Sonunda Biriyle Tanışıyorum.

Her zaman ki gibi kulübemde oturmuş , sıkıntıdan kitap okuyordum. Kitapta iyiden iyiye sıkmıştı beni. Hep kitap okuyarak nereye kadar ?Artık patlama noktasına geldiğimde dışarı çıkmaya karar verdim. Hava güneşliydi ve çok sıcaktı. Bunalıyordum. Pegasusumun yanına gideyim dedim ancak bu havada o kokuyu çekemezdim. Belki akşam üzeri uğrayabilirdim. Keşke bir arkadaşım olsaydı. Belki o zaman kendimi yalnız hissetmezdim. Tabii kardeşlerimde vardı. Onları çok seviyordum ancak ikisininde yeri farklıydı. Birilerini tanımak istiyordum. Üstümde mavi ince askılı bir tişört ile kapri vardı ancak sıcaktan patlıyordum. Herkes benimle aynı görüşte olacaktı ki etrafta ki tüm melezler ellerine bir şey geçirmiş kendilerini ya da birbirlerini serinletiyordu. Hiç bir şey bulamayanlar ise ya ellerini kullanıyordu , ya kıyafetlerini kullanıyordu ya da kulübelerine gidiyorlardı. Böyle düşünürken Arenanın önüne gelmiştim. Arenanın önünde ki taşlardan birinde bir kız oturuyordu ve bir şeyleri inceliyordu. Biraz garip olabilirdi ama denemekten ne çıkardı ? İçimden provamı yaparak yanına oturdum ve gülümseyerek , '' Merhaba '' demeyi başardım. Yaptığı işe dalmış olacaktı ki biraz ürkmüştü. Sonra bana bakıp samimi bir ifadeyle '' Merhaba '' dedi. Belki de şu an ilk arkadaşım olacak kişiyle konuşuyordum...