Sinir Krizi .

Öncesi için http://www.olimposrp.com/t6775-yay-antreman


Leo uyadığında çok rahatlamıştım. Meleze ne zaman kalkabileceğini sordu. "Bence Leo çok şanslı görünmüyorsun.Burdan anca 2 güne çıkarsın." dedi. Leo 'nun burda 2 gün sıkıntıdan patlması sadece benim suçumdu . Benim !Leo kulübesine gidip gidemeyeceğini sordu. Melez hayır cevabını verdi . ve iki ay antreman yapamayacağını söyledi. Leo'nun 2 ay antreman yapamayacacak olması da benim suçumdu . Kendimi çok kötü hissediyordum. Bana "Benim için endişelenme.Sen git kulübene.Kulübedekilere ne olduğunu anlatırsın.Bide Rea'ya alıştıra alıştıra söyle." dedi. Hayır der gibi baktım. Ama bana çok sinirli baktı . Bu yüzden sandalyeden kalkıp çıkışa doğru yöneldim. Leo'ya baktım . Ama o bana bakmıyordu . Şimdi hayatımda 2 günlük sıkıcı bir hayat vardı diye düşünüyordu herhalde. Bunların hepsi benim suçumdu . Ah lanet olsun ! Revirden çıktıktan sonra ağlamaya başladım. Aslında çok fazla ağlayan biri değildim. Ama o benim kardeşimdi ve ben onu çok kötü bir şekilde yaralamıştım. Ağlaya ağlaya kulübeye girdim. Herkes salonda oturuyordu. Rea hariç. Herkese olan biteni anlattım . Kardeşlerim beni teselli ediyordu. Ama ben ağlamaya devam ediyordum. Rea'nın yanına gitmeliydim. Yanına gidip herşeyi anlattım . Ve bana bağırıp çağırmaya başladı . Haketmiştim bu bağırışları . Odadan çıktı ama nereye gittiğini bilmiyordum . ''Rea bir dakika'' diye bağırdım. Ama beni duymadı bile. Ve sonra ağlamaktan olacak herhalde sinir krizi geçirdim. Odama gittim ve kütüphanemi dağıttım . Kardeşlerim yanıma geldi ve beni sakinleştirmeye çalıştı. Ama sakinleşemiyordum. Aralarında konuştular ve beni kucaklayıp kulübeden çıkardılar. revire doğru giderken bayıldım . Ve gözlerimi revirde açtım.