Buluşmamız mahvoluyor

Dün geceden ertesi gün kamptan çıkıp dışarıda buluşma planları kurmuştuk.Sabah olunca ise kheiron'a yalvarmamız gerekiyordu.Öyle de yaptık zaten.Kabul etmedi ilk ama sırf kafasını ağrıttığımız için kabul ettiğini düşünüyordum.Pegasuslarımızı dışarı çıkardık ahırdan.Tulpar ve carrionite birbirlerine pek alışamamışlardı.Ama alışmak zorundalardı.Sınıra doğru gittik.Pegasuslara bindik ve havalanmaya başladık.Şu ilk kalkıştaki heyecanı bir türlü atamamıştım hala.Havadayken sophie ''Nereye gidicez peki'' diye sordu. Aslında Gateway kemerşne gidebilirmiyiz bir 5 dakka'' diye sordum.Hemen pegasusunu indirdi.fazla yüksekte değildik hemen indi o yüzden bende onu takip ettim.''Ne yani ilk buluşmamızda gateway kemeri diye bir yere gitmemizi mi istiyorsun'' dedi.''Hey sadece 5 dakka bir şey olmaz 5 dakkadan hem her zaman dışarı çıkamıyorum bir görev olmadan.'' dedim.''Off peki ama sadece 5 dakikalığına gideriz ona göre'' dedi.Ses tonundan hele bir mahvet randevumuzu o zaman görürsün demek istiyordu. Tamam dedim.Ve tekrar havalanmaya başladık.Oraya vardık ve indik.


Burası bugün fazlasıyla boştu bir iki kişi vardı sadece.Keşke carrionite ve tulparı uzağa bırakmasaydık.Sanırım en son burda olan olaylardan sonra kimse gelmiyordu.Yada eserler değerlerini yitirmişti.Asansöre binip yukarı çıktık ve inince etrafı gezmeye başladık.Sonra bir hırlama sesi duydum arkamı döndüğümde bir tane cehennem tazısı vardı.Sophie daha fark etmemşti ama ona dokunup canavarları gösterdim.Kalkanım kolumda saat halndeydi ama rassilon u almamıştım.Ama cebime bakınca her zamanki gibi yerinde durduğunu gördüm.O anda sophie'de silahlarını yokluyor gibiydi.Ve bu iş bitsin sen öldün der gibi bana bakış atıyordu.

Bugün Dave'le buluşacaktık. Sabah sabah gidip Kheiron'a yalvardık. Başta kabul etmese de sonra dırdırımıza dayanamayıp kabul etti. Dışarıda çok dikkat etmemiz konusunda da baya uyarıda bulundu. Aslında en iyisi kamptan kaçmaktı ama onuda Dave istemiyordu. Kheiron'a uzun süre yalvarmamızın ardından Kheiron teklifimizi kabul etti. Bizde derhal Pegasus Ahırlarına gittik ve pegasuslarımızı aldık. Thalia'nin ağacının oraya gittik. Pegasuslarmıza bindik ve ardından havalandık. Tulparla Carrionite biribirlerine karşı çok düşmanca davranıyor yanı sıra bizi üstlerinden düşürmeye çalışıyor gibiydiler. Zaten Tulparı kontrol etmekte zorlanıyordum. Dave'e ''Nereye gideceğiz peki?'' diye sordum. Cevabı beni baya şaşırttı. Gateway Kemerine gitmek istiyordu. ''Aslında Gateway Kemeri'ne gidebilir miyiz bir 5 dakika?'' Bu da neydi şimdi! ''Ne yani ilk buluşmamızda Gateway Kemeri diye bir yere gitmemizi mi istiyorsun?'' diye çıkıştım. ''Hey sadece 5 dakika bir şey olmaz 5 dakikadan hem her zaman dışarı çıkamıyorum bir görev olmadan.'' demesiyle birlikte ben de kabul etmek zorunda kaldım. ''Off peki ama sadece 5 dakikalığına gideriz ona göre.'' dedim ve ardından pegasuslarımızla havalandık.
Sonunda Gateway Kemeri'ne gelmiştik ve burası çok tenhaydı. Birkaç kişi dışında kimse yoktu. Aslında başka bir yerde baş başa vakit geçirme fikri ne kadar kulağa daha cazip gelse de artık buraya gelmiştik. Burayı kısa süre gezmemizin ardından gitmeye hazırlanıyorduk ki o anda olan oldu. Arkamızdan sesler duymaya başladık ve başımızın dertte olduğunu da o an anladık. Bunu ilk fark eden Dave'di ve beni hemen uyardı. Arkamızda büyük bir cehennem tazısı vardı ve bize karşı hiç dostça duygular beslemediği apaçık ortadaydı. Elim hemen cebime gitti ve kılıcımı çıkardım. Dave'de kılıcını çıkarıyordu. Cehennem tazısıda ağır ağır bize doğru geliyordu. İlk hamleyi Dave yaptı. Cehennem tazısı ağır bir darbe almamıştı ama yine de yaralıydı. Ardından ben kılıcımı savurdum. Sonra Dave bir hamle daha yaptı. Cehennem tazısı öldü sanıyorduk. Ama boş anımıza gelmişti. Birden üstümüze atladı. Ben hiçbir şeyin farkında değildim. Dave cehennem tazısına bir kılıç daha savurdu. Şimdi cehennem tazısı buharlaşıyordu ama yanısıra kolumdan aşağı kanlar süzülüyordu. Yaralanmıştım.

Bu cehennem tazısı gerçekten çok inatçıydı normalde şimdiye yok edebiliceğim bir şey yok olmamıştı.O yüzden vurup durduk.Ve ölmeden önce son hamlesini yapıp sofie'ye vurdu.Başka canavarlarda gelicekti büyük ihtimalle ama önce bunu halletmemiz gerekiyordu.Yanıma ne olur ne olmaz diye biraz nektar almam iyi olmuştu hemen sofie'ye bunu içmesi gereketiğini söyledim ve içmeye başladı.Bir kaç yudumdan sonra hiç bir şeyi kalmamıştı.Tekrar ileri baktığımızda önümüzde furialar vardı bunları önlemek için kılıcımı hançere dönüştürdüm ve hançerleri düşünmeye başladım tekrar tam kanadının üstüne attım hançeri ve düşmesini izledik sonra ise sofie kılıcıyla furiaya vurmaya başladı 3. vuruşundan sonra furia buharlaştı.Bunlar burda ne arıyordu böyle.Sonra önümüze bir kiklop çıktı.Onu yok etmek bizim için imkansızdı etrafta bulduğu eşyaları bize doğru fırlatıyordu.Ondan kaçmaya başladık.Ama çok hızlıydı.Sofie'yi yakaladı.Ona saldırmaya başladım.Pek işlemiyordu çünkü hala hançer halindeydi.Tekrar kılıca çevirdim.Gücümü kullanmayı düşündüm ama bir daha kullanırsam düşüp bayılıcağımı çok iyi biliyordum çünkü çok yorulmuştum.Sonunda kılıç darbeleriyle kolunun biri koptu ve sofie indi ama bu sefer beni aldı ve zaman kaybetmeden tepeden aşşağı attı.Sonumun geldiğini düşünüyordum.

Dave'in yanında nektar getirmesi çok iyi olmuştu. Yoksa ne halde olurdum düşünemiyorum. Nektarı içtikten sonra kendime gelmiştim. Kaçmaya zaman bulamadan da Furialar geliyordu. Kaçmamız da imkansızdı. Çünkü pegasuslarımız baya uzaktaydı. Kolumun düzeldiğini hissettiğim anda hemen yerimden kalktım. Hiç acı duymuyordum ki eskisinden bile iyi olmuş gibiydi. furia'ya ilk saldıran Dave'di. Sonra benimde birkaç darbemle birlikte furia buharlaştı. Buraya niye gelmiştik. Dave'in bir isteği her şeyi mahvetmişti ve bir sürü canavarla mücadele etmek zorunda kalmıştık. Daha ne olduğunu anlayamadan karşımıza bir kiklop çıktı. Baya büyük bir kikloptu. Kaçmaya başladık ancak kiklop kısa sürede bize yetişti. Beni yakaladı ve çırpınışlarımın ne kadar boş olduğunu o an anladım. Dave hemen saldırıya geçti. Kısa süre sonra kiklopun bir kolunu koparmayı başardı. Ardından kiklop Dave'i yakaladı. Ne olduğunu anlayamadan Dave'i tepeden aşağı attı. Ben şaşkınlıkla bakarken Dave aşağı doğru yuvarlanıyordu. ''Davee!'' diye bağırıyordum. Korkuyla arkamı döndüğümdeyse kiklop yoktu. Yer yarıldı da içine girdi diyebilirim. O koca kiklop kayıplara karışmıştı. Buna aldırmadan aşağı doğru inmeye başladım. Hıçkırıklarımı zor tutuyordum. Dave içinde bir o kadar endişeleniyordum. Aşağı indiğimde şok oldum. Dave yerde yatıyordu ve her yerinden kanlar akıyordu. Ben yanımda nektar getirmemiştim. Sadece Dave'in getirdiği nektar cebimde duruyordu ve büyük bir kısmını ben içmiştim. Hemen cebimden çıkardım ve Dave'e içirdim. Ne kadar fazla etkisini göstermese bile büyük oranda Dave'in yaraları iyileşmişti. ''Dave iyi misin?'' diye sordum. Pek konuşacak gibi değildi. Ama konuştu. ''İyim Sofie, hadi hemen buradan uzaklaşalım.'' Dave'in kalkmasına yardımcı oldum ve ardından pegasuslarımızın oraya doğru yürüdük.

Her dışarı çıktığımda bir şey olmak zorundaydı değilmi.O yükseklikten düşünce ölmemem çok tuhaf olmuştu.İyiki o nektar bitmemişti.Ama genede sırt üstü düştüğüm için belim çok ağrıyordu.Zar zor yürüyebiliyordum.Pegasuslarımızın yanına gidince ben de sofie'nin pegasusuna bindim tek başıma kontrol edemezdim.Bir de carrionite'ın üstünden düşmiyim.Ama tulpar buna sinir olmuş gibiydi.Sofie onu sakinleştirdi ve kampta revire gösterdim durumumu

Rp sonu