımında ayağının altında çatırdayan kurumuş yaprakların sesi, siyahlara bürünmüş cübbesiyle ahenkli bir melodi oluşturuyordu. Gerçeklerden olabildiğince kaçmak adına belki, adımlarını hızlandırdı. Gelecekte önüne serilecek mutluluk adına adımlarını hızlandırdı… Atılacağı maceranın ne denli büyük olduğunu, kimsenin bunu başaramadığını biliyor olmasına karşın farklı olduğunu hissediyordu. Bunu başaracaktı. Hırsla yumruklarını sıktığında elinin beyazlaştığını görmek için bakması gerekmiyordu. Onun yüzünden ölmüş birinin, hayatının çaldığı birinin geri dönmesi içindi ilk başta. Sonra aşk… Ne denli büyük bir güçtü sevgi. Aklın hayalin alamayacağı denli kudretli. İşte bu güçle yoluna devam edebiliyordu; işte bu güç, aşka bağlılığı onu ayakta tutuyordu. Ve bu güçle adımlarını daha da hızlandırdı.

Birkaç saatlik yürüyüş sonunda ormanın kalbi denecek kadar uzak bir yerde durdu. Sağ yanı yosun bağlamış koca, klasik bir kaya duruyordu önünde. Bunun gibi yüzlercesinin yanından geçmiş olmasına rağmen bu taştan farklı bir enerji alıyordu. Bulmuştu. Taşın üzerinde bir süre elini gezdirip enerjinin en yoğun olduğu noktayı buldu. Parmak uçlarıyla oval hareketler yaparak üzerindeki girintiyi çözmeye çalıştı. Kayanın yanında duran koca çınar ağacının gölgesi taşın üzerine vurduğundan anlaması mümkün değildi. Elini doğru varsaydığı yere bastırdı. Kayadan gelen ufak çatırtı sesleriyle yüzünde bir gülümseme belirdi. İki adım geri çekildikten sonra önce seslerin bitmesini, sonra da ortalıktaki tozun yatışmasını bekledi. Az önce karşısında bir bütün halinde duran kayada şimdi küçük bir kapı açılmıştı. Aşağıdan vuran kızılımsı ışık ruhuna korkunun tohumlarını ekmeye başlarken ağır adımlarla merdivenlerden inmeye başladı.

Aşağı vardığında yerdeki toz birikintisinin arasından çıkan kemiklerle süslenmiş gri tonlu bir mağaranın içineydi. Mağaranın ortasında koca bir nehir akıyor ve ucu bucağı görünmüyordu. Biraz daha ilerledikten sonra Styx nehrinin üzerindeki ünlü kayıkçıyı gördü. Ağır adımlarla kısa iskeleye çıktıktan sonra cübbesinin iç cebindeki keseden bir altın para çıkarıp kayıkçıya fırlattı. Kayıkçı ağır ağır, suyu hareket ettirmeden iskeleye yanaştı ve Harexis adımını çürümüş tahtaya attı. Bir süre sallanan kayık ilerlemeye başladığında suyun altında hareket eden ruhlar dikkatini çekti. İrenç yaşanmışlıklarının Styx azabını hak ettiğine dair düşünceler midesini bulandırdığı için kendini geri çekti ve kayıkçının yolunu tamamlamasını bekledi.

Zamanın olmadığı ortamda ne kadar süredir bulunduğunu bilmemenin verdiği sıkıntıyla bir kez daha of çekerken kayığın yavaş yavaş yanaştığını gördü. Kayığın yanaştığı yerde yüzlerce şeffaf siluet sıraya girmiş üç başlı bir köpeğin olduğu yere doğru adım adım ilerliyordu. Burada yapması gerekenin ne olduğunu bilen Harexis sıra yavaş yavaş ona gelirken cübbesinin içinden bir top çıkarıp köpeğe doğru ilerledi. Köpek oldukça büyük ve uzakta olduğu için yanına giderken etrafa bir göz attı. Büyük bir mağara havasındaki ortam nereden geldiği anlaşılmayan kırmızı ışıklarla yıkanmıştı. Sarkıklar ve dikitler her yerde olmasına karşın her biri sanki yer değiştiriyormuş gibi ikinci kez baktığında olması gerektiği yerde olmuyordu. Üç başlı köpeğin yanına yaklaştıkça içindeki korku arttı. Köpek onu fark ettiğinde neredeyse kuyruğunun ucunda duruyordu.

Sıra bir anda durdu ve köpek üç başını da ona doğru çevirdi. Kırmızı gözlerinde canlı birini görmenin hevesinden doğan parıltılar oynaşıyordu. Elindeki kırmızı topu havaya kaldırıp önce biraz sallayan Harexis bunu doğruca köpeğin önüne attı. Üç kafa topun peşinde koştururken sürekli yuvarlanmak için büyülenmiş olan top kaçmaya devam ediyordu. Bu sırada fırsatı değerlendiren Harexis kapılara doğru ilerledi ve kendini içeri attı. Karşısında uzun saçlı bir erkek silueti gördü. Tahtta oturmuş sıkılgan bir tavırla yanındaki kadınla tartışıyordu. Bu Hades olmalıydı. Onu fark edince kafasını çevirip boş gözlerle Harexis’e baktı. Ağır adımlarla ilerleyip Hades’in önünde diz çöktü. ‘’Ne istiyorsun Hekate’nin oğlu?’’ Sesi salonun duvarlarında yankılandı. ‘’Sadece aşkımı.’’ Dedi Harexis. Hades’in yüzünee alaycı bir gülümseme yerleşti. ‘’Peki. Beni başka birisi bu sebepten rahatsız etse yeni evi burası olurdu ancak anneni severim. Bu nedenle sana istediğini vereceğim.’’ Ellerini çırpmasıyla tam önümde havada bir anda cisimlenen bir siluet belirdi. Yavaşça yoğunlaşıp Mathew’ın suretine büründü. Gözleri bilgece ve aşkla bakıyordu. Bir insan bu bakışı hak ettiği için bile çok değerli hissedebilirdi kendini. Sonra bir anda görüntü dalgalandı. Suratındaki gülümseme acı çeken bir insanın yüzüne döndü. Hades konuştu; ‘’ Sen onu burada tuttukça o acı çekiyor çünkü cennettin içinden çıkarıp buraya getirdin sen onu. Şimdi karar ver. Her zaman yanında olabilir, sana bu hediyeyi veririm. Ya da burada benimle kalır ve bir daha onu göremezsin.’’ Cevap o kadar netti ki… Ona acı çektirmektense ölmeyi yeğlerdi. Kafasını eğdi, cevabı anlamış olan Hades ellerini havaya kaldırdı ancak Mathew’un ona bakmasıyla durdu. Mathew boynundaki annesinin kolyesini çıkarıp Harexis’in avucuna koydu ve Hades’in el çırpmasıyla yok oldu. Ve ikinci el çırpışla gözlerini açtı.

Yatağında doğruldu ve her gün yapmak isteyip şimdiye dek hiç yapamadığı bu kurtarma operasyonunun hayaliyle tekrar iç çekti. Gerindi ve elinden bir şeyin yere düştüğünü duydu. Eğilip tahta zeminin üzerinden avucuna aldığı şey Mathew’un kolyesiydi.

Konu: Geri: Harexis L. Black Perş. Tem. 28, 2011 10:23 am

Rp puanı: 100, tebrikler.

/Admin.

» Harexis L. Black
» Harexis L. Black
» Jhonny Black
» Harry Black
» Harexis Glady