Yeni bir tanışma.

Sessizlik ve batan bir güneş.Bu ikisi kadar güzel bir şey yok.Gün batımında kano gölüne gitmek ve biraz dinlenmek istiyordum.Tabii ki Apollon çocuğu olduğum için sanatımı geliştirmekte istiyordum.Elime bir defter ve kalem alıp dışarı çıktım.Biraz rahatlamak şu son günlerde en ihtiyaç duyduğum şeydi.Tam bir stres küpü haline gelmiştim.Duygularım bozulmuş,konuşmamı tam olarak kuramıyordum.Belki bir sevgiliye yani bana yardım edecek bir arkadaşa ihtiyacım vardı.Her zaman yanımda olmalıydı ve hisleri çok güçlü olmalıydı.Bana bir şey olduğunda dayanabilmeli idi.Ben sanırım aşık olacağım, seveceğim bir insan istiyordum.Belkide sanat tarafımdaki duygusal kişilik bunları istiyordu.Her neyse o gün batan güneşe karşılık kano gölünde bir kenara bağdaş kurarak oturdum.Buraya gelerek büyük bir sorumluluk almıştım yani melez kampına gelerek ve her şey üst üste biniyordu.Melez olmam bana çok şey kazandırmıştı ve bu benim daha iyi bazı şeylerden kalkınmama yardımcı oluyordu.O yüzden biraz rahatlamaya çalışıyordum çünkü bundan sonra daha çok yük binecekti omuzlarıma.Ateşe ayrı bir ilgim vardı.Bazen ona bakıp esinleniyordum ve şiir yazıyordum.Güneş benim gözlerimi almıyordu çünkü Apollon çocuğuydum ve bundan ise gurur duyuyordum.Melez kampında çok fazla kişi tanımıyordum ama burada kendimi güvenli hissediyordum.Kalemimin ucu hayli sivri idi ve defterim ise kullanılmak ve silgi ile silinmekten yıpranmıştı.Defterimin bir sayfasını açtım ve hüzünlenmiş gibi içimi çektim ama öyle bir şey yoktu.Yani hüzünlenmemiştim yanlış anlamayın.Kalemimi defterime dokundurur dokundurmaz aklımdan bir sürü kelime ve kafiye geçti.Apollon çocuğu olsam gerek.Çok iyi şiir yazıyordum.Bu huyum çok iyi babama çekmişti.Biraz kuşlar ötüyordu ama bir süre sonra bu ses kesildi.Ondan sonra bir 10 dakika kadar sonra ise bir sayfa kadar şiir yazmıştım.Biraz bekledim ve manzarayı izledim.Çok kısa bir süre içinde gezinen bir kız gördüm.Bana doğru geliyordu.Bende aldırmadan işime devam ediyormuş gibi yapıyordum.Kız biraz daha bana doğru yaklaştı ve iyice yüzünü görüyordum ama hala tam olarak kızın yüzüne bile bakmamıştım.Onun gelmesini bekledim ve biraz etrafı inceledim.Kısa bir süre sonra yanıma kadar geldi ve kafamı kaldırıp ona bakınca içimde bir heyecan oluştu.Ben ona gülümsedim ve tabi oda bana.Tam ağzını açacaktı ki ben hemen "Merhaba!Ben Felix.Senin adın ne ?" dedim.Çok güzel görünüyordu.

Bugün kendimi aşmıştım ve kampta geziniyordum.Kano Gölü'ne doğru gidiyordum.Güneş batıyordu.Etrafı hafif bir kızıllık sarmıştı.Bir ağacın altına oturmuş birini gördüm.Uzakta olduğum için tam seçemiyordum.Ona doğru yaklaşıyordum.Yaklaştığımda bir elinde defter bir elinde kalem vardı.Bir şeyler yazmaya çalışıyordu galiba ona doğru yaklaştım.Onu rahatsız etmek istemiyordum ama istem dışı yanına gitmiştim zaten.Tam ağzımı açacakken "Merhaba!Ben Felix.Senin adın ne ?" dedi. Artık daha hızlı cevap verebiliyordum alışmıştım ani sorulara. "Chelsea.Ama istersen Chels de diyebilirsin." dedim.Yanına oturdum. Elindekileri bir kenara bıraktı.Onu inceliyordum.Hoş çocuktu doğrusu.Saçları çok sevimliydi. "Rahatsız etmiyorumdur umarım." dedim. Başını salladı. "Bir şeyler mi yazmaya çalışıyordun ?" dedim. "Evet,şiir yazacaktım ama ilham perilerim uğramadılar pek." dedi. "Zor bir iş şiir yazmak. Bir ara denemiştim.İki kelimeden sonra bıraktım." dedim ve güldüm.

İsmini sorduktan sonra çok sempatik bir şekilde bana "Chelsea.Ama istersen Chels de diyebilirsin." dedi ve daha sonra yanıma oturdu.O beni inceliyordu, ben onu.Çok sevimliydi ve gözleri çok güzeldi.Bana şirin bir şekilde "Rahatsız etmiyorumdur umarım." dedi.Bende ona hayır manasında başımı salladım.Hemen ardından bana "Bir şeyler mi yazmaya çalışıyordun ?" dedi ve bende ona güzel bir tavırla "Evet,şiir yazacaktım ama ilham perilerim uğramadılar pek." dedim.Yalnız ben şuana kadar tam bir sayfa yazmıştım ama bunu neden söylemediğimi bilmiyordum.Aklım karışmıştı ve bu yüzden ise nasıl davranacağımı kestirmeye çalışıyordum.Ona ne söyleyeceğimi önceden planlayıp söylüyordum ama bazılarını ise unutuyordum o yüzden pek konuşma gereği duymadım.Aslında salaklık bende idi çünkü konuşmayı ben başlatmıştım.Daha sonra ise bana aynen şöyle bir cevap verdi "Zor bir iş şiir yazmak. Bir ara denemiştim.İki kelimeden sonra bıraktım." dedi.Ben ise ona biraz ukala bir ses tonu ile "Ben çok iyi yazarım.Tabi Apollon çocuğuyum o yüzden olabilir." dedim ve devam ettirdim."Saçlarını çok beğendim.Çok güzeller." dedim. Bana "Teşekkürler." dedi.Biraz gülümsemişti ve bende sanki küçüm bir çocukmuşum gibi gülümsemiştim ama kalbim güm güm atıyordu ve bunun aşk hissi olabileceğinden şüpheleniyordum.Aşık olmayı biraz istiyordum ama bağlanırsam bir daha kopamazdım.Bu ise iyi bir özelliğim idi ama bazen kötü oluyordu işte.Kararımı tam olarak verdim biraz düşündükten sonra ve aşık olmalıyım diye geçirdim aklımdan.En azından eşlik edecek bir arkadaş olur.

[color=yellow]"Ben çok iyi yazarım.Tabi Apollon çocuğuyum o yüzden olabilir." dedi.İlk kez şiir yazabilen arkadaşım vardı. Tevazu göstermemişti bu konuda ama olsun.İnsan yapabildiği şeyi söylemekten gurur duyar.Bazı konularda ben de böyleydim. "Saçlarını çok beğendim.Çok güzeller." dedi.Ah gel bir de bana sor onlara şekil vermeyi. "Teşekkürler.". Midem bulanıyordu. Bedenim garip garip uyarılar veriyor gibiydi.Yanaklarım kızarıyor bile olabilirdi ki bu korktuğum bir şeydi.Ona bakıyor o bana baktığında bakışlarımı kaçırıyordum. bir süre sonra yere odaklanmıştım ama onun bakışlarını üzerimde hissediyordum. Sesimi toparlayıp "Ne zamandır kamptasın?" dedim.Konuşmak istiyordum ama konu buamıyordum.Çok nadir böyle olurdu ve o nadir anlardan biri de buydu.Aman tnarılarım bana neler oluyor? "Yaklaşık bir ay oldu.Sen ne zaman geldin?" dedi. "Benimki de bir ay oldu." dedim.