Burada ne işin var?

Hava o kadar sıcaktı ki babamı bulup beni öldürmesi için yalvaracak duruma gelmiştim. Kulübede Tanrıça Hestia'nın hiç sönmeyen ateşi yanıyordu, bu nedenle içerisi dışarıdan çok daha sıcaktı. Dayanamadım ve odama çıkıp hazırlanmaya başladım. Bir an önce dışarı çıkmalıydım, yoksa burada erimiş meleze dönecektim. İnce askılı mavi tişörtümü ve kot şortumu giydim. Saçlarımı özensizce topladım ve şapkamı alıp koşarak dışarı çıktım.
Dışarısı da sıcaktı, ancak kulübeye göre Elisyum gibi gelmişti. Yavaş adımlarla geçen gün gezerken keşfettiğim ve sonradan Kano Gölü olduğunu öğrendiğim yere doğru yürümeye başladım. Manzarası çok güzeldi ve serinlemek için başka bir yer olup olmadığını bilmediğimden tek seçeneğim orasıydı.
Göle vardığımda şapkamı en yakınımdaki banka bıraktım ve gölün kenarına gidip ayaklarımı suya soktum. İşte mutluluk buydu! Bir süre daha suyla serinledikten sonra kalktım ve banka doğru yürüdüm. Aşırı soluk bir tenim vardı, biraz güneşlenmek iyi olabilirdi.
Bankımda bir kız oturuyordu. Sinirle "Heyy! Burası benim yerim!" dedim. Kız korkuyla sıçradı ve bana döndü. Yüzünde saçma bir ifade vardı. Kız saf saf bana bakmaya devam edince daha da sinirlendim ve elimi suratının önünde sallayarak "Sana diyorum!" diye bağırdım.
"Burası herkesin,senin değil.Zaten önce ben gelmiştim." diyince sinirim iyice tavan yaptı. Ne demek herkesin yeri ya!? "Saçmalama! Şapkamı koymuştum,yani yeri kaptım." dedim. Kız umursamaz bir tavırla "Umrumda değil,şapkanı koyman,yerin senin olması anlamına gelmiyor!" dedi. Kızı göle sokup yalvarta yalvarta boğmamak için ellerimi yumruk yaptım ve tam o sırada bir kız "Sorun ne Lara?" diyerek yanımıza geldi. Haah, birken iki olmuşlardı. Aman ne güzel!
Adı Lara olan sinir bozucu şahıs "Çaylak nezaket ve toplum kurallarını tam bilmiyor da Lex, kafasına sokmaya çalışıyorum." dedi. Tamam, Fransız asaletimin ve kibarlığımın da bir sınırı vardı. Hem kör, hem de kaba olan bu kıza daha fazla tahammül edemeyecektim. İçimdeki psikopatı ortaya çıkarmıştı işte!
Lex denen kıza döndüm ve "Bence senin bu arkadaşının sıkı bir derse ihtiyacı var." dedim. Kızsa ona dönünce şaşkınlıkla bana bakakaldı. Ne? Sinirden gözlerim kırmızıya mı dönüşmüştü? Bu daha önce hiç olmamıştı, ama babama biraz fazla benziyordum.
Lex sarışınların aptal ekibindendi sanırım, çünkü hâla bana bakıyordu. Gözlerimi devirerek "Yok yok, ben kesin kampın delilerine çattım." diye mırıldandım. Bende şans yoktu ki zaten!
Ben tam şapkamı almış, hangisine dalacağımı düşünmeye başlamışken kız "İnanamıyorum! Fleur!" diyerek boynuma atladı. Pardon? Fleur mu? Bu kız benim asosyal, gıcık, sinir bozucu ikizimi nereden tanıyordu ki?
Kızı zorla kendimden uzaklaştırdım ve "Ne diyorsun sen kızım? Başına güneş mi geçti?" dedim.

Gözlerine inanamamıştı,Lara.Fleur'un burada ne işi vardı ki? Labirentte tanışmışlardı.Fluer'la pek iyi anlaşamamıştı.Yine de Fleur,onların hayatlarını kurtarmıştı,sonuçlarına da katlanmıştı tabii ki.Lara,Fleur'un babasından büyük bir ceza yiyeceğinden emindi.Peki burada ne yapıyordu? Babasından mı kaçmıştı? "Fleur! Buraya geldiğine inanamıyorum!" diye mırıldandı Lara,şaşkınca.Fleur,şaşkınca bir ona birde Alexis'e bakıyordu.Hafızasını mı kaybetmişti bu? Labirentte olanları nasıl hatırlamazdı? Alexis sarıldıktan sonra sevinçle kuzenine döndü. "Ahh,Fleur.Umarım baban sana büyük bir ceza vermemiştir." Alexis bunları söyledikten sonra kuzeninin eline ki yara izine dokundu. "Bunu sana baban mı yaptı?" Fleur sandıkları kız,elini direk çekti ve yarasını inceledi nefret dolu bakışlarla izi süzdü. "Siz aklınızı mı kaçırdınız? Ben Fleur değilim!"
Lara ve Alexis neye uğradıklarını şaşırmışlardı.Fleur'a çok benziyordu ama.Onun gibi solgun ve zıt kızdı.Lara da,Alexis de kızın şaka yaptığını sanıyordu.Başka ne düşünebilirlerdi ki? Aslında Lara bir açıklık farletmişti.Ölü de olsa,Fleur'un gözlerinde hep ışıltı olurdu.Ama bu kızda ışıltıdan iz yoktu. "Doğruyu söylüyor.O Fleur değil." dedi Lara,tırnaklarına bakarak.Kız ayağa kalktı.


"Heeey,sandığım kadar şapşal değilmişsin!"

Kız,şansını zorluyordu.Bu nasıl küstah biriydi böyle.,

"Kapa çeneni,seni ahmak!" Diye bağırdı,Lara.Sesi kano gölünde yankılanmıştı...Onlar neredeyse kavga edecekken Alexis ise hiç birşey yapmıyordu.Eğer Fleur değilse kimdi bu kız? Yoksa Ölüm Tanrısı onun beynini mi yıkamıştı.Böle bişey beklemiyordu aslında.Amcasının bu kadar kötü olabileceğini sanmıyordu.Kimse kötü olamazdı.Titanlar dışında...


Kısa yazdığım için üzgünüm,aklıma birşey gelmedi.

Bu kız gerçekten sinirimi bozmuştu. Bir insan nasıl bu kadar şapşal olabilirdi? Kimi sinirlendirdiğinin farkında mıydı acaba? Sırıtarak "Ben Marcela, Fleur'un -ne yazık ki- ikiz kardeşiyim ve şunu söylemeliyim ki onun kadar yufka yürekli olsaydım intihar ederdim." dedim. Suratlarındaki şok ifadesi beni eğlendirirken "Bu lafları ona söyleseydin sineye çekebilirdi, ama ben o değilim. Ayağını denk al, yoksa başına öyle belalar açarım ki seni öldürmesi için babama yalvarmaya başlarsın." dedim. Normalde tehditlerime babamı katmazdım, ama bu kız gerçekten haddini aşmıştı. Sevimli görüntümün altına psikopatın biri yatıyordu ve bu kız da onu uyandırmıştı. Yani kendisi kaşınmıştı ve ben dediğini yapan biriydim.
"Nasıl yani? Sen şimdi Fleur değil misin?" dedi Lex. Bunların jetonlerı biraz geç düşüyordu galiba. Sinirle "Evet! Ben o değilim ve iyi ki de değilim! Son gördüğümde turp gibiydi!" diye bağırdım. Sesim etrafta yankılanırken "Bunu anlamak bu kadar zor mu?" diye mırıldandım. Ben Fleur değildim ve son gördüğümde gayet canlıydı. Yani onun için endişelenmelerine gerek yoktu. Kendilerine baksalar iyi olurdu, ne de olsa beni çok fena sinirlendirmişlerdi.