Evet buradayız.

Tanrıça Nyks'in Zoey'e verdiği ve içine Asphodel tarlalarının otlarını doldurmasını söylediği kaplarla Asphodel tarlalarına doğru yola çıkmıştık.Zoey Ares'in kızının yanında olmasının onu daha avantajlı bir konuma taşıyacağından benide yanında getirmişti.Hızlı Ölüm kuyruğundaydık.Sıra bize geldiğinde bir hırlama duydum. Kerberus !Arkamı döndüğümde Kerberus'un bize doğru geldiğini gördüm. Üç kafası da bana dönüktü. Ağzından akan salyalar yerde minik bir gölet oluşturmuştu. Öfkeden kudurmuştu. Koca kuyruğunu hızla bir o yana bir bu yana sallıyordu. "Merhaba oğlum." dedim elimi kaldırarak. Zoey hafifçe titredi. "Bilanca. Manyak mısın sen ? Saldırmamız gerekiyor.Sen durmuş onunla konuşuyorsun." Ona bakıp gözlerimi devirdim.
Ve cebimden minik kırmızı bir top çıkardım. Aslında bir tarafı kırmızıydı. Bu minik topu hurdalığın oralarda bulmuştum. Ben Danny'nin kırmızı ojesiyle boyamadan önce beyazdı. Elimdeki topu kırmızı tarafı ona doğru gelecek şekilde tuttum ve havaya kaldırdım."Yakala oğlum." diye mırıldandım ve kol kaslarıma yüklendim. Top büyük bir hızla uçarken Kerberus koşmaya başlamıştı bile. "Hadi fazla zamanımız yok." dedim kolundan tutarken.

Gergin sinirlerim Zoey kabı yere düşürdükçe hopluyordu. Her seferinde özür dileyen bir bakış atıyordu. Ama gergindim ve kalp kırmaya hazırdım. Zor da olsa kendimi dizginledim. Tekneleri gördüğüme sevinmiştim. Hızla o tarafa yönelirken Zoey kolumu tuttu. "Yanında Drahmi var mı ?" diye sordu. Başımı hayır anlamında salladım.Onun yanında drahmi olup olmadığını sormama gerek yoktu.
Surat ifadesi her şeyi ele veriyordu. Kahretsin kahretsin kahretsin. "Melezleerrr..." diye bir ses duyuldu. Önce önemsemedim çünkü cebimde drahmi aramakla meşguldum.Zoey sinirle kolumu dürttü. O dürtmeden bir kaç saniye önce tokam yanmaya ve kafamı kaşındırmaya başlamıştı."Şey... Bilanca...." Tehlike ! Arkamı dönmemle birlikte bir kaç ölüyle kafa kafaya geldik."Maestro."diye fısıldadım.Tokam Kılıcım Ölü Ruh'a dönüştü. Kılıcımın minik bir özelliğini düşünerek gülümsedim. Ölüleri yok etmesede kısa bir süre için rahatsızlık vermek ve gözden kaybolmalarını sağlamak gibi bir özelliği vardı. Kılıcı hızla onlara savurdum. Kılıç onları ikiye yararken buharla birlikte tiz bir çığlık atıp gözden kayboldular. Bu çok kolay olmuştu. "Bilanca !" diye bağırdı Zoey. Kapalı avucunu bana uzatmıştı. Ellerini açtığında parlayan drahmileri gördüm.

Bilanca hızla kılıcını çıkardı. Ben ise hiçbir şey yapmadım çünkü Bilanca^'nın kılıcının öalliğini çok iyi biliyordum. Fakat boş durmak da istemiyordum. Bu yüzden olmayacağını bilsem de cebimde drahmi aramay koyuldum. Sol cebimde yoktu. Ama sağ cebim... Elimi sağ cebime atınca yuvarlak ve sert birkaç madde hissettim. İnanamıyordum! Elimi cebimden hzla çıkardım ve bakma gereği bile duymadan "Bilanca!" diye bağırarak ölüleri bir buhar bulutundan ibaret kılan Bilanca'ya uzattım. Kılıcı halen elinde olarak bana döndü ve elimdeki drahmileri görünce yüzü aydınlandı. Kılıcını tokaya dönüştürüp saçlarına geri takarken bana sordu "Nereden buldun onları?" Bir süre cevap vermedim ama daha sonra "Cebimden!" dedim. Bilanca gözlerinin iri iri açtı. Ardından ise "Bizim burada canımız çıkacak ama sen drahmilerin için endişeleniyorsun!" diye haykırdı. Ne dediğini anlamak birkaç saniyemi aldı. Drahmilerin en başından beri cebimde olduğunu ve benim bunu bildiğimi sanıyordu. Gözü para bürümüş biri gibi mi gözüküyordum? Hiç sanmıyorum. Ama doğal olarak izlediği yol onu bu sonuca vardırıyordu. Başımı hızla iki yana sallarken "Cebimde olduklarını bilmiyordum." dedim. Bunu ona inandırmak biraz zaman aldı. Neden bu kadar önemsiyorduki? Daha sonra anladım, çünkü bana güveniyordu. Böyle yaparak da güvenini sarsmış oluyordum. Ama en sonunda ben "Buradan bir an önce çıkmak istiyorsak acele etmeliyiz." dedim ve birlikte tekneye doğru yürüdük. Drahmiler azdı, bu yüzden Charon ile anlaşmak bayağı uzun sürdü. Ama uzun bir süre alsa da bizi hem karşıya geçirip hem de geri detirmeyi kabul etti. Bilanca ile tekneye bindik.

"Nereden buldun onları?" dedim. Bir süre suratıma baktı.Şaşkınlıkla gözlerimi açtım ve üzerine yürüdüm. Bir iki adım geriledi."Bizim burada canımız çıkacak ama sen drahmilerin için endişeleniyorsun!" diye bağırdım. En başından beri cebindeydi ve o bakmay bile akıl edemiyor muydu ? "Buradan bir an önce çıkmak istiyorsak acele etmeliyiz." dedi. Sırtımı ona döndüm.Teknenin yanına vardığımızda Charon'la konuştum. Drahmiler azdı ve lanet olası bir türlü kabul etmiyordu. En sonunda o kadar çok konuştum ki " Tamam anlaştık sen şu çeneni bir kapa." dedi.Zaferle gülümsedim ve kibirle gözlerimi kıstım. Hem geri getirecek hem götürecekti.
**
Asphodel tarlalarındaydık. Etrafa o kadar kalabalıktı ki bana sürünerek geçen ölüleri hissedebiliyordum.Tüylerim diken diken olmuştu. Her an tetikteydim.Ares kızı'ydım tetikte olmam doğaldı. Yere oturdum. Ve deli gibi ot yolmaya başlamıştım. Otları kaba dolduruyordum. Bu işin bir an önce bitmesini istiyordum. Eğer ölülerden biri bize sataşırsa -ki çok büyük bir olasılık söz konusuydu.- diğer ölülerinde dikkatini çekerdi. Ve ben Hades kızı değildim. İşte o zaman ayvayı yemiş olurduk. Kap dolduktan sonra Zoey'e baktım.
"Zoey hemen gidelim." dedim ayağa kalkarken. Üstümdeki solgun çirkin görünüşlü otları silkeledim.
Onay vererek ayağa kalktı. Kalkmasıyla kabı tepetaklak düşürmesi bir oldu. Gözlerimi sımsıkı yumdum.Ve ne yaptığımı düşünmeyerek "Zoey !" diye bağırdım. O sırada bir kaç ölü dikkatle bana baktı. Kahretsin !

"Bilanca! Otlar orada kaldı!" diye haykırdı. Nefes nefese cevap verdim "Merak etme. Benimkiler yeter de artar bile!" Bacaklarıma yüklendim. Deli gibi koşuyordum.Durduk. Ellerimi karnıma koydum ve nefesimi düzene sokmaya çalıştım.Zoey kılıcını çekti. Ölüler kılıç karşısında geriledi. Heralde son arkadaşlarının başına neler geldiğini biliyorlardı. Tek sorun onun kılıcını benim kılıcımla karıştırmış olmalarıydı. "Sersemler." diye mırıldandım etrafa bakınırken. Bu kabı bir yere koymalıydım. Hemen solumuzda duran biçimsiz kayaya baktım. Başka şansım yoktu. Kabı bulduğum küçük bir oyuğa yerleştirdim. Ardından cayır cayır yanan Siyah Elmas'a sihirli kelimeleri söyledim. Elimdi olağünüstü gücü ve azametiyle parlayan kılıcıma baktım. Ve bir savaş narası kopardım. Kılıcımla dokunduğum her ölü korkunç bir çığlık atarak ortadan kayboluyordu. Ancak sayıca çok fazlalardı. O anda Charon'la buluşmamız gerektiği aklıma geldi. "Zoey ! Geç kalıyoruz !" diye bağırdım ve hızla buluşacağımız yere koşmaya başladık.

"Zoey ! Geç kalıyoruz !" diye haykırdı Bilanca. Ardından ise kabı kaparak Charon ile buluşacağımız yere doğru koşmaya başladık. Nefes nefese kalmıştım. Soluk alıp verirken ciğerlerim yanıyordu. Dağılan saçlarım sürekli gözümün önüne geliyordu. Gece Kilidi elimde sallanıyordu. Hemen onu bilekliğe dönüştürerek bileğime geri taktım. Koşmaya devam ediyorduk. Bir süre hızla koştuktan sonra tekneye vardık. Charon orada duruyordu. Bilanca ot kabını tekneye bırakıp kendisi de bindi. Ardından da ben bindim... Fakat... Ben daha oturmadan tekne sarsıldı ve kendimi teknenin dışında sallanır halde buldum. Charon umursamadan küreğini sallıyor ve tekne ilerlemeye devam ediyordu. Bir elimi Bilanca'nın koluna doladım ve Charon'a "Dur!" diye bağırdım. Fakat o sadece homurdanmakla yetindi. Bu da yetmezmiş gibi daha da hızlandı. Ayaklarımın nehire değmemesine özen gösteriyor ve tekneden düşmemeye çalışıyordum. Ancak ben yavaş yavaş tekneden düşerken Bilanca da benimle birlikte aşağıya doğru kayıyordu. "Katherina, bırak beni." dedi endişe ile. Bunun yerine ona daha da sıkı tutundum. Tam Bilanca ile birlikte nehre yuvarlanacağımız sırada Bilanca diğer eli ile teknenin kenarına tutundu ve beni yukarı doğru çekti. Kasları derisinin altından fırlayacakmışçasına görünüyordu. Tabi o beni çekerken ben de boş durmadım ve bir bacağımı teknenin içine attım. Daha sonra diğerini de aynı şekilde teknenin içine atarak tekne zemininin üzerinde yuvarlandım. Ben tekneye yerleşince Bilanca ile aynı anda Charon'a bağırdık "Seni sersem! Ne yaptığını sanıyordun?" Charon umursamadı. Bilanca ağzının içinde birkaç küfür geveledi. Yüzünden Chron'un üzerine atılmak istediği belli oluyordu. Ben de kayıkçının üzerine atılarak onu nehrin dibine yollamayı çok istiyordum açıkçası. Ama bundan sonra tek kelime etmedik. Tekneden inince (ki bunu büyük bir hevesle yaptığımızı eklemeliyim) ise, topladığımız otları anneme vermek üzere oradan ayrıldık.


-Rp Bitmiştir-