'Hey yerde ne işin var, birşey mi kaybettin?' 'Evet, gururumu.'

Öğlen güneşinin altında Okçuluk Alanı'nda dikiliyordum. Elbette aklımdan plaja gidip denizin keyfini çıkarmak geçiyordu. Hayatımda ilk kez erken kalkıp, hazırlanmış, deniz keyfi yapıcaktım. Ama kapıyı açmamla kuzenim Drew'la karşılaşmıştım. Beni buraya gelmeye ikna etmişti. Fakat kendisi hala ortalarda görünmüyordu. Üstelik burda ne yapıcağımızı da söylememişti. Elimdeki yaya ok takıp, gerip, kırmızı halkaların ortasına nişan aldım. Atışımı yaptım ve ok 3. kırmızı halkaya denk geldi. O sırada arkamdan bir ses "Birde Hermes Kulübesin de yaşıyorsun. Ben bile senden daha iyi bir atış yaparım."dedi. Drew bilmişçe sırıtıyordu. Alaycı bir gülüşle "Süslenmene bak kuzen. Beni asla geçemezsin."dedim. Drew benimle dalga geçiyormuş gümüş renkli yüzüğünü çıkardı. Yüzük yavaş yavaş uzayıp, yay şeklini aldı. Ardından yerde, anladığım kadarıyla ilahi oklarla dolu bir sadak belirdi. Drew sadağı sırtına takıp, eline bir ok aldı. Oku yayına yerleştirip pozisyon aldı. Gözlerini kısıp hedefe odaklandı. Sırıtarak "Hayatta yapamazsın."dedim. Drew "Sen öyle san, Beceriksiz."dedi. Ardından oku bıraktı. Önümden hızla geçen okun vıız gibi sesini duymuştum. Hedef tahtasına baktığımda ok tam ortadaki yuvarlakt duruyordu. Kendimi salak gibi hissediyordum. Drew yanıma gelip oku göstererek "Haklısın, yapamadım. 1 cm kadar farkla yuvarlağın tam ortasını kaçırdım."diye dalga geçti. Homurdanarak "Sıra bende."dedim ve yerimi aldım.

Hedef tahtasının ortasına odaklanmıştım. Derin bir nefes alıp atışı yapacağım sırada araya Drew'un öksürüğü girdi. Öğretmen tavrıyla "Sevgili salak kuzenim, Seth. Eğer o açıda bir atış yaparsan, kolun çıkar, ok hedefini bulmaz, yayın ok atmana yardımcı olduğu ince teli elini yakabilir. Daha olacakları sayayım mı?"dedi. Sanki ona soran olmuştu. Önce gelip bana küstahlık taslamış, ardından küçük düşürmüş, ardından da ders vermeye kalmıştı. Yayımı sinirlice indirip "Kendim yapabilirim."dedim. Drew ellerini iki yana açıp "Pekala, nasıl istersen. Ama söylemedi deme. Nasıl olsa bunun acısını sen çekeceksin, ben değil."dedi. Birşey demeden yayı tekrar gerip, hedef tahtasına döndüm. Sanki ondan ders isteyen vardı. Alt tarafı bir ok! Bunu sadece bir kez yapmıştım, o da az önceki berbat atışımdı. Oysa benim pek 'becerikli' kuzenim ilk atışta tam ortayı tutturmuştu. Bu da beni etkiliyordu. Ya Drew'un dediği gibi kolum çıkarsa. Revirde oyalanmak yerine yapacak daha önemli işlerim vardı. Sonunda pes edip yayımı aşağı indirdim. Drew zafer edasıyla yanıma geldi. Ciddi bir tavırla "İlk olarak duruşun yanlış. Hayattan bezmiş bir ergen gibi değil, yiğit bir savaşçı gibi durmalısın. Ki senin 26 yaşında biri olarak ergenliği çoktan atlattığını düşünüyorum."dedi. Dalga geçip geçmediğini anlayamadım. Ama ses çıkarmadım. Drew belime doğru vurup dikleşmemi sağladı. Yayı elimden alıp ölçüp biçti. Kendimi ilkokul öğrencisi gibi hissediyordum. Sonunda yayı geri verip "Kaliteli bir yay. Gerçi daha iyilerini de görmüştüm. Ama bu da idare eder."dedi. İçimden bir ses elime bir yay alıp onu nişan almam gerektiğini söylüyordu. Ama bir şey yapmadım. Drew "Bir ayağını öne koyup pozisyon almalısın. Atış yaparken, her şey için geçerli, önde ki ayağına yüklenmelisin. Bu sayede denge ve ağırlık ilişkisi kurmuş olursun."dedi. Dediğini yapıp sağ ayağımı öne koyup pozisyon aldım. Sırıtarak Drew'a bakıp "Bu işte iyisin kuzen."dedim. Drew şımarık bir tavırla saçını geriye atıp "Boşu boşuna 4 yıl boyunca okçuluk dersleri almadım, şekerim. Babamla daha eğlenceliydi ama Rosali halamla da fena eğlenmiyorduk."dedi. Drew 9 yaşındayken, amcam Nick ölmüştü. Drew o zamana kadar bir çok spor ve aktiviteyle ilgileniyordu ama amcam öldükten sonra çoğu şeyden vazgeçti. Bizimle yaşadığı süre boyunca okçuluk dersleri, yemek yapma okulları, resim ve güzellik malzemeleri gibi şeylerle ilgilenmişti. Genede hakkını vermeliydim, iyi bir okçu ve öğretmendi. Mükemmel olmasa da iyiydi.

Drew beni dürtüp düşüncelerimden sıyırdı. Gülümseyerek "Pekala öğrencim. Pozisyonun iyi. Ama nasıl atış yapacağını da bilmen gerek. Eğer yayı gererken, kürek kemiklerin birbirine değerse daha iyi bir atış yaparsın. Üstelik kolunda yerinde kalır. Oku tutan kolunu her geriye aldığında, diğer kolunu da geriye al. Bu sayede kürek kemiklerin birbirine yaklaşır."dedi. Bu iş giderek gülünç olmaya başlıyordu. Ama onu dinleyip, kürek kemiklerimi doğru pozisyona getirip nişan aldım. Gözlerimi kısıp, ortadaki kırmızı noktaya odaklandım ve oku bıraktım. Okun, hedefin ortasını bulduğunu görünce neşem yerine geldi. Gülerek "İyi atıştı ha. Tam senin okunun yanına. Gerçi tam orta sayılmaz ama."dedim. İkinci atışımda bu bile iyiydi. Drew iltifattan kaçınıp, omuz silkerek "Daha iyilerini de görmüştüm. Bu arada yeni bıçağımı gördün mü?"diyip heyecanla kemerinden birşey çıkardı. Elindeki bıçak neredeyse 30 cm hatta daha bile küçük görünüyordu. Ona şaşkın bir bakış atıp "Bu şey çok kısa. Ne işine yarıyor?"dedim. Drew cevap vermek yerine parmağındaki yüzüğe dokundu. Yüzük, kabzası kırmızı, küçük taşlarla süslü, iki tarafı da keskin, 45 cm uzunluğunda ki hançere dönüştü. Drew'a dönüp "Hadi ama! Bu şeyler çok kısa. Bir kılıç bile en az 1 metre olmalı, Tay. Ama hançerin ve o bıçak 1 metreden kısa. Hançerin ilahi bronzdan olduğu için sana tek faydası, şans eseri bir canavarı buharlaştırman olur."dedim. Drew gözlerini devirip "Bu bir saks bıçağı. Hançerle birlikte kullanılır. Hançerimi de annem hediye etti. Dikkatli bakınca hançerin üstünde adının yazdığını görürsün."dedi.Hançeri elinden alıp inceledim. Fena birşey değildi ama bununla hiç birşey yapamazdı. Hançeri gün ışığına tutup, parlayan harflerde parmaklarımı gezdirdim. Bir sürü yunanca yazının tam ortasında büyük harflerle morgan yazılmıştı. Aklıma Kral Arthur'un manyak kardeşi Morgan gelmişti. Drew altta kalmak istemeyen bir tavır takınıp "Gördün mü? O kadar da fena değil."dedi. Hançere bir süre daha baktıktan sonra "Pekala, sanırım bir hançer, bir saks bıçağı ve yayınla, okların senin korunmana yardımcı olur."dedim. Drew gülümseyip hançeri elimden aldı. Onu biraz daha endişeli bir tavırla süzdükten sonra "Artık gitsek iyi olur. Alıştırmaya akşam vakti devam ederiz. Tek istediğim denize girmek, küçük kuzen."dedim. Drew bana dil çıkarıp "Sanki benden başka kuzenin var."dedi. Gülerek "Tyler ailesi, Alyss ve Oliv'i unutuyorsun."dedim. Gözlerini devirip "Ama onlar dayının, amcanın, halanın yada teyzenin çocukları değil."dedi. Ellerimi iki yana açıp "Sen kazandın. Sonra görüşürüz."dedim. Drew beni durdurup "Bende geliyorum bütün kulübe plajdayız bugün."dedi. Hiç şaşırmadım diye mırıldandım ama duymamışa benziyordu.