Lena Hunter-Yükseltme

Koşarken ayağım takıldı ve yere düştüm.Hala arkamdaydı.Yanıma geldiğinde bronz renkli saçlarını geriye iterek şöyle dedi:
-Lütfen beni dinle.
Eskiden olsa bu hareketleri karşısında hemen kızarır ve ister istemez onu dinlerdim;fakat şimdi durum farklıydı.Yakışıklı yüzü ve duygu dolu bakan gözleriyle durumu kurtaramayacaktı.Sinirle ona doğru döndüm ve bağırmaya başladım:
-Hayır,hiç bir sözünü dinlemek istemiyorum!Sen bir yalancısın!
Bunları dedikten sonra arkamı dönüp koşmaya başladım.
Koşmak beni her zaman rahatlatırdı.Koşarken hayat çok yavaştır ve siz buna meydan okurcasına hızlısınızdır.En azından bir kereliğine hayatı siz esir alırsınız.
Arkamdan gelmediğine emin olduktan sonra istemeyerek durdum.On iki yıldır bu şehirde yaşıyordum;ama daha önce böyle bir yeri hiç görmemiştim.İlk defa kaybolmuştum ve başım dönüyordu.O an yere yığıldım sanırım.
Gözlerimi açtığımda değişen hiçbir şey olmadığını gördüm.Erkek arkadaşım beni en yakınımla aldatmıştı ve bu aptal yerde kalakalmıştım.Üstelik ileriden bazı sesler geliyordu.Hayatımda hiç bu kadar aldatılmış,kandırılmış ve korkmuş hissetmemiştim.Koşmak istiyordum;fakat artık buna gücüm kalmamıştı.
Artık sesler ileriden değil,oldukça yakından geliyordu.Önemsemedim,artık hiçbir şey umurumda değildi.Gözlerimi kapadım ve ses kaynağının yanıma gelmesini bekledim.
Gözleri açtığımda,benim yaşlarım 10-15 kız,bana meraklı gözlerle bakıyordu.Henüz ne olduğunu anlayamadan içlerinden biri -tahminimce onların liderleriydi- yanıma geldi ve ilgili bir tavırla konuşmaya başladı:
-İyi misin?
Aşırı derecede şaşırmıştım.Rol mü yapıyor diye düşündüm.Haberlerde en sık duyduklarım çocuk kaçırmaları ve cinayetlerdi.Korkmaya başlamıştım.Oradan hemen gitmeliydim.
Koşmaya başlarsam kaçtığımı anlar ve hemen yakalardı.Madem o bana rol yapıyordu,belki ben de rol yaparak kurtulabilirdim.
-Evet,harikayım.Biraz şehirde dolanayım dedim.Takılıyorum yani....
Kız bana tımarhane kaçkınıymışım gibi baktı ve :
-Emin misin?
-Evet!Hiç bu kadar emin olmamıştım.Aman tanrım,ne kadar da geç olmuş!Ben en iyisi eve gideyim.Güçlü ve bana zarar veren kişileri gözünü kırpmadan yok edebilecek babam beni merak etmiştir.Hoşçakalın!
Tam oradan ayrılırken liderleri bana ''Bizden neden korkuyorsun?'' dedi.İlk başta duymamış gibi yaptım,ama daha sonra konuşmak zorunda kaldım.Çünkü diğer kızlar beni zorla geri getirdiler.O an anladım.Beni öldüreceklerdi.Ben de haberlerde kaybolan o kızlardan olacaktım.Yine de çaresizce onlardan hayatımı dilendim:
-Lütfen bana bir şey yapmayın!Ben size ne yaptım ki!Yemin ediyorum,sizi gördüğümü kimseye söylemem!Ne olur bırakın beni!
Kızlar çok şaşkın görünüyordu.Beni hemen serbest bıraktılar.Şaşkınlıktan öylece kalakalmıştım.Liderleri öne çıktı ve:
-Biz korkulacak kişiler değiliz.Biz dünyaya kaos değil;barış getiririz.Ve seni de aramızda görmek istiyoruz.Lena Hunter,ölümsüz olmak;avcı olmak ister misin?
Tek kelimeyle afallamıştım.Bu da ne şimdi?Günümün garip geçtiğini düşünüyordum ama bu olay garipliğe bile sığmıyordu.Öylece bakakaldım.
Ve sonra her şeyi anladm.Bu kızlar,mitoloji ansiklopedisinden fırlamış gibiydi.Avcılar,Artemis...
Ama bu imkansızdı!Bunlar sadece bir efsaneydi.Hayal ve gerçeğin birbirine karıştığı bu anda,ben hiçbir şey yapamadan ''Artemis'e '' bakıyordum.
Hareket etmeyi başardığımda kendime baktım.Kıyafetlerim yırtık pırtıktı.Kollarımda is lekeleri vardı ve artık Los Angeles'ta değildim.Artemis düşüncelerimi okuyabiliyormuş gibi bana baktı ve New York'ta olduğumuzu söyledi.Üşüyordum,çaresizdim ve kendime itiraf edemesem de onlara inanıyordum.Onlara bir daha dikkatle baktım.Kararımı vermiştim.
-Avcı olmak istiyorum.
Artemis bana baktı ve gülümsedi.
-Seni aramızda görmek bizi mutlu edecek Lena.Şimdi senin için en değerli varlık üzerine,bana olan bağlılığını kanıtlamak için,yemin etmelisin.Yemini ettiğin anda artık bir avcı olursun ve melez kampında yaşarsın.Ölümsüz olur ve her zaman bakire kalırsın.
Şartları beni rahatsız etmemişti.Bugün olanlardan sonra zaten bir erkeğe güvenemezdim.Ve o an bir şey fark ettim.Bunu gerçketen istiyordum,yani avcı olmayı....
-Tanrıça Artemis,babam üzerine yemin ederim ki her zaman sana bağlı kalacak ve bakire olacağım.Her zaman senin arkanda,izinden yürüyor olacağım.
Artemis tatmin olmuştu ve gülümsüyordu.
-Aramıza hoşgeldin Lena Hunter.

***

İşte Artemis ile bu şekilde tanıştım.O günün çok kötü geçtiğini düşünüyordum başta.Ama şimdi o günün belki de hayatımın en güzel günü olduğunu söyleyebilirim.Bir sürü arkadaşım oldu,kardeşlerim beni hemen aralarına aldılar ve artık kalbim bir erkek tarafından kırılmıyor.Sanırım avcı olmak,hayatımda verdiğim en iyi karar.

Rp puanı: 85, tebrikler.


/Admin.