Hephaistos'un Kılıcı (3)

Kulübemde oturmuş keyif yapıyordum.Kampta ikinci günümde alışmaya çalışıyordum.Melezler dilden dile hikayeler anlatıyolardı.Devler,yaratıklar,canavarlar ama ben hiçbiriyle karşılaşmamıştım.Bir macera yaşamayı heyecanla bekliyordum.Tamda yatağa yönelicekken bir melezin kulebinin kapısını tıklattığını duydum ve
aceleyle kapıya yöneldim.Daha önce görmediğim bir melez gülümseyerek "Leo kano gölünde buluşmak istiyor." dedi.Merak ettim ve sordum "Neden buluşmak istiyormuş ?" karşımdaki melez "Bilmiyorum bana sadece haber vermemi söyledi Percy`de gelicekmiş."Percy`yi hiç görmemiştim ama kampta onun hakkında konuşanları duymuştum yanlış hatırlamıyorsam o bir Hekate Çocuğu`ydu."Tamam.ben kano gölüne giderim." dedim melez arkasını döndü ve uzaklaştı.Bende konuştuğumuzu kimse duydumu diye etrafa baktım.Leo`nun benimle konuşabileceği şey herşey olabilirdi gerçekten çok meraklanıyordum.Sabırsız olduğum ve beklemeyi hiç sevmediğim için onlar beni beklesin diye yatağın üzerine uzandım bir iki dakika sonra yataktan destek alarak kalktım.Şuana kadar adam akıllı kılıç tutmamıştım eğer bir maceraya gidersek ayak bağı olmak istemiyordum ama savaşmak benim kanımda vardı.Eğer bir yere gidersek umarım orda rezil olmam umarım Babam Ares bana yardımcı olur diye düşündüm ve kulübeden çıktım ardından kapıyı kapattım.Sallana sallana ağır ağır yürümeye başladım.Zaten onlar anca gelirdi.Kano gölüne yaklaştıkça heyecanın büyüyordu.Vardığımda göle yaklaştım ve izlemeye başladım çok güzel görünüyordu.Burda rüzgar biraz daha fazlaydı diğer yerlere göre.Percy ve Leo yu beklemeye koyuldum.Birazdan gelirler heralde diye geçirdim içimden.Ben meraktan çatlamadan gelirler umarım.Etrafıma bakındım sevgili melezler oturmuş berrak gölü izliyordu.Kampta hemen hemen herkezin sevgilisi var bi benim diye geçirdim içimden.İhtiyacımda yoktu aslında.O sırada kafamı sağ tarafa doğru çevirdim.Uzun boylu biri bana doğru geliyordu.Sağ tarafa döndüm ve yaklaşan adama baktım.Bana doğru yaklaşmayı sürdürüyordu.Sanırım bu Percy`ydi.

Leo bana beni Micheal Surrender diye bir çocukla tanıştıracağını söyleyince yeni arkadaş edinmeyi sevdiğim için hiç düşünmeden kabul ettim. Yeniliklere açık bir insan olmamın da olayla bir ilgisi vardı herhalde.
Söylenen saatte kano gölüne gittim. Hava biraz rüzgarlıydı ama gölün yakınındaki yerler her zaman bu kadar rüzgarlı olurdu. Bir taşın üstünde oturmuş bizi beklemekte olan Micheal'i görene kadar uzakları seyre daldım.
Sanırım o da beni gördü ve selam vermek için ayağa kalktı. Ona doğru yürürken aklımdan söyleyeceklerimi tekrarlıyordum. "Merhaba, ben Percy." diye girdim lafa hemen. "Sen de Micheal olmalısın. Leo senden çok bahsetmişti." dedim lafı Micheal'a bırakarak. "Merhaba," diye başladı o da. "Evet, ben Micheal. Leo'nun o çok bahsettiği kişi. Eminim hakkımda iyi şeyler söylemiştir." diye mırıldandı imalı imalı. "Evet," dedim kendimden emince. "Aynen öyle. İyi şeyler söyledi." Masumane bir şekilde birbirimize gülümsedik.
Biraz muhabbet ederek biraz şakalaşarak Leo'yu beklemeye koyulmuştuk. Gerçekten iyi bir arkadaş edindiğimi düşünüyordum, sanırım bu konuda yanılmıyorum. Ortak noktalarımız çoktu, benim dilimden de anlıyordu.
Bir saatlik o uzun bekleyişten sonra Leo kulübelerin önünde belirdi. Bize doğru koşarken gülümsüyordu. "Oo, görüyorum ki muhabbeti koyulaştırmışsınız." diye mırıldandı mutlu mutlu. "Ben yokken benim hakkımda neler konuştunuz bakalım?" diye sormayı da ihmal etmedi. "Dostum sonunda gelebildin!" diye homurdandım hemen. "Burda beklemekten kök saldık be! Neymiş o bize bahsetmek istediğin önemli mesele?" diye sordum merakla.
Leo anlatmaya koyuldu.

"Şimdi beyler bir iş var.7,8 kişi olcaz büyük ihtimalle .Şuan kampta dedikodusu çıkmış kılıcı çalacağız.Hephaistos'un kılıcını.Benimle varmısınız?" diye sordum.Hepsi çok şaşırmıştı.Percy sordu."Peki bu kılıç nerede? Biliyormusunuz?."dedi.Bende cevap verdim."Hurdalıkta.Yalnız birbirimizi korumalıyız.Benimle varmısınız yokmusunuz?" diye sordum.Micheal atıldı."Kampa yeni geldim ama macera severim.Ben varım."dedi.Percy biraz düşündü ve bende varım gibi bir işaret yaptı.Zafer kazanmış gibi güldüm.Sonra biraz düşündükten sonra gerçektende çok zor olduğu akkıma geldi.Ama biz bir ekipiz.Birbirimizi korumalıyız dedim içimden.Katherina'nın ne yapcağını merak ediyordum.Kaç melez topliycaktı.Micheal ve Percy ye söyledim."Bu öglen plaja gelin"Dedikten sonra onlara sırtımı dönerek yürümeye başladım

Abim Percy bana Leo ile buluşacağından bahsetmişti. Kampta yeni olduğumdan kardeşlerim dışında hiç arkadaşım yoktu. Ayrıca biraz utangaç olduğumdan odamdan pek fazla çıkmıyordum. Yeni insanlar ile tanışmak ve artık kardeşleriminkinden başka yüzler görmek istediğimden abime "Ben de gelebilir miyim?" diye sorduğumda "Benim için farketmez." demişti. Bana göre bu evet demekti. Kulübemden çıkınca yavaş yavaş kano gölüne yürümeye başladım. Yolda herkese el sallıyordum. Kano gölüne geldiğimde abimi hemen gördüm. Bir çocuk ile konuşuyordu. Yanlarına gidince"Selam. Ne konuşuyorsunuz?" diye araya girdim. Çocuk bana soran gözler ile bakıyordu. "Ben Kaia. Sanırım abim Percy ile tanıştın." diye bakışlarını cevapladım. Abim hemen "Kai, bu Micheal Surrender. Ares'in oğlu." diye çocuğu tanıttı. "Memnun oldum." dedim ve tokalaştık. Abime dönüp "Leo seninle niye buluşmak istiyormuş? Meraktan çatlıyorum." dedim. Abim "Beni Micheal ile tanıştıracakmış." dediğinde sadece bu kadarcık mı dercesine bakınca fısıldayarak ekledi "Ve hephaistos'un kılıcını almak için bir ekip kurduğunu söyledi. Bizi de davet etti ve kabul ettik." dediğinde ağzım şaşkınlıkla öylebir düştü ki çizgi filmlerde olsak yere değerdi. Odamdan fazla çıkmamam son dedikoduları duymadığım anlamına gelmez. Hemen kendimi toparldım ve "Ben de geliyorum. Nerdeymiş bu kılıç?" dediğimde abim öfkelendi. "Hephaistos'un hurdalığında bu bilgi seni ilgilendirmez çünkü sen gelmiyorsun." dediğinde tam anlamıyla patladım. Abimin dizine var gücümle tekme attım. Öfke kontrol sorunum vardı. Öfkelendiğim anda bambaşka biri olurdum. "Bunu niye yaptın?" diye sorduğunda sinirden ağlıyordum. Anında bağıra bağıra cevap verdim. "SEN BENİM PATRONUM DEĞİLSİN! BANA NE YAPIP NE YAPAMAYACAĞIMI SÖYLEMEYE HAKKIN YOK!" dediğimde abim öfke ile "HAKLISIN! NE YAPACAĞINI SÖYLEMEM! ÇÜNKÜ DİNLEDİĞİN YOK!" diye karşılık verdi. Ben sesimin son perdesine kadar bağırarak "GELİYORUM! O KADAR! KARARLARIMA KARIŞMAYA VEYA BENZER ŞEYLER YAPMAYA HAKKIN YOK! İTİRAZ EDERSEN O TEKMENİN BETERİNİ YERSİN!" diye tehdit ettim. Sanırım sesim dilediğimden yüksek çıkmıştı çünkü Micheal bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Abime bakınca bana şaşkınlık ve korku ile baktığını farkettim. Hâla daha ağlıyordum artık sinirden değil, utançtan, pişmanlıktan ağlıyordum. Kulübeme doğru koşmaya başladım. Bu günkü neşemin kötüye işaret olduğunu anlamalıydım. Koşarken içimden kendi kendime sövüyordum. Eski hayatıma geri dönmüş gibi hissediyordum.