Gününün yarısı revirde geçmişti. Zar zor ayağa kalktığı zaman da bir az olsun uzaklaşmak için dışarı çıktı. Olaylar ilk başta fazla aklını kurcalamasa da şimdi onu yiyip bitiriyordu. Babası kimdi daha da önemlisi şimdi ne olacaktı? Etrafına baktı, çoğu onun yaşlarında savaşa hazırlanan tipte bir sürü ...melezdi. Alex gibi fazla kılı bacakları olan insanlar gördü. Hatırlamaya çalıştı, uyumadığı tek derste de ne öğrendiğini unutmamalıydı. ‘’Satir!’’ birkaç kişi ona bakınca fazla sesli söylediğini fark etti. Dikkatini başka bir şeye vermeye çalışarak arkasını döndü ama arkasında onu bekleyen kişiyi fark etmemişti. Burun buruna gelmişlerdi. ‘’Aferin çaylak, iyi izlenim sen bunları takma. Çoğu zaman kendilerini üstün sanan ıvır zıvırlardır.’’ Kahverengi saçlı, mavi gözlü ve belki bir yaş falan küçük bir kız yanında durmuş onunla konuşuyordu. Aslında sevecen gibi gelmişti ama içinden bir ses "Ona fazla yaklaşma!" diyordu. Birkaç çocuğun arasında fısıldayıp güldüklerini gördü. Birkaç kişi abur cubur getirmişti ve birazdan sinema izleyeceklermiş gibi sıralanıp yere oturdular. ‘’Ben Hermia’’ deyip elini uzattı. Step hala biraz çekingen olsa da kız sanki arkadaş olmaya çalışıyordu. ‘’Stephan’’ dedi ve elini uzattı. Elini tutar tutmaz. Hermia, kolunu çekip Step’in sırtına doğru kıvırdı. Hazırlıksız yakalanmış olan Step acı içinde dizlerinin üzerine düştü. Etraftakilerin ona güldüğünü duyuyordu. Hermia kulağına eğilip ‘’Ben çaylaklarla arkadaş olmam ama senin için bir istisna yapacağım.’’ diye fısıldadı. ‘’Tuvaletlere!’’ diye bağırdı çocuğun biri. Kız Step’i ayağa kaldırıp tuvaletlere doğru zorla yürütmeye başladı. Step çırpınıyor boşta kalan eli ile vurmaya çalışıyordu. Pek bir faydası olduğu söylenemezdi. Tuvalet kapısının önünde durdular. ‘’İşte burası benim krallığım, önden buyurun’’ Kolunu bıraktı ve içeri doğru ittirdi. Sonra içeri o da girdi ve kapıyı kapattı. Çocuğun birazcık uzun saçlarından hızlıca tutup ‘’İlk defa seçimi sana bırakıyorum. O kapımı yoksa bu mu?’’ diye sordu. Step bir kez daha kendini kurtarmak istercesine çabalardı ama saçları Hermia’nın elindeyken fazla kolay olmuyordu. ‘’Demek o iyi seçim, az önce John girmişti. Midesini bozmuş’’ son cümleyi söylerken o mavi gözleri fazlası ile parlıyordu. Kapıyı açtı. Step fazlası ile iğrenç koktuğunu düşünüyordu. Bir kez daha kurtulmak için geriye çekti kendini. O sıra da ellerinden kaydı saçları Stepte boş durmayıp hemen koşmaya başladı. Tam kapıyı açıyordu ki Hermia onu ayağından tutup çekti. Büyük bir gümbürtü ile yere düştü. Kaçmak için sağ ayağı ile Hermia’nın çenesine doğru bir tekme attı. Kızın dengesi bozuldu ve düştü. Stepte kapıyı açıp dışarı çıktı. Büyük bir kalabalık toplanmıştı, herkes Hermia’yı kapıdan görünce bir kısım gülmeye başladı. Kız hızlıca kalkıp birkaç yunanca küfür savurdu. Bir hışımla kapıdan çıktı. Çocuk hızlı adımlarla alandan çıkıyordu. ‘’Sen!’’ diye bağırdı. Sonra koşarak çocuğun üzerine atladı. Yere düşünce vurmak için yumruğunu kaldırdı ama Step onu ittirip kendisine çekti. Bu sayede üstünlük ona geçti. Vurmak için elini kaldırdı ama bir kıza vurmak… İstemiyorum dercesine ayağa kalkmaya yeltendi ama Hermia hala kızgındı ve onu küçük düşürmesinin hesabını ödeyecekti. O kalkarken atağa geçip tekrar yatırdı. Eli belindeki hançerine gitti ama orada yoktu bunun vermiş olduğu şaşkınlıkla Step’i unuttu. Hançeri Hermia’nın kemerinden çıkaran oydu. O istemiyordu kendi halinde olmayı istemişti ama bu kız sinirlerini fazlası ile germişti. Karnıma vurup onu yatırdı. Hançeri de elinde çevirip çenesinin altına dayadı. Herkes suspus olmuştu. O an ki öfkenin verdiği bilmezlikle hançeri biraz bastırarak çekti. Biraz kan aktığını görünce ayağa kalkıp hançeri elinden attı. Herkes’in ona baktığını gördü. Hermia’ya dil mi çıkarmalıydı yoksa kaçıp gitmeli miydi bilmiyordu. Tam o sıra baktıklarının o değil kafasındaki kırmızı iki çapraz kılıç olduğunu gördü. Sonra o şekil solup gitti. ‘’Hayır’’ diye çığırdı Hermia ‘’O?’’ ‘’Evet,..kardeşin.’’ Yine onla aynı yaşlarda ki kız ‘’Benimle gel seni beşinci kulübeye götürelim’’ Step hayır demedi sadece kafa salladı. Zaten daha kötü ne olabilirdi ki.
Kız ona yolda gelirken bir çok şeyi anlattı. Ares’in oğlu olduğunu ve artık beşinci kulübede kalması gerektiği gibi ıvır zıvırlar zaten çoğu dediği ile ilgilenmemişti bile onu kapıya getirince teşekkür etti. Karnına bir ağrı girmişti umursamamaya çalışarak kapıyı çaldı sonra içeri girdi. ‘’Merhaba?’’ dedi. Önce cevap gelmedi ama sonra sağ tarafında kalan salonumsu yerden bir kafa kalkıp [redbrown]‘’Sen misin?’’[/color] sonra duraksayıp Step’i süzdü. ‘’Sen şey adın neydi?’’ ‘’Stephan’’ ‘’Neyse, işte hoş geldin çaylak kardeş dedikodun geldi bile. Normal de bu işi Mia yapsa da sanırım yapması pek mantıklı olmaz en iyisi sana merdivenlere uzak bir yatak seçelim. İzle beni’’ Bugün herkes’in peşinden gidiyordu ve bu pekte hoşuna gittiği söylenemezdi. Çocuk ona bir yatak gösterdi. ‘’Evet yeni evin, yeni yatağın, dolabın vs. İyi şanslar ha bu arada konuş biraz bu ne sessizlik. Neyse anlıyorum. Sıkıntı çekersen beni bul’’ dedi ve gitti. Bir dizi yatağın olduğu bir yatakhane gibiydi ama sadece beş ranza ve on adette yatak vardı. Kardeşi olduğunu düşündüğü çocuğun gösterdiği yatağa oturdu. ‘’İlk düşmanım kardeşim, yeni bir ortamda ilk kavgamı kardeşimle yaptım ve sanırım beni öldürmek isteyen gene kardeşim…’’ diye geçiridi aklından sonra yatağa uzanıp gözlerini kapadı.
Konu: İlk Günün Sonunda. 
Çarş. Mayıs 18, 2011 8:20 am