İlk günün sonunda

Melez kafeye doğru yola koyuldum.Canım gazoz çekmişti.Fazla sıra yoktu hemen sıraya girdim ve beklemeye başladım.2 dakika sonra sıra bana geldi ve fruko dedim.İçeceğimi almıştım.Boş bir masaya doğru giderken bir kız bana çarptı.İçeceğim yere döküldü birazıda benim üstüme.Çok havalıydı.Özür dilemesini bekliyordum.Ama özür filan dilemedi.Orada dikildi.Kızgın bir surat ile "Sen kendini ne sanıyorsun bir özür bile dilemedin" dedim.Oralı bile olmadı.Üstüne bir şeyler olmuşmu diye baktı.Bu beni sinirlendirdi ve o hızla şapkasını gazozun
aktığı yere fırlattım.Suratında kin,öfke ve üzüntü vardı.Haklı sayılmazdı tabiki ama bende haklıydım.Bir özür bile dilememisti.Bende ona şunu dedim:"Benden özür dilemelisin yoksa çok kötü şeyler olur."

Bir türlü uyku tutmamıştı, ben de uzun süredir gitmediğim Melez Kafe'ye gitmeye karar vermiştim. Amacım sakin, huzurlu ve mutlu bir gün geçirmekti, ama ne tesadüftür ki bu isteğimi engelleyen biriyle çarpışmıştım. Önüne bakmadan yürümesi yetmezmiş gibi "Sen kendini ne sanıyorsun bir özür bile dilemedin" demesi beni çileden çıkarmıştı. Normalde sakin, şirin biri olmama rağmen bugün çok sinirliydim, ne de olsa bir türlü uyuyamamıştım ve ben uykucu bir melezdim.
Sinirle daha önce görmediğim meleze döndüm ve "Özür dilemesi gereken biri varsa o da sensin, ne de olsa sen bana çarptın çaylak." dedim, sen bölümünü vurgulayarak. Bir yandan da küçümseyen gözlerle çocuğu süzmüştüm. Bugün gerçekten de çok ters biriydim ve karşıma çıkmakla hayatının hatasını yapmıştı. Uyuyamayan bir Hypnos çocuğu patlamaya hazır bir bomba gibi olurdu. O da bombanın pimini çekmişti işte.

Boynum tutuldu ve kıtlattım.Sonra bana cevap vercek gibi sinirli sinirli baktı ve
"Özür dilemesi gereken biri varsa o da sensin, ne de olsa sen bana çarptın çaylak." Bana çaylak dedi inanamıyorum.Bu lafa sinir oluyordum.Bunu bilmiyordu.Bu arada revire gitebilirim.Hep boyum tutuldu hemde birazdan feci bir şekilde dayak yiyebilirdim.Etrafıma baktım.Bir an kendi kendime konusurken herkesin kavga kavga deyisini dummamısım.O bana çarpmıştı benimde mutlaka çarpmam gerekiyordu.Kendine bir fanta almıştı.Gittim ona bile bile çarptım ve "Ödeştik tamammı ?" dedim ve gülmeye başladım.Belli ki bayağı sinirlenmişti ve yüz ifadesi yine aynı oldu.Acaba fazla mı ileri gittim bilmiyorum ama yinede içten içte mutlu oldum.Bu aralar bayağı kavgacıydım nedenini kendim de bilmiyorum ama bu olay kendimi korkunç göstermeye çalıştım

Bu çaylak kendini ne sanıyordu böyle?! Sinirli surat ifademin yerini sinsi bir sırıtma aldığında çocuğa yaklaştım ve gözlerinin içine bakarak "Henüz değil tatlım." dedim. Ödeşmemiştik, çünkü bana çarpan oydu. Gözlerimi gözlerinden çekmeden "Özür dileyecek misin? Yoksa bana çarpıp, üstüne en sevdiğim elbisemi mahvettiğin için seni tüm kampa rezil mi edeyim?" dedim. Aslında, özür dilemiyor olması benim işime geliyordu, çünkü sinirimi bu çaylaktan çıkarmam için mazeretim oluyordu.
Çevremizdeki melezler -ki ben birçoğunu tanıyordum- şaşkınlık ve heyecanla bize bakıyordu. Şaşkın olmaları doğaldı, çünkü ben intikam falan almazdım. Yani, genelde... Çocuk bu sırada "Yapamayacağın şeyleri yapabilecekmiş gibi konuşma bence." dedi. Kahkaha attım ve "Tanımadığın kişiler hakkında bilmeden konuşma bence." dedim. Hipnoz gücümü üzerinde kullanmak için gözlerinin derinliklerine baktım ve "Şimdi gidip iki şişe gazoz alıyorsun ve ikisini de kafandan aşağı boşaltıyorsun." dedim.

Bu kendini ne sanıyordu böyle.İçten içe mutlu oldum ona çarpınca.Ona ödeştik diyince "Henüz değil tatlım." dedi.Ona göre 2 kerede ona ben çarpmıştım.Sonra konuşmasına devam etti."Özür dileyecek misin? Yoksa bana çarpıp, üstüne en sevdiğim elbisemi mahvettiğin için seni tüm kampa rezil mi edeyim?" demişti.Birden etrafıma baktığımda gerçekten de bütün kamp bizi izliyordu.O an anlamıştım ki bugün yani ilk günüm feci bir şekilde rezil olcaktım.Her neyse verdiğim cevap şu oldu."Benden özür dilersen bende senden özür dilerim" kesin içinden bu çocuk kendini ne sanıyor demiştir.Sonra bana cevap verdi.Tanımadığın kişiler hakkında bilmeden konuşma bence." Tamam napıcaktı.bana emir mi vercekti yoksa babasına yada annesine mi söyliycekti.Merakla sordum."Bana napabilirsin ki ? " Sonrada keskin bir surat ile bana baktı.Kafama sanki emir veriyordu."Şimdi gidip iki şişe gazoz alıyorsun ve ikisini de kafandan aşağı boşaltıyorsun." dedi.Hemen ilerlemeye başladım.Verdiğim cevap şu oldu."Kes şunu kes şunu.Tamam bir daha söz yapmam ama bence bunu kesmessen abilerim ve ablalarımdan feci bir sekilde dayak yiyceksin." dedim.

Sözleri üzerine kahkahayı patlattım. Çevremizdekiler de gülüyordu. Abileri ve ablalarına mı söyleyecekti beni!? Ah ne kadar da şeker! Kahkahalarımın arasında zorlukla "Kimmiş senin abi ve ablaların ufaklık?" diye sordum. "Kısaca Nyks kulübesi." dediğinde gülmeyi kestim ve "Şaka yapıyorsun!" dedim. Ne yani, yarım saattir kavga ettiğim kişi benim melez amcalarımdan biri miydi!
"Ne o, betin benzin attı." dedi gazozları alırken. Elindeki gazozlardan birini aldım ve "Gazoz için teşekkürler çaylak! Gazozu üzerine dökmene gerek yok." dedim. Yarın üniversite için -evet, ben erken gidecektim- kamptan ayrılıyordum ve gitmeden amcalarım veya halalarımla kapışmak gibi bir niyetim yoktu. Korkmasam da gitmeden birilerinin kalbini kırmak istemiyordum. Yani, eğer tanışıyorsak, tanışmadıklarımın olduğunu biliyordum. Kendi amcamı rezil etmek üzereydim resmen! Yani, birazcık etmiştim ama daha fena da olabilirdi. En azından ucuz atlatmıştı. Bu kez...